หนังสือของ เฉิงเอ๋อร์
/0/19832/coverbig.jpg?v=f64848401d154880a8cbc116f71e46b5)
สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
เพียงรู้หน้ามิอาจเดาใจคนได้ ในวันที่นางมอบทั้งตัวและหัวใจให้เขาทั้งดวง คนผู้นั้นกลับตอบน้ำใจให้นางด้วย 'ความตาย' 'ข้า รัก ท่าน' นั่นคือประโยคสุดท้ายที่นางขยับริมฝีปากให้เขาได้อ่าน หลังจากนั้นมือแน่งน้อยค่อย ๆ เอื้อมลงไปดึงมีดที่องค์ชายห้าเคยมอบให้นางออกมาจากผ้าคาดเอว "ชาตินี้ซูเหยาไร้วาสนา บุญคุณที่ช่วยชีวิต ขอทดแทนด้วยการคืนให้แก่พระองค์" สิ้นสุดถ้อยคำนั้น มีดในมือนางค่อย ๆ ปักลึกเข้าสู่ขั้วหัวใจ เลือดสีแดงค่อย ๆ ไหลออกมาจนอาบอาภรณ์สีขาวสะอาดให้เปลี่ยนสี ดวงตาคู่สวยยังคงจ้องมองใบหน้าบุรุษอันเป็นที่รักจวบจนลมหายใจนางใกล้จะหมดสิ้นจึงเห็นริมฝีปากองค์ชายห้าขยับบอกลาอย่างไร้สุ้มเสียง 'อย่าแค้นข้าเลย เฟิง' เขาเรียกนางด้วยชื่อที่ติดตัวเฟิงซูเหยามาตั้งแต่แรกเจอ บ่งบอกว่าได้ตัดขาดสัมพันธ์กับนางในชาตินี้อย่างหมดสิ้น ดวงตาเฟิงซูเหยาค่อย ๆ หลับสนิทเมื่ออ่านปากบุรุษอันเป็นที่รักจบ ชาติก่อนนางเคยให้ใจบุรุษจนตัวตาย กลับมาเกิดใหม่ในร่างนี้นางจะทวงคืนความแค้นให้เขาอย่างสาสม