...คุณเชื่อในเรื่องกลับชาติมาเกิดไหม.. เมื่อก่อนผมก็ไม่เคยเชื่อในเรื่องพวกนี้ จนกระทั่งเมื่อสามเดือนก่อนเรื่องมหัศจรรย์ที่สุดก็เกิดขึ้นในชีวิตของผม เมื่อผมได้พบกับเธอ ผู้หญิงที่เหมือนกับคนรักที่ตายจากไปแล้วถึง 21 ปีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา น้ำเสียง อายุ หรือแม้กระทั่งชื่อของเธอ ..ตะวัน.. เคลลี่ ชายหนุ่มที่เคยสูญเสียคนรักไปเมื่อ 21 ปีที่แล้วด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ จู่ ๆ เขาก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งด้วยความบังเอิญ ผู้หญิงคนที่เหมือนกับคนรักของเขาที่ตายไปแล้วทุกกระเบียดนิ้ว และนั่นก็ทำให้เขาเชื่อสนิทใจว่าเธอคือตะวันกลับชาติมาเกิด เขาจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กลับมาคบกับเธออีกครั้ง ดุจตะวัน หญิงสาววัยย่างเข้า 21 ปี เขาพบเจอกับเคลลี่ด้วยความบังเอิญ และมันก็เป็นความบังเอิญอย่างต่อเนื่อง เมื่อเขาคือประธานบริษัทที่เธอกำลังฝึกงานอยู่ และเขาสั่งให้เธอเข้ามาฝึกงานในห้องทำงานของเขา นั่นถึงทำให้เธอรู้ว่าที่เคลลี่เอ็นดูเธอ เพราะว่าหน้าตาและชื่อคล้ายแฟนที่เสียชีวิตไป ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พลิกผันแบบไม่คาดคิด เคลลี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะให้ดุจตะวันรู้ว่าเธอคือตะวันกลับชาติมาเกิด แต่มันก็ไม่ง่ายเมื่ออุบัติเหตุเกิดขึ้นอีกครั้งซ้ำรอยเดิม และเธอก็ลืมความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอจนหมด ........ มาติดตามว่าเคลลี่จะทำยังไงให้เธอกลับมาจำความสัมพันธ์ของเขาและเธอได้ แล้วเธอจะใช่คนรักกลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือเปล่า รักครั้งนี้ จะสมหวัง หรือสุดท้ายแล้วจะลงเอยด้วยน้ำตาเช่นเดิม //////
เรื่องนี้เป็นภาคต่อของนิยายเรื่อง สิ้นแสงตะวัน
////////////////////////////////////////////
...คุณเชื่อในเรื่องกลับชาติมาเกิดไหม.. เมื่อก่อนผมก็ไม่เคยเชื่อในเรื่องพวกนี้ จนกระทั่งเมื่อสามเดือนก่อนเรื่องมหัศจรรย์ที่สุดก็เกิดขึ้นในชีวิตของผม เมื่อผมได้พบกับเธอ ผู้หญิงที่เหมือนกับคนรักที่ตายจากไปแล้วถึง 21 ปีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา น้ำเสียง อายุ หรือแม้กระทั่งชื่อของเธอ ..ตะวัน..
