/0/14718/coverbig.jpg?v=c005c01fb10301e7470f574a9f5a9e6f)
มังกรผู้ที่ย้อนกลับอดีตหลังจากที่โดนแฟนเก่าฆาตกรรม เขากลับมาพร้อมกลับระบบ
มังกรผู้ที่ย้อนกลับอดีตหลังจากที่โดนแฟนเก่าฆาตกรรม เขากลับมาพร้อมกลับระบบ
วันนี้เป็นอีกวันที่สดใสของมังกร นาย มังกร ศิริรัตนะกาณ ชื่อเล่นชื่อมังกรเหมือนเดิม ตอนนี้มังกรกำลังแต่งตัวเพื่อที่จะไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งมีชื่อว่าเคกรุ๊ปเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เขากำลังทำงานอยู่ ตอนนี้ตำแหน่งหน้าที่การงานของเขาเป็นตำแหน่งของผู้จัดการบริษัทและแฟนของเขาก็ทำงานอยู่ที่บริษัทที่เดียวกัน ที่จริงแล้วแฟนของเขาจะมาพักกับเขาสัปดาห์ละสามวัน นอกจากนั้นแล้วเธอก็มักจะพักอยู่ที่คอนโดของเธอ ตอนนี้เขาแต่งตัวเสร็จแล้วก็เป็นเวลาหกโมงเช้าพอดี มังกรชงกาแฟซองอย่างง่ายๆ แล้วแล้วดื่ม
มังกรขับรถออกจากบ้านเพื่อไปรับแฟนของเขา เขาขับรถมาได้ประมาณสิบนาทีก็แวะซื้อน้ำเต้าหู้ใส่แก้วร้อนที่ปิดฝาไว้อย่างดีแล้วก็ปาท่องโก๋ให้แฟนของเขา มังกรเอาแก้วร้อนวางไว้ที่วางแก้วข้างคอนโซนรถและปาท่องโก๋ไว้ที่เบาะหลัง มังกรขับรถอีกห้านาทีก็ถึงหน้าคอนโดของแฟนเขา แล้วต่อสายโทรศัพท์หาเธอ
ตื้ด ๆๆๆ
ชมพู่ : ฮัลค่ะที่รัก
มังกร : ลงมาได้แล้วครับผมมาถึงแล้วนะที่รัก
ชมพู่ : มังกรรอชมหน่อยนะคะพอดีวันนี้ชม ตื่นสายนะคะ
มังกร : ครับไม่เป็นไรครับ ผมรอได้คุณไม่ต้องรีบนะที่รัก
ชมพู่ : รับทราบคะ
ชมพู่วางสายไปแล้วมังกรยังนั่งรออยู่ในรถอยู่ เขามองไปที่หน้าโคนโดก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากโคนโดตอนแรกมังกรยังมองเห็นไม่ชัดนัก แต่พอผู้ชายคนนี้เดินผ่านหน้ารถของเขามังกรก็จำได้ทันที
ผู้ชายคนนี้เป็นผู้จัดการแผนกไอทีมังกรอดที่จะแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงออกมาจากคอนโดนี้เพราะผู้ชายคนนี้มีบ้านอยู่ในโครงการเดียวกันกับเขาแปลกมาก เขาอาจจะมีแฟนพักอยู่ที่นี่ก็ได้มังกรเป็นคนที่คิดบวกมาก
มังกรนั่งรอไปซักพักก็ยังไม่เห็นแฟนเขาลงมาจากคอนโดซักที อยู่ๆ มังกรก็คิดว่าเขาจะไปยืนรอรับเธอที่หน้าป้อมยามดีกว่า ว่าแล้วมังกรก็เดินออกมาจากรถและเดินไปที่ป้อมยาม
มังกรกำลังจะเอ่ยปากทักทายลุงยามทั้งสองคนที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่แต่กลับได้ยินพวกเขาคุยกันอยู่เขาถึงยังไม่ทักทายลุงยามออกไป
" ไอ้ชาติมึงเห็นผู้ชายที่ลงมาหรือเปล่าวะ เขามากับผู้หญิงคนที่เราเม้าเธอบ่อยๆ นะ "
" อีกแล้วหรือวะวันก่อนก็มากับผู้ชายอีกคนหนึ่งอีหนูนี่เอาผู้ชายมาไม่ซ้ำหน้าเลยจริงๆ "
" คนเดียวมันจะไปเด็ดอะไรสามวันก่อนนู่นอีหนูคนนี่ควงผู้ชายมาตั้งสองคนแน่ะ นัวเนียกันตั้งแต่หน้าลิฟต์ไม่อายผีสางเทวดาบ้างเลย "
" ถ้าฉันเป็นพ่อของเธอนะ ฉันจะตีให้ตายเลยเชียว "
" ตีให้ตายมันจะไปพออะไร แกไม่เห็นช่างซ่อมแอร์ที่มาซ่อมทุกอาทิตย์หรือไงหน้าเดิมๆ ก็มีแต่อีหนูนี่แหละโทรมา บาปจะกินหัวเอา ฉันเห็นว่าไอ้ผู้ชายคนนี้นะมันมีเมียอยู่แล้วแถมยังท้องแก่อีกด้วยนะ "
" เออ จริงๆ เลยอีหนูคนนี้ตายไปยังไงก็ตกนรกแน่ๆ แหละแบบนี้ "
" เวรกรรมจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ เอาไปทั่วจริงๆ "
"แต่แกรู้หรือเปล่าวะว่าอีหนูคนนี้ชื่อว่าอะไร ฉันก็ลืมชื่ออีหนูนี่ไปแล้ว "
" ฉันก็จำไม่ค่อยได้นะ แต่จำได้ว่าชื่อเป็นผลไม้นี่แหละ "
ลุงชาติตบเข่าไปทีหนึ่งด้วยอารมณ์
" เออ ใช่ฉันนึกออกแล้วอีหนูนี่ชื่อว่าชมพู่วะ "
" พ่อแม่ตั้งชื่อมาให้ก็ดีนะ แต่ทำไมถึงทำตัวแบบนี้ก็ไม่รู้ "
" อย่าไปคิดมากเลยเรื่องของอีหนูมัน "
มังกรที่ได้ยืนฟังตั้งแต่แรกจนจบก็เดินหันหลังกลับไปขึ้นรถทันที พอขึ้นรถได้แล้วมังกรก็ฟุบหน้าลงไปที่พวงมาลัยรถด้วยสีหน้าช็อกสุดขีด
" ไม่จริงหรอกเธอต้องไม่ได้ทำแน่ จะต้องเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเหมือนกันแน่ๆ "
มังกรเป็นคนคิดบวกอยู่แล้วเรื่องแค่นี้ไม่มีทางทำให้เขาปักใจเชื่อได้หรอก พวกเขาคบกันมาได้แปดปีแล้วตั้งแต่เรียนจบมหาลัย วันที่เธอเรียนจบเขาได้ขอเธอเป็นแฟนจนถึงตอนนี้เขาก็อายุสามสิบแล้ว เขาคิดไว้แล้วว่าปีหน้าจะขอเธอแต่งงาน
ถึงตอนนี้พวกเขาจะยังไม่ได้แต่งงานกันแต่พวกเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันแล้ว มันก็เหมือนคู่ผัวเมียกันอยู่แล้ว ตามจริงแล้วมังกรขอชมพู่แต่งงานหลายครั้งแล้ว
ชมพู่บอกเขาว่ายังไม่อยากแต่งงาน แต่เธอบอกว่าเธอต้องการโฟกัสหน้าที่การงานก่อน และตัวเขาเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากด้วยเพราะเขายังไม่ได้ขอเธอแต่งงานอย่างเป็นทางการ
ไม่เป็็นไรเธอไม่มีทางทรยศความรักของเราอย่างแน่นอน
ตอนนี้มังกรนั่งรอชมพู่จนครบยี่สิบห้านาทีเธอก็ลงมาจากโคนโด วันนี้แฟนของเขาก็ยังสวยเหมือนเดิม
ชมพู่เปิดประตูรถแล้วเข้ามานั่งในรถเธอก็กอดคอแล้วหอมแก้มมังกรทันที
" รอนานมั้ยคะที่รัก "
" ไม่นานหรอกครับ สำหรับที่รักผมรอได้เสมอครับ " มังกรว่าแล้วก็เอามือไปทัดผมใส่หลังหูชมพู่ตามปกติ แต่แล้วมือของมังกรก็สดุดไป แต่เขาก็ยังทัดผมให้เธอจนเสร็จ
" มีอะไรเหรอคะที่รัก "
" ไม่มีอะไรครับ กินน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋สิครับ มันเย็นหมดแล้ว " เขาเห็นรอยแดงที่หลังหูเธอ มันมีเยอะมากและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกแมลงกัดแล้วเป็นรอยแบบนี้ เขาเองก็รู้เหมือนกันว่ารอยแบบนี้มันเกิดจากการเม้มดูด
" ขอบคุณนะคะที่รัก " ชมพู่ว่าพร้อมกับหอมแก้มมังกรอีกครั้ง
" ครับ " มังกรขับรถออกมาจากหน้าคอนโดด้วยความอึดอัดใจ สามวันแล้วที่เขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเป็นรอยที่เขาทำ เพราะมันเป็นรอยที่ยังแดงอยู่
เขารู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที เธอทรยศเขาแล้วจริงๆ เธอคงมีความสัมพันธ์กับใครมากมายอย่างที่ลุงยามว่าจริงๆ
ขับรถไม่นานก็ถึงหน้าบริษัทมังกรจอดรถแล้วให้ชมพู่ลงไปก่อน
" ที่รักเข้าไปก่อนนะ เดี๋ยวเราเอารถไปจอดก่อน "
" ได้คะ งั้นเดี๋ยวชมพู่เข้าบริษัทไปก่อนนะคะ "
" ครับ เข้าไปก่อนเลย "
ชมพู่ลงจากรถไปแล้วมังกรถึงขับรถมาจอดที่ช่องจอดรถส่วนตัวของเขา มังกรเป็นถึงผู้จัดการก็พอจะมีช่องจอดรถส่วนตัวอยู่บ้าง เขาลงจากรถแล้วเข้าไปในบริษัท ก่อนจะไปถึงห้องทำงานมังกรรู้สึกปวดฉี่นิดหน่อยเขาก็เลยไปเข้าห้องน้ำ
แต่มังกรไม่ได้ฉี่ในโถฉี่เขาเข้าไปฉี่ในห้องน้ำ เนื่องจากเรื่องนี้เป็นปมด้อยเขามาตั้งแต่เด็ก เพราะมังกรนั้นมีอวัยวะเพศที่ใหญ่และยาวมาตั้งแต่เด็ก ในตอนนั้นเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ผิดปกติและเขายังโดนเพื่อนล้อมาตลอด มังกรนั้นอายเพื่อนมากที่โดนเพื่อนล้อ จากนั้นมาเขาก็เข้าห้องน้ำเพื่อฉี่มาตลอด พอโตมาแล้วเขาถึงรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ปกติมาก แต่เขากลับไม่มีความมั่นใจไปฉี่ในโถฉี่ได้อีกอยู่ดี
ขณะที่มังกรกดลาดน้ำเสร็จแล้ว และกำลังตรวจเช็คกางเกงว่าได้รูดซิบหรือเปล่าก็ได้ยินเสียงคนเดินคุยกันเข้ามา
" เป็นไงวะไอ้ทินอีนั่นมันเด็ดมั้ยวะมึง "
" เด็ดสุดๆ ไปเลยวะ เล่นกูตั้งแต่อยู่ในรถจนขึ้นคอนโดก็ยังไม่หยุดวะ แม่งพวกกูเอากันจนถึงเช้าเลยนะเว่ย "
" เด็ดขนาดนั้นเลยเหรอวะ กูอยากลองวะ "
