วา.

ันต่อ

ี่ภูมาจัดงานวันงานวันเกิดที่นี่ถามว่าบอมรู้ได้ไงบอมมันรู้มาจากพี่บาสพี่ชายของมันซึ่งเป

ขาไม่ได้ชวน" พอมาถึงหน้าพูลวิลล่าบอมมันก็หันมาพูดกับฉัน แ

่ภูถ้าไม่เชื่อให้โทรถามคุณลุงคุณป้าพ่อแม่พี่ภูได้เลย พอได้ยินแบบนั้นการ์ดก็เลยยอมให้ฉันเข้าไปข้างใน เสียงดสังเกตตรีเริ่มดังขึ้นเป็นระยะเมื่อเดินเข้ามาด้านใน ฉันมองหาพี่ภูจนทั่วงานสุดท้าย

กคนหันมามองซึ่งกลุ่มเพื่อนของเขาที่ฉันรู้จัก

งเบื่อหน่ายที่เขาพูดกับฉันท

นพี่หรือพี่จะปฏิเสธว่าไม่จริง" ฉันจงใจพูดเสี

ะเดินหนีฉันไป ทำให้ฉันยืนเคว้งอยู่กลางงานคนทั้งงานมองมาที่ฉันด้วยสายตาสมเพช ฉันเก็บความน้อยเนื้อต่

ครเป็นคนพูดถ้าไม่ใช่นังสองแม่ลูกนั่นที่ฉันไม่รู้ว่าม

่ได้เอ่ยชวนก็ยังกล้ามาถ้าไม่เรี

ยวาว่าพี่ภูเค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับแกเลยเค้าเกลียดแกด้วยซ้ำแกกล

่เกี่ยวอะไรกับเธอกับแม่ของเธ

้าจะขอคบกับฉันเป็นแฟนเพราะฉะนั้นถ้าแกไม่อยากเจ็บมากไปกว่านี้ก็รีบไสหัวไปซะ" พูดจบสองแม่ลูกนั่นก็เดินกลับเข้าไปในงานส่วนฉันตอนแรกก็อยากจะกลับแต่อีกใจก็อยากรู้ว่าที่ส

กอดแขนพี่ภูแล้วพูดกับพี่ภูด้วยน้ำเสียงหวานใสอย่าง

ความสุขมากๆ น

ส่ฉันที่ยืนอยู่ตรงประตูฉันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธก่อนจะเดินเข้าไปในงานอีกรอบฉันกระชาก

!!! เพี

อัยแกเป็นบ้าอ

ะไรมาทำแบบนี้กับพี่ภูแกรู้ทั้งรู้

ยดู" มันลอยหน้าลอยตาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียง

ให้มันเห็นว่าอย่ามาท้าทายกับฉัน แต่ก่อนที่ฉันจะตบมันซ้ำอีกรอบพี่ภูก็เข้ามากระชากตัวฉันอ

จร้ายรีบวิ่งหน้าตั้งมาหาลู

กับลูกสาวน้าล่ะ ไม่พอใจอะไรก็พูดกันดีๆสิจ๊ะ"

ในงาน ตอนนี้สายตาทุกคู่ที่มองมาคงเห็นฉันเป็นตัวร้ายสินะ ในขณะที่กำลังแสดงละครอยู่นังเอินมันก็เงยหน้าหั

ันจะทนไม่ไหวจับเธอโยนออ

งแม่ลูกนี่ก็ต้องออกไปจ

ันเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่

ัยเป็นว่าที่ค

จะหมั้นกับผู้

ต่พี่ภูก็ขัดคำสั่งป้าพิ

ันว่าจะได้ห

" ฉันเลือกที

ขาดถ้าให้เลือกระหว่างเธอกับเอินฉันขอเลือกเอินดีกว่า" คำพูดของเขาทำให้

มั้นกับมันพี่ต้องหมั้นกับอั

วนเธอมามาทางไหนก็กลับไปทางนั้นไป๊!!!!" พี่ภูไล่ฉันต่อหน้าทุกคนในงาน สายตาที่มองมาที