สามเดือนก่อนหน้า
วันนี้ผมมีนัดทานข้าวกับเพื่อนซี้เพียงคนเดียวก็คือ ไอ้นีโอ ในชีวิตตั้งแต่ประถม มัธยม เข้ามหาวิทยาลัย จนกระทั่งเรียนจบมารับช่วงต่อบริษัทของพ่อ ก็มีมันเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวมาตลอด วันนี้ไอ้นีโอโทรมาชวนให้ออกมาทานข้าวด้วยกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาร่วม 2 เดือน
“ไอ้เคล นี่เมื่อไหร่มึงจะคบใครเป็นเรื่องเป็นราวแล้วก็แต่งงานสักทีวะ แก่จนจะลงโลงอยู่แล้ว” และก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่มันมาเจอหน้าผม ที่มักจะพูดเรื่องเดิม ๆ อยู่ตลอดเวลา ใครจะไม่อยากก้าวเดินไปข้างหน้าหาคนมาเดินเคียงข้างกาย แต่สำหรับตัวผม ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนหยุดเคลื่อนไหวตั้งแต่ 21 ปีที่แล้ว ตั้งแต่วันที่ตะวันจากผมไป
“มึงก็รู้ว่ากูคงคบใครไม่ได้หรอก ชาตินี้ให้ตายก็คงไม่มีใครมาแทนที่ตะวันได้ นอกเสียจาก..”
“นอกเสียจากอะไรของมึงวะเคล”
“นอกเสียจากตะวันจะกลับชาติมาเกิด แล้วกูก็ตามหาตะวันพบในชาตินี้” จบประโยคที่ผมพูดไอ้นีโอก็แทบจะสำลักเบียร์ที่มันพึ่งกระดกเข้าปากไป
“ไอ้เชี่ยเคล มึงอายุจะ 44 ปีแล้วนะ ไม่ใช่เด็ก ๆ ยังจะมามัวงมงายเรื่องพวกนี้อยู่อีก” ก็ตามที่เพื่อนผมพูดนั่นแหละ มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ตะวันจะกลับชาติมาเกิด แล้วกลับมาเป็นคนคนเดิม ถึงแม้เธอจะเกิดใหม่ได้จริง ก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนอยู่ดี
“แล้วนี่มึงจะไปไหน” ไอ้นีโอถามขึ้นเมื่อเห็นผมลุกขึ้นจากเก้าอี้
“จะไปห้องน้ำ มึงจะตามไปเฝ้ากูไหมล่ะ” ผมถามกลับพร้อมส่ายหัวให้มัน ไอ้นีโอแต่งงานแล้วมีลูกชายหนึ่งคน แล้วคนที่มันแต่งงานด้วยก็คือกีตาร์ เพื่อนสนิทของตะวันนั่นแหละ ส่วนสโนได้แฟนเป็นคนต่างชาติ แต่งงานแล้วย้ายไปอยู่กับสามีที่อเมริกาได้หลายปีแล้วนาน ๆ จะกลับมาทีหนึ่ง
ปัก! ขณะที่เดินกำลังจะเลี้ยวเข้าไปทางห้องน้ำ ก็มีบางคนชนเข้ากับผมเต็มแรง
“ขอโทษนะคะ หนูขอโทษ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ ตายแล้วชุดคุณเปื้อนเยอะเลย เดี๋ยวหนูเช็ดให้นะคะ” ผมก้มหน้ามองเจ้าของเสียงที่ฟังแล้วคุ้นเสียเหลือเกิน แล้วสิ่งที่ห็นอยู่ตรงหน้านั้นทำเอาผมชะงักนิ่งแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“ตะ ตะวัน” ผมเอ่ยเรียกหญิงสาวที่อยู่ในชุดที่คาดว่าจะเป็นพนักงานของร้านอาหารด้วยความลืมตัว
เธอเหมือนกับตะวันไม่มีผิด ทั้งรูปร่าง หน้าตา สีผม หรือแม้แต่น้ำเสียงของเธอ
“เอ๋? คุณรู้จักชื่อหนูด้วยเหรอคะ” ใบหน้าเล็กเอียงคอถามด้วยความสงสัย
“ธะ เธอชื่อตะวันเหรอ” คำพูดผมตอนนี้ติด ๆ ขัด ๆ แทบจะไม่เป็นคำพูด ไม่อยากจะเชื่อทั้งสายตาและก็หูตัวเอง
“จะว่าอย่างนั้นก็ไม่เชิงค่ะ หนูชื่อดุจตะวันค่ะ ชื่อเล่นว่า ซันไชน์ ที่แปลว่าแสงอาทิตย์ แต่ส่วนมากคนอื่น ๆ จะเรียกหนูว่าซัน ที่แปลว่าดวงอาทิตย์แทนค่ะ” เสียงเล็กเจื้อยแจ้วนั้นพูดแนะนำตัวพร้อมอธิบายความหมายของชื่อตัวเองโดยละเอียด พร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าตัวเองเช็ดคราบที่เลอะบนเสื้อของผมไปด้วย
“พอแล้ว ไม่ต้องเช็ดแล้ว เดี๋ยวฉันเอากลับไปซักเองได้” ผมจับข้อมือเล็กให้หยุดการเคลื่อนไหว เธอเงยขึ้นมาสบตาเล็กน้อยก่อนที่จะบิดข้อมือออกจากการถูกเกาะกุม
“แต่ว่า คุณจะไม่ฟ้องผู้จัดการใช่ไหมคะ” ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมามองด้วยแววตาอ้อนวอน ทำเอาหัวใจของผมที่ด้านชามาหลายปีแทบจะละลายลงไปเสียตรงนี้ให้ได้
“ไม่ฟ้องหรอก สบายใจได้” รอยยิ้มกว้างระบายบนใบหน้าขาวเนียนทันทีเมื่อได้ยินคำตอบ เหมือน เหมือนมากจริง ๆ ยิ่งเวลาเธอยิ้มยิ่งเหมือนกับตะวัน
“ขอบคุณมากนะคะ ถ้าอย่างนั้นหนูไปทำงานก่อนนะคะ อ่อ แล้วก็ขอโทษอีกครั้งที่ทำชุดคุณเปื้อนนะคะ” คนตัวเล็กโค้งหัวลงพร้อมกับกล่าวคำขอโทษ
“เดี๋ยว เธอทำงานที่นี่ทุกวันหรือเปล่า” ไม่รู้ด้วยสาเหตุอะไร ผมยื่นมือไปคว้าข้อมือเธอเอาไว้ เธอหันมามองหน้าผมด้วยความแปลกใจเล็กน้อย นั่นทำให้ผมได้สติปล่อยมือออก
“ไม่ทุกวันหรอกค่ะ หนูมาทำแค่วันศุกร์ กับวันเสาร์ค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ หายมานานแล้วเดี๋ยวโดนผู้จัดการดุค่ะ” เธอโค้งหัวให้ผมอีกครั้งแล้วก็เดินกลับไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ
“หายไปไหนมาวะ ห้องน้ำก็อยู่แค่นี้” เพื่อนตัวดีบ่นขึ้นมาทันทีเมื่อผมกลับมานั่งลงที่เดิม
“ก็ไปห้องน้ำมา แต่พอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย” ผมตอบกลับมันไปตามความจริงนั่นแหละ แต่สายตาผมตอนนี้เอาแต่มองหาผู้หญิงคนเมื่อกี้
“มองหาอะไรวะไอ้เคล ท่าทางกระวนกระวายใจตั้งแต่เมื่อกี้” ไอ้นีโอคงจะสังเกตอยู่นานจนทนไม่ไหวก็เลยทักขึ้น
“ไอ้นีโอ คืองี้นะเว้ย มึงจะว่ากูงมงาย กูเป็นบ้าหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่กูว่ากูเจอแล้วว่ะ”
“เจออะไรของมึงวะ”
“กูเจอตะวันแล้ว เมื่อกี้ที่ทางไปห้องน้ำ” จบประโยค ไอ้นีโอก็หลุดขำผมออกมาเสียงดัง พร้อมกับโบกไม้โบกมือส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ผมบอก
“ไอ้เคล เบียร์แค่ไม่กี่แก้วก็ทำให้มึงเมาแล้วเหรอ กูรู้ว่ามึงรักตะวันมาก แต่อาการขนาดนี้ มึงควรจะไปหาหมอนะ”
เป็นใครก็คงไม่เชื่อหรอกผมเข้าใจได้ แต่สำหรับผม ผมเชื่อสนิทใจว่านั่นคือตะวัน บนโลกใบนี้มันคงไม่มีเรื่องบังเอิญอะไรขนาดนั้น ทั้งรูปร่าง หน้าตา น้ำเสียง แม้กระทั่งชื่อ นอกเสียจากเธอจะเป็นตะวันจริง ๆ
//////
หลังจากวันที่ผมเจอเธอครั้งแรก ผมก็แวะเข้าไปที่ร้านอาหารนั้นอีกหลายครั้ง แต่ไม่ว่าจะไปเมื่อไหร่ ผมก็ไม่เคยเจอผู้หญิงคนนั้นอีกเลย จนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาสามเดือนแล้ว ที่ผมพยายามตามหาเธอ ผู้หญิงที่ผมมั่นใจว่าเป็นคนรักกลับชาติมาเกิด ผู้หญิงที่ผมมั่นใจว่าเธอคือ ตะวัน..
