ทายาทหญิงหวนคืน ผู้ไม่ใช่ เอพริล เมย์โย คนเดิม

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

ฉันกับภวินท์ สามีของฉัน เราคือคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สุดในกรุงเทพฯ ใครๆ ก็เรียกเราว่าคู่รักทองคำ แต่ชีวิตแต่งงานที่ใครๆ ต่างอิจฉากลับเป็นเรื่องหลอกลวง เราไม่มีลูก เพราะเขามีภาวะทางพันธุกรรมที่หายากมาก เขาอ้างว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่อุ้มท้องลูกของเขาจะต้องตาย เมื่อพ่อของเขาที่กำลังจะสิ้นใจเรียกร้องทายาท ภวินท์ก็เสนอทางออก...แม่อุ้มบุญ ผู้หญิงที่เขาเลือกคืออารยา เธอคือฉันในเวอร์ชันที่เด็กกว่า สดใสกว่า ทันใดนั้น ภวินท์ก็ยุ่งตลอดเวลา เขาต้องคอยดูแลเธอระหว่าง "กระบวนการทำเด็กหลอดแก้วที่ยากลำบาก" เขาลืมวันเกิดฉัน เขาลืมวันครบรอบของเรา ฉันพยายามจะเชื่อเขา จนกระทั่งฉันบังเอิญได้ยินเขาคุยกับเพื่อนๆ ที่งานเลี้ยง เขาสารภาพกับเพื่อนว่าความรักที่เขามีให้ฉันคือ "ความผูกพันที่ลึกซึ้ง" แต่กับอารยา มันคือ "ไฟ" และ "ความเร่าร้อน" เขากำลังวางแผนจัดงานแต่งงานลับๆ กับเธอที่ภูเก็ต ในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะพาฉันไปฉลองวันครบรอบ เขากำลังจะมอบงานแต่งงาน ครอบครัว และชีวิตให้เธอ...ทุกสิ่งที่เขาปฏิเสธฉัน โดยใช้คำโกหกเรื่องภาวะทางพันธุกรรมร้ายแรงเป็นข้ออ้าง การทรยศหักหลังมันสมบูรณ์แบบเสียจนฉันรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง คืนนั้นเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน พร้อมกับคำโกหกเรื่องไปทำงานต่างจังหวัด ฉันยิ้มและสวมบทบาทภรรยาที่แสนดีต่อไป เขาไม่รู้ว่าฉันได้ยินทุกอย่าง เขาไม่รู้ว่าในขณะที่เขากำลังวางแผนชีวิตใหม่ ฉันก็ได้วางแผนหนีของฉันไว้แล้ว และที่แน่ๆ เขาไม่รู้ว่าฉันเพิ่งโทรหาบริษัทที่เชี่ยวชาญเรื่องเดียว...การทำให้คนหายตัวไป

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าธาม กำลังจัดพิธีตั้งชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ให้ทายาทของเขา ปัญหามีอยู่เรื่องเดียว... เขากำลังฉลองให้กับลูกที่เกิดกับลิตา หมาป่าไร้ฝูงที่เขาพาเข้ามาในฝูงของเรา ส่วนฉัน คู่แท้ตัวจริงของเขาที่กำลังตั้งท้องทายาทของเขาได้สี่เดือน กลับเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับเชิญ เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเธอ เธอกลับใช้เล็บข่วนแขนตัวเองจนเลือดออก แล้วกรีดร้องว่าฉันทำร้ายเธอ ธามเห็นการแสดงของเธอก็ไม่แม้แต่จะมองฉัน เขาคำรามลั่น ใช้คำสั่งอัลฟ่าบีบบังคับให้ฉันจากไป พลังแห่งสายใยผูกพันของเราถูกบิดเบือนให้กลายเป็นอาวุธที่หันกลับมาทำร้ายฉันเอง ต่อมา เธอทำร้ายฉันจริงๆ จนฉันล้มลง ขณะที่เลือดเริ่มซึมออกมาจากชุดของฉัน คุกคามชีวิตลูกของเรา เธอกลับเหวี่ยงลูกของตัวเองลงบนพรมแล้วกรีดร้องว่าฉันพยายามจะฆ่าลูกของเธอ ธามพุ่งเข้ามา เขาเห็นฉันจมกองเลือดอยู่บนพื้น แต่เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด เขาช้อนลูกของลิตาที่กำลังร้องลั่นขึ้นมาในอ้อมแขน แล้ววิ่งออกไปตามหมอทันที ทิ้งให้ฉันกับทายาทที่แท้จริงของเขานอนรอความตาย แต่ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น เสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัวผ่านกระแสจิตของเรา คนของครอบครัวกำลังรอฉันอยู่นอกเขตแดนแล้ว เขากำลังจะได้รู้ว่าโอเมก้าที่เขาเขี่ยทิ้ง แท้จริงแล้วคือเจ้าหญิงของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในโลก

ฉันคือคีรติ วรโชติ นักข่าวหัวขบถแห่งตระกูลนักการเมืองทรงอิทธิพล ทางรอดเดียวของฉันคือความสัมพันธ์ลับๆ อันร้อนแรงกับอธิป สุริยวงศ์ ซีอีโอผู้ทรงอำนาจที่ราวกับสลักขึ้นจากน้ำแข็งและตรรกะ เขาเรียกฉันว่า "หายนะที่งดงามของผม" พายุที่ถูกกักขังไว้ในกำแพงเพนต์เฮาส์ของเขา แต่ความสัมพันธ์ของเราสร้างขึ้นบนคำโกหก ฉันค้นพบว่าเขาเพียงแค่ "ทำให้ฉันเชื่อง" เพื่อเอาใจผู้หญิงอีกคน กมลา ลูกสาวผู้อ่อนแอของหัวหน้าคณะทำงานของพ่อฉัน ซึ่งเขาเป็นหนี้บุญคุณที่ไม่อาจชดใช้ได้ เขาเลือกหล่อนต่อหน้าสาธารณชน เช็ดน้ำตาให้หล่อนด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่เคยแสดงให้ฉันเห็น เขาปกป้องหล่อน ปกป้องหล่อน และเมื่อฉันถูกคนชั่วคุกคาม เขาก็ทอดทิ้งฉันเพื่อรีบไปอยู่ข้างหล่อน การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นเมื่อเขาสั่งให้จับฉันเข้าคุกและซ้อม พร้อมกับคำรามว่าฉันต้อง "เรียนรู้บทเรียน" ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นลงระหว่างอุบัติเหตุรถชน โดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากระโจนไปขวางหน้ากมลา ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นเกราะกำบัง ปล่อยให้ฉันเผชิญแรงกระแทกเพียงลำพัง ฉันไม่ใช่คนที่เขารัก แต่เป็นภาระที่เขาพร้อมจะสังเวย ขณะนอนร่างกายแหลกสลายบนเตียงในโรงพยาบาล ในที่สุดฉันก็เข้าใจ ฉันไม่ใช่หายนะที่งดงามของเขา แต่เป็นตัวโง่ของเขาต่างหาก ดังนั้นฉันจึงทำสิ่งเดียวที่ทำได้ ฉันเผาโลกอันสมบูรณ์แบบของเขาให้วอดวาย ตอบรับคำขอแต่งงานจากมหาเศรษฐีใจดีที่สัญญาสันติสุขให้ฉัน และเดินจากไปเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทิ้งเถ้าถ่านแห่งความรักของเราไว้เบื้องหลัง

การแต่งงานของฉันกับมาคิน ภัทรธำรง คือสัญญาที่ลงนามด้วยเลือด คือคำมั่นที่จะหลอมรวมสองตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในกรุงเทพฯ เข้าไว้ด้วยกัน เขาคืออนาคตของฉัน คือราชันย์ที่ถูกเลือกมาให้ปกครองเคียงข้างฉัน ทุกคนต่างพูดว่าการรวมกันของเราคือพรหมลิขิต แต่เขากลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกและคำโกหกของผู้หญิงอีกคน มันคือกลิ่นของอัญญาริน เด็กกำพร้าผู้อ่อนแอที่ครอบครัวของเขารับมาเลี้ยงดู เด็กผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะปกป้องเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันตามเขาไปที่ไพรเวทคลับแห่งหนึ่ง จากในเงามืด ฉันเฝ้ามองเขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและมอบจูบที่หิวกระหายและสิ้นหวังให้เธอ...จูบที่เขาไม่เคยให้ฉันเลย ในวินาทีนั้น อนาคตทั้งชีวิตของฉันแหลกสลายลง ในที่สุดฉันก็เข้าใจเสียงกระซิบจากลูกน้องของเขาว่าฉันเป็นเพียงรางวัลทางการเมือง ในขณะที่อัญญารินคือราชินีตัวจริงของพวกเขา เขาต้องการอาณาจักรของฉัน แต่หัวใจของเขาเป็นของเธอ ฉันจะไม่เป็นของรางวัลปลอบใจ ฉันจะไม่เป็นรองใคร ฉันเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ เสียงของฉันเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง "หนูจะยกเลิกงานแต่งงานค่ะ" เมื่อท่านค้าน ฉันจึงปล่อยหมัดเด็ดสุดท้าย "หนูจะรักษาความต้องการของตระกูลเราในเรื่องพันธมิตรไว้ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเจ้าพ่อธาวิน วรไพศาล" แก้ววิสกี้ในมือพ่อร่วงแตกกระจายบนพื้น ธาวิน วรไพศาล คือคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา

ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!

เมื่อหลุดเข้าไปในนิยาย ได้เป็นถึงนางเอกของเรื่องเรื่อง การจะกลับออกไปคือต้องให้จบแบบ happy ending แต่ทำไม๊ พระเอกกลับบอกว่าฉันจืดชืด ไร้รสนิยม แต่เขาดันไปต้องใจยัยตัวร้ายซะงั้น

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของมาร์โก ใครก็ห้ามมายุ่งอีกเด็ดขาด” เขาประกาศให้รับรู้ทั่วกัน แต่ถามว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้มีสีหน้ายังไง ถามได้! เธอยังช็อกไม่หายปล่อยให้เขาจับจูงเข้าไปในห้องจนเหตุการณ์สงบแล้วเธอก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนเดิม! พระเจ้านี่มันเรื่องบ้าอะไร! เธอกลายเป็นผู้หญิงของมาเฟียได้ยังไง เรื่องชักจะวุ่นวายเกินไปแล้ว เธอตามไม่ทันจริง... ตั้งสติไว้ยัยแอน เธอต้องตั้งสติ ตั้งสติบ้าอะไร เขาก็ประกาศอยู่ว่าเธอเป็นของเขา ไม่ ๆ ไม่ใช่ พวกเราแค่นอนด้วยกันคืนเดียว ยังไงก็แค่เรื่องเข้าใจผิด ยังไงเขาก็คงคิดจะขู่เล่น ๆ โธ่เอ้ยยัยโง่ เขาประกาศขนาดนั้น ลองไปสิเธอได้ถูกผูกติดกับเตียงแน่ ชาตินี้อย่าหวังจะไปไหนได้เลย เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าคนนั้นคือมาเฟียมาร์โก มาเฟียที่มีอิทธิพลสุดในเมืองนี้! เธอจะบ้าตายเพราะเถียงกับตัวเองนี่แหละ แถมยังต้องมานั่งเสียใจที่มาเจอคนที่น่ากลัวที่สุดในเมือง พระเจ้าแกล้งเธอเกินไปแล้ว แบบนี้เธอจะทำยังไงดี!!

เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"

ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป

นางไร้หัวใจ ไม่คิดรักองค์ฮ่องเต้แม้เพียงสักครั้ง เขายับยั้งใจ กลับตกอยู่ใต้ห้วงเสน่หาสนมเอกผู้นี้