หลังสืบรู้ว่าภรรยาเก่าของลูกหนี้ผู้น่ารำคาญคือผู้หญิงแพศยาที่เคยทำให้ครอบครัวของเขาพัง เดปมาเฟียหนุ่มเจ้าของบ่อนคาสิโนจึงไม่รีรอที่จะแก้แค้น ผู้หญิงแพศยาคนนั้นทำเลวไว้ไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ครั้งล่าสุดก็คือทิ้งลูกสาวกับผู้ชายที่เป็นลูกหนี้ของเขาไปแต่งงานใหม่กับมหาเศรษฐี และตอนนี้ลูกสาวของหล่อนที่อยู่กับลูกหนี้ของเขาโตพอใช้งานได้แล้ว.....
อามิยา อิทธิเรืองราช รู้สึกตัวขึ้นมาบนเตียงกว้างในห้องนอนสุดหรู ประดับตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง เธอค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นด้วยความพึ่งวิตก เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่? แม้พยายามคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว จึงปล่อยสมองให้โล่งสักพักแล้วพยายามตั้งสติอีกครั้ง
ภาพเหตุการณ์บางช่วงบางตอนค่อยๆผุดขึ้นมาในหัว
“มีย่าวันนี้แต่งตัวสวยๆ นะ แต่งให้สวยที่สุดเลยนะจ๊ะ”
อารตีพี่สาวคนสวยของเธอ เดินเข้ามาในห้องพักเพื่อช่วยแต่งตัว วันนี้มีงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าใหม่ของอาชวินบิดาของพวกเธอ
ภาพเหตุการณ์ต่างๆภายในงานค่อยๆไหลเข้ามาในหัวจนสุดท้าย ภาพก็ตัดไปตอนที่อาชวินแนะนำให้รู้จักกับใครคนหนึ่ง
อามิยามองไปรอบๆ ห้องนั้นอีกครั้ง ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนและไม่รู้เลยว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พ่อและพี่สาวตอนนี้อยู่ที่ไหน คำถามเต็มหัวไปหมด แต่ไม่มีวี่แววของใครสักคนที่พอจะให้คำตอบได้
ทันใดนั้น!!!
ใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะประตูหรือส่งสัญญาณใดๆ อามิยาหันขวับ! มองไปที่ผู้มาเยือนด้วยความตกใจ
!!!
“คุณ....คุณนั่นเอง”
เธอจำได้ดีว่าชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่ามาดดุดันที่เดินเข้ามาในห้องเวลานี้คือผู้ชายที่พ่อและพี่สาวแนะนำให้รู้จักตอนอยู่ในงานเลี้ยง เขาคือ เดป คอนเดนเวอร์ หุ้นส่วนบริษัทของอาชวินนั่นเอง
“คุณเดป! ที่นี่ที่ไหนหรือคะ แล้วพ่อกับพี่สาวของฉันอยู่ที่ไหนคะ คือถ้าไม่รบกวน ช่วยไปตามให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ ฉันว่าตอนนี้ฉันโอเคขึ้นแล้วค่ะ ฉันอยากกลับบ้าน”
อามิยาสาวสวยวัย24 ปี ผู้อ่อนหวาน อ่อนโยน และอ่อนต่อโลก แต่ก็แอบดื้อเงียบและเอาแต่ใจ ตามฉบับลูกสาวคนเล็กของบ้านเศรษฐี เอ่ยขอความช่วยเหลือด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
บุรุษหนุ่มวัย 29 ลูกครึ่งไทย รัสเซีย เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลดุดัน ผู้ที่ถูกเรียกว่า เดป แสยะยิ้มเชิงเย้ย ขยับเข้าใกล้ร่างบางและถือวิสาสะลูบไล้ที่ใบหน้าของเธออย่างเสียมารยาท
ด้วยความตกใจอามิยาจึงรีบปัดมือเขาทันที!!!
“นี่คุณ! ทำอะไร” หญิงสาวมองหน้าบุรุษหนุ่มที่พึ่งกระทำรุ่มร่ามกับเธอด้วยความไม่พอใจ
“อยากกลับบ้านงั้นเหรอ! เสียใจด้วยนะ เธอคงไม่ได้กลับไปเร็วๆ นี้แน่นอน”
เดปยังยิ้มเย้ย แสดงกิริยาหยาบด้วยการลูบไล้เรียวแขนลงมาจนถึงสะโพกงาม
!!!