" เด็ดสิวะ หุ่นแม่งโครตเอ็กสัดๆ กูนี่แม่งแข็งสู้ตลอด ลีลาก็ดีโว้ย มึงคิดดูนะตอนเช้าที่เธอคุยกับแฟนของเธอ ก็ยังเอากันไม่หยุดเลยแม่งสุดยอดเลย สงสัยทำบ่อยวะกูนี่ยอมเลย "
" ขนาดนั้นเลยเหรอวะ คืนนี้กูต้องไปลองซะแล้ว กูนี่ตื่นเต้นเลยวะ "
" เออดิ ไม่ตื่นเต้นได้ไงวะของฟรีไอ้นี่ "
" แล้วแฟนเธอเป็นใครวะโครตโง่เลยวะ มีแฟนเป็นแบบนี้ "
" อ้าว นี่มึงไม่รู้เหรอวะ "
" ถ้ากูรู้จะถามมึงมั้ยวะ "
" ก็ไอ้มังกรไง ผู้จัดการแผนกออกแบบนะมึงรู้จักมั้ยละ "
" รู้จักสิวะแม่งโครตหล่ออะ ขนาดกูเป็นผู้ชายยังรู้เลย กูว่าขนาดไอ่นั่นก็ไม่ต้องพูดถึงหรอกก็รู้ๆ กันอยู่เก็บลำยังไงก็ไม่มิดแม่งแฟนเธออันลิมิเต็ดเลยนะเว้ย "
" เออดิวะ กูยังงงเลยว่าเธอนอกใจแฟนได้ยังไง แล้วแม่งกูไม่ใช่คนเดียวด้วยนะเว้ยกูเห็นมานานแล้ว ไม่อย่างนั้นกูคงรู้สึกผิดไปแล้วละ "
" แฟนเธอก็ไม่ใช่คนโง่นะทำไมให้สวมเขาได้วะ "
" นั่นดิ ทำงานโครตเก่งน่าจะเป็นเพราะดีเกินไปวะผู้หญิงมันเบื่อ "
" จริง ผู้หญิงบางคนเขาจะรู้สึกว่าดีเกินไปชีวิตมันไม่มีความตื่นเต้น "
" นี่ไงละกูถึงเป็นโสดมาจนถึงตอนนี้ "
" รอแต่ของฟรีนะสิมึงนะ หวงความโสดมากกว่ามั้ง "
" เออดิวะ "
มังกรฟังเสียงคุยกันที่เดินห่างออกไป หัวใจเขามันเจ็บปวดจนชาไปหมดที่ได้ยินคนอื่นพูดลับหลังแฟนของเขายังไง คนอื่นคงรู้มาตั้งนานแล้วว่าเขาโดนสวมเขา แต่คงไม่มีใครกล้าบอกเขาหรอก เพราะทุกคนรู้ว่าเขารักเธอมาก
ที่แท้เขาก็เป็นคนโง่เพราะเขาดีเกินไป เขาผิดด้วยหรือไงที่ดีและซื่อสัตย์กับเธอเกินไป
นลินถูกบังคับให้ขายตัวโดยที่พ่อกับแม่ของนลินวางยาสลบนลินแล้วส่งเธอขึ้นเตียงโดยที่เธอไม่ยินยอมเพื่อแลกกับเงินมูลค่าห้าล้านบาท เพราะพี่สาวป่วยหนักเป็นโรคหัวใจขั้นร้ายแรงและเป็นธาลัสซีเมียเลยต้องใช้เงินรักษาด่วน
เมื่อข้าคือพระชายาของอ๋องผู้โหดเหี้ยม และเป็นหมากอันยอดเยี่ยมในมือของไทเฮา ข้าก็แค่อยากใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนว่าคนอื่นอยากให้ข้าใช้ชีวิตแบบที่คนอื่นให้เป็น
กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็ถึงตอนต้องจากกันแล้ว หลับตาลงในความมืดมิดยังคงเห็นภาพฝันที่เป็นเขา ด้วยสถานะและสถานการณ์ต่างๆมันเหมือนเป็นเส้นขนานที่ไม่อาจบรรจบสำหรับพวกเรา ทั้งรักทั้งทุกข์ระทม ท่านคือเหตุผลที่ทำให้ข้าต้องจมอยู่ในห้วงรักที่ไม่มีสิ้นสุด
เมื่อลลิตานั้นได้ย้อนเวลากลับไปในยุค 80 พร้อมกับหม้อสมบัติ และที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงก็คือเธออยู่ในร่างของนางร้าย
จะทำยังไงเมื่อเชฟสาวที่อยู่ๆก็โดนลูกหลงตายแบบไม่รู้เรื่อง จากเหตุปล้นธนาคาร
จะทำยังไงเมื่อนักวิจัยสาวผู้เก่งกาจย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กสาวบ้านนายุค70
โปรยปราย... เมื่ออยากให้มหาเศรษฐีนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์อย่าง ‘ปวีร์’ ช่วยให้ ‘พิมพ์พิศา’ หลุดพ้นจากสภาพของสาวค้าบริการอย่างไม่สมยอม ไหนจะ ‘พ่อเลี้ยง’ บ้ากามที่จ้องคุกคามพรหมจรรย์ หญิงสาวบริสุทธิ์จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อ ‘จับ’ เขาไว้ให้อยู่หมัด ด้วยรู้ว่าอิทธิพลของเขาจะช่วยคุ้มภัยให้เธอไปตลอดกาล แต่นักธุรกิจทุกกระเบียดอย่างเขา จะช่วยใครย่อมต้องมีข้อแลกเปลี่ยนบางอย่าง... ข้อนั้นพิมพ์พิศารู้ดี แต่ไม่รู้เลยว่า... เพียงเพื่อแลกกับอิสรภาพ เธอจะต้องมีทายาทให้เขา +++++++++++++++
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
“ท่านผู้อำนวยการคะ ทางทีมสำรวจแจ้งว่าคนไม่เพียงพอที่จะเข้าไปเก็บตัวอย่างพันธุ์พืชในป่าเมืองเหอหนานค่ะ” ซูเจิน ที่ได้ยินก็หูผึ่งทันที เธอนั่งทำการอยู่ในห้องวิจัยตั้งแต่เรียนจบ ถึงตอนนี้ก็สี่ปีได้แล้ว ผู้อำนวยที่เข้ามาตรวจงานวิจัยล่าสุด ก็มองไปรอบห้อง เพื่อดูว่ามีใครต้องการเสนอตัวไปทำงานในครั้งนี้หรือไม่ แต่หลายคนที่เขามองไป ต่างหลบสายตาของเขา จะมีใครอยากออกไปเสี่ยงอันตราย เดินป่าขึ้นเขาให้เหนื่อยสู้นั่งทำงานในห้องปรับอากาศเย็นๆ ดีกว่า เมื่อไม่มีใครคิดจะเสนอตัว เขาจึงได้สอบถามหาผู้ที่สมัครใจทันที “มีใครอยากจะอาสาไปไหม” ไว้กว่าความคิด ซูเจินยกมือขึ้น “ฉันค่ะ” เพื่อนสนิทรีบดึงเสื้อของเธอเพื่อจะห้ามปราม “จะบ้าหรอ เธอไม่เคยไปสักครั้ง ไม่รู้หรือว่างานนี้เสี่ยงแค่ไหน” เสียงกระซิบของเสี่ยวชิง เอ่ยลอดไรฟันออกมา เมื่อปีที่แล้ว ที่ทีมสำรวจเดินทางเข้าไปที่ป่าเหอหนาน พื้นป่าที่ไม่อาจสำรวจได้อย่างทั่วถึง สร้างความท้าทายให้เหล่านักพฤกษศาสตร์จากทุกองค์กร แต่ไม่ว่าจะส่งเข้าไปกี่ครั้งก็ไปไม่ถึงป่าชั้นกลางเสียที แม้จะใช้เทคโนโลยีที่ล้ำหน้าเข้าช่วยเพียงได้ ก็สำรวจได้เพียงป่าชั้นนอก แถมยังพาชีวิตคนไปทิ้งอีกนับไม่ถ้วน ปีนี้ทางองค์กรของซูเจิน หยิบโครงการสำรวจป่าเหอหนานขึ้นมาใหม่ แต่กว่าจะหาทีมสำรวจได้ครบคนก็กินเวลาไปหลายเดือน ถึงตอนนี้คนก็ยังไม่พอจนต้องมาถามหาจากทีมวิจัยให้ช่วยเหลือ “คุณอยากไปจริงหรือ” เขาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง “ค่ะ ฉันอยากลองทำงานนี้” ซูเจินยิ้มออกมา “ได้ อีกสองวัน คุณก็เตรียมตัวให้พร้อม” เมื่อมีคนเสนอตัวแล้ว ผู้อำนวยการก็ออกไปพบทีมสำรวจ เพื่อวางแผนการทำงาน ทั้งยังให้ซูเจินตามเขาไปเข้ารวมการประชุมในครั้งนี้ด้วย “เธอมันบ้าไปแล้ว” เพื่อร่วมงานต่างเดินเข้ามาหาซูเจิน แล้วตำหนิเธอที่กล้ายกมือเสนอตัว “เอาน่า ไว้กลับมาฉันจะเอาเรื่องสนุกมาเล่าให้พวกเธอฟัง” ซูเจินยิ้มหวานออกมา ก่อนที่จะเก็บของแล้วไปเข้าร่วมประชุมกับทีมสำรวจ สองวันต่อมาซูเจินก็แบกกระเป๋าเดินทางมาที่จุดนัดพบ เธอออกเดินทางด้วยรถตู้ขององค์กร พร้อมทีมสำรวจอีกเกือบยี่สิบชีวิต ยังดีที่เธอได้แบกกระเป๋าเพียงใบเดียว หากต้องแบกเต็นท์นอน อาหารด้วย คงได้เป็นภาระของคนอื่นอย่างแน่นอน ภายในป่าเหอหนาน น่ากลัวว่าที่ซูเจินคิดไว้เยอะ พอตะวันตกดิน หากไม่มีแสงไฟที่ทีมสำรวจนำมาด้วยคงจะมืดจนมองไม่เห็นอะไร เสียงแมลงทั้งสัตว์ป่าร้องตลอดทั้งคืน สร้างความหวาดกลัวให้กับคนที่ไม่เคยเข้าป่าสักครั้งอย่างเธอได้อย่างดี ยังดีที่เจ้าหน้าที่ผู้นำทางติดตามมาด้วยอีกหลายคน พวกเขาจึงได้อยู่ผลัดเปลี่ยนเวรยาม เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์ป่าเข้ามาถึงตัวพวกเขา หลายวันที่อยู่ในป่า ซูเจินเก็บตัวอย่างพันธุ์ได้หลายชนิด แต่ทั้งทีม ยังเดินไม่หลุดป่าชั้นนอกเลย ยังดีที่อาหารที่เตรียมมาเพียงพอให้พวกเขาอยู่ไปได้อีกหลายวัน “เอ๊ะ” เข้าวันที่เจ็ดของการสำรวจป่า ซูเจิน เห็นดอกไม้แปลกตา ที่ขึ้นอยู่ท่ามกลางพงหญ้ารก เธอจึงเดินห่างจากกลุ่มทีมสำรวจเข้าไปดูทันที เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรได้ ระยะห่างที่อยู่ไกลจากพวกเขา หากร้องเรียกก็ยังได้ยินอยู่ เธอหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมา พร้อมทั้งจดรายละเอียดก่อนที่จะดึงต้นไม้เก็บเข้าถุงเก็บตัวอย่างที่เตรียมมา แต่เมื่อมือของซูเจินสัมผัสไปที่ดอกไม้ เธอก็ต้องตกตะลึง เหมือนมีกระแสไฟวิ่งผ่านปลายนิ้วไปจนทั่วทั้งตัว “โอ๊ยย” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของซูเจิน เรียกความสนใจให้คนทั้งหมดรีบวิ่งมาทางที่เธออยู่ ซูเจินเห็นเพียงแสงสีขาวที่สว่างวาบไปทั่ว แล้วภาพตรงหน้าของเธอก็ดำมืดลง
© 2018-now MeghaBook
บนสุด