ลูกสาวเพื่อนพ่อตามจีบเขาตั้งแต่เด็กยันโต เล็กๆ ก็ดูน่ารักดี แต่ทำไมยิ่งโตยิ่งน่ารำคาญ พฤติกรรมก้าวร้าวขนาดนี้ใครได้เป็นเมียมีแต่ซวย กับซวย!
ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้าส้นเข็มดังกระทบพื้นในโถงทางเดิน หญิงสาวในชุดเดรสเซ็กซี่สีดำเดินตรงไปที่ประตูห้องวีไอพี
กึก!
สองเท้าสวยหยุดยืนอยู่หน้าห้องเธอใช้มือผลักประตูบานใหญ่เข้าไปเจอกับชายหนุ่มคนที่เธอตามหานัวเนียกับหญิงสาวหุ่นสวยอยู่ที่โซฟากลางห้อง
"ออกไป!"
หญิงสาวแผดเสียงลั่นยืนกอดอกมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ทว่าชายหนุ่มหันมาสบตากับเธอเพียงนิดแต่ไม่สนใจยังคงตั้งหน้าตั้งตาซุกไซร้ลำคอระหงของหญิงสาวหุ่นดีใต้ร่าง
หญิงสาวเดินเข้าไปกระชากตัวชายหนุ่มให้ออกห่างก่อนที่จะฉุดกระชากร่างบางที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยให้ออกห่างจากชายหนุ่ม
เพี้ยะ! มือเรียวฟาดลงที่ใบหน้าสวยของสาวหุ่นดีจนหน้าหัน ก่อนจะยืนจ้องตาเขม็งบ่งบอกว่าเธอไม่กลัวอะไรทั้งนั้น
"อ่ะ แก!"
"ฉันสั่งให้ออกไป แกเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับว่าที่คู่หมั้นฉัน!"
"ป้องคะ"
ปกป้องนั่งลงกับโซฟาเขาถอนหายใจออกอย่างเหนื่อยใจก่อนจะทำมือให้หญิงสาวคนดังกล่าวออกไปนอกห้อง
"เราจะได้เห็นดีกัน"
"ฉันจะรอ"
ทันทีที่หญิงสาวเสื้อผ้าหลุดลุ่ยออกไปแล้วภายในห้องวีไอพีกว้างขวางเหลือเพียงแค่สองชายหญิงที่จ้องหน้ากันนิ่ง
"กลับไป!"
ชายหนุ่มทำสีหน้าเบื่อหน่ายราวกับว่านี่เป็นสิ่งที่เขาเจอมาตลอดอย่างไรอย่างนั้น เด็กสาวน่ารักคนนั้นหายไปไหน ทำไมเหลือเพียงแค่หญิงสาวคนนี้
น่ารำคาญสิ้นดี!
"คุณลุงปราชญ์ให้มัสมาตามพี่ป้องกลับบ้านค่ะ"
"ไม่กลับ จะไปไหนก็ไป"
"ถ้าพี่ป้องไม่กลับ มัสก็ไม่กลับ"
"ม่านมัสลิน!"
สองสายตาประสานกันมั่น เกลียดแสนเกลียด ผู้หญิงที่น่ารังเกียจคนนี้ ปกป้องจ้องมองใบหน้าสวยของคนตรงหน้าแววตาไร้ความรู้สึก เขากำหมัดแน่นก่อนจะเดินเฉียดเธอออกไปโดยไม่รอเธอแม้แต่วินาทีเดียว
ดวงตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มซึ่งเคยเป็นพี่ชายคนที่เธอรักอย่างสุดหัวใจ แต่ม่านมัสลินกลับกลายเป็นคนที่เขาแสนเกลียดชังจนเข้ากระดูกดำ
หยาดน้ำสีใสไหลคลอหน่วยตา ปลายจมูกของเธอแดงก่ำอย่างยากจะห้ามเอาไว้ เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วใช้หลังมือปาดเช็ดรอยน้ำตาก่อนที่มันจะร่วงหล่นลงมาเปรอะเปื้อนพวงแก้มแล้วเดินตามชายหนุ่มผู้เป็นดั่งดวงใจของเธอออกไป
"พี่ป้อง รอมัสด้วยค่ะ"
เธอก้าวขาฉับๆ ตามเขาออกมา เมื่อถึงหน้าทางเข้าคลับเธอก็มองซ้ายมองขวาไม่เห็นเจอปกป้อง ไม่มี แม้แต่เงา ...
หัวใจดวงน้อยกระตุกร่วง เธอไม่เจอเขา ไม่เจอแม้แต่เงา เป็นแบบนี้อีกแล้ว เขาทิ้งเธอแบบนี้อีกแล้ว สองมือเรียวยกขึ้นปิดใบหน้าสวย
ทนไม่ไหวแล้ว ...
เขาทำแบบนี้กับเธอบ่อยเกินไปแล้ว ...
ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเขาก็รักเธอดีไม่ใช่เหรอ แล้วทำไม ...
"อกหักเหรอ น้อง"
เสียงทุ้มนุ่มพูดแทรกขึ้นทำให้ม่านมัสลินต้องลดมือลงแล้วเชิดหน้าขึ้นแม้จะใช้หลังมือปาดน้ำตาไปแล้วก็ตาม
" ... "
"พี่ไปส่งไหม"
ม่านมัสลินเดินหนีออกไปทันที เธอรีบก้าวขาไปที่รถมินิคูเปอร์สีดำของตัวเอง แต่ยังไม่ทันถึงรถก็ถูกชายหนุ่มคนเดิมคว้าแขนเรียวเอาไว้
หมับ!
"หยิ่งซะด้วย จะรีบไปไหน"
"ปล่อยฉัน!"
"สวยขนาดนี้พี่ปล่อยก็โง่แล้วน้อง ไปกับพี่ดีกว่า"
ชายแปลกหน้าใช้สายตามองสำรวจเรือนร่างสวยของม่านมัสลินเขาพยายามฉุดกระชากลากหญิงสาวไปด้านหลังโรงจอดรถ ม่านมัสลินน้ำตาคลอ เธอกลัว กลัวเหลือเกิน เธอพยายามดิ้น รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีดิ้นเพื่อเอาตัวรอดจากผู้ชายแปลกหน้าคนนี้
"ช่วยด้วย! พี่ป้อง อึก ... พี่ป้อง ช่วยมัสด้วย"
"อย่าโวยวาย ไม่งั้นเธอเจ็บหนักกว่านี้แน่"
"ปล่อยฉันนะ! ช่วยด้วย พี่ปะ ...!"
มือหนาปิดปากรูปกระจับของเธอ หญิงสาวน้ำตาไหลพราก กลิ่นมือของชายคนนี้ช่างเหม็นกลิ่นบุหรี่ เธอพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี ดีดดิ้นเพื่อเอาชีวิตรอด
"อือออออ!"
เธอพยายามดีดดิ้นจนสุดความสามารถ ร่างกายเธอไร้เรี่ยวแรงแม้จะต่อสู้ขัดขืนคนตรงหน้า ดวงตากลมโตประดับไปด้วยแพขนตาเรียงตัวสวยค่อยๆ ปิดลง หยาดน้ำตาไหลกลิ้งลงจนเปียกแฉะมือหนาหยาบกร้านที่ปิดปากเธอเอาไว้
ตุบ!
ผลัวะ!
พลั่ก!
ปัก ปัก ปัก ปัก!
"ออกไป!"
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ
เสียงรองเท้าหนาของชายแปลกหน้าวิ่งหนีอุตลุด มือหนาของชายที่มาใหม่จับร่างบอบบางของเธอขึ้นแนบอกเดินหายลับไป
- บ้านวัฒนะกุล -
"น้องละตาป้อง"
"คุณพ่อให้มัสไปตามผมมามีอะไรรึเปล่าครับ"
"พ่อถามว่าน้องละ"
ปกปราชญ์ พร้อมด้วยสร้อยม่วงภรรยาที่รอลูกชายกับหลานสาวของตัวเองกลับมา แต่ทว่าเมื่อประตูบ้านเปิดกลับมีเพียงแค่ปกป้องคนเดียวเท่านั้น
"ไม่รู้ครับ"
"นี่แกทิ้งน้องเหรอตาป้อง!"
"หลานสาวพ่อเขาเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว พ่อจะเอาอะไรกับผมอีก!"
ปกป้องจ้องตาปกปราชญ์ผู้เป็นพ่อตาเขม็งก่อนจะกระแทกเท้าปึงปังเดินขึ้นห้องพักฝั่งขวาของตัวเอง
"คุณคะ"
"หยุดเถอะคุณสร้อย ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น"
"ก็ถ้าแม่มัสไม่ตามติดตาป้องขนาดนั้น ก็คงไม่เป็นแบบนี้ แล้วไหนจะยังเรื่องของหนูเบญที่แม่นั่นไปก่อเรื่องไว้อีก"
สร้อยม่วงจีบปากจีบคอพูด สายตาของเธอบ่งบอกว่าแสนเกลียดชังว่าที่สะใภ้คนนี้เสียนี่ หากพ่อของเธอไม่มีบุญคุณ หากพ่อของเธอไม่ใช่เพื่อนรักที่ตายแทนกันได้กับปกปราชญ์เธอก็คงไม่ยอมรับเรื่องนี้แน่
ปกป้องทิ้งตัวลงบนที่นอนของตัวเอง นี่เขากลับบ้านมาร่วมชั่วโมงแล้วแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงรถคันเล็กของม่านมัสลินขับตามเข้ามาติดๆ เหมือนอย่างเคย มือหนาเลื่อนดูโทรศัพท์มือถือของตัวเองกดเข้าไปที่แอปพลิเคชันของม่านมัสลินแต่ก็ไม่พบการเคลื่อนไหวอื่นใด
เขาทิ้งโทรศัพท์มือถือลงบนเตียงแล้วไปยืนอยู่ตรงขอบหน้าต่างที่สามารถมองออกไปยังตำแหน่งหน้าบ้านได้ แต่ก็ไร้วี่แววรถคันเล็กที่เคยขับเข้ามาติดๆ อย่างที่ควรจะเป็น
หายไปซะได้ก็ดี ...
