โปรย คลั่งรักน้องรหัส เมื่อเสืออย่างเขาอยากฟันน้องรหัสแล้วทิ้ง คิดแค่จะจีบเธอเล่น ๆ ได้แล้วตีจาก แต่ไหงดันไปตกหลุมรักเธอเข้าเต็มเปา เขา... อัครัฐ พี่รหัสสุดหล่อขวัญใจสาว ๆ เธอ... แพรพิมพ์ดาว สาวน้อยแสนสวยน่ารักแต่จนแสนจน บวกความเฉิ่มเชยสุดบรรยาย เมื่อความจริงเปิดเผยว่าเขาแค่หลอกเล่น เธอก็พร้อมตีจาก แม้จะเสียใจเพียงใดก็ตาม แต่เธอไม่อยากเป็นของเล่นใคร แต่เขานี่สิไม่ยอมปล่อยเธอไปตลอดชีวิต!
1
“รอนานไหมคะพี่รัฐ” เสียงใสของสาวน้อยปีหนึ่งนามว่าแพรพิมพ์ดาวทำให้อัครัฐที่จอดรถรออยู่รีบลงไปเปิดประตูรถในทันที
“ไม่นานครับ” อัครัฐเอ่ยบอกสาวน้อยด้วยรอยยิ้ม เธอเป็นน้องรหัสของเขา และตอนนี้กำลังคบหาดูใจกันอยู่
แพรพิมพ์ดาวเป็นสาวน้อยปีหนึ่ง นักศึกษาทุนยากจนที่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้ และรับจ๊อบทำงานไปทั่ว นั่นรวมถึงการรับทำรายงานและสอนพิเศษให้นักเรียนม. ปลายด้วย
ความเฉิ่ม ๆ เชย ๆ ของเธอทำให้เพื่อนสนิททั้งสองของเขาท้าพนันให้เขาตามจีบแพรพิมพ์ดาวให้ได้
ใช่ว่าเธอดูเชยๆ ตามประสาเด็กสาวบ้านนอก แต่เธอมีหน้าตาโดดเด่นและสวยมากเชียวล่ะ
แรก ๆ ที่เขาตามจีบเธอ เธอไม่สนใจเขาเลย รวมถึงหนุ่ม ๆ หลายคนที่ตามจีบเธอ เธอก็ไม่สนใจหนุ่มพวกนั้นเช่นกัน
แม้เธอจะดูเชยแสนเชย แต่งตัวธรรมดาและทำงานไปเรียนไป แทบไม่มีเวลาว่าง แต่รูปร่างหน้าตาของเธอก็สวนทางกับการแต่งตัวอย่างสิ้นเชิง
ใช่แล้วเธอเป็นคนสวย หุ่นดีและผิวดี
เขาไม่ละความพยายาม ยิ่งยากยิ่งอยากได้ เลยตามจีบเธอจนสำเร็จ เพราะเขาได้ช่วยเหลือเธอเอาไว้จากพวกนักเรียนช่างที่ตีกัน จนก่อเกิดความประทับใจต่อกัน อีกทั้งยังเป็นพี่รหัสที่หมั่นดูแลเอาใจน้องรหัสอย่างเธอทุกครั้งที่มีโอกาส
แม้จะเป็นแฟนกันแล้ว แต่แพรพิมพิ์ดาวค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัว เสือผู้หญิงอย่างเขาไม่เคยได้แตะต้องไปมากกว่ากอด แค่จูบยังไม่เคยได้จูบเลย
อัครัฐพาหญิงสาวไปรับประทานอาหาร ก่อนจะพาไปส่งที่หอพักในมหาวิทยาลัย
หอพักที่นี่มีกฎเข้มงวดต้องกลับเข้าหอพักก่อนสองทุ่ม เขาไม่สามารถพาเธอไปเถลไถลที่ไหนได้ นอกจากวันเสาร์และวันอาทิตย์ที่ยังพอมีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอก็จะรับจ๊อบทำงานและสอนพิเศษ บ้างก็รับจ้างทำรายงาน กลายเป็นเขาเองที่ต้องตามไปเฝ้าเธอทุกที่เหมือนเงาตามตัว
“ไอ้รัฐ กูถามมึงจริงสิวะ” กวินเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความสงสัยใคร่รู้
“ถามอะไรวะ
“กับน้องแพรคนสวย สรุปเสือผู้หญิงอย่างมึงได้เคยอะไรกับน้องหรือยังวะ”
“ยังเลย” อัครัฐตอบตามจริง
เสียงหัวเราะดังขึ้น ทำให้อัครัฐรู้สึกหงุดหงิดพอสมควร
“หัวเราะทำส้นตีนอะไรของมึงวะ”
“ขาอ่อนก็น่าจะยังไม่เคยเห็น กูเห็นมึงเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงอยู่หลายเดือนแล้ว สรุปยังไม่ได้แอ้มอีกเหรอวะ”
“เขาค่อนข้างหวงตัว” จริง ๆ เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจอยู่ไม่น้อยที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงปล่อยเนื้อปล่อยตัว
แรกเริ่มเดิมทีเขาตั้งใจจีบเธอเพื่อหวังหลอกฟันนั่นแหละ เพราะเพื่อนท้าพนันเขา เนื่องจากแพรพิมพ์ดาวเป็นสาวน้อยปีหนึ่งที่มีหนุ่มหลายคนตามจีบ แต่ก็จีบไม่สำเร็จสักคน อกหักกันเป็นทิวแถม เพื่อนสองคนของเขาคือกวินกับเปรมจึงท้าให้เขาลองจีบดู ถ้าจีบสำเร็จ พวกมันจะยอมเลี้ยงข้าวฟรีทั้งปีเลย
เนื่องจากความเมาและความคะนองปาก เขาก็บ้าจี้ไปรับปากพวกมัน
แต่เขาจะชนะพนันก็ต่อเมื่อหลอกให้เธอรัก ก่อนจะฟันแล้วทิ้ง
เนื่องจากสนใจเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงยอมรับปากด้วยความคะนอง ผลสุดท้ายเขานี่แหละไม่ยอมปล่อยเธอไป
“หวงตัวแล้วทำไมวะ เสือแบบแกก็หงอกลายเป็นแมว ให้เขาเล่นตัวเหรอวะ” เปรมเอ่ยแซว
“ไม่ใช่อย่างนั้น” อัครัฐทำหน้ายุ่งเหมือนโดนเพื่อนไล่บี้
“ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหนวะ เสียเชิงชะมัดว่ะไอ้รัฐ คบกันตั้งหลายเดือนแกยังไม่ได้แม้แต่จะเห็นขาอ่อนเขา กับคนอื่นไม่เกินสามวันแกจัดชุดใหญ่ไฟกะพริบ”
“แกพูดเหมือนฉันเป็นพวกบ้ากามอย่างนั้นแหละ” อัครัฐด่าเพื่อน
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่มันนานเกินไปแล้ว ตั้งหลายเดือน หรือว่าแกชอบยายเฉิ่มนั่น”
“หุบปากไปเลย คนอย่างฉันเหรอจะชอบผู้หญิงเชยๆ แบบนั้น”
“แล้วแกยึกยักอะไรอยู่ว่ะ”
“แกจะพูดให้ได้อะไรวะนี่ แล้วเลิกซักได้แล้ว ฉันไม่ใช่จำเลยของแกสักหน่อย” อัครัฐเริ่มหงุดหงิด
“แกคงจำได้ว่าถ้าแพรพิมพ์ดาวขึ้นปีสองแล้วแกยังไม่ได้หล่อน แกแพ้พนันต้องเลี้ยงข้าวพวกฉันหนึ่งปีเต็ม” กวินยิ้มขำ เขากับเปรมพนันกันอีกทอดว่า ยังไงก็ต้องชนะแน่ ๆ
“เออ ๆ จำได้” อัครัฐรับคำไปอย่างนั้นเอง ศักดิ์ศรีค้ำคอน่ะใช่ แต่เขาเองก็ยังไม่มีโอกาสเหมาะ
ที่เขาอยากได้เธอไม่ใช่เพราะการเดิมพันกับเพื่อนเพียงอย่างเดียว แต่เพราะเธอดูมีคุณค่าน่าปรารถนา เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ใครง่าย ๆ
ฐานะอย่างเขาหากจะเลี้ยงข้าวเพื่อนไปอีกสิบปี ขนหน้าแข้งก็ไม่ร่วง เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคบกับเธอได้นานหลายเดือนเช่นนี้ และในช่วงเวลาที่คบหากันเขาก็ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย อาจเพราะต้องตามติด ต้องตามจีบ ต้องตามเทคแคร์ดูแลเอาใจใส่ทั้งในฐานะแฟนและพี่รหัส เขาเลยเลิกสนใจผู้หญิงทุกคนรอบ
กายไปโดยปริยาย แม้ว่าพวกหล่อนจะมาทอดสะพานให้เขาเพียงใดก็ตาม
“แกจะยอมแพ้ก็ได้นะโว้ย!”
“ฉันนี่นะจะแพ้พวกแก”
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
เธอต้องหมั้นหมายกับหลานชายของเขา แต่เพราะประสบอุบัติเหตุทำให้เกิดผลข้างเคียงกลายเป็นผู้หญิงอ้วนสุดแสนอัปลักษณ์ หลานชายของเขาจึงขอถอนหมั้น แต่เธอไม่คิดว่าเขาผู้มีศักดิ์เป็นอาจะเป็นคนหมั้นหมายกับเธอแทน คุณอาหนุ่ม เพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาที่เธอแอบชอบมานานหลายปีแล้ว ในที่สุดจะได้เป็นสามีของเธอจริงๆ
พิมพ์ลภัสโดนมารดาเลี้ยงกับน้องสาวใจร้ายโยนออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน และโพทะนาไปว่าเธอหนีตามผู้ชายไป เพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ กลับมาอีกครั้ง พิมพ์ลภัสจึงเปลี่ยนจากบทนางเอกกลายเป็นนางร้ายเอาคืนคนที่ทำเอาไว้กับเธออย่างสาสม!
หวังจื่อหลินอ่านนิยายจบด้วยความโมโหที่นางเอกในนิยายโดนทำร้ายจนตาย เธอเดินข้ามถนนไม่ทันระวังจึงโดนรถชน หลิวเหวินจงเพื่อนชายคนสนิทที่แอบรักเธอจึงเข้ามาช่วยเอาไว้ แต่ทั้งสองก็โดนรถชนอยู่ดี สองหนุ่มสาวกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงนิทรานอนหลับไม่ฟื้น แต่ขณะเดียวกันก็ทะลุมิติเข้าไปอยู่ในนิยายเล่มที่ตัวเองอ่าน และเข้าไปแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นให้แปรเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"