หม่ ปร

างก็ตื่นแต่เช้าด้วยความรู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กันโดยเฉพาะแม่เลี้ยงกรแก้วที่ดูจะตื่นเต้นมากกว่าใครๆ ทุกคนต่างก

สายตามองไปรอบๆบริเวณแถวนั้นแต่ก็ยังไม่พบถึงสิ่งผิดปกติ

ายพ

"

. ไม่มีอะ

นนี้ปลอดโปร่ง

ห้ยัยหนูต้องมาเห็นอะไร

พงษ์อินทร์เองก็รู้ดีว่าหมายถึงเรื่องใด เพียงแต่นึกแ

าอยู่อ

นมานี้เห็นเด็กบอกว่ายังไม่เห็น

าด นายชวัลดนย์น่

ด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด แต่ยังไม่ได้คาดคั้นอ

! มากันแ

่างบางที่เปลี่ยนไปค่อนข้างมากหากแต่จำได้ไม่เคยเลือนไปจากใจของทุกคนก็ค่อยๆ ก้าวลงมาจากรถ ตามด้วยธารารินและปกป้องที่ขอตามมาด้วยเพราะเป็นห่วงเพื่อนรัก ด้วยเพราะสุพรรณิกา

้ำตาแห่งความคิดถึง ทันทีที่ได้เห็นหน้าตากับยายผู้มี

ับมาบ้านของเราสักทีนะลูก"

ไปไหนแล้วนะลูก" พ่อเลี้ยงพงษ์อ

กับตาจ๋ายายจ๋าไ

หลานสาว แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วพากันสงสัยเ

ขออยู่ด

รัสด

้อยทั้งสองแต่ก็ไม่ทันการ ทั้งสองต่างก็มีสีหน

นหรือเปล่า" แม่เลี้ยงกรแก้ว

ียงเหมือนอย

ยพิณก็ได้ยิ

สายตามองหาไปรอบๆ บางคนขวัญอ่อนหน่

ะ" แม่เลี้ยงกรแก้

่า ตาจ๋ายา

ึงและต่างก็จับจ้องไปที่เด็กน้อยทั้งสองกันเป็นจุดเดียว ก่อนจะพากันตะลึงกันอีกเป็นครั้งที่

ยายจ๋าเหมือนแม่จ๋าไม่ได้นะลูก

งเล็กๆประสานอย

็กทั้งสองนิ่งด้วยในหัวมีคำถามมากมาย ไหนจะสายตาของเด็กทั้งสองที่มองกลับมา คนหนึ่ง

อะไรกัน

! แม่เ

่วยกันหามแม่เลี้ยงเข้าไปในบ้าน สุพรรณิการ์เองก็ตกใจมากไม่คิดว่าเรื่องจะเป็

ยือนแล้วแก"

็ตายกันหมดนี่แหล่ะ"

ดียวสิชะนี"

เองที่ไม่ยอมฟังคำแนะนำของแกสองคนตั้งแต่ทีแรกว่าให้

ใจที่แกปิดบัง แกก็รู้ดีนี่ว่าท่านรักแกมากแค่ไหน ใครๆ ในจังหวัด

ขนาดลูก

ดี ส่วนปกป้องเองก็หน้าเจื่อนทันทีที่เกือ

นขอโทษ ข

งที่พวกแกทำให้ฉันมาตลอดแล้วล่ะก็ฉันไม่มีทางทำมันเด็ดขาด นอกจากตา

ันเดินเข้าไปข้างในบ้าน โดยทั้งหมดก็เตรียมตัวเตรียมใจก

ามมาติดๆ พ่อเลี้ยงพงษ์อินทร์มองหลานสาวอย่างพอจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร แต่กับแม่เลี

ากับยายเสียงเบา ก่อนจะค่อยๆคล

วเล็กก็ทำตามบ้างอย่างไร้เดียงสา เด็กน้อยสองคนคลานดุ๊กดิ๊กตาม

ียงสานั้นก็ทำให้ผู้ใหญ่ต่างก็อดยิ้มไม่ได้ แม้ในใจจะยังตะขิดตะขว

นลูกของแม่จ๋า แม่จ๋าบอกว

ละพ่อเลี้ยงพงษ์อินทร์ต่างก็ยิ้มออกมาอย่างเผลอไผลเพราะความพูดเป็นของเด็กชายตั

ันนะเนี่ย" ปกป้องกระซิบกับธารารินให้ได้ยินก

เปิดโอกาสให้หลานสาวได้เล่าความจริงออกมาทั้งหมด โดยมีแม่เลี้ยงกรแก้วนั่งส

ผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะเปิดปากสา

เวก้าเป็นล

างเอื้อมกอดลูกน้อยทั้งสองคนอย่างหวงแหน ซึ่งภาพนั้นมันกลับสร้างความสะเทือนใจให้กับทุกคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะธารา

พวกตนได้ตัดออกไปจากชีวิต สองตายายลอบมองหน้ากันด้วย

นการณ์ตรงหน้าด้วยการเรียกเด็กๆ เข้าไปหา นั่นจึงทำให้สุพรร

ะไรกันบ

วก้

ซรั

ี่ย แล้วมันแ

แปลว่าดว

ปลว่าพระอ

กรแก้วพึมพำเบาๆ พลางยกมือขึ้นลูบศีรษะ

้วยนะคะ แม่จ๋าตั้

่งตะว

อย่างสุขหัวใจ รับรู้ได้จากความรู้สึกเลยว่าสุ

รีรอเธอโผเข้าหาอ้อมกอดของยายอย่างโหยหา ตลอดระยะเวลาห้าปีนั้น แม้จะมีธาราริ

ทูนหัว

โล่งคอ สองเพื่อนซี้มองหน้ากันแล้วยิ้มออกมาได้ แต่ก็ใ

ใหญ่จะมามันก็จ

กับจินตัยกำลังนั่งปรึกษาถึงแผนงานการสร้างห้องพักเพิ่มในโซนด้านหลังของรีสอร์ทที่ย

เหน็บเพื่อนเล่นๆ รู้อยู่ว่าเพื่อนหายไปไหน

่ะ จะได้รู้ว่าการไปแอบซุ่มเหมือ

สียมากกว่า จินตัยแอบขำให้กับการด่ากลับของเพื่อนแต่สะเทือนไ

้า ด

ากนั้นสายตาที่แข็งกระด้างก็เปลี่ยนไปในทันที ภาพแต่ละภาพถูกมองด้วยสายตาแห่ง

แบบไม่มีเสียงถาม ซึ่งอรรณพก

หยั่งเชิงถาม แต่สิ่งที่เขาได้รับคือการส่ายหน้า

ง!" อรรณพถึงกับแอ

ง" จินตัยโผล่ห

คราวนี้อรรณพถึงกับต้องลากจินตัยออกมาให้ออกมา

่สนามบินยันถึงบ้านของน้องเขาเนี่ย ทุกรูปจะมีเด

ินอรรณพบอกเล่าสิ่งที่สงสัยให

นแรกเขาเข้าใจว่ามันควรจะเป็นแบบนั้น ทว่าก็ต้องสะดุด

าควรจะคบกับมั

ขาเลี้ยงกุ

งคนแต่ก็ไม่มีคนไหนฉลาดแบบถูกเรื่องถูกราวเลยสักคน จะด่าว่าพ

ิดมาก็เคยแต่ได้ยินคนเฒ่าคนแก่เขาคุยกันก็ไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จริง เฮ้ย

ม เหตุผลก็เพราะไม่อยากฟังคว

ันปล่อยผ่านไม่ได้นะโว้ย ยัง

ไหนก็ให้มันมีขอบเขตหน่อย" สุด

อกเองไม่ใช่หรอว่าน้องเขามีเด็ก

เอ

องท่าทางของจินตัยที่เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

าบอกนะว่า" จินตัยยก

กับน้องเอยพอๆ กันกับกูก็น่

นะ" จินตัยยุให้อรรณพเป็นคนบ

อกมันทุกเรื่องก็ไม่ได้ไหมว

ึงนะ แต่คนอย่า

รอก เพราะในบรรดาพวกเราสาม

กไป และกว่าที่จินตัยจะเข้าใจในความหมา

ไอ้ณพ!" จินตัยได้แต่ตะโกนไล่

ว่าได้ นับตั้งแต่ที่เกิดเรื่องในตอนนั้นจนทำให้เขากับเธอพลาดโอกาสมาจนถึงทุกวันนี้ มันทำให้เขาต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็นมาตลอด แต่ว่า