อย่าอยู่ขวางหูขวางตาเขานักเลย
ปกป้องยกมุมปากอย่างเหยียดลึกเขาเดินไปอาบน้ำอาบท่า จนร่างกายสะอาด ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาแขวนผนังบ่งบอกเวลาตีสองกว่าแล้ว
หายไปไหนวะ สองชั่วโมงแล้วนะเนี่ย ...
ปกป้องเดินไปที่ขอบหน้าต่างอีกครั้งเขากวาดสายตาไปที่โรงจอดรถ ที่จอดรถประจำของเธอยังว่างเปล่า ชายหนุ่มรู้สึกใจหวิวๆ เขาหันไปมองที่ประตูรั้วก็ไร้วี่แววหญิงสาวที่จะกลับมาเลย
ก็ดี ถ้าจะหายไปแบบนี้ ก็ขอให้หายไปให้ตลอดก็แล้วกัน!
เขาเป็นทนายหนุ่มหล่อมากความสามารถที่เพรียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา การศึกษา ฐานะทางบ้าน สังคม เรียกได้ว่าเนื้อหอมในหมู่สาวๆ ไม่ว่าจะโสด ซิง หรือมีคู่ครองแล้วหากเสนอให้เขาก็พร้อมจะสนองทุกเมื่อ สาวๆ ต่างอยากควบคุม และครอบครองเขา แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าคนอย่างเขาน่ะ 'รักสนุก แต่ไม่ผูกพัน' ก็ตาม คนอย่างเขาไม่เคยคิดหยุดอยู่ที่ใคร ความซิงไม่สามารถผูกมัดเขาได้ จนกระทั่ง... เธอเดินเข้ามาในชีวิตเขา
❤ โปรเจกต์สุดฮอตต้อนรับวาเลนไทน์ Match Love Valentines ❤ เรื่องราวของสาวขี้เหงาทั้งสี่คนที่เกิดอาการ เปลี่ยวใจอยากมีใครสักคน เลยต้องเข้าแอปหาคู่อย่าง MATCH LOVE เพื่อตามหาคู่เดตที่มาทำให้วาเลนไทน์ของพวกเธอ ไม่ต้องเหงาใจอีกต่อไป และแอปนี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นของการแมตช์รักของพวกเธอ...แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะสมหวังจากแอปหาคู่สักหน่อย? ไปลุ้นกันว่าแอปนี้จะช่วยให้พวกเธอสละโสดได้ไหม...!!!!
เธอทำให้เขารัก เธอทำให้เขาแค้น และก็เป็นเธอที่กลับมาวนเวียนอยู่ข้างกายเขา เขาที่พยายามลืมความรักของเธอกดความเจ็บแค้นเอาไว้ในส่วนลึกสุดของหัวใจ เธอทำให้เขารู้จักคำว่า "ทั้งรัก ทั้งแค้น" เป็นอย่างดี ในเมื่อเธอเลือกจะกลับมาเขาก็จะสาดความเจ็บแค้นคืนกลับไปให้เธอได้รู้สึก ให้เธอได้รู้สึกถึงความเจ็บช้ำที่ไม่มีวันลืมได้ลง
"ไม่ใช่ นี่มันเกียร์ฉัน!" "Oh! ขะ ... ขอโทษค่ะ ขอโทษ ก็คุณลุงไม่ให้มองมิลก์ก็กำผิดกำถูกสิคะ แล้วข้ามมาทำไมตอนรถไม่นิ่งละคะ" "ใครมันจะไปคิด ว่าเธอจะคิดทำมิดีมิร้ายกับฉันเล่า" "มิลก์เหรอคะ ที่คิดทำมิดีมิร้ายกับคุณลุงน่ะ ไม่ใช่ใช่คุณลุงเหรอคะ มาสอนมิลก์ขับรถแท้ๆ ตรงนั้นยังจะตั้งอยู่อีก"
ผอ. หนุ่มสุดหื่น พ่อปลาไหลตัวพ่อ รักและหวงความโสดยิ่งกว่าชีวิต ใช้เงินแก้ปัญหาทุกอย่างจนมาเจอเธอ หญิงสาวที่เขาจ่ายเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้ใจเธอสักที ความอยากเอาชนะของเขามันเป็นบ่อเกิดความรักที่ก่อขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."