"คืนนั้นผมเป็นของพี่แล้ว คืนนี้พี่เป็นของผมได้ไหม" ภาคต่อรุ่นลูกของพ่อเลี้ยงปรเมศ ลูกชายคนเดียวที่ถูกส่งไปเรียนเมืองนอก เพื่อกลับมาสานต่องานที่ไร่ ความบังเอิญของปฐพีที่ทำให้พบกับพยาบาล เขาขอความช่วยเหลือเพราะจะถูกตามยิงกบาลเพราะดันไปยุ่งกับเมียชาวบ้านโดยที่ไม่รู้มาก่อนว่าคนคุยมีผัว ทว่าได้วนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ครั้นหญิงสาวก้าวเท้าเข้ามาในไร่ภูมิดิน ทำหน้าที่เป็นพยาบาลส่วนตัวให้พ่อ ความบังเอิญที่ได้เจอ แต่ต่อจากนี้จะเป็นความตั้งใจ
รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนออกจากไร่ภูมิดินด้วยความเร็วสูงในช่วงเวลา 4 ทุ่ม ซึ่งถือเป็นเวลาค่อนข้างดึก สำหรับพื้นที่บริเวณภูเขาที่รายล้อมไปด้วยผืนป่า ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีที่ดินแถบนี้ก็ยังคงความธรรมชาติไว้เหมือนเดิม
แน่นอนว่าเจ้าของรถป้ายแดงที่เพิ่งถอยด้วยเงินสดมูลค่าเกือบสามสิบล้าน เป็นของขวัญในวันรับปริญญาของปฐพี ชายหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบการศึกษาจากแอลเอช้า ทว่าจบช้ากว่าเพื่อนร่วมรุ่นเกือบสี่ปี เหตุผลก็เพราะเกเรอย่างหนักจนคนเป็นแม่อย่างเจ้าขา เมียพ่อเลี้ยงปรเมศขู่จะตัดออกจากกองมรดก เป็นผลให้ถูกส่งตัวไปเรียนต่างประเทศเพราะปฐพีคือความหวังเดียวที่จะเข้ามาช่วยงานในไร่ภูมิดิน ส่วนน้องๆ เจ้าแฝดที่มีอายุห่างจากลูกชายคนโตไม่กี่ปีก็มีร่างกายไม่สมบูรณ์แข็งแรง สาเหตุอาจมาจากคนเป็นพ่ออายุมากเกินไป ดังนั้นปฐพีจึงเป็นหัวหลักที่ต้องมาสานต่อธุรกิจของพ่อเลี้ยงปรเมศ
"พี่ออกมาแล้วครับ หนูอยู่ไหน"
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามปลายสาย ในวันนี้ปฐพีชายหนุ่มรูปหล่อผิวขาวราวกระดาษที่ถูกส่งไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่อายุจบชั้นมัธยมศึกษาที่หกเพราะชอบแกล้งคนงานในไร่จนปรเมศเอือมระอา
(เปรี้ยวแต่งตัวใกล้เสร็จแล้วค่ะ)
ปฐพีวิดีโอคอลหาผู้หญิงที่เพิ่งพูดคุยกันผ่านแอปพลิเคชันหาคู่ แน่นอนว่าชายหนุ่มหน้าตาดีแถมโพรไฟล์รวยระดับร้อยล้านลูกชายคนโตเจ้าของไร่ภูมิดินที่ใหญ่อันดับต้นๆ ของเมืองไทย ย่อมมีแต่ผู้หญิงอยากเข้าหาแต่ทว่าปฐพีกลับเลือกที่จะคุยกับผู้หญิงที่ชื่อเปรี้ยว หญิงสาวอายุเพียง 20 ปี เด็กมหาวิทยาลัยดาวคณะที่หนุ่มๆ ต่างหมายปอง ช่วงชิงแข่งกันจีบกับชายคนอื่น พลันนั้นคือผู้ชนะ เปรี้ยวยอมสลัดผู้ชายเข้ามาพัวพันเพื่อคุยกับเขาคนเดียว
“พี่รอใต้คอนโดนะครับ”
(ได้ค่ะ พี่พีจอดฝั่งด้านขวานะคะ ด้านซ้ายเป็นที่จอดรถของคนใหญ่คนโต)
