โอนาร์โด ดา ว

ว้ยว่างเมื่อไหร่ก็บิ

ดรคคงปล่อยโฮเสียงดังจนสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วทั้งสนามบินแล้ว ที่ผ่านมาถึงแม้ว่ากรรฐ์จะใช้ชีวิตเหมือนผีที่ไร้ศาลเดี๋ยวก็ไปโผล่ตรงนั้นทีเดี๋ยวก็ไปโผล่ตรงนี้ทีแต่เพื่อนของเขาคนนี้ก็ไม่เคยจาก

งต้องรีบจากฉันไปด้วย นายจำสัญญาของเราได้ไหมที่บอกว่ากลับมาครั้งนี้นายจะพาฉันไปร้านเหล้าที่มิลานแล้วทำไ

รฐ์

มือนจะลืมพกสติมาด้วยทรุดตัวลงนั่งบนพื้นกอดขาเขาร่ำไห้อย

เด็กไปได้ไม่รู้จักอายคนมั้งหร

ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำมูกน้ำตาถูไถไปมาบนท่อนขาแข็งแรงด้วยความ

ฉันไม่สนตอนนี้ฉันสนแค

้อยเพราะบางคนดูเหมือนจะอินกับฉากกอดขาร้องไห้น้ำตาไหลพรากของเดรคมากเกินไปจึงพากันคิดเตลิดไปไกลสายตาที่ใช้มองเขาจึงเต็มไปด้วยคำด่าที่กร

เพราะใจอยู่ที

เห็นว่าต่อให้ตัวเองพยายามดึงขาออกอย่างไรก็ไร้ประโยชน์เขาจึงทำเพียงยืนนิ่งๆให

เลคนไม่จริงใจลืมคำสัญญาที่เกี่ยวก้อยกันวันนั้นได้ยังไงกรุงโรม

ี่เคยน่าเกรงขามยามที่อยู่ต่อหน้าลูกน้องนับร้อยพันพลันกลายเป็นภาพผู้ชายขี้แยท

่เลิกแหกปากร้องไห้ฉันจะไม

ค่อย ๆลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคงดวงตาคู่คมจ้องมองกรรฐ์ด้วยความน้อยอกน้อยใจราวกับภรรยาตัวน้อยที่กำลังน้อยใจเมื่อสามีกำลังจะทิ้งเธอไป บรึ้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งขนลุกทำไมเพ

ิร้องไห้ดังๆยิ่งดังเท่าไหร่ฉันจะได้ย

แน่นอนส่งผลให้คนที่เผลอทำตัวน่าอับอายด้วยการร้องไห้กลางสนามบินตกอยู่ในอาการประหม่าอย่างสมบูรณ์จะทำตัวหน้าไ

ว ที่ร้องก็เพราะรักน

นตกลงเจ้าซื่อบื้อที่ยืนกอดแขนเขาแล้วทำหน้าเหมือนหมาหงอยนี่ยังใช่เพื่อนตัวจริงของเขาหรือเปล่าหรือจริงๆแล้วเพื่อนของเขาถูกลักพา

นทอดทิ้งกันหมดแล้ว เกิดมาเป็นลูกผู้ชายแมนๆทั้งแท่งมีที่ไหนกันแค่เพื่อนจะเดินทางกลั

่าเพื่อนสนิทเบาๆราวกับต้องการปลอบโยนยิ่งทำให้เดรคกลั้นสะอื้นจนปวดแสบลำคอไปหมดเขาไม่ได้อยากทำตัวขี้แยอ่อนแอแบบนี้สักหน่อยแต่ความ

ากจนน่ารำคาญแต่กลับรักและห่วงใยเขาอย่างสุดซึ้งยังมีน้องชายกับน้องสาวที่ดูเหมือนจะเอาแต่ใจแต่เมื่อถึงเวลากลับบ้านทีไรเด็กทั้งสองคนจะยกให้เขาเป็นที่หนึ่งในใจอยู่เสมอสุดท้ายแล้วครอบครัวก็คือพ

วกันที่เล่นใหญ่ไปหน่อยเดินทางปลอดภัยนะเพื่

มาให้นายเหมาร้านเลี้ยงเหล้าทันทีอ

งมนุษย์มีพบย่อมต้องมีจากลานี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนคอยมองส่งเขาจากไปแต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วกรรฐ์ก็จำไม่ได้เช่นกันเขารู้เพียงว่าทุกคนที่เขา

ะเท

าศยานสุ

ีเกียจคร้านที่ดูคล้ายทำจนติดเป็นนิสัยไม่ได้เป็นข้อด้อยให้คนรู้สึกไม่ชอบใจแต่กลับใช้สายตาที่ลุ่มหลงจ้องมองนานยิ่งขึ้นกว่าเดิมรูปร่างที่สูงโปร่งสมส่วนแผงอกที่แน่นกำยำช่างก่อให้เกิดความรู้สึกอยากจะเข้าไปซุกซบหาความอบอุ่นติดที่ความเย็นชาที่แผ่ออกมาจา

าแล้วนะคร

ายตาที่จ้องมองบรรยากาศโดยรอบคืนกลับมาก่อนที่จะเดินเข้าไปน

ไป

บอุ่นจากฝ่ามือใหญ่ที่คอยเกาะกุมเขาที่ยังเดินไม่มั่นคงฝีเท้าที่ออกแรงเดินเตาะแตะแต่ทุกครั้งที่ใกล้จะล้มลงมือที่แข็งแรงคู่นั้นก็จะคอยยื่นมาประคองแผ่นหลังของเขาเอาไว้พร้อมส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยนกรรฐ์สูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้งด้วยความเศร้าหมองหากโลกนี้มีเรื่องมหั

คู่นั้นที่คอยประคองเข

ว่าเขาจะซุกซนเพียงไรรอยยิ้มก็ยังคง

วน้ำเสียงอบอุ่นที่คอยเอ่ยปล

อีกแล้วคุณทวดทั้งสองท

“ถึงแ

ะตูรถด้วยตนเองก่อนที่กรรฐ์จะค่อยๆก้าวลงมาจากรถเพื่อเผชิญหน้ากับเจดีย์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ภายในบริเวณวัดภาพถ่ายสีจืดจางท

ับกลับบ้านนะ