เรื่องราวของมาเฟียหนุ่มผู้จับโจรสาวที่ย่องเข้าบ้านมาทำเมียบำเรอ เขาทั้งดุและโหดหื่น เล่นเอาโจรสาวถึงกับไปไหนไม่ได้ สุดท้ายโจรสาวแสนสวยกับมาเฟียหนุ่มจะลงเอยยังไงเชิญติดตามรับชมกันเลยค่ะ
ปล้นบ้านผิดชีวิตเปลี่ยนแปลง
ตอน โจรสาวกับมาเฟีย
เวลาตีสอง ในเมืองใหญ่ ผู้คนส่วนใหญ่กำลังหลับไหล
พีอาร์สาวอายุยี่สิบต้นๆกำลังเดินออกจากผับเล็กในซอยที่แออัดแห่งหนึ่ง เธอกึ่งเดินกึ่งวิ่งขณะสวมชุดเดรสรัดรูปสีแดงสด
"สืบอยู่เกือบเดือนกว่าจะเจอบ้านไอหมอนั่น"
คนสวยเอ่ยขณะใช้ยางรัดรวบมัดผมตัวเอง เธอหยุดยืนอยู่หน้ารถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ที่จอดอยู่หน้าคาเฟ่ ก้มฉีกชายชุดเดรสของตัวเองให้กลายสภาพเป็นกระโปรงแหวกข้างก่อนจะขึ้นคร่อมบิ๊กไบค์สีดำแล้วเสียบกุญแจสตาร์ท
วืน! ๆ ๆ มือน้อยบิดรถแล่นฉิวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ผมยาวที่มัดไว้ปลิวไหวไปข้างหลัง
"พี่ไอแน่ใจนะว่าจะปล้นบ้านไอหมอนั่นจริงๆ" เสียงเด็กผู้หญิงดังเข้ามาในสมอทอร์คไร้สายที่เหน็บหูข้างขวา
"อืม แน่สิ" สาวสวยตะเบงเสียงตอบขณะตั้งหน้าตั้งตาขับรถบิ๊กไบค์ไล่ตามหลังรถsuvสีดำ
"ใช่แล้ว พวกเราต้องกินคำโต" เสียงเด็กชายแทรกเข้ามาอีกคน
"ถูกต้อง ถ้าเราปล้นคนจนๆก็ต้องปล้นทุกวัน ถ้าปล้นคนรวยๆเผลอๆทำงานปีละครั้งก็พอ เผลอๆเหลือกินเหลือใช้ไปทั้งชาติ" ไอตอบน้องๆ
เอี๊ยด! รถsuvแล่นมาจอดหน้าบ้านหรูสี่ชั้นที่มีกำแพงรั้วสูงเกือบสองเมตร มีผู้ชายสูทดำตัวใหญ่สองคนยืนเฝ้าหน้าประตูบ้าน บนหน้าของพวกเขามีรอยแผลเป็นเสียด้วย
สาวเดรสแดงปิดกุญแจ ปล่อยรถไหลลงเนินมาจอดซ่อนอยู่ในพุ่มหญ้าไกลๆ จากนั้นถลกชายเดรสจนเห็นขาอ่อน ใช้มือล้วงกล้องส่องอินฟาเรดที่เหน็บไว้ตรงขาขวา ขาซ้ายก็มึสายรัดและมีดเสียบอยู่เช่นกัน
อืม! "ทำไมดึกแล้วยังมึคน บ้านนี้มันดูแปลกๆนะ" ไอเอ่ย
"แสดงว่าต้องรวยมากเลยสิท่า" เสียงเด็กชายพูดสาย
"เดี๋ยวดูให้" เด็กหญิงพูดแทรก จู่ๆก็มึโดรนบังคับบินมาอยู่เหนือหัวสาวสวยแล้วจู่ๆก็พุ่งตรงขึ้นในแนวดิ่งจนสูงลับตา
"โอ้โห เป็นกองทัพ" เด็กหญิงร้องอุทาน
"แล้วเข้าไปได้ไหม" ไอเอ่ย
"ไม่ได้ มีคนเดินเต็มบ้าน หลังประตูสอง หน้าบ้านอีกสอง หลังบ้านสอง ด้านซ้ายและขวาอีกฝั่งละสอง" เด็กสาวตอบ
"สิบพอดี งั้นเอายังงี้ ใช้กลยุทธ์โจมตีโต้รุ่ง" เด็กชายเอ่ย
"มันคือแบบใด" พี่สาวคนสวยถาม
"ก็รอไปก่อนถึงตีสี่ เวลานั้นทุกคนจะง่วง มันคือเวลาที่จอมทัพใช้โจมตีข้าศึกไง ตำราพิชัยสงคราม"
"พอ ๆ หยุด ๆ เข้าใจแล้ว โอเค ตีสี่นะ" พี่สาวเอ่ยตัดบท
"เอาแห้งหรือน้ำ" น้องสาวถาม
"แห้ง ไม่เผ็ดนะ" พี่สาวตอบ
ฟ้าว! โดรนบังคับวิทยุบินผ่านหัวสาวสวยไปด้วยความเร็วสูง ราวๆสิบนาทีมันก็บินกลับมาพร้อมบะหมีถ้วยสำเร็จรูปในถุงหิ้ว
ไอนั่งพิงโคนต้นไม้กินบะหมี่แห้งร้อนๆจนอิ่ม นั่งเล่นเกมส์ยิงปืนกับน้องชายและน้องสาวในมือถือจนถึงตีสี่
"น่าจะเข้าไปได้แล้วนะ" เด็กชายเอ่ยผ่านสายโทรศัทพ์มือถือ
"บินดูแล้ว พวกนั้นหงายเก๋ง ไม่มีใครยืนซักคน เข้าไปข้างในแล้วระวังตัวด้วย อยู่ในนั้นช่วยมองอะไรไม่ได้แล้ว" เด็กหญิงตอบขณะบังคับโดรนบินกลับบ้าน
ตุบ! ๆ ๆ สาวชุดแดงวิ่งปรี่มาประชิดรั้วบ้านก่อนจะกระโดดสูงชูมือจับขอบรั้วที่สูงเกือบสองเมตร จากนั้นดึงตัวห้อยโหนขึ้นไปยืนบนขอบรั้วอย่างน่าหวาดเสียว
แฮ่ก! ๆ ๆ "วิชาเก่ายังได้ผล" ไอเอ่ยขณะนึกถึงตอนที่เธอเรียนวิทยาลัยพละ สมัยเป็นตัวแทนเยาวชนกีฬากระโดดสูง
เธอหันหลังกลับเข้าทางบ้านก่อนจะห้อยโหนขอบรั้ว พยายามหย่อนเท้าลงมาให้ต่ำที่สุดแล้วปล่อยตัวร่วงลงข้างล่าง
ตุ๊บ! เสียงร่างเพรียวบางกระทบพื้นหญ้าก่อนจะกลิ้งมาหลบตรงพุ่มดอกไม้อย่างชำนิชำนาญ
เมื่อมองซ้ายขวาไม่เห็นใครแล้วจึงย่องตัวท่ามกลางความมืดมาทางหน้าต่างแล้วก็ใช้มีดสั้นที่เหน็บสายรัดขางัดหน้าต่างจนเปิด
"ฮิ! ใช้คนเยอะก็จริง แต่น่าเสียดายที่มีแต่คนโง่ๆ" โจรสาวเอ่ยขณะปีนหน้าต่างเข้ามาในบ้าน
เธออ้าปากค้างเมื่ออยู่ตรงห้องนั่งเล่น ในนี้มีตู้โชว์ที่เก็บของโบราณเอาไว้มากมาย มีทั้งเครื่องกระเบื้อง ชุดเกราะและปืนคาบศิลา แต่ละอันมันเก่าแก่จนตีราคาไม่ออกเลย
"เอาอะไรดีนะ ช่วยคิดหน่อยสิ" โจรสาวเอ่ยขณะเดินผ่านตู้โชว์สูงท่วมหัวและชายตามองของมีค่าต่างๆนานา
"ทำไมเงียบ" สาวสวยเอ่ย พอยกมือทาบหูก็เพิ่งรู้ว่าสมอลทอร์คหลุดร่วงไปเสียแล้ว
เห็นสร้อยหยกอันหนึ่งเด่นสง่าอยู่กลางห้อง มันดึงดูดสายตาราวกับมีแรงแม่เหล็กให้ย่างเข้าไปหา
"สวยจัง" ไอเอ่ยขณะยกมือลูบสร้อยหยกอันใหญ่ มันทำด้วยหยกเขียวหลายชิ้นที่รวมกันเป็นรูปหงส์ ดูหรูหราและเก่าแก่คล้ายๆกับสร้อยไทเฮาอะไรเทือกนั้น
มือน้อยดึงสร้อยหยกขึ้นจากแท่นวางเอามาทาบคอ
ตี๊ด! ๆ ๆ ๆ จู่ๆเสียงสัญญาณกันขโมยก็ดังขึ้น ฟังดูคล้ายๆเสียงระเบิดเวลาที่นับถอยหลัง
หนุ่มร่างสูงใหญ่ใบหน้าคมคายสีแทนย่างกรายเข้ามายืนด้านหลังสาวเดรสแดง ว่องไวราวกับเงาของปีศาจ
"นี่เธอ" เสียงดุๆดังอยู่ข้างหลัง
ห๊ะ! โจรสาวเหลียวหลังมาแหงนมองหนุ่มตัวสูง
เปรี้ยง! ด้ามปืนสั้นทุบเข้ามาตรงหน้าผากโจรสาวพอดี ตาพร่ามัวในพลันใด ไอรู้สึกเลยว่าโลกกำลังหมุนๆรอบตัวเธออยู่
และแล้วภาพสุดท้ายที่เห็นก็คือใบหน้าถมึงทึงของหนุ่มหล่อผิวแทน ก่อนจะร่วงลงมานอนหงายแผ่หราอยู่บนพื้นอันแข็งและเย็นเฉียบ
นานิคือนางเอกที่ถูกเก็บมาเลี้ยงในครอบครัวร่ำรวย เธอมีพ่อเลี้ยงที่หล่อเหลาและใจดี วันนึงเธอบังเอิญไปเห็นคุณแม่แอบมีอะไรกับอาและลุงจนเกิดใจแตก ต่อมาไม่นานเธอเองก็ตกเป็นนางบำเรอให้กับพ่อเลี้ยง อา และลุงเช่นเดียวกับคุณแม่
เมื่อสามีของธิดาเป็นถึงทายาทตระกูลพันล้านแต่ดันเป็นหมัน เขาเลยให้เมียรักหลับนอนกับเหล่าหลานชายในบ้านเพราะหวังจะให้เธอท้อง เรื่องผิดเพี้ยนนี้เกิดขึ้นเพราะแม่ผัวเคยประกาศไว้ว่าถ้าธิดากับสามีไม่มีลูกสาวหล่อนก็จะไม่ยอมยกมรดกให้ หน้าที่ทำลูกจึงตกเป็นของหลานชายสุดหล่อทั้งสี่คน...
โยชิ ภรรยาสาวที่เพิ่งแต่งเข้ามาในตระกูลนักธุรกิจ เมื่อสามีออกไปทำงานแม่บ้านมือใหม่ก็อยากช่วยหาเงินด้วยการเทรดหุ้น เธอยืมเงินพ่อผัวลงทุนไปหลายล้านบาทสุดท้ายพอไม่มีเงินจะคืนก็โดนเขาจับเปลื้องผ้า...
เรื่องสั้นแนวผิดบาป ความสัมพันธ์ร้อนแรงของคุณแม่สาวใหญ่กับลูกเขยวัยรุ่น เมื่อลูกสาวทำงานหนักจนร่างกายอ่อนแอมีลูกไม่ได้ ลูกเลยขอให้แม่เอากับผัวตัวเองเพื่อทำลูกให้แทน
แนวขายแม่ให้เพื่อน วางแผนให้ผู้ชายมาเอากับแม่แล้วแอบดู แม่เป็นโรคซึมเศร้า ลูกสาวจึงรักษาด้วยการทำให้แม่ติดเซ็กซ์ ผลคือแทนที่แม่จะฆ่าตัวตายเลยกลายเป็นเสพย์ติดผู้ชายแทน
นิยายสายบาป อีโรติค เรื่องราวของแม่เลี้ยงแสนสวยที่มีสัมพันธ์สวาทกับลูกเลี้ยงชายทั้งสามคน แถมยังแอบมีชู้นอกบ้านอีกมากหน้าหลายตา...
เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น “กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?” เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี
ลูกเกดตั้งท้องกับลูเซียโน่ เขาหล่อ รวย และเป็น ผอ.บริษัทการเงิน เธอคิดเก็บลูกเอาไว้เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวและคิดหนีเขาไป เพราะเธอต้องการแค่ลูก ไม่ต้องการเขา ในขณะที่เขากลับคิดยื้อเธอเอาไว้ทุกทาง เพื่อให้เธออยู่กับเขาเป็นแม่ของลูกตลอดไป แต่ผู้หญิงแก่นเซี้ยวและมั่นใจในตัวเองอย่างลูกเกดมีหรือจะยอม เธอจึงพยายามหนีจนถึงที่สุด
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
เจียนเยว่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากจนกระทั่งพบอาของเธอ แต่เธอก็ตกหลุมรักอาของเธออย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ น่าเสียดายที่อาคนนั้นกำลังจะแต่งงาน เลยจัดให้เธอไปต่างประเทศ เพื่อแก้แค้น เธอจึงเรียนวิชาบุรุษวิทยาและหลังจากกลับมาอีกครั้ง เธอก็กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษวิทยาที่มีชื่อเสียงที่สุด เชี่ยวชาญการรักษาภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ การหลั่งเร็ว ภาวะมีบุตรยาก... คราวนี้คุณอาดันเธอไว้ในห้องนอน "ถ้าอยากดูร่างกายของผู้ชายมาก ก็ช่วยตรวจให้ผมหน่อยสิ" เธอยิ้มอย่างชั่วร้าย และใช้มือปลดเข็มขัดของเขา "มิน่าเล่าขนาดอามีคู่หมั้นแล้ว แต่กลับไม่แต่งงานสักที ที่แท้มันใช้งานไม่ได้สินะ" “จะได้หรือไม่ได้ คุณก็ลองดูเองสิ” “ไม่เลย อาไปหาคนอื่นช่วยดูให้เถอะ”
ชายมากประสบการณ์อย่างเขาสุดท้ายก็ยอมศิโรราบให้กับหญ้าอ่อนซึ้งไร้ประสบการณ์ เธอสามารถมัดใจเขาอยู่หมัดจนไม่อาจมองใครอื่นได้อีกต่อไป ******************* “ถ้าผมจะจ้างคุณต่อ แต่มีเงื่อนไขเพิ่มล่ะ” “เงื่อนไขอะไรคะ ขิงขอฟังก่อนได้ไหม” “มาเป็นผู้หญิงของผม” เพี๊ยะ! “ขิงมาที่นี่เพื่อมาทำงาน ไม่ได้มาขายตัว” เธอตะคอกใส่เขาด้วยความโมโห ก่อนจะลุกขึ้นอีวานลุกตามแล้วคว้าตัวเธอไว้จนหญิงสาวเซมาชนแผงอกกว้าง “ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับห้อง ไม่ใช่สิ ฉันจะกลับออกไปจากเกาะนี้” เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง “คิดเหรอว่าผมจะปล่อยให้คนที่พึ่งจะตบผมออกไปจากห้องนี้ง่ายๆ” อีวานโมโหจนเลือดขึ้นหน้า “ปล่อยขิงเถอะค่ะ คุณคงไม่คิดจะทำอะไรผู้หญิงที่ไม่เต็มใจใช่ไหมคะ” “คิดเหรอว่าพูดแบบนี้ผมจะปล่อยคุณ” “แต่คุณมองไม่เห็นนะคะ” “ผมแค่มองไม่ชัด แต่ส่วนอื่นผมยังใช้การได้ดี และตอนนี้มันก็กำลังอยากจะทำหน้าที่ของมันแล้ว”
ครอบครัวของบุรินทร์เคยผ่านความล้มเหลวทางธุรกิจครั้งใหญ่ จนพ่อและแม่ของเขาต้องจากไปด้วยความสิ้นหวัง บุรินทร์มุ่งมั่น ต่อสู้ จนกลับมาผงาดได้อีกครั้ง แต่กลับถูกสกัดจนเกือบซวนเซ แล้วหญิงสาวที่เขาถูกตาถูกใจตั้งแต่แรกเจอ ที่ดูอย่างไรก็ไร้พิษสงอย่างสาริศาจะใช่หนึ่งในเครื่องมือที่ใช้ทำลายเขาอีกครั้งหรือไม่ เนื้อหาบางช่วงบางตอน “เข้าบ้านไปทำหน้าที่ภรรยาก่อน” ได้ยินอย่างนั้น สาริศาสะดุ้งตกใจ ขยับถอยหนีเขาทันที บุรินทร์หรี่ตามองท่าทีของเธอ *พร้อมหัวคิ้วขมวดเข้าหากันจนดูเกินจริงไปนิด ถามกลับสั้น ๆ ว่า “เป็นอะไร” “หน้าที่ภรรยา หน้าที่อะไรกันคะ” “เก็บกวาด เช็ดถูบ้าน เตรียมอาหารเย็น แล้วก็จัดเตรียมห้องหับไว้นอนคืนนี้ นี่เราคิดอะไรอยู่” “เปล่าสักหน่อย” พึมพำเดินตามหลังเขาเข้าบ้านไป อดบ่นอีกไม่ได้ “ไม่มีแม่บ้านคอยทำให้หรือยังไงนะ ไม่รวยจริงนี่นา” “พี่พูดสักคำหรือยังว่าพี่รวย”