ปฐพีแอบเอะใจอยู่บ้าง คอนโดแห่งนี้มันมีการกำหนดที่จอดรถของบุคคลตามลำดับชั้นหน้าที่การงานด้วยเหรอ อีกทั้งเขาเคยมาที่นี่หลายครั้งก็ไม่เคยได้ยินเปรี้ยวพูดแบบนี้ ทว่าก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะจุดประสงค์การมาหาในครั้งนี้ไม่เชิงคิดถึงแต่เพราะการคว้าดาวมหาวิทยาลัยดังมาครอบครองมันช่างรู้สึกว่าตัวเองแม่งโคตรเจ๋ง
รถหรูขับเข้าจอดตามที่เปรี้ยวบอก ทว่าหญิงสาวกลับใช้เวลานานมากทีเดียวกว่าจะลงมาด้านล่าง ร่างอวบเดินย่องแอบตามต้นเสา ทำให้ปฐพีที่นั่งมองอยู่ในรถเริ่มสงสัยกับพฤติกรรมการเดินที่ไม่เป็นปกติอย่างเช่นทุกครั้งที่มาหา
“พี่รอนานเลย”
ลุกลี้ลุกลนเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง
“เปรี้ยวมองหาอะไร"
ชายหนุ่มชำเลืองตามองตามคนอายุน้อย ทว่าก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติ สตาร์จเครื่องยนต์เพื่อพาหญิงสาวออกไปดินเนอร์มื้อดึกและคงจะพากันไปนอนในโรงแรมแห่งหนึ่งอย่างเช่นทุกครั้ง
"พี่พี!!"
เปรี้ยวเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงตกอกตกใจและสะดุ้งตัวราวกับคนทำผิด ครั้นมีรถสปอร์ตขับมาจอดขวางตรงหน้า แสงไฟหน้ารถสาดสูงเข้ากระบอกตาคู่คม พลันนั้นทำให้ฝ่ายตรงข้ามมองเห็นปฐพีชัดเจน แต่เปรี้ยวกลับก้มต่ำหมอบตัวลงเบาะนั่ง
“มีอะไร ทำไมต้องหลบแบบนั้น”
“พี่พีขับรถออกไป ขับออกไปก่อน”
“ขับไปยังไง รถคันนั้นจอดขว้างอยู่”
“ไปสิ!! เปรี้ยวบอกให้ไป”
เธอสั่งให้ปฐพีรีบขับรถ ทว่าก็ไม่อาจขับผ่านไปได้เมื่อถนนใต้คอนโดมันเป็นเลนแบบวันเวย์ ทว่าอีกฝ่ายขับย้อนศรเพื่อมาดัก
“ไปไม่ได้ ขับออกไปก็ชน"
“พี่อยากกินลูกปืนหรือไง"
ได้ยินเช่นนั้นก็เบิกตากว้าง แม้จะเกเรอยู่บ้างแต่ก็ไม่เคยเกเรถึงขั้นชกต่อยดวนปืนกับใครเพราะคนเป็นแม่เคยขอไว้ก็ยังยับยั้งชั่งใจที่จะไม่ทำ ทว่าเรื่องผู้หญิงก็ย่อมมีบางตามประสาผู้ชาย
"อย่าบอกนะว่าเป็นผัว"
เปรี้ยวพยักหน้าในเวลาจวนตัวที่ไม่อาจโกหกได้ มีเสี่ยเลี้ยงอยู่แล้วแต่แอบมาคุยกับปฐพี คนฟังขบสันกรามแน่นเหมือนถูกหยาม เขาถูกอีกฝ่ายหลอกว่าโสดมาตลอด
แม่งเอ๊ย!! เสียท่าให้เมียชาวบ้าน รู้ถึงไหนอายไปถึงนั้น...
“ที่ผ่านมามีผัวตลอดเหรอ"
“พี่รีบไป เรื่องอื่นเอาไว้ก่อน"
“โกหกพี่มาตลอดใช่ไหม"
“ไปเร็ว"
ชายฉกรรจ์ฝั่งตรงข้ามเดินเข้ามากระชั้นชิดพร้อมกับปืนกระบอกสีดำ เป็นนาทีที่ปฐพีเข้าเกียร์ถอยหลังและหมุนพวงมาลัย เคลื่อนตัวรถออกไปด้านข้างเป็นฟุตบาทรอบลานจอดรถ หมายความว่าไม่ใช่ถนนสำหรับเดินรถและเป็นพื้นต่างระดับ
ตุบ!!
ล้อแม็กทรงสวยกระทบเข้าขอบฟุตบาท รีบเหยียบคันเร่งเพื่อให้มันพุ่งออกไปยังด้านนอก จากนั้นเอื้อมมือเปิดประตูฝั่งด้านซ้ายแล้งผลักคนด้านข้างลงจากรถอย่างเร่งรีบ หากขืนยังเอาไปด้วยคงโดนผัวเขาตามยิงกบาลเป็นข่าวลงโซเชียลแน่นอน
“พี่พี เปรี้ยวไปด้วย"
“ยังมีหน้ามาขอไปด้วย โกหกพี่ขนาดนี้ยังต้องใจดีอีกเหรอ"
เมื่อผลักร่างอวบลงจากรถแล้วรีบปิดประตูพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง ทว่าดูเหมือนเรื่องจะไม่จบเพียงเท่านี้ เมื่อรถสปอร์ตคันเดิมยังขับตามปฐพีมาติดๆ เหมือนจะเอาเรื่องให้ได้
“แม่งเอ๊ย!!”
มองกระจกส่องหลังก็ยังเห็นรถคันเดิมที่มีชายสองคนนั่งมาด้วยกัน อีกคนเห็นชัดว่าถือปืนเตรียมจะยิงออก ปฐพีขับด้วยความเร็ว ทว่าถนนในเมืองไทยไม่ค่อยคุ้นชินสักเท่าไหร่ เขากำลังเสียเปรียบชายฉกรรจ์ที่ตามมา เป็นจังหวะนรกของปฐพีอีกแล้ว เมื่อข้างหน้าคือสัญญาณจราจรและยังเป็นสัญญาณไฟสีแดงอีกด้วย
“เวรแล้วไอ้พี ทำไงดีว่ะเนี่ย แม่รู้เอาตายเลย"
เหงื่อเริ่มแตกในยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ปฐพีไม่มีทางออก มองไปด้านข้างก็เห็นผู้หญิงร่างเล็กเดินกินลูกชิ้นอย่างสบายใจ เวลาตายจวนตัวเข้ามา รีบเปิดประตูลงจากรถในทันที
“ที่รัก คุณยังโกรธผมอีกเหรอ"
“!!”
ผู้ถูกกอดตกใจอย่างหนัก ทว่าก็ร้องไม่ออกเมื่อลูกชิ้นลูกใหญ่คาอยู่ในปาก ทำได้ก็แค่สะบัดตัวพร้อมเสียงอู้อี้ในลำคอ ปฐพีกำลังเล่นละครตบตาชายที่ขับรถไล่ตามหลังจากระแคะระคายว่าเมียเด็กกำลังติดผู้ชายคนใหม่
“อื้อ" มือเล็กตีเปาะแปะเข้าที่แขนของปฐพีให้เขาได้ปล่อยตัว แต่อีกฝ่ายกลับกอดแน่นและกระซิบข้างใบหู
“ช่วยผมหน่อย"
“..." นิ่งชะงักเมื่อผู้ชายแปลกหน้าเอ่ยขอความช่วยเหลือ
“ช่วยแกล้งเป็นแฟนผมที" ปฐพียังทำท่าทางง้องอนแกล้งตบตาชายที่ตามมาและมันก็ได้ผลเมื่อชายสองคนถอยห่างออกไปหลังจากจับตามองมาสักระยะ อาจเป็นเพราะปฐพีหยิบเสื้อสูทสวมใส่ทับตอนลงจากรถเลยทำให้ชายทั้งสองที่ตามมาเกิดความไม่แน่ใจ
แค่กๆ ร่างบางไอโขลกจนลูกชิ้นที่กำลังจะอุดหลอดลมตายพุ่งออกมา อ้าปากได้ก็แหกปากโวยวายในทันที
"โรคจิต ช่วยด้วย!!"
ปฐพียกมือปิดปากคนที่กำลังอ้าไม่ให้ได้ส่งเสียง นอกจากจะโดนลูกปืนผัวแฟนสาวยังจะโดนกระทืบข้อหาเป็นโรคจิตอย่างไม่ตั้งใจ
“เงียบๆ ก่อน ผมอธิบายได้"
...
ร้านก๋วยเตี๋ยว
“เรื่องมันก็เป็นแบบที่ผมพูด”
วางแก้วน้ำสเตนเลสลงบนโต๊ะสีแดง หลังจากยกดื่มจนพร่องครั้นคอแห้งอย่างหนักเพราะพยายามอธิบายให้ผู้หญิงตรงหน้าเข้าใจอยู่นานสองนาน
“ถ้าขอความช่วยเหลือดีๆ ก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“ผมขอโทษ ว่าแต่คุณชื่อ..."
“...”
“งั้นผมแนะนำก่อน ผมปฐพีหรือเรียกพี่เฉยๆ ก็ได้"
“ฉันใบข้าว สั้นๆ ก็คือข้าว”
“ครับ”
แนะนำชื่อกันแล้ว ก็นั่งก้มหน้าซดก๋วยเตี๋ยวของใครของมัน กลายเป็นว่าดินเนอร์มื้อดึกกับดาวมหาวิทยาลัยกลายเป็นหญิงสาวแปลกหน้าที่เขาโผล่เข้าไปกอด พลันสายตาคมแอบมองคนตรงหน้าก็เห็นว่าใบข้าวกำลังโซ้ยก๋วยเตี๋ยวถ้วยที่สองเหมือนคนอดอยากมาก
“ตัวแค่นี้กินจุเหมือนกันนะเนี่ย”
เอ่ยเพียงในใจ มองคนกินแบบเอร็ดอร่อยก็เผลออมยิ้มอย่างลืมตัว ก่อนต่างฝ่ายจะแยกย้ายกันไปคนละทิศละทางกลายเป็นเพียงคนที่บังเอิญผ่านมารู้จัก
เพราะคำว่าครอบครัวเคยสมบูรณ์ ปวีร์ในวัยเด็กรับไม่ได้เมื่อพ่อแม่แยกทางกันเพราะเหตุผลของผู้ใหญ่ กระทั่งพ่อมีภรรยาเลยโทษผู้หญิงของพ่อว่าเป็นมือที่สาม ความเกลียดชังถูกระบายออกมาทางการกระทำ เมื่อแม่เลี้ยงมีลูกติด เกิดสัมพันธ์ลับๆระหว่างเขากับเฌอเอมหญิงสาววัยยี่สิบสองปี เธอผู้มีโลกอันสดใส แค่ต้องทุกข์ระทมเพราะต้องทอดเรือนร่างให้ผู้ชายที่เธอเคยเคารพและรักมาก เมื่อแม่ของเธอก้าวเท้ามาเป็นแม่เลี้ยงของเขา บัดนั้นปวีร์ก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน
ธนานักธุรกิจหนุ่มใหญ่ที่แต่งงานกับภรรยาแต่ไม่สามารถมีลูกได้ด้วยเหตุผลหลายประการ กระทั่งตัดสินใจรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่โชคชะตากลับพลัดพรากภรรยาที่อยู่กินกันมาหลายปีไปด้วยอุบัติหตุุ เป็นเหตุให้ธนาต้องเลี้ยงบุญธรรมมาโดยลำพัง จนเติบโตเป็นสาว เพราะความไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขมาตั้งแต่แรก ทำให้ความหวั่นไหวเกินขึ้นและเกินเลยจนเปลี่ยนสถานมาเป็นผัวเมีย
หิรัญ เศษตรศวรรษศิลา หนุ่มใหญ่วัย 49 ปี ผู้ประสบความสำเร็จทุกด้านทั้งเรื่องการงานการเงินอำนาจและบารมี แต่อาภัพเรื่องความรักแต่งงานมาแล้ว 2 ครั้งก็ถูกนอกใจทั้ง 2 ครั้ง เมื่อเจ็บมาหลายครั้งหลายหนก็อยากจะปิดตายเรื่องหัวใจและมุ่งหน้าทำธุรกิจให้เป็นหนึ่งที่สุด ทว่าโชคชะตาก็พาให้เขามาเจอแม่หม้ายลูกติด ความรักเกิดจากความสงสารคำนี้มีอยู่จริง จนกระทั่งเปิดใจอีกครั้งแต่สุดท้ายประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอย
“ขอร้องอย่าทำ” จากจะอธิบายว่าทำไมถึงไม่ได้ขออนุญาตก็ต้องเปลี่ยนการขอร้องให้ปรเมศหยุดการกระทำตรงหน้า “ฉันไม่ชอบคนแหกกฎ โดยเฉพาะเด็กที่เกิดเมื่อวานอย่างเธอ” “หนูขะขอโทษ อ๊ะ"
ประธานบริษัทที่ต้องการเลขาคนใหม่เข้ามาทำงานในสัญญาจ้าง 6 เดือน เมื่อคนเก่าต้องลาคลอด ทว่าโชคชะตากับนำพาอดีตคนรักเข้ามาอีกครั้งในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------