//////////
ผู้หญิงสวย รวย เก่ง อย่างพลอยใส จะแต่งงานทั้งที ก็ต้องแต่งกับคนที่ศึกษากันมาเป็นอย่างดี ตั้งแต่หน้าตา ไปจนถึงโจ้ย เอ้ย ถึงใจ ยิ่งเฉพาะกับเขาคนนั้น ที่เคยผิดสัญญา จะให้ไปแต่งงานด้วยเหรอ ไม่มีทาง! ถ้าเขาเป็นกรงเธอก็จะแหก ถ้ายังจะแต่ง ก็จะทำให้ร้องขออย่าแทบไม่ทันเลย คอยดู!
จากนี้ไปผมคงทำได้เพียงจดจำความรักของเธอเอาไว้ ว่าครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงที่ชื่อตะวันรักผมมากขนาดไหน ความรักที่ผมไม่สามารถตอบแทนอะไรให้เธอได้เลย
เพราะต้องหาเงินมาไว้ใช้จ่าย และเตรียมไว้สำหรับการผ่าตัดให้คุณยาย พิมพ์มาดาเลยจำเป็นต้องหางานพิเศษทำตัวเป็นเกลียว จนวันหนึ่งเธอเห็นป้ายรับสมัครงานที่ติดอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เงินเดือนสูง และเวลาทำงานไม่กระทบกับชีวิตประจำวันของเธอ พิมพ์มาดาตัดสินใจสมัครงานทันที เพราะเธอคิดว่าเป็นงานดูแลผู้สูงอายุ แต่มันไม่ใช่ เจ้าของคฤหาสน์ที่ทุกคนเรียกว่าคุณท่านรับเธอเข้าทันงานทันที โดยที่พิมพ์มาดาไม่รู้เลยว่า สัญญาที่เธอเซ็นไปนั้นมันแตกต่างจากของคนอื่น มันเป็นสัญญาฉบับพิเศษที่ทำขึ้นเพื่อเธอเพียงคนเดียว อาร์เดน ชายหนุ่มหลังม่านสีดำเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ และเป็นผู้สืบทอดกลุ่มมาเฟีย ไททันสเนค เขากำลังสืบหาคนที่ลอบวางระเบิดรถของพ่อเขาเมื่อสองปีก่อน แต่ยิ่งสืบ ความจริงก็ยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดใจ เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดคือคนที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน การแก้แค้นก็สำคัญ แต่ความปลอดภัยของหญิงสาวที่อยู่ใต้อาณัติของตัวเองนั้นก็มองข้ามไม่ได้ เมื่อเธอถูกจับตัวไป ความอดทนเส้นสุดท้ายของอาร์เดนก็ขาดลง ทุกคนที่ทำเลวกับเขาจะต้องชดใช้ /////////
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง