มหาเศรษฐีขี้เบื่อ ลูกครึ่งฝรั่งเศส-อเมริกา ทายาทตระกูลดัง แวงซ็อง ออกัสตัส เขานะเป็นชายชาติอาชา มีฟีโรโมนฟุ้ง!! แต่...เมวิกา สาระวี สาวใสใบหน้าหวานหยดจนจ๊น!! ดวงตาของหล่อนที่มองหนุ่มหล่อล่ำ...กลับเฉยชา ชายหนุ่มเลยต้องงัดแผนเด็ด...เพื่อลวงล่อ เขาหวังจะตอกหน้าให้แม่สาวใจเด็ดรู้...ผู้ชายอย่างเขา หล่อนไม่ควรเมินหนี... ที่ชายหนุ่มไม่รู้ คือ...เมวิกาสะเทิ้นสะเทือนเหมือนกัน...เมื่อมันเป็นการยากที่จะห้ามความสนใจของตัวเอง...ที่มีต่อคนแปลกหน้า เขาหล่อ! ล่ำ! หุ่นกระชากใจ แถมยังทำท่าเหมือนสนใจเธอเสียอีก มันเลยทำให้เมวิกาอดหวั่นไหวไม่ได้ ผู้หญิงทุกคนฝันถึงเจ้าชาย...และหวังให้เทวดาส่งเจ้าชายขี่อาชาสีขาวมาให้ตัวเอง เมวิกาเลยอดไม่ได้ที่จะแอบฝัน... แต่...ในโลกความจริง...มันโหดร้ายอย่างไม่น่าเชื่อ... หญิงสาวตกบันไดสวรรค์ตั้งแต่ยังไม่ทันได้ก้าวเดินขึ้นไป...หลังพลีกายให้แวซ็อง ในค่ำคืนหนึ่ง!! พอตื่นขึ้นมาตอนเช้า...เขากลับหายหัวจ้อย...ทิ้งให้เธอจมอยู่กับความสับสน ปนเศร้า...กลายเป็นนางซินฯ ตกสวรรค์แบบไม่คาดคิด...เลยได้แต่ทำใจ แต่สวรรค์ไม่เขาข้างคนผิดนานนัก... เรื่องฉาวๆ ดังสะท้านปารีส!! มีมือดีแอบปล่อยข่าว และมันทำให้แวซ็องแทบเต้น!! เขาควานหาต้นตอ...แต่กลับพบเจอแต่ความว่างเปล่า...ข่าวฉาวๆ นั่นกลับกระพือเพิ่มขึ้นทุกวัน!! ในวันที่เผชิญหน้ากัน...ระหว่างเขากับหล่อน... ไม่รู้เพราะอะไรสิ? เขาถึงยอมตกบันไดพลอยโจนนี้... บ่วงเล่ห์...ที่เขาร้อยขึ้น...หวังได้เมวิกามาบำเรอรัก...กลับกลายเป็นบ่วงรัก ร้อยรัดเขาและเธอเอาไว้...มันคือ... พรหมลิขิต...หรือโชคชะตากำหนดกันแน่...
บทที่1.ผู้ชายใจชาด้านที่ชื่อ แวซ็อง ออกัสตัส
เสียงลมหายใจหอบสะท้านดังกระเส่า เมื่อสิ่งที่ทั้งสองคนทำร่วมกันคือการเสพความสุขในร่างกายระหว่างกันและกัน ชายหนุ่มรูปร่างกำยำกำลังเคลื่อนไหวร่างกายอยู่ด้านบน แผ่นหลังของเขาชื้นเหงื่อเป็นมันปราบ...และเสียงครางของสาวน้อยทรงโตก็ดังลั่น เมื่อเจ้าของร่างใหญ่โตส่งตัวตนของตัวเองแบบหนักหน่วง เขาโหมกำลังดั่งลมพายุลูกใหญ่ที่สาดใส่ โจมตีแบบไม่ออมมือ อุ้งมือใหญ่เคล้นคลึงเต้าทรวงอวบอัดจนเต้าเต่งบิดเบี้ยว แต่มันก็ไม่ได้ครัดเคร่งอย่างที่เขาปรารถนา เมื่อหล่อนเองก็คงผ่านสนามรบบนเตียงมาไม่มากก็น้อย จนทำให้เกิดการหย่อนคล้อยเพราะเคยผ่านการใช้งาน
“อู้ยยย...ได้โปรด...ฆ่ามิร่าให้ตายเลยค่ะ...มิร่าใจจะขาดอยู่แล้ว” สาวคู่ขาครางกระเส่า เธอแอ่นร่างกายช่วงล่างตามติด เมื่อหนุ่มพลังม้าถอดถอนแก่นกายออกห่างๆ ก่อนจะร้องวี๊ดสุดเสียง เพราะเจ้าตัวทิ้งตัวกลับลงไปที่เดิมแบบรุนแรงสุดโต่ง!
“ได้เลยคนสวย ฉันจะจัดหนักให้เธอลืมโลก ลืมผู้ชายทุกคนที่เคยๆ กับเธอให้หมดสิ้น” แวซ็องไม่ได้พูดเกินจริง สาวน้อย สาวใหญ่ สาวใดก็ตามที่เคยก้าวขึ้นมานอนบนเตียงแล้วให้เขาขย่มทับ หลังเธอเดินลงจากเตียงไป หล่อนแทบจะลืมรสรักที่เคยได้ลิ้มรสมาแทบทั้งหมด เมื่อชายหนุ่มนาม แวซ็อง ออกัสตัส เป็นนักรักที่ขึ้นชื่อที่สุดในปารีส หนุ่มหล่อลูกครึ่งฝรั่งเศสอเมริกา...หัวหอกคนสำคัญของ ‘ออกัสตัสอินเตอร์เทรต’ เป็นพี่ใหญ่ที่ขึ้นแท่นผู้บริหารระดับสูง เป็นท่านประธานที่ทั้งเผด็จการและน่าเกรงขาม ไม่แปลกหรอกหากสาวๆ จะยอมพลีกายให้กับเขาฟรีๆ เมื่อสิ่งตอบแทนที่ได้รับหลังจากนั้นมันมากมายมหาศาล เมื่อชายหนุ่มไม่เคยเอาเปรียบใคร!! เขาพร้อมที่จะมอบของกำนัลราคาแพงให้ หากเจ้าหล่อนทำให้เขาถูกใจ...จนหมดแรง...
จังหวะหนักหน่วง...ร่างกายเปียกชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ แม้อุณหภูมิภายในห้องจะเย็นฉ่ำดั่งนั่งอยู่กลางก้อนน้ำแข็งในขั้วโลกเหนือ...แต่ภายในร่างกายของคนทั้งคู่กลับร้อนดั่งมีลาวาเดือดคลั่ก! ไหลวนอยู่ในนั้น มันพร้อมที่จะระเบิดพร่าง!! หากถึงจุดที่สุดกลั้น...
“อ้ายยยย...” เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับประตูห้องสวีทที่เปิดผ่าง!
“เห้ย!!” ชายหนุ่มตวัดผ้าห่มขึ้นคลุมร่างกายช่วงล่าง เขากระโจนลงมาจากเตียงพร้อมกับสบถเสียงดัง “Damn!!”
ผู้หญิงที่มาใหม่ยืนขวางอยู่กลางประตู... ใบหน้าของหล่อนตึงเปรี๊ยะ! โดยมีกลุ่มบอดี้การ์ดของชายหนุ่มที่พยายามห้าม แต่เจ้าหล่อนก็ไม่ฟังเสียง... ดึงดันเข้ามาในห้องจนได้ “เกิดอะไรขึ้น? ลิ-เดีย-เธอเข้ามาทำอะไรในนี้?”
ชายหนุ่มเค้นเสียงแหบๆ ถาม เขาโกรธจนตัวสั่น! ยัยนี่เข้ามาขัดจังหวะเขาทำไม? ...
