img เกิดใหม่ในเงามืด  /  บทที่ 3 แบบร่างของเธอ ฉันนึกว่ามันคือขยะ | 7.69%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 3 แบบร่างของเธอ ฉันนึกว่ามันคือขยะ

จำนวนคำ:1905    |    อัปเดตเมื่อ:11/06/2025

ระกูลเสิ่นได้ใช้แบบร่างของฉันทำเงินอย่างมหาศาล จนบริษัทอะไหล่รถยนต์อัปเกรดเป็นบริษัทผลิตรถยนต์ แถมยังจดทะเบียนเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย

“เธอกำลังพูดบ้าอะไรอยู่น่ะ ขนาดชั้นประถมเธอยังเรีย

นี่คือแบบร่างของระบบพลังงานนิวเคลียร์สำหรับเรือบรรทุกสินค้า ไม่ใช่อะไหล่ของรถ

จนทำให้แบบร่างเหล่านั้นของเธอกลายเป็นชื่อของเสิ่นเจิ้นหยวนทุกฉบับเล

วยดูให้มันดี ๆ ก่อนนะคะ นี่คือภาษาของประเทศA ประโยคนี้แป

ี่ยนมุมไปที่มีแสงก่อนถึงจะมองเห็นได้ “นี่คือตราสัญลักษณ์ส่วนบุคคลของฉัน พวกคุณเห็นแบ

เหมือนกันเป๊ะ ๆ เข้ามาให้ “คุณหนูรองคะ พอดีฉันนึ

า “ได้ยินไหม ขนาดคนรับใช้อย่างน้าหวังยั

วังด้วยความเดือดโมโห จากนั้นก็รับแฟ้มมาเปิดดูแวบหนึ่ง ก่อนจะ

ันยังไม่ได้บอกว่าแบบร่างของคุณหนูรองเป็นขยะเลยนะคะ ฉ

มือนว่าจะอธิบา

้างสิว่าการศึกษาของตัวเองอยู่ในระดับไหน คนที่แม้แต่ชั้นประถมยังเรียนไม่จบจะมีปัญญาออกแบบระบบพลังงานเรือสินค้านิวเคลียร์ได้ยังไง เธอต้องขโมยมาแน่ ๆ

างของเธอและเสิ่นฮุยจู

เสียงดุดันว่า “เลิกหลงตัวเองสักทีเถอะ เธอน่ะเหรอจะมีความสามารถถึงขนาดนั้น ที่ตระกูลเสิ่นมีทุกวันนี้ได้เพราะความพยายามของฉันกับพี่ชายของเธอทั้

เธอทั้งกินของของเรา ทั้งใช้ของของเรา เงินที่พวกเราใช้ไปกับเธอบวกกับแรงใจแรงกาย อย่างน้อย ๆ ก็น่าจ

าแล้ว เพราะยังไงซะเธอก็จะไปจากที่นี่อยู่ดี แล้วต่อไปนี้ เธอก็จะไม่สนใจคร

ยิบโน้ตบุ๊ก

ห๊ะ? กล้าดียังไงถึงได้มาพูดจาว่าร้ายพวกเรา พี่ทำพวกเราผิดหวังจริง ๆ ตัวเองทำผิดเอง แทนที่จะยอมรับผิดและขอโทษแต่โดยดี ยังจะมีหน้ามาโยนความผิดให้คนอื่นอีก ในเมื่อเป็น

นมือของแขกคนหนึ่งมา

จูอย่างแรงไปครั้งหนึ่ง จากนั้นก็แย่

นหน้ามืดตามัวง้างมือขึ้นเพื่อจะตบกลับไป แต่

เสียการควบคุมว่า “พวกเราเลี้ยงเธอมาจนโตป่านนี้ เพ

ไปแล้ว เวลาที่อารมณ์เสียก็มักจะใช้เซี่ยซางหนิงเป็นที่ระบายอยู

กลัวขึ้นมา ถึงขนาดต้องดึงมือที่ยื่นอ

ตัวเองเอาไว้ พร้อมทั้งเอ่ยปากฟ้องออกมา เธอจ้อง

อกไป รอยฝ่ามือที่แจ่มชัดบนใบหน

ับใจเลย “จูจู

วามชิงชัง จากนั้นจึงยกเท้าขึ้นมาหมาย

นครอบครัวนี้อย่างเย็นชาและพูดว่า “เจ็บรึเปล่าลูกงั้นเหรอ คุณแม่ ตอนที่คุณแม่เอาฉันเป็นที่รองรับอารมณ์ ตีฉันไม่รู้กี่ครั้งต

ลับพูดอย่างหน้าตาเฉยว่า “เธอคิดว่าพวกเราซื้อเธอกลับมาเพ

ซี่ยซางหนิงกวาดสายตามองคนตระกูลเสิ่นอย่างเย็นชา จากนั้นก็สะพายส

img

สารบัญ

บทที่ 1 ถูกไล่ออกจากบ้าน บทที่ 2 ทำไมถึงได้ขโมยแบบร่างของคนอื่นไปล่ะ บทที่ 3 แบบร่างของเธอ ฉันนึกว่ามันคือขยะ บทที่ 4 ไม่มีเงินเลยสักแดงเดียว (ภาค 1) บทที่ 5 ไม่มีเงินเลยสักแดงเดียว (ภาค 2) บทที่ 6 ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็อย่าเสนอหน้ามาที่นี่ (ภาค 1) บทที่ 7 ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็อย่าเสนอหน้ามาที่นี่ (ภาค 2)
บทที่ 8 พวกเราก็แค่หวังดีกับเธอเท่านั้นเอง (ภาค 1)
บทที่ 9 พวกเราก็แค่หวังดีกับเธอเท่านั้นเอง (ภาค 2)
บทที่ 10 คุณกำลังโกหกชัด ๆ
บทที่ 11 ขอโทษ
บทที่ 12 ยอมรับคำขอโทษ
บทที่ 13 ผมเลือกคุณ
บทที่ 14 ฉันจะลองพิจารณาดู
บทที่ 15 ไม่เปิดประตูสักที
บทที่ 16 ให้ยัยนั่นใส่เสื้อผ้าเก่าของฉัน
บทที่ 17 คุณหนูซางหนิงยากจนมาก
บทที่ 18 เธอจะไปเหมาะกับเสื้อผ้าสวย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?
บทที่ 19 คนชั่วมักจะชิงฟ้องก่อน
บทที่ 20 เธอจงใจชัด ๆ
บทที่ 21 ไม่มีใครโอ๋เซี่ยเสี่ยวน่าเลย
บทที่ 22 สัญญาเรื่องการหมั้นหมาย
บทที่ 23 พี่ใหญ่ผู้เย็นชา
บทที่ 24 อย่าสร้างปัญหา (ภาค 1)
บทที่ 25 อย่าสร้างปัญหา (ภาค 2)
บทที่ 26 เธออย่าได้หวังที่จะมาเกาะตระกูลเสิ่น
บทที่ 27 คุณสือมาเชิญด้วยตัวเอง
บทที่ 28 จะทำทุกอย่างเพื่อเงินไม่ได้
บทที่ 29 อย่าโดนเธอหลอกนะ
บทที่ 30 เมื่อกี้นี้แค่ล้อเล่นเท่านั้น
บทที่ 31 คำนับและเรียกว่าท่านอาจารย์
บทที่ 32 ยังไงพวกเราก็เป็นคนเลี้ยงดูเธอมา
บทที่ 33 คนไร้จิตสำนึก (ภาค 1)
บทที่ 34 คนไร้จิตสำนึก (ภาค 2)
บทที่ 35 เลือกของเหลือ
บทที่ 36 เธอนี่ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเอาซะเลย
บทที่ 37 ผมตัดสินใจได้แล้วครับว่าผมอยากแต่งงานกับใคร
บทที่ 38 ไม่แค้นเฉยเลยแฮะ
บทที่ 39 ใบปริญญาปลอม (ภาค 1)
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY