คำโปรย... จะทำยังไงถ้าตื่นมาในอ้อมกอดเพื่อนสนิทอย่างไอ้ภาม จะปลุกมันดีไหม หรือปล่อยผ่านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี แต่เรื่องนี้มีบทสรุปอยู่ว่า..."ใครรู้สึกก่อน แพ้!!" ภาม ภาคิน หล่อ รวย เพอร์เฟ็ค เจ้าชู้ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์ ชอบหยอด ชอบแกล้งเพื่อนสนิทอย่างวาโย สถานะ : โสดแต่ไม่สนิท วาโย วนิดา สาวสวยตัวเล็กน่ารัก นิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเพื่อนชาย สถานะ : มีแฟนแล้ว สปอยล์... "ซี๊ด~ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนนะโย มึงโดนกูไปแล้ว" ภามดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้วาโย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อยสิ่งที่เพื่อนตัวดีของเขาเข้ามาก่อไว้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานจนเกิดเป็นความสนิทใจแต่จะรู้ไหมว่ามีใครคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว #แค่เส้นบางๆที่เรียกว่าเพื่อน
@โต๊ะหินอ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่ในมหาลัยชื่อดัง
"เชรด~ น้องแม่งโคตรน่ารักเลยว่ะไอ้ภาม มึงหันไปดูดิ" เจเจสะกิดแขนเพื่อนที่กำลังนั่งก้มหน้าปั่นงานกลุ่มอยู่ ให้หันไปมองหญิงสาวที่เดินผ่าน
"ก็งั้นๆ" ภามตอบเสร็จก็ก้มหน้าทำต่อ
"ถุย! งั้นๆเหี้ยไรล่ะ นั่นดาวคณะเลยนะมึง"
"แล้ว?"
"เออก็ไม่แล้วไงหรอก ใครจะไปสวยเท่าน้องคิดตี้มึงล่ะเนอะ"
"แน่นอน" ภามไหวไหล่ตอบอย่างเห็นด้วย
"แต่น้องจอยของกูไปอัพนมมาใหม่ เต็มไม้เต็มมือเลยนะเว้ยไอ้ภาม ถ้ามึงได้เห็นต้องอิจฉากูแน่ๆ"
"มึงมันลามก"
"ใครจะไปเหมือนมึงอ่ะ ชอบผู้หญิงหวานๆ น่ารัก เรียบร้อย ถ้าเป็นแบบนั้น ทำไมมึงไม่จับแม่ชีทำเมียเลยวะ ฮ่าๆ"
"ก็กูชอบของกูแบบนี้"
"เอาแบบนั้นไหม?" เจเจใช้สายตามองไปที่วาโย ก่อนจะใช้ปากชี้ไปที่เธอ แต่ภามกลับสายหน้าปฏิเสธรัวๆ
"หึ! ดุอย่างกับหมา..."
"ฉันได้ยินนะ!" วาโยมองทั้งคู่อย่างเอาเรื่องก่อนจะพูดต่อ "เสร็จหรือยังมัวแต่คุยกันอยู่ได้ รายงานกลุ่มนะ จะให้ฉันทำคนเดียวเลยรึไง"
ไอ้พวกนี้นี่ หาเรื่องอู้กันตลอด มัวแต่นั่งแซวสาวกันอยู่ได้
"ก็ทำอยู่นี่ไง ปากคุยแต่มือทำไหมล่ะ" ภามตอบกลับคนขี้บ่น
"ทำอะไร ฉันเห็นพวกแกสองคนนั่งคุยกันอยู่เนี่ย รีบเลยนะ! ถ้าฉันไปดูหนังรอบหกโมงไม่ทัน ฉันเอาพวกแกตายแน่!!" เคยได้ยินคำพูดนี้ไหม 'ไม่ตบไม่ตีไม่ดีขึ้นเลย' คำนี้มันใช้ได้กับเพื่อนของเธอจริงๆนะ
"ค๊าบ~" เจเจยิ้มเจื่อนก่อนจะรีบก้มหน้าพิมพ์รายงานต่อทันที เพราะถ้ารายงานไม่เสร็จมีหวังโดนหลังแหวนแน่
"ก็ทำอยู่นี่ไงจะรีบไปไหนล่ะ โรงหนังไม่หนีหรอกมั้ง"
"ไม่ต้องเลยไอ้ภาม แกอ่ะตัวดี"
"ดุแบบนี้ไง ไอ้พี่โอบมันเลย..."
ขวับ! วาโยละสายตาจากภาม แล้วจ้องมองไปที่เจเจแทน เพราะคนที่เขาเอ่ยชื่ออยู่ตอนนี้คือแฟนสุดที่รักของเธอ
"โอเคๆไม่พูดแล้ว" เจเจยกธงขาวยอมแพ้ แต่ทว่า... "ไอ้ภามมึงรีบทำดิ เดี๋ยวเพื่อนก็ไปหาผู้ไม่ทันหรอกมึง! ฮ่าๆ"
"......" ยัง ยังไม่หยุดอีก วาโยหยิบปากกาขึ้นมาควง ถ้าเขายังพูดอีกแค่คำเดียวมีหวังปากกาแท่งนี้ได้ลอยไปปักที่หัวของเจเจแน่
"พี่เจขา~"
"อุ๊ย! น้องจอยจ๋า~"
"เออ! ใหญ่ขึ้นจริงว่ะ" ภามหันไปกระซิบเจเจ แล้วบอกถึงขนาดหน้าอกหน้าใจที่เปลี่ยนไปของคู่ขาเพื่อนสนิท
"กูบอกแล้ว" ทั้งคู่กระซิบกระซาบด้วยน้ำเสียงที่เบาราวกับมดสนทนากันเพราะกลัวเพื่อนอีกคนได้ยิน "เพื่อนโย~ กระผมขอ..."
"ไม่ได้! ถ้ารายงานไม่เสร็จ ก็ไม่ต้องไป"
"รู้ใจซะด้วยว่าจะพูดอะไร แต่ยังไงน้องเขาก็มาแล้ว~"
"มาแล้วก็นั่งรอสิ มันยากตรงไหนไม่ทราบ"
"เพื่อนพี่ดุตลอดเลยนะคะ"
"ไม่เป็นไรนะจ๊ะ อีกนิดก็เสร็จแล้ว รอพี่แป๊บนะ" เจเจยิ้มหวานส่งให้จอยเมื่อรู้ชะตาชีวิตตัวเองว่าไม่สามารถไปตอนนี้ได้ อุตส่าห์ทำเสียงสองเสียงสามแล้ววาโยก็ยังไม่ใจอ่อน
"ก็ได้ค่ะ" จอยตอบเสียงเศร้าก่อนจะเดินมานั่งตักเจเจ พรึ่บ~
"เก้าอี้ก็มีมั้ยหนู นั่งแบบนั้น ไอ้เจมันคงมีกะจิตกะใจทำรายงานหรอกมั้ง"
ไม่ใช่แค่นั่งตักธรรมดา แต่เธอนั่งคร่อม ย้ำว่านั่งคร่อมและหันหน้าเข้าหาเจเจก่อนจะยกมือคล้องคอ ดีที่เธอใส่กระโปรงพลีท ถ้าเป็นกระโปรงทรงเอนี่ไม่อยากจะคิดเลย
"หวงกูแหละ"
"ห่วงงานค่ะ!"
เจเจอุ้มหญิงสาวลงจากตักแล้วยกมือหยิกแก้มเธออย่างหยอกเย้า "นั่งข้างๆพี่ก่อนนะ"
"ก็ได้ค่ะ~" เธอยิ้มหวานแล้วหอมแก้มเจเจ
และในขณะเดียวกัน ภามก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าแอปสั่งของหวานเพื่อเอามาดับร้อนให้คนขี้โมโห
"แล้วแกจะเล่นโทรศัพท์ทำไมไอ้ภาม สาวในแชตคงไม่หนีหายไปไหนหรอกมั้ง" ภามเงยหน้าขึ้นมามองวาโยแล้วทำสายตานิ่งๆ พร้อมกับหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าแล้วแกะมายัดใส่ปากเธอแบบไม่ทันตั้งตัว "เห้ย!"
"อุ๊บ!" ลูกอมฮอลล์ไม่ต่ำกว่าสี่เม็ดถูกยัดใส่ปาก ก่อนที่ภามจะเอามือมาปิดไว้ไม่ให้คายออก "อมไว้จะได้เลิกบ่น"
"อื้อ!! ไอ้ภาม! ไอ้เพื่อนชั่ว"
"ถึงจะชั่วก็เพื่อนมึงไหมล่ะโย กูไม่เอาหินให้อมก็ดีเท่าไหร่แล้ว" ภามรีบดึงมือออกเมื่อวาโยทำท่าจะกัด พอมือหลุดออกจากปาก เธอก็รีบคายทิ้งทันที
"แค่กๆถ้าลูกอมติดคอฉันตายขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ!"
"เดี๋ยวพาไปวัด"
"เอ้า! ไม่พาไปโรงพยาบาลก่อนหรอวะ" เจเจถาม
"ไม่ต้องหรอก พาไปวัดทีเดียวเลย ขี้เกียจไปเพิ่มภาระให้หมอที่โรงพยาบาล"
"อึ๊ย! นี่แกหาว่าฉันเป็นภาระหรอไอ้ภาม แกตายซะเถอะ!"
ภามวิ่งหนีโดยมีวาโยที่ถือไม้บรรทัดฟุตเหล็กวิ่งไล่ตีตามหลัง เจเจแค่แซว มีแต่ภามนี่แหละที่สามารถถึงเนื้อถึงตัววาโยได้
พื้นที่มีเป็นร้อยตารางวา แต่เลือกที่จะวิ่งไล่ตีกันแค่รอบโต๊ะหินอ่อน
"โย! ถ้าโดนขึ้นมาจริงๆมันเจ็บนะเว้ย"
"ก็ตีให้เจ็บไง! ตีไม่เจ็บแล้วฉันจะตีทำไม"
พรึ่บ~
"เห้ย! โย เฉียดหน้าไปนิดเดียวเอง"
หมับ! ภามตวัดมือล็อคคอวาโยไว้แบบหลวมๆก่อนที่เธอจะดิ้นแรงๆเพื่อให้หลุดพ้น แต่ทว่า! งับ~
"อ๊ะ!" วาโยถูกคนที่ล็อคคออยู่ด้านหลังกัดเข้าที่หูจนร้องเสียงหลงก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นจับ "อี๋~ น้ำลาย! สกปรกที่สุดเลยไอ้ภาม!!"
จากคู่กัดกลายเป็นคู่หมั้น สู่ขั้น... สามีภรรยา จะว้าวุ่นแค่ไหนต้องมาลุ้นกัน "แค่เหล้าแก้วเดียวเท่านั้นทำให้ต้องมาแต่งงานกับคนที่ตนไม่ขี้ชอบหน้าแบบสายฟ้าแลบ!!" ภีม ภากรณ์ เจ้าชู้ตัวพ่อ หล่อรวย เพอร์เฟ็ค ลูกชายคนโตของตระกูล มีความเป็นผู้ใหญ่แต่ไม่มีวันใช้กับผู้หญิงที่ชื่อน้ำชา "ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีวันชอบผู้หญิงแบบเธอ ยัยน้ำเน่า!" ...แต่ทว่า! พอได้เธอแล้วก็ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย -_-* น้ำชา ชิชาภัส สาวสวยตัวเล็กแสบซ่า กล้าได้กล้าเสีย ถึงแม้ว่าหน้าจะหวานแต่ถ้าได้ลองชิมจะรู้ว่าแซ่บ!! "จะมาขอฟรีๆแบบนี้ได้ยังไง ถ้าอยากได้ก็จ่ายมาสิ!"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"