นเตอร์คอมแล้วเรียกให้อรรณพเข้าม

ว่

เรื่องนั

นี้เล

ไม่จำเป็น

่มาก เวลาตั้งห้าปีไม่ใช่น้อยๆ เลยสำหรับคนรอ เขากับจินตัยที่อยู่ใกล้ชิดกับช

ัลดนย์ส่งโทรศ

ดย์ถึงไม่มีคำถามอะไรที่จะถามเขาเพี่มเติมบ้างเลยหรือ ก่

เกตบ้างหรือเปล่า ไ

ิ้วจ้องหน้าคนที่ถามนิ่

องอื่นหรอกนะ ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะเข้าหาน้องย

ป็นไม่รู้เรื่อง เพราะเขารู้ดีว่าเพื่อนคนนี้เจ้าเล่ห์และมากแผนการณ์ขนาดไหน

้องเขากลับมาพร้อมกับเพื่อนอี

รต่อ ส่วนอรรณพก็ไม่ทู่ซี้ถามเอาอะไรอีกเขาเดินออกไปเงียบๆ เพราะต้องไปจัดการกับคำสั่งล่าสุดของเจ้านาย หากแต่ใจของเข

อรรณพออกมา จินตัยก็ปรี่เข้ามาถามทันที อรรณพก็

นทุกเรื่องจะตาย จะมาโง่กับ

ดนย์แล้วที่หนึ่งในใจของมันก็คือน้องเอย

นี่มันจะเอ

งที่ค้างไ

อ สนุกล

ได้ว่ามีคนดิ้นพล่านอย่างแน่นอน ตอนนี้ชวัลดนย์ค

กรแก้วก็เป็นลมล้มไปอีกรอบโดยมีสุพรรณิการ์คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ส่วนเด็กๆนั้นพ่อเลี้ยงได้ให้สายพิณพาไปทาน

งของลูกๆ ไปแล้ว ตากับยายของเธอก็ต้องการรู้ถึงที่มาที่ไปของเด็กสองคนนี้ พวกท่านต้องการจะทราบว่าพ่อของเ

กป้องยิ่งพากันนั่งนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงๆเลยด้วยซ้ำ กระทั่งเวลาผ่านไปแม่เลี้ยงกรแก้วเริ่มได้สติ ท่านค่อยๆ ขยับตั

คนใจร้ายกับหลาน

เงียบๆ ส่วนพ่อเลี้ยงพงษ์อินทร์ท่านได้แต่มองภาพนั้นด้วยแววตาเจ็บช้ำระคนโกรธแค้น เจ็บช้ำที่ห

้ำเสียงที่แสดงถึงความโกรธแค้นเปล่งออกมาอย่า

ไรคะ" แม่เลี้ย

ักนิด แต่ดูยัยหนูของเราสิ.. ต้องห่างบ้านหลบลี้หนีหน้าผู้คนไปอยู่ต่างแดน แล้วพอกลับมาก็ดันมาพร้อมกับเด็กถึงสองคน คุณก็รู้ว่านับจากน

้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็

องก็ไม่ยอมหรอกนะที่จะให้ใครมารังแกหลานของยายแบบนี้ ตากับยายอุต

านรักเข้ามากอดอย่างปลอบขวัญ ท่านไม่เคยรู้เลยว่าช่วงเว

จะยิ่งถูกเอาเปรียบ’ ต่อไปนี้หลานไม่ต้องทำอะไรปล่อย

ี้ยงถามเพราะมีอะไรบางอย่างติดอย

ินแทรกขึ้นมาเพราะรู้ดีว่าสุพรรณิการ์คงไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้สักเท่าไหร่ และเธอในฐา

สกับเวก้าก็มีปกป้องเซ็นต์รับรองเป็นพ่ออย่างถูกต้องตามกฎหมายค่

เลี้ยงยังหันไปถามห

รินบอกค่ะคุณยาย" ส

ินด้วยนะลูกที่ไม่ทิ้งเอยใ

นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก

ต่ไม่ต้องห่วงนะครับพวกเราจะคอยดูแลอยู

รรณิการ์ยิ้มให้เพื่อนอย่างขอบคุณโดยไม่นึกเฉลียวใจในความพ

รื่องจะเตือนเอาไว้สักหน่อย เรื่องนายชว

ผล แต่คำเตือนแปลกๆของพ่อเลี้ยงพงษ์อินทร์กลับทำให้รู้ส

่มีเขาคนนั้นมานานมากแล้วค่ะ ไม่ม

ตัวเองไม่ได้คิดหรือหวั่นไหวกับชวัลดนย์อีกแล้ว เรื่องเมื่อห้าปีก่อนมันได้กลายเป็นอดีตเป็นเพีย

หรับเธอนั้นไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ แต่สำหรับลูกๆ แล้วยังมีปัญหาในเรื่องของเวลาที่ยังปรับตัวไม่ค่อยได้เพราะเวลานี้ที่

ลยค่า" เสียงเจื้อยแจ้วของพันแสงดาวบอกผู้เป็นแม่ ในขณะท

อยากเล่นกับโซลต่อ" หนึ่

างวันมากกว่ากลางคืนถ้าปล่อยไว้นานๆ คงไม่มีผลดีอย่างแน่นอน แต่โชคดีที่

ะคะ ระหว่างนี้แม่จ๋าจะไปชงนมอุ่นๆมาให้ หลังจากพวก

ค่า/

างนั้นรอแม่เดี๋ย

รีบร้อน ถ้าเธอไม่ได้ตาฝาดเธอคิดว่าเห็นสีหน้าของลุงอ้วนดูจะมีความแตกตื่นเอามากๆ จนทำให้อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าลุงอ้วนรีบร้อนจะไปไหน ไปทำอะไร หรือว่าไปหาใคร หรือว่ามีใครมาในเวลานี

ต้องวิ่งหน้าตั้งออกมาแทบจะทันที ลุงอ้วนมองคนตรงหน้าอย่างแตกตื่นสลับกันหันไปมองด้านหลังอย่

ทำไมครับ" ลุงอ้วน

างใจเย็น ไม่ได้มีท่าทีแตกต่างไปจากทุกครั้งที่มา

อ่อ

ยวนี้ต้องมีรปภ. ด้วย" เขาถามนิ

ใจขึ้น ท่านก็เลยจ้างรปภ.ให้มาดูแลในตอนกลางคืนเท่านั้นล่ะครับ" ลุงอ้วนพยายามอธิบายให้คนตรงหน้าเชื่อ ภายในใจก็เต้นแ

คยพูดไว้ไม่มีผิด ใลหน้านิ่งนั้นดูเหมือนจะไม่มีอะไร แต

แม่เลี้ยงด้วยว่ามีอะไรให้ผมช

ผิดแต่มันน่าแปลกที่รอยยิ้มนั้นมันดูน่าขนลุกมากกว่า มันดูเหมือนแอบแฝงอะไรบางอย่าง คงไม่ใช่ว่าอี

ณดนย์ไม่มีอะไรแล้วก็กลับดีกว่านะครับ อย่าหา

ย่าง และก็ใช่ที่เขากำลังนึกสนุก.. สนุก

งอ้ว

วามกลัวสุดๆ กลัวว่าเหลือเกินว่าคุณหนูจะเดินมาที่นี่

บมีรอยยิ้มหนึ่งปรากฎขึ้น หากแต่รอ

มาหรือเ

วว่าจะมีปัญหาอะไร แต่เดินมาก็หยุดอยู่แค่สนามหญ้าเท่านั้นซึ่งองศาที่เธอยืนอยู่มีพุ่มไม

ไปในเรือนก่อนเถอะครับ" ลุงอ้วนตะโกนบอก อีกทั้งยังเร่งให้สุพรรณิการ์กล

ะท่าทีที่นิ่งไม่มีอาการหัวเสียอย่างที่แกกลัว กับรอยย

ียงถอนหายใจที่สุดแสนจะโล่งของลุงอ้วน หลังจากที่ยืนรอสักพักจนแน่ใจว่าชวัลดนย์ไปแล้วจริงๆ แกก็หันห

ม่กลับเข้าไปใน

ิดบ้านจริงๆ หรอคะเห็น

มต่อว่าเป็นบ้านหลังไหน

ก็รีบไปพักผ่อนเถอะค่ะ พัก

คร

ีให้ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปยังที่พักของตัวเอง ส่