ลิเดีย สกอฟิลด์เชิดหน้าขึ้น เธอปรายตามองผู้หญิงบนเตียงด้วยสายตาริษยา หล่อนคงเพิ่งสุขสมมาหมาดๆ ถึงได้นอนแผ่หลา หอบหายใจรวยรินอยู่อย่างนั้น ยัยนั่นเป็นใคร? หล่อนถือดีอย่างไรมาฉกผู้ชายที่เธอตีตราจองไปครอบครอง...เธอไม่มีวันยอมเด็ดขาด แค่คิดหัวใจก็รุ่มร้อนเกินจะทน
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไงคะ?” หล่อนย้อนถามเสียงสั่น
แวซ็องพ่นลมหายใจแรงๆ เขายกมือขึ้นเสยผม ก่อนจะตอบเสียงเย็นชา “ทำแบบไหน? แล้วทำไมฉันจะทำไมได้ล่ะ”
“คุณ!”
“พอเลยลิเดีย...อย่ามาแสดงอาการเป็นเจ้าข้าว เจ้าของฉัน...เราไม่ได้เป็นอะไรกัน!!” ชายหนุ่มตวาดเสียงแหลม
แค่เคยควง...แต่ไม่เคยเกินเลย แวซ็องเลือกคนที่จะมานอนใต้ร่างเขา หากมีปัญหาตามมาเขามักจะเลี่ยง และลิเดียก็เป็นหนึ่งในนั้น เจ้าหล่อนแสดงออกชัดเจนว่าหล่อนปรารถนามากกว่าการเป็นแค่คู่ควง....และเขายังไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นกับใคร เมื่อกำลังสนุกกับอิสระในชีวิต ไม่ต้องการพันธนาการที่คล้ายๆ กับห่วงผูกคอ
“แวซ็อง!!”
บุตรสาวคนสวยของตระกูลสกอฟิลด์ตะโกนลั่น! มือเรียวบางของเธอกำแน่น เธอโมโหเกือบๆ คลั่งเมื่ออีกฝ่ายทำเหมือนไม่เห็นเธอมีความสำคัญอะไรเลย เขาเอาเธอไปเปรียบกับพวกผู้หญิงหยำฉ่าพวกนั้นได้ยังไงกัน ยังไงเธอก็มีภาษีมากกว่า เธอเป็นทายาทของ ‘สกอฟิลด์’ คนที่สามารถช่วยเหลือเขาได้ในโลกธุรกิจ เธอไม่ใช้ผู้หญิงข้างทางที่เขาจะเขี่ยทิ้งง่ายๆ
“มีอะไรรึ? ฉันพูดจริงลิเดีย...เราสองคนเป็นแค่...คนรู้จักกัน...นอกเหนือจากนั้นไม่มีอะไรเลย”
เสียงเรียบเรื่อยพูดแบบไม่ใส่ใจ เขามองหล่อนตรงๆ พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก
ยี่หวาไม่เคยคิดว่าปลายทางชีวิตของเธอจะจบลงแบบนี้ ก่อนที่เธอจะทิ้งอนาคตที่เหลือไปอย่างไร้ค่า เนื่องจากสุดที่จะทนกับความชอกช้ำที่ได้รับมาจากสามีคนเดียว เธอตัดสินใจฝากดวงใจของตัวเองไว้กับน้องสาวฝาแฝด น้องสาวที่ไม่มีคนรอบตัวรู้จัก มันคือความลับที่เธอปิดบังพวกเขาไว้ สมัยเด็กๆ พ่อกับแม่แยกทางกัน ทั้งสองท่านเลยแบ่งลูกไปเลี้ยงดูคนละคน ยี่หวาอยู่กับแม่ ส่วนญาดาไปอยู่กับบิดา สองสาวที่เหมือนกันทุกกระบิ แตกต่างที่นิสัย คนหนึ่งเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ส่วนอีกคนตรงข้ามทุกอย่าง แกร่ง และกล้าท้าชน… และเพราะแค้นใจแทนพี่สาว ญาดาเลยรับปากก่อนยี่หวาสิ้นลม เธอจะเอาคืนทั้งสองคนนั้นให้สาสม ไม่ว่าจะเป็นปกป้องสามีสุดที่รักของยี่หวา หรือแม้แต่...ฉันทา ว่าที่ภรรยาคนใหม่แสนผยองคนนั้น สองคนนี้ต้องหาความสุขไม่ได้ เธอจะรังควานพวกเขา ให้เหมือนตกนรกทั้งเป็น...การจองเวรคืองานที่เธอควรทำ…ถ้าเป็นดั่งที่ตั้งใจไว้ ญาดาคงไม่กลุ้มใจหนัก ‘ความรัก’ บทจะมาก็มาประชิด เธออยากแก้แค้น แต่ดันไปหลงรัก ผู้ชายเลวคนนั้นเสียอีก หลังจากเฉดหัวฉันทา คงต้องหาทางมัดใจปกป้อง อย่างน้อยก็ทำเพื่อหลาน ถ้าเธอตกนรก เธอจะลากปกป้องตามไปด้วย...
คงไม่มีความซวยไหนเลวร้ายเท่ากับการถูกตราหน้าว่าเป็น ‘เด็กดริ้ง’ ความตั้งใจของณิรินคือไปจับผิดว่าที่พี่เขย แต่กลับกลายเป็นว่าเธอถูกเข้าใจผิดเสียเอง แถมผู้ชายคนนั้นดันเป็นคนสำคัญที่เธอต้องคอยดูแลระหว่างที่เขามาเจรจา เพื่อเป็นคู่ค้ากับบริษัทของลุงกับป้า หน้าที่นั้นเลยถูกโยนมาให้ณิรินรับผิดชอบ ผู้ชายปากร้ายเอาแต่ใจตัวเอง ค่อนข้างงี่เง่าคนนั้น เขาคิดว่าเธอมีอาชีพเสริม และพยายามเกาะแกะจนณิรินโมโห บางครั้งณิรินก็อดคิดไม่ได้ มันเป็นเพราะช่วงเบญจเพศของเธอหรือเปล่า เรื่องซวยๆ เลยเกิดขึ้นกับเธอไม่หยุดหย่อน
เสียงของเขาดังก้องอยู่ในหู ฉันไม่สามารถสลัดเสียงแหบๆ ของเขาออกไปจากความทรงจำได้เลย นี่เกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ สิ่งที่ฉันคิดอยู่นี่คือ...ความผิด แม้จะเป็นแค่ความคิด แต่มันเป็นก้าวแรกที่ฉันตั้งใจทำผิดศีลธรรม กับผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว!! ฉันกำลังเป็นคนเลว และอีกไม่ช้า ฉันคงโดนคนทั้งโลกประณามหากฉันไม่หยุดความคิดทุเรศๆ นั่นเสียตั้งแต่ตอนนี้ จะทำยังไงดีล่ะ? ฉันคิดอะไรไม่ออกเลย มีเพียงเสียงแหบๆ ของคน คนนั้นดังก้องอยู่ในหูเท่านั้น “สามีของเธอเดินทางไปทำธุรกิจ” “เธอบอกว่าสามีของเธอจะไม่อยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์!!” “มันจะดีแค่ไหนนะ หากฉันเปลี่ยนสิ่งที่ได้ยินได้ เขาน่าจะไปซัก7ปี” ผมพยายามข่มใจให้รู้สึกเศร้าตาม แต่หัวใจของผมกลับเต้นระรัวเกินกว่าจะควบคุมได้ “คุณอยู่ที่ไหน?
รัชศกปีที่สิบ มันเป็นช่วงเวลาแสนสุขที่ลืมไม่ลง แม้เวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน ครั้งหนึ่ง ข้าเคยเป็น ‘สาวงาม’ ที่ผู้คนทั้งเมืองหลงใหล เมืองหลวงกว้างใหญ่ใต้แผ่นฟ้าเดียว ข้าผู้มาก่อนกาล เดิมทีข้าคิดว่าเป็นแค่ความฝันหนึ่งตื่น แต่ที่ไหนได้ ทุกเหตุการณ์ที่ข้าพบเจอ คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง ความสุขที่ท่วมท้นอยู่ในใจ เป็นความทรงจำเดียวที่ทำให้ข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อ...รอ...ใครบางคน
เมื่อสามีตะโกนใส่หน้า “ผมต้องการหย่ากับเธอ!! คนที่ผมรักเขากลับมาหาผมแล้ว” เมษาเซ็นจำใจชื่อบนใบหย่าพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลพรู เธอตัดสินใจเก็บงำความลับไว้กับตัว พร้อมกับจากไปโดยไม่ปริปากบอกคีรินเลยสักคำ ผ่านไป 5 ปี เด็กชายคนหนึ่งมาตามหาพ่อ... “ผมจะไปหาพ่อผม ปล่อยผมนะ!!” เสียงแผดก้องบริเวณหน้า ล็อบบี้ แม้แต่คีรินเองยังอดสนใจไม่ได้ เด็กชายคนหนึ่งถูก รปภ. รั้งตัวไว้ เขาดิ้นกระแด๋วๆ ตะโกนลั่น ผิวทั้งหน้าแดงก่ำ มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มไปหน้า และเมื่อเด็กชายวิ่งตรงมาหาเขา “พ่อคร๊าฟฟฟฟฟ” คิรินเข่าอ่อน สัญชาตญาณบางอย่างเตือน เด็กชายตรงหน้าเขานี่ เป็นเลือดเนื้อส่วนหนึ่งของเขาร้อยเปอร์เซ็นต์
เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจไม่หยอก หากสามารถปราบพยศผู้ชายเจ้าอารมณ์ได้ ดานันจะเป็นอิสระจากข้อผูกมัดของบิดา ทว่า...ในความโชคร้าย มีความโชคดีแอบแฝงอยู่ ว่าที่สามีของเธอ เป็นบุตรชายผู้มั่งคั่งของตระกูลใหญ่ แต่เขาเพิ่งสูญเสียดวงตาไปจากอุบัติเหตุ ดานันต้องรองรับความเกรี้ยวกราดเช่นนี้ จนกว่าจะเปลี่ยนความคิดของเขาได้ ครามไม่ได้พิกลพิการมาตั้งแต่กำเนิด เขามีหนทางรักษาได้ ขึ้นอยู่กับว่า...ดานันจะโน้มน้าวว่าที่สามีของเธอได้หรือเปล่า
ชูจี้ถูกเก็บไปอุปการะตั้งแต่ยังเด็ก ซึ่งถือเป็นความฝันของเด็กกำพร้าทั่วไปอย่างชูจี้ แต่ชีวิตหลังจากนั้นมันไม่ได้มีความสุขดั่งที่ชูจี้คิดฝันไว้เลย เธอต้องอดทนถูกเย้ยหยันและการทำทารุณจากแม่บุญธรรมของเธอ แต่ก็ยังโชคดีที่เธอได้รับความเมตตาจากคนใช้สูงวัยคนหนึ่งในบ้านหลังนั้น ชึ่งเป็นคนคอยดูแลและเอาใส่เธอเหมือนแม่แท้ ๆ ของเธอ จนกระทั่งคนใช้จากไปด้วยอาการป่วย ชูจี้ก็ถูกบังคับให้แต่งกับผู้ชายที่ไม่เอาการเอางานแทนลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อแม่บุญธรรมของเธอเพื่อชดใช้ค่ารักษาพยาบาลของคนใช้ เรื่องราวจะเป็นเช่นเดียวกับซินเดอเรลล่าหรือไม่? อย่างไรก็ตาม ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยนั้นไม่เหมือนเจ้าชายเลยสักนิดนอกจากรูปร่างหน้าตาของเขาที่สามารถเทียบเท่ากับเจ้าชายได้เท่านั้นเอง ลู่เหยี่ยนเป็นลูกชายนอกสมรสของครอบเศรษฐีครอบครัวหนึ่ง เขาใช้ชีวิตไปวันๆ (พอลอดไปด้วยค่ะ)มาโดยตลอด ที่เขาตกลงแต่งกับชูจี้ก็เพราะอยากจะทำให้ความปรารถนาสุดท้ายของแม่ของเขาสมหวังเท่านั้น แต่ในคืนวันแต่งงาน เขากลับพบว่าเจ้าสาวคนนี้มีพฤติกรรมที่ผิดกับที่เคยได้ยินได้ฟังมา โชคชะตาจะบันดาลให้พวกเขาเป็นอย่างไร และลู่เหยี่ยนจะเป็นดั่งที่เราคิดหรือไม่ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือลู่เหยี่ยนมีหลายอย่างที่คล้ายๆ กับมหาเศรษฐีที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้อย่างพิลึก สุดท้ายแล้ว ลู่เหยี่ยนจะสามารถรู้ได้หรือไม่ว่าชูจี้ คือเจ้าสาวจำเป็นที่ต้องได้แต่งงานแทนพี่สาวของเธอ การแต่งงานของพวกเขาจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวสุดโรแมนติกหรือวิบากกรรมของชีวิต โปรด ติดตามและค้นหาชีวิตและเรื่องราวของทั้งสองคนด้วยกันเถอะ
เมื่อเซิ่งหนิงเตรียมจะบอกฮั่วหลิ่นเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ ทว่ากลับพบเขาช่วยพยุงผู้หญิงอีกคนลงจากรถอย่างเอาใจใส่... เคยคิดว่าตนเองอยู่เคียงข้างฮั่วหลิ่นคอยดูแลเขามาสามปี สักวันหนึ่งเขาจะมาสามารถสร้างความประทับใจให้กับเขา แต่สุดท้ายเป็นตนเองที่คิดเองเออเองไปฝ่ายเดียว เซิ่งหนิงตายใจแล้วจากไป สามปีต่อมา ข้างกายของเธมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง และฮั่วหลิ่นเสียใจมาก เจาพูดด้วยความโศกเศร้า "เซิ่งหนิง เรามาแต่งงานกันเถอะ" เซิ่งหนิงยิ้มอย่างเฉยเมย "ขออภัยนะคุณฮั่ว ฉันมีคู่หมั้นแล้ว"
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
"ทำไม นอนกับผมมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอคุณถึงได้กลัวว่าผมจะทำอะไรคุณอีก ผมรุนแรงกับคุณหรือยังไง งั้นผมคงต้องรีบทำใหม่เพื่อแก้ตัว" "คุณหมอ!" เมรีญาหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับตำหนิเขาในใจที่กล้าพูดเรื่องแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย "ว่าไง ตอบมาสิว่าผมทำให้คุณไม่ประทับใจหรอถึงต้องตั้งเงื่อนไขบ้าๆ นี้ขึ้นมา" เวทัสถามด้วยค วามโมโห ถ้าเป็นสองข้อแรกเขาพอเข้าใจและรับได้ แต่สำหรับข้อสามต่อให้เขารับปากเธอตอนนี้ในอนาคตเขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขาต้องผิดสัญญาแน่นอน เขาไม่มีทางห้ามใจตัวเองไม่ให้ยุ่งกับเธอได้! "ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องพวกนั้นอีก" หญิงสาวพยายามอธิบายกับชายหนุ่มด้วยเหตุผล แม้จะรู้ดีว่าคนข้างๆ เริ่มไม่มีเหตุผลกับเธอแล้ว "ผมไม่สัญญา" เวทัสตอบกลับทันทีพร้อมกับสต๊าทรถออกจากโรงแรมด้วยความไม่พอใจ
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า