ที่
ง สมองก็ไม่แล่น เลยจำใจกินอย่างฝืนๆ ในตอนแรก แต่ด้วยรสชาติ
อาอี
้นๆ ไม่เห็น
ที่ส่งมาจนอดที่จะยิ้มไม่ได้ “เอาอีกนิด