ย"ดวงตาสุกสกาวที่เบิ่งมองหญิงงามนางหนึ่งเดินย่อกายลงตรงหน้ารูปจำลอ

บรรพชนต

่าอย่างไร

นสะดุ้งตื

ที่นี่ เผื่อว่าจะมีโอกาสขอให้นา

ขาตามออกไปอย่างลืมตัว ม่านบางๆ ที่กางกั้นอ

ย ออกไป

กันไปมา น้ำหวานเดินไปที่รถหวางอี้ตันรีบ พุ่งตัวทะลุม่านบางๆ ออกไป รู้สึกว่าร่า

นาง

เพียงแผ่วเบาแต่คิด

้น ฉันไม่ได้ยินเสียงอ

อน้ำหวานไว้เต็มเปา ส

าปล่

ัมผัสได้ถึง มือของใครบ

งฟังข้

นปิดหูแน่นส่ายห

เรื่อง

่ได

ล้วตอบได้อย

ือคารวะ

แม่นางมา6

ตูแต่ช้าไปกว่าที่คิดเมื่อ

ี๋ยวนี้”หวาง

ม่เห็นไม

ิเสธไม่ได้เลยว่าหวางอี

” ปากไวเท

าแสดงว่าเรามีวาสนาต่อกั

ม หรือว่าต้องการจะตอบแทนบุญคุณเหมือนยักษ์ในตะเกียงไม

ใกล้สุดใกล้แทนที่จะออกไ

อเช็ดน้ำลายในเมื่อใบหน้าของอี้ตัน หล่อเหลาเนียนใส เหมือนดาราซีรีส์จีนย้อนยุค นี่ห

นผีหรือคน” หวางอี้

ป็

นี้ (ยกมือประนม )อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย ฉันกล

กะมือที่ปิด

ด้วยหรือ”ทอด

็เป็นผี”จ

ทำอะไรเจ้าเสียหน่อย

่งเดียวในโลกที่ฉันกลั

บวันเกิดแล้ว แม่มีหลายอย่างจะม

ายุครบยี่สิบจะมีของขวัญชิ

ยกว่าใคร หากเทียบก

งคำสั่งสอนของเสด็จพ่อมาโดยตลอ

กฉาฮวา อย่างยิ่งใหญ่” เจียงเ

เพียงแค่พร้อมหน้

หวางอี้ตันกอด

น้ำหวาน นั่งนิ่

ได้น่ากลัวขนาดนั้นเห็นไ

หวานแต่อีกคนปัดป้องวุ่นวาย

จเย็นๆ ฟ

อเหลาอยู่ใกล้สุดใกล้ อีกทั้งแววตายังจริงใจเพียงนั้น แต่จ้อ

จ้ามา60