รวมนิยายรักอบอุ่นหัวใจ ดราม่าโรแมนติก เคล้าคลอน้ำตา จากปลายปากกาของLucifer
รักวุ่นวายของยัยเลขา 🖤
EP. 1
ฉัน:ว่าอะไรนะคะ // หื้อ! อยู่ๆ ท่านประธานบริษัทก็โทรมาตามฉัน เห้ออ! . ฉันรีบหยิบกระเป๋าเตรียมจะไปหาท่านประธาน
อิม:ยัยไวน์แกจะไปไหนย่ะ // อิมเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่ ม.ต้น นอกจากอิม ก็ยังมียัยพลอย แล้วก็นังเอิร์ธ มันเป็นกระเทยนะจ๊ะ
ฉัน: ก็ท่านประธานเรียกนะสิ เออ แล้วเเกมีอะไรอะ//ฉันหันไปถามมัน เพราะนี่ก็ยังไม่ถึงเวลากินข้าวนี่
อิม:ก็เย็นนี้อีเอิร์ธมันชวนไปผับอ่ะ// เเหม่!! เรื่องแค่นี้ไลน์มาก็ได้ไหมย๊ะ
ฉัน:ไลน์มาก็ได้นี่ //ฉันส่ายหัวไปมาา
ฉัน:งั้นไปหาท่านประธานก่อนนะ เย็นเจอกัน// ฉันเดินขึ้นมาถึงหน้าห้องท่านประธานแล้วล่ะ
.......:พ่อผมจะไม่เปลี่ยนเลขาน่ะ ไม่ทำงานที่นี่ด้วยผมจะกลับเกาหลี// เสียงใครวะ?? ฉันควรเข้าไปหาท่านประธานดีไหมเนี่ย พี่เอมแกไปไหนวะ พี่เอมเเกเป็นเลขาท่านประธาน คุยมานานแล้ว
ขอแนะนำตัวหน่อย ฉันชื่อ ไวน์ อายุ24 ทำงานอยู่บริษัท $$$ ประธานบริษัทเป็นคนเกาหลี แต่ได้ภรรยาเป็นคนไทย ได้ข่าวว่าท่านประธานมีลูกชายคนหนึ่งแต่ฉันไม่เคยเห็นหรอกนะ
ท่านประธาน: ไอ้ซึงกิ แกต้องทำงานที่นี่ ไม่งั้นฉันจะไม่ให้เงินแก หุ้นบริษัทก็อย่าได้หวังเลย // อึ้ย!! เสียงท่านประธานนี่ สำหรับฉันท่านดูใจดีมากๆ อายุน่าจะซัก 50กว่าๆ
พี่เอม: ไวน์ //อยุ่ๆ ก็มีคนมาสะกิดหลังฉัน
ฉัน:อุ้ย!! พี่เอม// เห้อ! พี่เอมนี่เองมาเงียบๆ ตกใจหมดเลยย
พี่เอม:มาทำอะไรจ๊ะ//พี่เอมยิ้มให้ฉัน
ฉัน:ก็ท่านประธานเรียกหนูมาค่ะ พอมาถึงก็ได้ยินเสียงเหมือน....// ระหว่างที่ฉันกำลังพูดอยู่นั้น ประตูก็เปิดออก
แกร๊ก~~~~~~~
ฉัน:👀👀👀//ฉันหันไปมอง อือหื้อ หล่อมาก ถ้าจะหล่อขนาดนี้น่ะพ่อคูณ
......: 👀👀👀👀//อีตาหน้าหล่อมองฉันกลับ ฉันได้แต่หลบตา
พี่เอม: สวัสดีค่ะ คุณซึงกิ// ซึงกิหรอ ฉันหันไปมองพี่เอมที่ยกมือสวัสดีอีตาหน้าหล่อคนนั้น
ซึงกิ:ครับ 😁😁 //ยิ้มละมุน ฉันจะบ้าาา
ซึงกิ:นี่เธอ😡😡//เขาเรียกฉันหรอออ
ฉัน:คะ? 😅😅//เหงื่อตกเลย
ซึงกิ:พ่อฉันให้เข้าไปพบน้ะ😡// ลูกท่านประธานหรอ หล่อจัง ทำไมต้องทำหน้าโหดด้วย
ฉัน:อ๋อ! ค่ะๆ 😊//ฉันรีบเดินเข้าไป
ฉัน:สวัสดีค่ะท่าน //ฉันยกมือไหว้ท่านประธาน
ท่านประธาน:นั่งลงก่อนสิหนูเวณิดา //ท่านยิ้มให้ฉัน
แกร๊ก~~~~~
ฉัน:👀👀👀//คุณซึงกิมาทำไมนี่ เเพ้ความหล่อบอกเลย
ท่านประธาน: ผู้หญิงคนนี้จะมาเป็นเลขาแกน่ะไอ้ซึงกิ//ท่านประธานหันไปคุยกับคุณซึงกิ
ซึงกิ:เเล้วแต่พ่อครับ//เขาทำหน้าไม่พ่อใจ
ท่านประธาน:หนูโอเคไหม//ท่านหันมาถามฉัน
ฉัน:เอ่อ...หนู...
ซึงกิ:ใครจะไม่โอเคละครับพ่อเป็นถึงเลขานี่ 🙄🙄//อีตาซึงกิเบ้ปาก
ฉัน:ค่ะ ท่านหนูตกลง//หมั้นไส้ ฉันเลยรีบรับปาก
ซึงกิ:หึ🙄🙄
ท่านประธาน:ต่อไปแกต้องคอยดูแลบริษัทให้ดีละถ้าแกทำพังนะหน้าดู //ท่านประธานชี้หน้าอีตาซึงกิ
ฉัน:งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ 😁😁
ท่านประธาน:เธอไปเตรียมย้ายของมาหน้าห้องได้เลย เพราะเดี๋ยวฉันกับเอมจะย้ายไปทำงานที่เกาหลีส่วนที่นี่จะให้ลูกชายฉันทำแทน//ต่อฉันต้องเรียกอีตานี้ว่าบอส หึ้ย!!
.
.
.
.
.
ฉันเดินไปเก็บของที่จะทำงานเตรียมย้ายไปที่โต๊ะพี่เอมแทน ระหว่างนั้น~~~~
เอิร์ธ:ชะนีแกจะไปไหนย๊ะ เก็บของทำไม//นังเอิร์ธเขย่าเเขนฉัน
ฉัน:ท่านประธานให้ฉันไปเป็นเลขาลูกชายเขาน่ะ
อิม,พลอย:กรี๊ดดด แกได้เป็นเลขาลูกท่านประธานเลยอ่ะ
ฉัน:หึ ไม่ไหวเลยแก หล่ออย่างเดียวแต่นิสัยเเย่.🙄🙄//ฉันเบ้ปาก
พลอย:หึย! แกลูกประธานหล่อมากเลยนะถึงนิสัยแย่ก็เอา//เพื่อนฉันนี่บ้า ผช.ทุกคนจิงๆ ยกเว้นฉันละกันไอ้บอสเฮงซวย
อิม:อิจฉาแกจัง//ยัยอิมอิกคน ให้ฉันฟรีก็ไม่เอา
.....:นี่คุณ ผมไม่ได้บอกหรอว่าให้รีบมาเก็บของ//👀👀👀
ฉัน:ค่ะๆ บอส//ตายยากจังเลย พูดปุ๊บมาปับ
บอส:พวกคุณสามคนด้วย ไปทำงาน!!! 😤//ทำไมต้องเสียงดังด้วยนะอีตาบ้า เป็นหัวหน้าเเล้วงัยนี่
พวกมัน:ค่ะๆ //รีบวิ่งไปเลยโอ้ย!! ถ้าเป็นฉันฉันก็กลัวน่ะ
....
✂️✂️
บอส: นี่คุณ //อีตาบอสกระชากแขนฉันจนเซ
ฉัน:โอ้ย! นี่บอส ฉันเจ็บนะ//ฉันโวยวายใส่บอส
บอส:🙄🙄 สำออยว่ะ // พูดแล้วยังมาทำหน้าใส่อีก เชอะ!!
ฉัน:หน้าตาก็ดี แต่นิสัยแย่🙄🙄//ฉันเบ้ปากกลับ
ซึงกิ:นี่คุณผมเป็นหัวหน้าคุณนะ//ฉันรีบเดินหนีบอสมาเลย
.
พอฉันจัดโต๊ะทำงานเสร็จ ก็กำลังดูว่ามีประชุมอะไรบ้าง
....:นี่เธอ พี่ซึงกิอยู่ไหม //ผู้หญิงที่ไหนมาหาบอสเนี่ย
ฉัน:ข้างในค่ะ🙄🙄//ฉันเบ้ปากใส่นาง นางรีบเดินไปทันที
เห้อออ! หน้าเบื่อ
แกร็ก~~~~~~
บอส:วันนี้ผมไม่กลับแล้วน่ะ ดูแลเอกสารให้ด้วย//บอสเดินออกมาพร้อมยัยนั่น
ฉัน:ค่ะ🙄🙄//เบ้ปากอีกเเล้วอีไวน์เอ่ยยย
ณ คอนโด 🏬
📲📲📲 :กริ้ง~~~~
ฉัน:👀👀👀//ใครโทรมาวะ ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรสับขึ้นมา
~~~เอิร์ธ~~~
ฉัน:โหลแก ว่าไง
เอิร์ธ:ฉันกับนางอิมนางพลอยรออยู่ข้างล่างเนี่ย//โอ้ย กะเทยบ่นเก่งจัง
ฉัน:ค่าาาา กำลังลงไปจ้าาา
~~~ตื้ดดดด~~~
มันก็ตัดสายไป ฉีนรีบวิ่งไปที่ลิฟท์โดยด่วน
...:เฮ้ย!! รีบไปตายงัยว่ะ //เเหม่!! ฉันวิ่งมาชนใครวะ
ฉัน:บอส😅😅//ฉันมองหน้าเขา อีบอสนี่หว่าา เท่านั้นแหละฉันวิ่งเลยค่าาาา
บอส:ไปไหนห๊ะ!! //ตกใจหมดเลย ทำไมต้องเสียงดัง😰
ฉัน:ปล่อยค่ะ เพื่อนฉันรออยู่//ฉันสะบัดแขนออกจากบอส
บอส:ผมถามว่าไปไหน!! 😡😡
ฉัน:........//ฉันเงียบจะบอกว่าอะไรดีวะ
บอส:แล้วใส่ชุดไรห๊ะ แก้ผ้าเลยม่ะ//เห้ย! มันไม่ขนาดนั้นไหมล่ะบอส
ฉัน:ปล่อยค่ะ//โอ้ย กระเทยด่าชั้นตายแล้ว
~~~~กริ้ง~~~~
~~~~กริ้ง~~~~
โอ้ย นั้นไงอีเอิร์ธโทรตามแล้วว
บอส:ผมถาม//เผด็จการสุดอ่ะ
ฉัน:ผับ$$$ ค่ะ//ฉันรีบก้มหน้า.....กลัวจ้าา
บอส:😤😠😡//บอสไม่พูดอะไร ได้แต่ทำหน้าไม่พอใจ
เท่านั้นแหละ ฉันรีบวิ่งเลย อีบอสบ้าเอ๋ย
...
พลอย:มึงมัวทำไรวะอีไวน์//อีพลอยถามทันทีที่ขึ้นรถมา
ฉัน:ก็กูเจอบอส แล้วก็เซ่าซี้กูใหญ่เลย เห้อ
อิม:บอสเนี่ยนะ😯😯//อิมทำหน้าไม่อยากเชื่อ
Prat:ซึงกิ
สวัสดีครับ ผม ซึงกิ คงรู้จักผมแล้วนะตอนนี้พ่อให้ผมดูแลบริษัทที่ไทย แถมหาเลขาให้ด้วยตอนเเรกก็ไม่โอเคหรอกครับ ผมไม่ชอบยัยเลขาเลย หยิ่งจริงๆ เธอไม่เหมือนผญ.คนอื่นที่เคยเจออะครับ เธอไม่สนใจผมเลยนและเมื่อเย็นผมเจอเธอ แต่งตัวสะ😒😒 ผมอยู่คอนโดเดียวกับเธอ
📲📲📲 ทาม
ไอ้ทามโทรมาทำไมวะ
ผม:โหลว่าไงมึง//ไอ้ทามเป็นเพื่อนสนิทผม มันเป็นมาเฟียอะครับ เราคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน เเต่เดียวนี้มันไม่ค่อยไปไหนมาไหนเเล้ว พ่อมันจับแต่งงาน
ทาม:ไปเที่ยวผับ$$$กันไอ้ซิงกิ//เห้ยๆ เดี๋ยวน่ะผับ$$$ ยัยเลขาก็ไปนี่หว่า ดีเลย😏😏 (มีแผนอีกล่ะ)
ผม:และเมียมึงอ่ะ //ลองหยังเชิงมันดู
ทาม:จะไปไหมวะกูอุตสาห์ชวน//ทะเลาะกับเมียแน่ๆ
ผม:เออๆ เจอกันโซนVIP//ผมว่าไอ้ทามมันจะโดนเมียมันซ้อม555 ไปแอบดูยัยเลขาด้วยก็ดี
~~~ตื้ด~~~~
22:30
ผับ$$$
ฉันนั่งดื่มอยู่กับแก้งค์เพื่อนๆ
พลอย:อีไวน์ๆ มึงดูใช่บอสป่ะว่ะ//หันขวับเลยแหละ เออใช่บอสด้วย อีบอสสสส
ฉัน:เออ เกี่ยวไรกัน//😡😡
เอิร์ธ:กูว่าบอสชอบมึงน่ะ//อีกระเทยบ้าาาา
อิม:ใช่ๆ กูก็ว่างั้นแหละ ชอบมองมึงบ่อยๆ //พวกมันชั่งสังเกตุ เออะ..เเต่ผช.ที่มากับบอสนี่หน้าคุ้นๆ
ฉัน:อิมกูว่าหน้าเหมือนผัวมึงน่ะ ไอ้นั้นน่ะ//ฉันชี้ไปที่ผช.ข้างๆ บอส
อิม:กูเห็นล่ะ😑😑//อิมส่ายหัว
ฉัน:งั้นไปกัน//ฉันดึงมืออิมขึ้น
อิม:ไปไหนแก แล้วอีสองคนเล่า//อิมชี้ไปที่เอิร์ธกับพลอย
ฉัน:เออ ไปหาผัวมึงกัน//ฉันหากเเขนอิมมาจนถึงโซนVIP
...
...
เสี่ยทาม:อิม มาได้ไง//เสี่ยทามดูตกใจที่เห็นฉันกับอิมอีบอสก็ด้วย
บอส:เมียมึงหรอไอ้ทาม//บอสสะกิดแขนเสี่ยทาม
เสี่ยทาม:เออว่ะ งั้นกูกลับก่อนนะ//เสี่ยทามเดินมาดึงอิมไป พอสองคนนั้นไปบอสก็หันมามองฉัน
บอส:หึ😎🙂//บอสมองฉัน
บอส:มานี่ดิ//บอสกวักมือเรียกฉัน
บอส:เอ้า!! คุณไวน์มาหาผมหน่อยครับ//ห่ะ!! บอสพูดครับ ฉันค่อยๆ เดินไปนั่งตรงข้ามกับบอส
ฉัน:😅😅😅//เหงื่อแตกเชียวเรา555เขิลอะแก ผู้หล่อ
บอส:มากับใคร//อยู่ๆ บอสก็ย้ายมานั่งข้างๆ ฉัน จะเป็นลม
ฉัน:เอ่อ...มา..มากลับเอิร์ธเเล้วก็พลอยค่ะ//😣😣
~~~กริ้ง~~~
พอพูดถึงก็โทรมาทันที
บอส:ใครโทรมาห๊ะ!! //มือสั่นเลยบอสทำ เหมือนหวงฉันอ่ะ
ฉัน:เอิร์ธโทรมาค่ะบอส//ฉันกดรับ
📲 เอิร์ธ:อีไวน์มึงอยู่ไหนอิห่า อีอิมอีกคน
📱ฉัน:อีอิมกลับบ้านไปแล้ว กูก็กำลังกลับ//😌😌
📲 เอิร์ธ:เออๆ งั้นกูกับอีพลอยกลับนะ ระวังบอสให้ดีละ //พออีเอิร์ธพูดเเบบนั้นฉันก็มองหน้าบอส
บอส:😏😏😏//ทำหน้าหื่นอิก
บอส:หึ! เพื่อนคุณฉลาดนะ//อะไรของเขาวะ
ฉัน:ค่ะๆ //😁😁
ฉัน:งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะบอส สวัสดีค่ะ//ฉันยกมือไหว้อีบอส 👏👏
บอส:เดี๋ยวก่อนสิ คุณพึ่งมาเองน่ะ//พึ่งมาบ้าไรล่ะ โอ้ยย
บอส:อะ!! กินก่อนสิ//บอสยื่นแก้วเหล้าให้ฉัน🍺🍺🍺เอางัยดีวะคือถ้าเมาจะกลับไงนี่ เออ!! พูดถึงเรื่องกลับตอนมามากลับอีเอิร์ธนิ ตายห่าละกู
ฉัน:เอ่อ...คือ//ปฎิเสธไงดีวะอีไวน์เอ่ย
บอส:เอาน่านิดเดียว เดียวผมไปส่งถึงห้องเลย😏😏//บอสทำหน้าหื่น เออเอาก็เอาวะ เเต่เดียวนะบอสอยู่คอนโดเดียวกับฉันนี่
ฉัน:ก็ได้ค่ะ//ยกทีเดียวหมดแก้วเลย
Prat : ซึงกิ
ไวน์:ก็ได้ค่ะ//ยัยเลขายกทีเดียวหมดเเก้วเลยวุ้ยย👏👏
ผม:หึ😏😏//ไม่ทันผมเลย ในนั้นผมใส่ยาปลุกเซ็กส์ไว้ด้วยอะนะ
.
.
ไวน์:บอสขาาา อ๊าาา พาฉันไปส่ง อ๊าาา บ้านที// อยู่ๆ ยัยเลขาก็มาจับน้องชายผมเฉยเลย
ผม:นี่คุณอย่าทำแบบนี้//อดทนสุดๆ อะครับ ต้องวาดมาดไว้ก่อน
ไวน์:อ๊า บอสส ซี๊ดดด อ๊าา..//ผมทนไม่ไหวเเล้ว รีบอุ้มเธอไปที่รถทันที
....ลานจอดรถ.....
ตาผมก็มองถนนอะนะแต่ยัยนี่ยังไม่หยุดเล่นกับน้องชายผมสักที ผมจะทนไม่ไหวล่ะ
ไวน์:บอสสขาาา ซี๊ดดด อ๊าา//ผมนี่เหยียบสุดตีนทีเดียว
คอนโด🏬🏬
พอเข้าห้องมาปุ๊บ ผมก็โยนยัยนี่ไปที่เตียง
ผม:อยู่เฉยเถอะ คืนนี้เธอเสร็จแน่ หึ😏😏//ผมถอดเสื้อผ้าเธอออก
ผม:อือหื้อ นมสวยจังวะ//ผมก้มลงไปเล่นกับจุกสีชมพูอันนั้ย😋👅👅
เธอดิ้นนิดหน่อยย
ไวน์:อ๊าาา บอสสขาาา เสียวววซี๊ดดดด
ผมลากลิ้นลงมาจนถึงน้องสาวของเธอ น้ำเธอออกมาเยอะมาก น่ากินชิบ👅👅💦💦 ผมลงลิ้นไปที่จุดเสียวของเธอ
ไวน์:อ๊าา เสียวววซี๊ดดดดด
ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออก จับไอ้น้องชายที่มันตื่นจนเต็มที่แล้วไปถูน้องสาวเธอ
ไวน์:อ๊าาอย่าาาา ซี๊ดดดอย่าา
ผมกดมันเข้าไป อื้อ!! แน่นชิบ
ผม:ครั้งแรกหรอ หึ😏😏//ผมงี้ชอบเลยย แต่เข้ายากชิบโคตรแน่น
ไวน์: อ๊าาา เอาาอ๊าาา ออกซี๊ดดดดไปอ๊าา//ผมค่อยๆ กดเข้าไปทีละนิด
กึด~~~~
กึด~~~
พรวด~~~~
ผม:อ๊าาาาา แน่นจังครับ ซี๊ดดดด
ไวน์:เจ็บบอ๊าาาาา //ผมค่อยๆ โยกเอวช้า เเล้วเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆๆ
ตรับบ ตรับ~~~~~~~~~~💦💦💦💦💦👅👅👅
ไวน์:อ๊าาา จะเส๊ดอ๊าาาาซี๊ดดด
ผม:อ๊าาาซี๊ดดดด 💦💦💦
สังคมภายนอกต่างรับรู้กันว่า ดุจตะวันหรือหมอซันเป็นนายแพทย์ เป็นเจ้าของโรงพยาบาล เป็นหนุ่มหล่อ ผู้ดิบผู้ดี ท่าทีสุขุมนุ่มลึก แต่แท้จริงแล้วเขามีด้านมืดซุกซ่อนอยู่ในภายใน เขามี ‘ ห้องขาว ’ อยู่ติดห้องนอน ใช่ เขาชอบสีขาว ชอบทุกอย่างที่ขาวสะอาดรวมไปถึงผู้หญิงด้วย... บ่อยครั้งที่เขาจะซื้อผู้หญิงบริสุทธิ์สะอาดมาไว้รองรับความใคร่ของตัวเองด้วยราคาแพงลิบลิ่ว แน่นอนว่าพวกเธอต้องยินยอมพร้อมใจ ไม่ได้เกิดจากการบังคับแต่อย่างใด การมอบพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่ทั้งหล่อและหุ่นดีสูสีดารานายแบบ แลกกับเงินทองและความสะดวกสบายนั้น มันช่วยให้ทำใจได้ง่ายขึ้นเยอะ แค่ต้องเป็นนางบำเรอให้จนกว่าเขาจะเบื่อ สิ่งเดียวที่ต้องบังคับตัวเองให้ไม่ทำนอกเหนือไปจากหน้าที่ คืออย่าเผลอไปตกหลุมรักเขาเด็ดขาด เพราะคนอย่างดุจตะวันไม่มีหัวใจ... ตัวอย่างความคลั่งไคล้ของคูมหมอ : “ ดีไหม ” จู่ ๆ เขาก็ถามขึ้นเล่นเอาเธอตกใจ “ อะไรคะ ” “ เอากับฉัน ดีไหม ” ใบหน้าของเธอร้อนวูบ พวงแก้มซับสีเลือดแดงระเรื่อ เธอกัดริมฝีปากอย่างเขิน ๆ แต่กิริยานั้นทำให้เขาเกิดอารมณ์ ริมฝีปากจิ้มลิ้มน้อย ๆ นั่นน่าแทงของใหญ่เข้าไปชะมัด ! *** “ เจ็บมากหรือเปล่า ” ห่วงหนูด้วยเหรอคะ ตอนขอให้เบาไม่เคยเบา ! เด็กสาวแอบคิดในใจ แต่ก็ตอบออกไปสั้น ๆ อย่างสุภาพ “ ค่ะ ” “ ขย่มฉัน ” เธอเงยหน้ามองเขาอย่างตกใจ ถามอย่างไม่เชื่อหู “ อะไรนะคะ ” “ ฉันอยากให้เธอขย่มฉันในน้ำ ” แล้วจะถามทำไมว่าเจ็บหรือเปล่า ?!
จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น
“พี่นุยังรักลินอยู่ไหม...” คำถามที่ไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าเธอจะต้องเป็นคนถามมันกับเขาดังขึ้น มันคือคำถามที่เธอไม่เคยอยากได้คำตอบ เพราะกลัวว่าถ้ามันเกิดไม่ตรงใจขึ้นมาเธอคงเจ็บปวดเจียนตายน่าดู แต่เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว ทนอยู่กับความรู้สึกบ้าๆ พวกนี้ไม่ไหวแล้ว “ลิน ใจเย็นๆ แล้วฟังพี่ก่อน…” ปรเมศวร์เองก็เริ่มได้สติหลังจากได้เห็นแววตาที่อัดแน่นไปด้วยความปวดร้าวของอีกคนเข้า มันทำให้เขาคิดได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นต้นเหตุมันมาจากตรงไหน และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง เขาเองที่ผิด ผิดที่พาช่อลดามาที่นี่
เขาแอบชอบเธอตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแต่เธอกลับกลัวและพยายามอยู่ให้ห่างจากเขาแล้วเขาจะทำอย่างไรที่จะตามจีบเธอดีในเมื่อเธอเป็นน้องรหัสของเขา
อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย