ในขณะที่เขาเฝ้ารักสตรีผู้นั้น ทว่าในขณะเดียวกันนางก็เฝ้ารอความรักจากเขาอย่างมีความหวัง 'ความรักทำให้คนโง่งม' คำกล่าวนี้ช่างเหมาะสมกับนางยิ่ง หรือชั่วชีวิตนี้ของนางจะเป็นได้เพียงอากาศ วนเวียนอยู่รอบกายแต่กลับไร้ค่าไม่มีตัวตน "พระองค์จะหันมาเหลียวแลหม่อมฉันบ้างได้หรือไม่ หม่อมฉันก็มีหัวใจไม่ต่างจากผู้อื่นเช่นกัน"
บุรุษสูงศักดิ์ผู้นั้นเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีทั่วทั้งแว่นแคว้น มีผู้ใดบ้างที่ไม่อยากเกี่ยวดองกับเขา มีผู้ใดบ้างจะไม่หลงรักเขาเพียงแค่แรกเห็น ใบหน้าหล่อเหลาล่อลวงสายตาเหล่าสตรีให้หลงใหล ความอบอุ่นดังแสงแดดในยามเช้า รอยยิ้มสว่างดังจันทราที่เจิดจ้า เขาใจดีและอบอุ่นเสมอ
ทว่าความใจดีและอบอุ่นเหล่านั้นหาได้มีไว้สำหรับนาง สิ่งเหล่านั้นมีไว้เพื่อสตรีในดวงใจผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเขาเท่านั้น แต่กระนั้นนางก็ยังหวัง หวังว่าสักวันเขาจะหันกลับมามองนางบ้าง มองเห็นความจริงใจที่นางมีให้เขามาตลอด ทว่าความหวังของนางคงจะเลือนรางเต็มที...
ใบหน้าหล่อเหล่าฉายแววเกรี้ยวกราดออกมาอย่างไม่คิดปิดบัง ตั้งแต่นางแต่งเข้าตำหนักบูรพาไม่เคยมีสักครั้งที่นางจะเห็นสีหน้าเช่นนี้ของเขา ทว่าวันนี้เขากลับมอบให้นาง เขามองนางเหมือนดั่งศัตรูคู่อาฆาตที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลก
"ข้าไม่คิดเลยเจ้าจะน่าชิงชังถึงเพียงนี้ จิตใจเจ้าทำด้วยสิ่งใด ข้าอยากจะควักหัวใจเจ้าออกมาดูนัก เหตุใดจึงได้อำมหิตเลือดเย็นเช่นนี้" เสียงเข้มตวาดออกมาโดยที่ไม่ทันได้ถามนางเลยสักเพียงครึ่งคำก็ปักใจเชื่อไปแล้วว่านางชั่วช้า
"เช่นนั้นพระองค์จะรอช้าอยู่ไย หากอยากควักหัวใจหม่อมฉันออกมาดู พระองค์ก็ลงมือเสียเถิด" ร่างบางตอบออกไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลนองหน้า
ร่างกายหนาวสั่นเพราะการตกน้ำ ยังไม่เท่ากับหัวใจที่หนาวเหน็บเพราะคำต่อว่าจากสวามี
"หยางหลิงเซียง!!..ข้าขอถาม เจ้าผลักซุนเอ๋อร์ลงไปในน้ำเพราะเหตุใด นางทำสิ่งใดให้เจ้า"
พระชายาหยางหลิงเซียงเค้นเสียงหัวเราะขึ้นมาหลังจากได้ฟังคำของผู้เป็นสวามี ทว่าแววตากลับเจ็บปวดเกินจะทนไหว
"หากหม่อมฉันบอกว่าไม่ได้ทำเล่า พระองค์จะเชื่อหม่อมฉันหรือไม่ พระองค์ก็ทรงเห็นนอกจากพระชายาชินอ๋องแล้วหม่อมฉันเองก็ตกลงไปในน้ำเช่นกัน เหตุใดจึงไม่ถามหม่อมฉันบ้างว่าหม่อมฉันเป็นเช่นไร หึ!..ไม่ถามก็แล้วไปแต่เหตุใดต้องปักปรำหม่อมฉันด้วย?"
"เหตุใดข้าต้องถาม ในเมื่อข้าเห็นกับตาว่าเจ้าผลักซุนเอ๋อร์ลงไป!! จำคำข้าเอาไว้หยางหลิงเซียง หากซุนเอ๋อร์หรือทารกในครรภ์ของนางเป็นอะไร ข้าไม่ปล่อยเจ้าเอาไว้แน่ กอดตำแหน่งพระชายาเอกของเจ้าไว้ให้ดี กว่าจะได้มันมาครองเสียแรงกายไปเยอะมิใช่หรือ" จ้าวตี๋เฟยหันหลังเดินตามพระชายาซุนฮวาและจ้าวฉงซานออกไป
ร่างอรชรของหยางหลิงเซียงทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง สายตาปวดร้าวมองตามหลังพระสวามีออกไป พร้อมกับหัวใจที่แตกสลายอย่างไม่มีวันหวนกลับ
“สักวันหม่อมฉันจะเลิกรักพระองค์ให้จงได้”
นิยายเรื่องนี้เป็นการนำตัวละคร ของสามเรื่องหลัก มาแต่งเป็นตอนพิเศษสั้น ๆ เพื่อตอบแทนนักอ่านที่รักทุกท่านที่สนับสนุนกันมาตลอดเวลา จะเป็นฉากเก็บตกที่รี๊ดขอมาทั้งสิ้น ฝากติดตามด้วยนะคะ
เพื่อแคว้นนางเสียสละ เพื่อบิดานางกตัญญู จำใจรับสถานะพระชายาที่พระสวามีไม่ยินดี ได้ครองร่างกายแต่มิอาจได้ครองใจ เพราะมิอาจขัดขืนคำสั่งพระบิดา ฟางหลินจึงต้องอภิเษกกับองค์ชายต่างแคว้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ ทว่าองค์ชายผู้นั้นกลับมีสตรีในดวงใจแล้ว เห็นทีชีวิตการแต่งงานของนางคงไม่พ้นต้องแบกรับความไม่เป็นธรรม
เพียงดื่มน้ำชาจอกแรกที่ผู้เป็นมารดาเลี้ยงมอบให้ซุนฮวาก็กลายเป็นสตรีร้ายกาจ ปีนขึ้นเตียงท่านอ๋องผู้เป็นคู่หมายของน้องสาวจำใจกล้ำกลืนสถานะพระชายาตัวแทนเป็นเพียงเงาของผู้อื่นในสายตาของสวามี
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เคนคู่หมั้นของริกะจังนอกใจเธอไปแอบคบกับผู้หญิงอีกคน ริกะจังจับได้แต่ก็อดทนไว้เพราะรักเขา วันหนึ่งเธอไปงานเลี้ยงรุ่นได้พบแฟนเก่าที่เลิกกันไปแล้ว แต่ใจของริกะอยากจะเอาคืนเคนเธอจึงเผลอใจให้กับแฟนเก่า ตัวอย่างบางตอน "ผมใส่แล้วนะ" "อื๊อ เร็ว ๆ หน่อยสิคะเสียวจะแย่แล้ว อ๊า อ๊า" ชายหนุ่มหล่อเหลาคนหนึ่งคล่อมร่างของหญิงสาวสวยผิวขาวหุ่นดี หน้าอกตูมอย่างช้า ๆ ในขณะที่มือเรียวบีบหน้าอกของตนเองคลายความอยากพร้อมทั้งเลียปากอย่างกระหาย
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"