คุณหนูเสิ่นใช้ชีวิตเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวยแสนร้ายกาจอยู่ดี ๆ ก็หลุดเข้ามาในการ์ตูนที่เปิดอ่านผ่าน ๆ ซะอย่างนั้น (อ่านฟรีวันละ 1 ตอนจนกว่าจะจบ)
1
แคร้ง!!!
เสียงแก้วกระเบื้องเคลือบชั้นดีถูกโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี เศษกระเบื้องบางส่วนกระเด็นโดนข้างแก้มของชายสูงวัยที่นั่งคุกเข่าอยู่เบื้องล่าง
หญิงสาวหน้าตาสะสวย แต่ใบหน้ากำลังบูดเบี้ยวเกรี้ยวกราดด้วยความโกรธ การที่ผู้หญิงคนนั้นมีตัวจนได้กลับเข้ามาเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเสิ่น เป็นความผิดของเขา ถ้าหากเขาไม่ไปเที่ยวที่เมืองนั้น ก็คงไม่ได้เจอหล่อนที่นั่น
ตั้งแต่ที่ทุกคนรับรู้ถึงการมีตัวตนของหล่อน หลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยนไป คนในครอบครัวทุกคนต่างก็เอาอกเอาใจหล่อนทุกอย่าง เธอควรเป็นจุดศูนย์กลางของความรักเพียงคนเดียวสิ ไม่ใช่แม่นั่น
“เพราะลุงฮั่วคนเดียว ทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้” เสิ่นอ้ายฉิงโวยวายใส่ชายสูงวัย
“ผม ขอโทษครับ แต่คุณหนูใหญ่อ้ายเหรินก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลนี้ ผมจึงต้องพิสูจน์ตัวตนของเธอ เธออยู่ข้างนอกลำบากมามากแล้ว” ฮั่วเฉินตอบ
คำตอบของชายสูงวัยยิ่งทำให้เธอโมโห ตอนที่ยังเด็กอ้ายฉิงมีส่วนที่ทำให้พี่สาวต่างมารดาพลัดหลงกับครอบครัว เธอไม่ต้องการให้บ้านนี้มีคุณหนูสองคน เธอต้องเป็นคนเดียวที่ได้รับความรัก
“เสียแรงที่ฉันรักลุงฮั่วเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ไม่คิดเลยว่าลุงฮั่วจะทำร้ายฉันแบบนี้”
ชายสูงวัยที่นั่งคุกเข่าอยู่เบื้องล่าง เงยหน้ามองใบหน้างดงามแสนร้ายกาจของหล่อน
“ตอนที่คุณหนูยังเด็กผมไม่น่าหลงเชื่อแววตาใสซื่อของคุณเลย ผมน่าจะบอกทุกคนไปว่าคุณรู้ว่าพี่สาวคุณไปไหน และคุณเองนั่นแหละที่เป็นคนโกหกทุกคน” ฮั่วเฉินพูดอย่างเจ็บแค้น ตอนนี้เขาถูกอันธพาลที่เสิ่นอ้ายฉิงจ้างมาทำร้าย จุกจนแทบพูดอะไรไม่ออก
“ฮั่วเฉิน จะมากไปแล้วนะ ลุงมีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ ลุงมันก็แค่เลขาแก่ ๆ ของคุณพ่อ ลองดูแล้วกันว่าถ้าลุงหายไปคุณพ่อจะตามหาลุงไหม”
เสิ่นอ้ายฉิงมองเหยียดชายสูงวัยด้วยแววตามาดร้าย ชายคนนี้พูดมากเกินไปแล้ว ระหว่างที่เธอกำลังตัดสินใจเรื่องความเป็นความตายของเขา แสงไฟจากรถลีมูซีนคันใหญ่ก็สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง
ที่นี่เป็นบ้านพักตากอากาศที่เธอแอบซื้อเอาไว้ คุณพ่อเธอรู้ได้ยังไง
ชายสูงวัยอีกคนท่าทางภูมิฐานแต่งกายด้วยเสื้อผ้าชั้นดีราคาแพง ก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าถมึงทึง เขาเดินเข้าไปในตัวบ้านเพื่อระงับเหตุการณ์ไม่ดี
“อ้ายฉิงหยุดได้แล้ว” เสิ่นเหยาซิ่วนายใหญ่แห่งอาณาจักรเสิ่นก้าวลงจากรถเพื่อห้ามปรามบุตรสาวของตนไม่ให้ถลําลึกไปมากกว่านี้
“คุณพ่อ” เสิ่นอ้ายฉิงยืนนิ่งด้วยความตกใจ เธอไม่คิดว่าบิดาของตนจะตามเจอ
บอดี้การ์ดฝีมือดีหลายคนของนายใหญ่เสิ่นลงจากรถตู้มาพร้อมกัน เป็นการรับรองว่าเสิ่นเหยาซิ่วผู้นี้จะปลอดภัย
อันธพาลที่เสิ่นอ้ายฉิงจ้างมาเมื่อเห็นคนท่าทางภูมิฐานดูมีฝีมือพวกนั้น ก็ใจฝ่อวิ่งหนีกันหัวหดทิ้งให้คุณหนูเสิ่นยืนตัวสั่นอยู่ผู้เดียว
เสิ่นอ้ายฉิงยืนนิ่งราวกับเวลาหยุดหมุน เธอไม่คิดว่าบิดาของตนจะเจอเธอในภาพลักษณ์แบบนี้ เธอยังอยากเป็นคุณหนูเสิ่นผู้ใสซื่อในสายตาของบิดาและทุกคน
“ฮั่วเฉินลำบากนายแล้ว” เสิ่นเหยาซิ่วเดินมาประคองเลขาคนสนิทของตนด้วยตัวเอง
เขาและฮั่วเฉินรู้จักกันมาหลายสิบปี ผ่านความยากลำบากมาด้วยกันมาก็มาก บางเรื่องเขาก็ติดค้างฮั่วเฉิน ในใจคิดแต่จะตอบแทนบุญคุณอยู่เสมอ แต่ไม่คิดเลยว่าบุตรสาวของตนจะทำเรื่องร้ายกาจได้แบบนี้
“แค่ก แค่ก” ฮั่วเฉินไม่พูดอะไร ร่างกายที่ถูกทำร้ายมาอย่างหนักกำลังไอออกมาเป็นสีเลือด
“คุณพ่อ หนูไม่ได้ทำ” เสิ่นอ้ายฉิงพยายามปฏิเสธ เธอพยายามบีบน้ำตา แผนนี้มันสำเร็จทุกครั้ง
นายใหญ่แห่งอาณาจักรเสิ่นมองหน้าบุตรสาวที่ตนเองรักอย่างผิดหวัง เขามอบความรักให้บุตรสาวเลี้ยงดูอย่างดี ไม่เคยทำสิ่งใดขาดตกบกพร่อง ทุกคนก็รักเธอแต่ทำไมเรื่องราวมันถึงดำเนินมาจนจุดนี้ได้
เพี๊ยะ!!
ฝ่ามือใหญ่ของเสิ่นเหยาซิ่วฟาดลงไปที่ใบหน้าสวยงามของลูกสาวหนึ่งครั้ง
คนตัวเล็กเอนตัวไปตามแรงตบ จากที่เคยคิดว่าจะบีบน้ำตาเรียกร้องความสงสารจากคนที่เธอเรียกว่าพ่อ ตอนนี้หยาดน้ำตานั่นมันเป็นของจริง
“เสิ่นอ้ายฉิง หยุดได้แล้ว ทุกคนรักลูกและทะนุถนอมลูกมาเป็นอย่างดี ลุงฮั่วก็ถือว่าเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งของพวกเรา พ่อไม่เคยสอนให้ลูกเป็นแบบนี้ ทำไมถึงได้มีนิสัยร้ายกาจกัน”
ชายสูงวัยที่ร่างกายสะบักสะบอมมองเธอด้วยสายตาไร้อารมณ์ แต่ก่อนเขาคิดว่าถ้าเธอโตขึ้นคงจะทิ้งนิสัยร้ายกาจนั่นไปได้ แต่ตอนนี้เขาต้องคิดใหม่ เพราะเธอยิ่งโตยิ่งร้ายหากเธอมีส่วนร่วมในอาณาจักรเสิ่นเมื่อไหร่ อำนาจและความมั่งคั่งคงทำให้เธอยิ่งร้ายกาจมากกว่าเดิม
“คุณชายพอเถอะครับ” เขาเข้าห้ามนายของตน ฮั่วเฉินยังคงเรียกนายใหญ่เสิ่นว่าคุณชายตามความเคยชินแม้จะอายุมากขึ้น
เสิ่นเหยาซิ่วหมุนตัวกลับ เขาไม่อยากเห็นน้ำตาของบุตรสาว แต่เธอต้องได้รับบทเรียน ต่อไปนี้เขาจะไม่ใจดีกับเธออีกแล้ว จากนั้นบอดี้การ์ดของตระกูลเซิ่นจึงก้าวอาด ๆ มาควบคุมตัวเธอเอาไว้ก่อนจะพาขึ้นรถกลับไปด้วยกัน
ช่วงแรกเธอก็ต่อสู้ดิ้นรนให้พ้นจากมือบอดี้การ์ดตระกูลเสิ่น แต่เมื่อทำอย่างไรพวกเขาก็ไม่ปล่อย เธอจึงกลับมานิ่งเงียบยอมให้พวกเขาควบคุมตัวแต่โดยดี
รถลีมูซีนและรถตู้ เคลื่อนตัวออกจากบ้านพักตากอากาศนอกเมือง เสิ่นอ้ายฉิงถูกสั่งให้ไปนั่งในรถอีกคัน ส่วนนายใหญ่และเลขานั่งไปกับรถลีมูซีน ขบวนรถกำลังเดินทางกลับเข้าไปในเมือง รอบข้างจากที่มืดสนิทเริ่มมีความสว่างจากแสงไฟยามค่ำคืน เสิ่นเหยาซิ่วจึงเปิดปากพูดกับเลขาคนสนิทของตน
