'คนที่ไว้ใจที่สุดคือคนที่ร้ายที่สุด' หนึ่งคนที่รัก อีกหนึ่งคนที่ไว้ใจรวมหัวกันหลอกเธอจนวาระสุดท้าย ก่อนสิ้นลมหายใจเธอได้อธิษฐานขอโอกาสอีกครั้ง ขอให้เธอได้เจอชีวิตที่ดีกว่านี้
รถหรูสีดำเลื่อนมาจอดหน้าบริษัทใหญ่โต ชายหนุ่มในสูทสีดำสนิทค่อย ๆ เดินออกมาจากรถหรูคันงาม หญิงสาวและพนักงานบริษัททุกคนต่างหยุดการกระทำของตนเพื่อมองบุรุษตรงหน้าอย่างหลงใหล
"นั่นคุณชายหยวนจื่อมิใช่หรือ"
"ใช่ ๆ คุณชายผู้เพียบพร้อมไปด้วยความหล่อเหลา อีกทั้งยังมีคุณหนูจิ่งอันคู่หมั้นที่อ่อนหวานบอบบางน่าถนอมเคียงข้างกายอีกด้วย"
"ได้ข่าวว่าคู่หมั้นของคุณชายหยวนจื่อนั้นสวยมากมิใช่หรือ"
"ใช่ ๆ ทั้งงดงามและรวยมากทีเดียว"
"น่าอิจฉาเสียจริง"
"ที่สุด ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันเสียจริง"
เสียงวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับหยวนจื่อ หนุ่มนักธุรกิจรูปหล่อชื่อดังที่สาว ๆ ต่างพากันใฝ่ฝันหา รวมถึง จิ่งอัน นักธุรกิจหญิงอายุน้อยที่เก่งอย่างหาจับตัวได้ยาก ทั้งสองพบกันในงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าในต่างประเทศหลังจากนั้นทั้งคู่ได้สานสัมพันธ์กันมาเรื่อย ๆ จนหมั้นกันในที่สุด
"หยวนจื่อ คุณมาแล้วหรือ"
"เสิ่นหนิง"
"อันอันรอคุณอยู่ในห้องประชุมแล้ว ไปกันเถอะ"
เสิ่นหนิงเลขาประจำตัวของอันอันและพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสนิทของหญิงสาว ทั้งสองสนิทกันมาตั้งแต่เด็กจึงไม่แปลกที่เสิ่นหนิงและจิ่งอันจะรู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี
การประชุมเข้าร่วมโครงการของบริษัทเป็นไปอย่างเคร่งเครียด แต่เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วทุกคนต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก
"โครงการครั้งนี้ใหญ่มากทีเดียว"
"แน่นอน เล่นเอา เหนื่อยเอาการ"
"เสร็จงานแล้วพวกเราไปกินข้าวกันเถอะ"
จิ่งอันเอ่ยชวนหยวนจื่อและเสิ่นหนิง
"ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากไปขัดขวางความสุขของพวกเธอ"
พูดแล้วเสิ่นหนิงก็รีบเดินออกไปจากห้องประชุมในทันที ในขณะที่จิ่งอันไม่ทันสังเกตุกลับมีสายตาคมมองตามร่างที่เพิ่งเดินออกไปอย่างอาวรณ์ก่อนจะถูกเก็บอย่างรวดเร็ว
"เช่นนั้นเราก็ไปกันเถอะ อันอัน"
ชายหนุ่มยื่นแขนให้คู่หมั้นเดินควงออกจากบริษัทด้วยรอยยิ้มที่สาว ๆ แทบจะล้มทั้งยืนเพราะความหล่อนั้น จิ่งอันเองก็ยอมรับอยู่ลึก ๆ ว่าเธอนั้นรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้หยวนจื่อเป็นคู่หมั้น เพราะเขาทั้งหน้าตาดี ฐานะดีและที่สำคัญยังรักเธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย
แสงแดดสาดส่องเข้าห้องนอนขาวสะอาดตา หญิงสาวบนเตียงขาวยังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียงโดยมิคิดจะลุกออกจากเตียงแม้แต่น้อย กลิ่นอาหารลอยเข้ามาปลุกหญิงสาวที่นอนอยู่ให้ขยับตัวและลืมตาขึ้นมาดูเล็กน้อยก่อนจะหลับตานอนเหมือนอย่างเดิม
"คุณหนู ตื่นได้แล้วค่ะ นี่ก็สายมากแล้ว"
"วันนี้วันหยุด ขอนอนอีกหน่อยนะเพ่ยเพ่ย"
"วันนี้คุณหนูไม่มีนัดกับคุณชายหยวนจื่อเหรอคะ"
"หยวนจื่อมีนัดกับลูกค้าน่ะ"
เช่นนั้นคุณหนูก็ตื่นเถอะเจ้าคะ พรุ่งนี้วันเกิดคุณชายหยวนจื่อไม่ใช่หรือ"
หญิงสาวเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงในทันที
"จริงด้วย เราคิดว่าจะทำเซอร์ไพรซ์เขาเสียหน่อย ขอบใจนะที่เตือน"
หญิงสาวรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะทานอาหารเช้าเบา ๆ ที่เพ่ยเพ่ยได้เตรียมไว้ให้
"วันนี้คุณหนูจะไปที่ไหนบ้างเจ้าคะ"
"เราว่าจะไปหาซื้อของแล้วมาจัดเตรียมสถานที่เซอร์ไพรซ์หยวนจื่อเสียหน่อย"
"คุณหนูจะให้เพ่ยเพ่ยไปด้วยหรือไม่คะ"
"ไม่ต้องหรอก เราไปเองได้"
จิ่งอันยิ้มให้กับตนเอง ในเมื่อเธอมีกุญแจสำรองที่หยวนจื่อทิ้งไว้ให้ย่อมไม่เป็นปัญหาในการเข้าบ้านพักของหยวนจื่ออย่างแน่นอน หญิงสาวเดินไปยังโรงรถอย่างอารมณ์ดี
"คุณหนูจะให้ผมขับรถให้ไหมครับ"
"ไม่เป็นไรจ๊ะ วันนี้ฉันจะไปทำธุระส่วนตัวนิดหน่อย ลุงพักเถอะ"
"ครับ"
หญิงสาวรับกุญแจรถแล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
สาวหล่อที่แอบทำให้ใจพัชสั่นไหวได้พยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็วแต่พัชยังคงมองตามร่างนั้นจนหายไปลับตา “พัช ถ้าแกจะมองคนที่ดาขนาดนั้น ทำไมไม่ขอเบอร์ให้จบ ๆ ไปเลยวะ” “เอ่ออ...ลืมเลย” “จ้า ๆ” ............................................................................................................ “คือ...พลอยอยากถามแม่ว่า แม่เคยคิด คิด ที่จะรังเกียจความรักในแบบของพัชไหมคะ” พัชที่กำลังจะตักกับข้าวถึงกับชะงักมือก่อนจะมองไปทางแม่ที่นั่งยิ้มและมองมาทางพัชด้วยสายตาที่อ่อนโยน “ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหนก็ตาม แต่ขอให้รักที่เกิดนั้นเป็นรักที่ไม่ผิดต่อใครและไม่ทำให้ทั้งตัวเราและใครเสียใจก็พอ”
เธอถูกทำร้ายโดยสามีและชู้จนเสียลูกในท้องไป ครานี้เธอกลับได้ลูกโดยไม่ต้องท้องมีหรือที่เธอจะไม่รักและปกป้องเด็กคนนี้ ว่าแต่พ่อของเด็กคือใครกัน….
ต่อหน้าทุกคน เธอเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธาน โดยส่วนตัวแล้ว เธอเป็นภรรยาของเขา กู้เวยยีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อเธอทราบว่าตนเองตั้งครรภ์ ทว่าเธอกลับเห็นฟู่จิงเฉินกับรักแรกของเขาสิทสนมกัน... เธอจากไปอย่างเศร้าใจและตัดสินใจที่จะให้พวกเขาสมหวัง ต่อมา เมื่อฟู่จิงเฉินมองดูท้องที่ยื่นออกมาของเธอ และถามอย่างตื่นเต้นว่า "้กู้เวยยี นี่คือลูกของใคร!" เธอตอบอย่างหัวเราะเยาะ "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อดีตสามี!"
อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน
จางหยู่เสวียน เดิมทีเป็นสตรีปากร้ายและถูกผีพนันเข้าสิงจนไม่ใส่ใจลูกและสามีที่เกิดอุบัติเหตุจนพิการไป สตรีนางนั้นก็เริ่มทอดทิ้งสามีแล้วเลือกที่จะทอดสะพานให้บัณฑิตหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง จนทำให้ภรรยาของเขาเกิดความหึงหวงผลักนางตกน้ำจนพบจุดจบที่น่าอดสู ทว่าเมื่อจางหยู่เสวียน นักฆ่าสาว เจ้าของรหัสหมายเลข 13 ในองค์กรนักฆ่าระดับโลกมีเหตุให้ถูกฆ่าตาย เนื่องจากไม่ยอมสังหารคนดี เธอจึงได้รับโอกาสใหม่จากสวรรค์เพื่อตอบแทนความดีครั้งนี้ในการมาเกิดใหม่ในร่างคนอื่นในยุคจีนโบราณ ทว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นทำตัวเหลวแหลก ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกของครอบครัว จนถึงขนาดคิดขายลูกกิน นักฆ่าสาวที่ข้ามเวลามาจากอนาคตจึงต้องทำทุกทางเพื่อแก้ไขเรื่องราวที่ยุ่งเหยิงนี้ ก่อนที่จะมีจุดจบเลวร้ายไม่ต่างไปจากเจ้าของร่างเดิม ชีวิตใหม่ครั้งนี้ นางจะใช้มันอย่างดีเพื่อดูแลครอบครัวนี้ให้มีความสุข และลบแผลใจแย่ๆ ให้หมดไปจากทุกคนในครอบครัว "ท่านแม่จะทิ้งเราเหรอ!" ไม่รู้เด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นกันอยู่ด้านนอกเข้ามาได้ยินที่ประโยคไหน เข้าใจว่าผู้เป็นแม่จะออกไปและไม่กลับมาอีก สองพี่น้องกอดหมับที่ขามารดาคนละข้าง ทิ้งน้ำหนักลงพื้นเต็มที่ หากจะไปพวกเขาจะเกาะหนึบนางไปเช่นนี้ "ท่านแม่อย่าทิ้งข้าเลยนะเจ้า" ซ่งอวี้หลานร้องไห้โฮ น้ำตาทะลักออกจนชายชุดนางชุ่มในเวลาไม่กี่พริบตา ทางด้านซ่งหยวนหมิงก็รู้สึกว่าจะแพ้ไม่ได้ เลยกลั้นใจบีบน้ำตาจนหน้าแดง เห็นลูกทุ่มเทช่วยเขาขนาดนี้ ซ่งอี้หนานก็คุกเข่าลง ประคองมือนางไว้ไม่ปล่อย ใบหน้าคมคายจากมุมมองที่สูงกว่า ทำให้เขาดูคล้ายสุนัขตัวโต "ข้า เอ่อ" จางหยู่เสวียนพูดไม่ออก
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