ความสุขที่สามีมอบให้ไม่ได้
ตอน คืนแรกของคนแปลกหน้า
ความมืดมิดโอบล้อมร่างอรชรของนดา ราวกับผ้ากำมะหยี่เนื้อหนาที่กดทับทุกความรู้สึกผิดชอบชั่วดี แสงจันทร์ส่องลอดผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้องนอนกว้าง จับเงาเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงให้ดูบิดเบี้ยวและน่าหวาดหวั่น นดานอนพลิกตัวไปมาบนเตียงคิงไซส์ ผ้าปูที่นอนเนื้อดีเสียดสีกับผิวเนื้อละเอียดอย่างอ่อนโยน แต่กลับไม่สามารถดับความกระวนกระวายที่กัดกินภายในได้เลย
สามีของเธอ ภาคิน หลับไปแล้วข้างๆ ลมหายใจสม่ำเสมอของเขาบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าจากงานที่ถาโถมเข้ามาตลอดวัน นดาหันไปมองใบหน้าหลับใหลของเขา แววตาเศร้าสร้อยฉายชัดภายใต้แสงจันทร์ ภาคินเป็นสามีที่ดี อบอุ่น และรักเธอหมดหัวใจ ทว่า...เขากลับไม่สามารถเติมเต็มความต้องการที่ลึกเร้นและบิดเบี้ยวในจิตใจของเธอได้
นดาเป็นโรคร้าย โรคเสพติดเซ็กซ์ที่ฝังรากลึกราวกับเถาวัลย์พิษ ความต้องการทางเพศที่ถาโถมเข้ามาในแต่ละวัน แต่ละคืน มันรุนแรงและเร่าร้อนจนแทบจะกลืนกินความเป็นคนของเธอ ความรู้สึกโหยหาผู้ชาย ความปรารถนาที่จะถูกสัมผัส ครอบงำความคิดของเธออยู่ตลอดเวลา
บาดแผลในอดีต...ร่องรอยจากการถูกข่มขืนในช่วงวัยรุ่นมันไม่ได้จางหายไปตามกาลเวลา ตรงกันข้าม มันกลับบ่มเพาะความต้องการที่แปลกประหลาดในจิตใจของเธอ ความสุขที่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด การถูกควบคุม การยอมจำนน...นั่นคือสิ่งที่เธอปรารถนาอย่างลึกซึ้ง
ภาคินพยายามแล้ว เขาพยายามอย่างดีที่สุดที่จะตอบสนองความต้องการของภรรยา แต่ความสามารถของเขามีจำกัด ความอ่อนโยนและความรักที่เขามอบให้ มันไม่ได้ตอบโจทย์ความโหยหาที่รุนแรงและบิดเบี้ยวในจิตใจของนดา
ความทรมานจากการถูกความต้องการกัดกิน ความรู้สึกผิดที่ต้องทรมานสามีไปด้วย...มันเป็นวงจรที่นดาไม่สามารถหลุดพ้น
กระทั่งคืนหนึ่ง ภาคินตัดสินใจทำสิ่งที่นดาไม่เคยคาดคิด เขาเรียกเธอมาคุยด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นแต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด
"นดา...ผมทนเห็นคุณทรมานแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว" ภาคินจับมือเธอแน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้า
นดามองสามีด้วยความสับสน เธอไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะพูดอะไร
"ผมรู้...ผมรู้ว่าผมไม่สามารถเติมเต็มคุณได้" ภาคินพูดต่อ "ผมรักคุณมากนะนดา...และผมอยากเห็นคุณมีความสุข...ในแบบที่คุณต้องการจริงๆ"
และในคืนนั้นเอง ภาคินก็แนะนำชายแปลกหน้าคนแรกให้กับนดา ชายที่เขาไว้ใจ ชายที่เขารู้ว่าจะสามารถตอบสนองความต้องการที่ซับซ้อนและอันตรายในจิตใจของภรรยาได้
เมื่อประตูห้องนอนเปิดออก เผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ของชายแปลกหน้า นดานอนตัวแข็งทื่ออยู่บนเตียง หัวใจเต้นระรัวด้วยความหวาดหวั่นและความตื่นเต้นที่ปะปนกัน
ชายคนนั้นมีรอยสักเต็มแผ่นหลัง ดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยว เขามองนดาด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
"สวัสดีครับคุณนดา" เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นในความเงียบ
นดาไม่ได้ตอบ เพียงแต่จ้องมองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
ภาคินยืนอยู่ข้างประตู มองภรรยาด้วยแววตาที่เจ็บปวดแต่ก็เต็มไปด้วยความหวัง
"ผมฝากนดาด้วยนะครับ" ภาคินพูดกับชายแปลกหน้าด้วยน้ำเสียงที่สั่นเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ปิดประตูห้องลง ทิ้งให้นดาเผชิญหน้ากับความปรารถนาและความกลัวในคืนแรกของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตของเธอ