เพราะอุบัติเหตุทำให้เธอเสียคนรักไปถึงสองคน ใครใครต่างก็กล่าวหาว่าเธอมีดวงกินผัว เธอไม่อยากสูญเสียใครไปอีกแล้วจึงปิดตายหัวใจ และยอมอยู่อย่างเหงาๆ จนกระทั่งชายหนุ่มรุ่นของที่เคยแอบชอบเธอเข้าในชวิวิตอีกครั้ง ความจริงใจของเขาทำให้เธอยอมเปิดใจอีกครั้ง และเขาก็ทำให้เธอตกลงไปในหลุมสวาทอันเร่าร้อนอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
ฉัตรกล้ายืนมองป้ายยินดีต้อนรับที่ติดอยู่ด้านหน้าโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอแห่งหนึ่ง 10 ปีแล้วที่เขาไม่ได้มาเหยียบโรงเรียนแห่งนี้อีกเลย มันคงเป็นเวลาที่นานมากสำหรับใครหลายๆ คนแต่สำหรับชายหนุ่มวัย 27 ปีแล้ว เขาคิดว่ามันเพิ่งผ่านไปไม่นานเขายังจำเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในโรงเรียนแห่งนี้ได้ดี แม้จะมาเรียนที่นี่แค่หนึ่งปี แต่ก็มีความทรงจำมากมายเกิดขึ้นที่นี่
วันนี้เขากลับมาอีกครั้งโรงเรียนเก่าอีกครั้ง เพราะทางโรงเรียนจัดงานคืนสู่เหย้าเพื่อหารายได้เป็นทุนการศึกษาให้กับนักเรียนและจ้างอาจารย์ชาวต่างชาติมาสอนเพิ่ม
ชายหนุ่มได้รับการติดต่อจากเพื่อนที่เรียนมัธยมด้วยกันให้มาร่วมงานด้วย ซึ่งนี่ไม่ใช่ปีแรกที่ทางโรงเรียนจัดงานแต่มันเป็นปีแรกที่เขาว่างและกลับมาเย็นถิ่นเก่าอีกครั้ง
“ไอ้กล้านั่นมึงใช่ไหม” เสียงเรียกทำให้ฉัตรกล้าหันไปตามเสียงแล้วเขาก็ยิ้มเมื่อเห็นว่าคนที่เรียนเขานั้นคือเพื่อนสนิทคนหนึ่ง
“เฮ้ย! ไอ้อั๋นไม่ได้เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะมึง” เขารีบเดินเข้าไปกอดณัฐพลเพื่อนรักที่มักจะโทรศัพท์คุยกันอยู่บ่อยๆ แต่ไม่ได้เจอกันมาเกือบจะสองปีแล้ว
“มึงก็ว่าไปกล้า กูยังหล่อไม่ได้เท่าครึ่งของมึงเลย แล้วนี่มาถึงนานหรือยังทำไมไม่เดินเข้าไปทางไหนวะ ไอ้เสกกับไอ้ป๊อบรออยู่ข้างใน”
“กูเพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้ ลงจากรถแล้วก็เพิ่งจะเดินมาถึงหน้าโรงเรียน แล้วมึงล่ะเพิ่งมาถึงเหมือนกันเหรอ”
“กูมาถึงนานแล้วแต่ไปเอาของที่รถมา เข้าข้างในกันเถอะ ตามกูมาทางนี้เลยพวกนั้นกำลังรอมึงอยู่”
ฉัตรกล้าก็เดินตามณัฐพลไปยังสนามฟุตบอลของโรงเรียนซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยโต๊ะเรียงกันอยู่นับร้อยโต๊ะ”
“ได้งานใหญ่เหมือนกันนะ”
“เออปีนี้จัดใหญ่กว่าทุกปีปกติมีโต๊ะแค่ 50 โต๊ะแต่ปีนี้มันครบรอบ 70 ปีของโรงเรียนด้วยก็เลยขายโต๊ะมากหน่อย” ณัฐพลเขาอธิบายให้ฉัตรกล้าฟังเพราะเขาไม่เคยมางานที่โรงเรียนจัดขึ้นเลย
“กูไม่ได้มาที่นี่นานเลยคุณครูเก่าๆ อยู่บ้างไหมวะ”
“ก็พอมีอยู่นะแต่บางคนก็ย้ายไปที่อื่นบ้างเกษียณไปก็มีเยอะเดี๋ยวกูจะพามึงไปเจอครูวิไลก็แล้วกัน กูบอกครูว่ามึงจะมาครูเขาก็เลยอยากจะเจอมึงอยู่เหมือนกัน”
“โอ้โห..แม่วิไลจำกูได้ด้วยเหรอวะ”
“จำได้สิก็มึงมันลูกรักเขาไง เด็กหลังห้องแม่งไม่เคยตั้งใจเรียนแถมหลับตลอดแต่ดันสอบได้คะแนนเต็มวิชาของแก แกก็เลยจำได้นั่นไงครูวิไลอยู่ตรงนั้นพอดีเลย” ณัฐพลรีบเดินนำฉัตรกล้าไปหาครูวิไลที่กำลังยืนต้อนรับศิษย์เก่าอยู่ที่ประตูทางเข้าอีกทาง
“สวัสดีครับครู”
“สวัสดีจ้ะ นี่ใครกันนะ” ครูวิไลขยับแว่นแล้วก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นจำได้รางๆ ว่าผู้ชายคนนี้คือใคร
“โตขึ้นแล้วหล่อขึ้นเยอะเลยนะ นายกล้า”
“ครูจำผมได้เหรอครับ”
“จำได้สิก็เธอมันเด็กที่ชอบหลับในเวลาเรียนแต่พอสอบทีไรก็ทำคะแนนดีตลอดแต่น่าเสียดายที่เรียนแค่ปีเดียวก็ย้ายไปเรียนที่อื่นแล้วเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม”
“ผมสบายดีครับละครับ”
“ก็สบายตามอายุ ปีหน้าครูก็จะเกษียณแล้ว”
“ผมนึกว่าครูอายุสัก 50 นะครับ”
“ยังปากหวานเหมือนเดิมเลยนะ”
“ผมพูดจริงนะครับ ครูยังดูไม่แก่เลย”
“เพื่อนเรานี่มันปากหวานจริงๆ นะนายอั๋น”
“ก็มันช่างประจบแบบนี้ไงล่ะครูถึงไม่กล้าดุมัน”
“ก็จริงนะ จะดุทีไรก็ทำประจบทุกที แล้วนี่นึกยังไงถึงมางานนี้ล่ะ ทางโรงเรียนจัดงานมาหลายปีแล้วครูไม่เคยเห็นเธอมาเลยนึกว่าจะลืมโรงเรียนเก่านี้ไปแล้วเสียอีก”
“อีกไม่ได้ลืมหรอกครับผมไม่ค่อยว่าง ก็เลยได้แต่ฝากเงินมาช่วยโรงเรียน”
“ครูรู้ ครูถึงอยากเจอเธอไง ตัวไม่มาแต่ฝากเงินมาทุกปีคุณครูใหม่ๆ ก็อยากจะรู้จักพี่เราเหมือนกันนะ ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไปไหนก็มาที่โรงเรียนสิ ครูจะได้แนะนำให้ครูท่านอื่นรู้จัก”
“เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่าครับครูผมมีงานต้องทำอีกเยอะเลย”
“อย่างนั้นเหรอไม่เป็นไร เอาไว้โอกาสหน้าคงได้มาเจอ”
“กันผมคงได้มาเจอครูบ่อยๆ ครับ”
“หมายความว่ายังไงจะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เหรอ แล้วจะอยู่กับใครล่ะ” ครูวิไลรู้ว่ายายของชายหนุ่มนั้นเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว
“หรอกครับพอดี ผมต้องมาดูงานก่อสร้างอาคารของโรงเรียนเอกชนในจังหวัดครับ”
“โครงการนั้นหลายร้อยล้านเลย ได้คุมงานโครงการใหญ่ๆ แบบนี้เงินเดือนน่าจะสูงล่ะสิ”
“ก็พอประมาณครับ”
ฉัตรกล้าและณัฐพลไม่ได้คุยต่อเพราะมีแขกคนอื่นเดินเข้ามาครูวิไลก็ต้องรีบไปต้อนรับ
ชายหนุ่มเดินตามณัฐพลไปรวมกลุ่มกับเพื่อนคนอื่นที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“ไอ้กล้าโผล่หัวมาได้สักทีนะมึง” เสกสรรทักทายเป็นคนแรก แม้จะไม่เจอกันนานหลายปีแต่เวลาเจอกันสรรพนามที่เรียกก็ยังคงเหมือนเดิม
“ถึงกูจะไม่เคยโผล่หัวมาที่กูก็ส่งเงินมาให้ทุกปีเลยนะ”
“ก็มึงมันรวยนี่หว่า” วสันต์ที่นั่งอยู่ก่อนแล้วพูดขึ้นบ้าง เขารู้ดีว่าฐานะทางบ้านของเพื่อนไม่ธรรมดาเลย
“แล้ววันนี้พวกเรามากันแค่นี้เหรอวะ” ฉัตรกล้ามองเก้าอี้ที่ว่างอีกสี่หัวแล้วถาม
“เออมีกันแค่สี่คนนี่แหละ โต๊ะอื่นเขามีกันเต็ม”
“อ้าว..แล้วคนที่เหลือไปไหน”
“มันก็เหมือนมึงไงส่งแต่เงินมาแต่ตัวไม่เคยมา ยังว่าดีที่ปีนี้มีมึงมาเพิ่มนะ ปีที่แล้วพวกกูมีกันอยู่สามคนอายเขาฉิบหายเลย”
“มึงจะอายทำไมวะ วันหลังมึงก็ชวนผู้หญิงมานั่งด้วยสิ”
“ไม่ล่ะ ขืนพามาที่นี่เดี๋ยวผู้หญิงเขาจะรู้วีรกรรมตอนเด็ก กูไม่อยากให้เขารู้” วสันต์ปฏิเสธ
“ก็มึงเป็นซะอย่างนี้ไงผู้หญิงเขาถึงได้กลัว” ฉัตรกล้าพูดแล้วก็หัวเราะเพราะตอนเรียนวสันต์นั้นเป็นหัวโจกที่สร้างเรื่องไว้มากมายเหลือเกิน
ความสัมพันธ์ระหว่างนายหัวหนุ่มและนักศึกษาสาว ที่ห่างกันทั้งอายุและระยะทางนายหัวหนุ่มจะทำให้เธอรักเขาได้อย่างที่เขารักเธอหรือไม่คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ในคืนที่โดนแฟนเอายาปลุกเซ็กซ์ใส่เครื่องดื่ม เธอขอให้ชายคนหนึ่งช่วย พอเช้ามาถึงได้รู้ว่าเขาคือเพื่อนสมัยเรียนเขาขู่ให้เธอยอมเป็นคู่นอนของเขาโดยบอกว่ามีคลิปในคืนนั้นเธอยอมเพราะคำขู่แต่เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีคลิปทุกอย่างระหว่างเขากับเธอก็จบแต่เขาไม่ยอมจบเพราะตอนนี้คิดกับเธอมากไปกว่าคู่นอนไปแล้ว
สายตาที่ประสานกันมันบอกอย่างชัดเจนว่าตอนนี้ชายหนุ่มนั้นลืมคำว่าผู้ปกครองกับเด็กในปกครองไปแล้ว **************** หญิงชายสมัยนี้มันเท่าเทียมกันนะบัว เธอคิดว่าจะนอนกับฉันและทิ้งฉันไปง่ายๆ แบบนั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก เธอต้องรับผิดชอบทั้งตัวฉันและความรู้สึกของฉัน
เพราะคู่หมั้นของเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวของเขาเสียชีวิต เธอจึงเป็นหมากตัวสำคัญในการแก้แค้นของเขา แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด กลายเป็นเขาที่รู้สึกผิดและทำทุกอย่างให้หมากตัวนี้เป็นของตนเอง
ใครจะคิดว่าคนที่เธอเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวในคืนนั้นจะกลายมาเป็นคนรักในวันนี้ แต่เขาไม่ใช่แค่คนรักธรรมดาเพราะเขาคือเจ้าของบริษัทที่เธอเพิ่งเข้าทำงานได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ แต่เธอต้องเก็บเป็นความลับก่อนจะผ่านช่วงทดลองงาน
เพราะชอบเธอเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเกิดอุบัติเหตุจนเธอความจำเสื่อม โดยมีตนเองเป็นต้นเหตุ หมออย่างเขาก็ไม่รีรอที่จะรับเธอไปดูแลในฐานะคนรัก
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