“อาเฉิน เรื่องนี้นายอย่าเอาความไหม”
ฮั่วเฉินนั่งนิ่งฟัง
“ถือว่าฉันขอนะอาเฉิน อย่าให้อ้ายฉิงต้องมีคดีติดตัวไปเลย เธอยังเด็กยังต้องเรียนรู้อะไรอีกมาก”
“.....” ฮั่วเฉินสายตานิ่งสนิท ในสมองกำลังประมวลผลเรื่องราว เขาเกือบตายจากน้ำมือลูกสาวของเสิ่นเหยาซิ่วเชียวนะ
“ฉันจะชดเชยให้นายและครอบครัวอย่างถึงที่สุด”
“อายุ 25 ไม่เด็กแล้วนะคุณชาย ตอนที่เธอยังเป็นเพียงเด็กผู้หญิง ผมก็รู้สึกรักและเอ็นดูเธอเหมือนหลานสาวของตัวเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำเรื่องเลวร้ายเอาไว้ให้คุณชายคอยเช็ดล้าง” ฮั่วเฉินมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างครุ่นคิด
“คราวนี้ฉันจะจัดการเธออย่างจริงจัง ฉันรู้ว่าฉันตามใจเธอมากเกินไป ต่อไปนี้จะไม่ให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น”
“คุณชาย ถ้าคนนั้น ๆ ที่ถูกทำร้ายไม่ใช่ผม คุณจะทำอย่างไร ถ้าเธอพลั้งมือฆ่าใครสักคนตายล่ะ” น้ำเสียงของฮั่วเฉินเริ่มเจือความโกรธ
“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ” เสิ่นเหยาซิ่วรู้สึกผิดกับฮั่วเฉินจึงได้แต่เอ่ยคำขอโทษอย่างจริงใจโดยหวังว่าฮั่วเฉินจะละเว้นลูกสาวเขาสักครั้ง
ฮั่วเฉินนั่งคิดอยู่นาน กว่าจะยอมเอ่ยปากพูดอะไร
“ได้ ครั้งนี้ผมจะยอมสักครั้ง ผมเองก็ไม่ใช่ไม่รักไม่เอ็นดูเธอ หวังว่าเธอจะเรียนรู้ความผิดครั้งนี้”
เสิ่นเหยาซิ่วได้แต่พูดขอบคุณและขอโทษเมื่อฮั่วเฉินยอมให้อภัย
ในใจของฮั่วเฉินตอนนี้ทั้งโกรธและเคียดแค้น ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปเด็กคนนั้นจะเป็นเช่นไร หากมีอีกครั้ง ให้เธอไปอ้อนวอนกับยมบาลเถอะ
เพราะคืนนี้ทำให้ด้ายแดงเริ่มทำงานผูกพันธ์หัวใจของทุกคนไว้ด้วยกัน มาดูกันสิะว่าพวกเขาจะแก้เรื่องราวยุ่งเหยิงนี้ได้หรือไม่ นัทธนิษฐ์ นักธุรกิจสาวชาวไทยวัย 30 ปี ที่กำลังสร้างแบรนด์เครื่องสำอางให้ติดตลาดเอเชีย กลับต้องกลายเป็นคู่นอนข้ามคืนของซู่เหลียงฉีนักธุรกิจคู่แข่งคนสำคัญของเธอ กลายเป็นว่าพอรู้ตัวอีกที เธอก็ลืมคืนนั้นไม่ได้ ส่วนเขาล่ะยังจำคืนนั้นได้หรือเปล่า
เพราะความแค้นและจมไม่ลงของณิชา ทำให้เธอต้องลงสนามเข้าสู่วังวนของความสัมพันธ์ต้องห้ามของเธอกับพ่อของอดีตแฟน ครั้งแรกของเธอถูกมอบให้กับชยนต์เพื่อแลกกับการได้ไปเรียนต่อต่างประเทศ "มาเถอะฉันจะสอนเธอเอง" เธอต้องการทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำให้ณิชาตัดสินใจยอมเดินเข้าไปหาพ่อของผู้ชายที่ทิ้งเธอไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เขาถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าจะยอมทำข้อตกลงกับเขาใช่ไหม และเธอก็ตอบตกลงรับข้อเสนอของเขาอย่างไม่ลังเล
พราะเข้าไปช่วยชีวิตผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน ทำให้ชีวิตดั่งเจ้าหญิงของเฮเซลเปลี่ยนไปตลอดกาล
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