อามิยารีบปัดป่ายและกระโดดหนีลงจากเตียง แต่ก็ต้องเซล้มเพราะพิษยานอนหลับที่ยังไม่หมดฤทธิ์ดี
“เดินยังไม่ไหวเลย อย่าอวดดีสิ มานี่มา...” ชายหนุ่มเยาะเย้ยไม่หยุด เขาพูดพลางตบลงบนเตียงเบาๆ เพื่อเชื้อเชิญ
อามิยาเวลานี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเหยื่อในกรงเล็บเสือ เดปจะขย้ำกินตอนไหนก็ได้
“พ่อกับพี่สาวฉันอยู่ที่ไหน แก...แกจับตัวฉันมาใช่ไหม ไอ้คนสารเลว!”
ได้ฟังดังนั้นเดปก็ถึงกับหัวเราะลั่น ไม่คิดไม่ฝันว่าจะโดนยัยคุณหนูผู้เรียบร้อยอ่อนหวานด่าว่า "ไอ้คนสารเลว"
“จับตัวเหรอ? คนอย่างเจ้าพ่อเดป ไม่เคยต้องทำอะไรแบบนั้นหรอกคนสวย”
ว่าแล้วเสือร้ายก็ตะปบกวางสาวโยนพาดไปบนเตียงกว้าง ก่อนจะคร่อมร่างเธอเอาไว้
อามิยาพยายามดิ้นและร้องเรียกให้คนช่วย
“อ๊าย!!! ไอ้บ้า! ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย”
ยิ่งเหยื่อดิ้นและร้องเอะอะโวยวายเดปยิ่งพอใจ เขาหัวเราะเสียงดังลั่น กระหน่ำจูบซอกคอขาวจนผิวงามบริเวณนั้นแดงเป็นจ้ำอวดผลงาน
การพยายามดิ้นรนขัดขืนไม่ได้มีประโยชน์สำหรับอามิยา แต่มันกลับทำให้เลือดในกายของเสือร้ายสูบฉีดแรงขึ้น ประหนึ่งกระตุ้นไฟปรารถนาให้ลุกโชน
มือใหญ่ดึงสายชุดเดรสจนขาด เผยในเห็นบราเซียที่โอบอุ้มเนินอกคัพชีคู่สวย จมูกโด่งเป็นสันแบบหนุ่มตะวันตกฝังลงบนเนินปทุมถัน อ้าปากงับขอบบราเซียคล้ายโกรธเคืองที่มันบดบังเม็ดอัญมณีที่อยากเชยชม กลิ่นน้ำหอมแบรนด์หรูจากฝรั่งเศสเคล้ากลิ่นกายสาว ขยี้ต่อมความใคร่ของเสือโหยจนเริ่มปวดช่วงแกนลำตัว
"ฮื้อ........ปล่อยฉันนะ "
อามิยาร้องไห้ทั้งพยายามดิ้นหนีสุดชีวิต แต่ตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงพอจะต่อกรกับเสือหนุ่มผู้หิวกระหาย เดรสหรูสีน้ำเงินถูกดึงออกจนพ้นร่างอรชรในเวลาต่อมา เหลือเพียงชุดชั้นในสีเนื้อปกปิดอกอวบและเนินของลับของสงวน กระนั้นหญิงสาวก็ยังพยายามดิ้นหนีและควานหาผ้ามาปิด
แต่ก็ถูกรวบร่างกอดคร่อมทับไว้!
“จะดิ้นทำไมคนสวย เดี๋ยวฉันจะเลียให้ รับรองว่าเธอจะลืมรสลิ้นฉันไม่ลงเลย” น้ำเสียงกระเส่าพ่นพร่ำข้างใบหูงามแล้วซุกใบหน้าฝังซอกคอระหง เล้าโลมหวังให้เหยื่ออ่อนระทวยสิ้นท่า
“ไอ้เลว!!! ปล่อยฉันนะ อ๊ะ...”
เมื่อถูกมือใหญ่ลูบเข้ากลางร่อง อามิยาสะดุ้ง! พยายามปัดมือนั้นให้พ้นและดิ้นหนี
นกน้อยกำลังเผชิญภัยที่ไม่เคยประสบมาก่อน แม้จะตื่นเต้นกับความรู้สึกแปลกใหม่ แต่ก็ยิ่งหวาดกลัวจนไม่อาจประคองสติเมื่อเขารุกล้ำหนักขึ้น
"กรี๊ด!!!!"
สิ้นเสียงกรีดร้องทั้งฝืนดิ้นเอาตัวรอด ในที่สุดหญิงสาวก็เป็นลมหมดสติ
พอเห็นว่าเหยื่อแน่นิ่ง เสือร้ายก็ยังพยายามเดินเครื่องต่อ แต่แล้วก็พาหมดอารมณ์ไปเสียดื้อๆ
!!!
“บ้าเอ๊ย! อามิยา! ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะอามิยา โธ่โว้ย! อะไรวะยังไม่ทันทำอะไรก็เป็นลมซะแล้ว อ่อนแออะไรขนาดนั้น”
เดปลุกขึ้นจากเตียงด้วยความหงุดหงิดแล้วเดินออกไปจากห้อง กระแทกปิดประตูเสียงดังลั่น
ปัง!!!
“ไปบอกให้แครี่มาดูแล” ก่อนจะเดินหัวเสียไปที่ห้องทำงานเจ้าพ่อเดปก็ยังมีแก่ใจสั่งลูกน้องให้ตามคนมาดูแลเหยื่อสาวที่นอนหมดสติแอ้งแม้งอยู่บนเตียง............
"อย่าดื้อนะอีหนู คนดีของพี่กำนัน" "พี่กำนันบ้าอะไร ไอ้แก่!" พระนางลิ้นกับฟัน โคแก่กินหญ้าอ่อน ตีกันตลอด เร่าร้อน หึงโหด โกรธแรง ดราม่าครบทุกรส ตลก เศร้า น่ากลัว ซึ้ง หวาน โรมานติก
ฟ้าเป็นใจให้สินทรผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านหนุ่มวัย34 มีโอกาสได้เห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยของ ดาวใจ สาวน้อยวัย16 ย่าง17 ปี ซึ่งเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่เคยทำให้เขาช้ำใจ จึงได้ข้ออ้างมาต่อรองหวังฟันสาวน้อยแล้วทิ้งขว้างเพื่อแก้แค้นพ่อแม่ของเธอ ทว่าฟ้าก็ดันกลั่นแกล้งให้สินทรหลงรักลูกสาวอดีตกิ๊กจนโงหัวไม่ขึ้น ความรักของ น้าสินทรตัวร้าย กับ อีหนูดาวใจตัวแสบ จะสนุกสนาน เสียวซ่าน บันเทิงเริงใจ ฮาลั่นทุ่งกันเพียงไหน ไปติดตามกันเลยจ้า..... “แม่เจ้าโว้ย! อีดาวใจ ข้าเห็นเอ็งมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ตอนนี้หอยเท่าฝ่าตีนข้าแล้วหรือวะเนี่ย” “น้าสินพูดบ้าอะไรเอาผ้าถุงฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะฟ้องแม่” “ยังกะข้ากลัวแม่กับพ่อเอ็งนิ!” “น้าสิน เอาผ้าถุงมาให้ฉันเถอะเดี๋ยวคนมาเห็น”
เธอมาเพื่อเงินของเขา ส่วนเขาต้องการแค่สนุก วินๆทั้งคู่ แค่ความสุขฉาบฉวยของผู้ชายขี้เบื่อ และ เงินจำนวนหนึ่งที่หญิงสาวกำลังต้องการ เพียงเท่านั้น... แต่!วันหนึ่งคนขี้เบื่อดันกลัวจะโดนเบื่อซะเอง..
อุตส่าห์ช่วยเหลือเพราะเห็นว่าไร่อยู่ใกล้กัน แต่พี่ชายตัวดีของเธอกลับไม่ยอมคืนเงิน แถมยังร่วมมือกับพวกชาติชั่วเล่นงานเขาอีก "มีเมียเป็นคนใบ้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องทนฟังเสียงบ่น ถอดเสื้อผ้า!!!"
ใครบัญญัติว่าพระเอกต้องเป็นคนดี ในเมื่อผู้หญิงส่วนมากหลงรักคนเลวทั้งนั้น สำหรับเขาก็แค่จะร้ายให้เธอรัก (รวยมากเลวมากใครไม่รักก็ให้มันรู้ไป)
นิยายเรื่องนี้มีพระนาง2คู่ "อย่าหวังจะเอาความบริสุทธิ์ผุดผ่องมาจับฉัน ผู้หญิงของฉันทุกคนก็สาวบริสุทธิ์ทั้งนั้นแล้วอย่าลืมคุมกำเนิด ถ้าไม่อยากทำแท้ง! เพราะฉันไม่มีทางมีทายาทกับผู้หญิงชั้นต่ำ" VS "อะไรที่ฉันอยากได้ ฉันต้องได้ แม้แต่ตัวนายถ้าฉันต้องการ นายก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ"
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี