จากคู่กัดกลายเป็นคู่หมั้น สู่ขั้น... สามีภรรยา จะว้าวุ่นแค่ไหนต้องมาลุ้นกัน "แค่เหล้าแก้วเดียวเท่านั้นทำให้ต้องมาแต่งงานกับคนที่ตนไม่ขี้ชอบหน้าแบบสายฟ้าแลบ!!" ภีม ภากรณ์ เจ้าชู้ตัวพ่อ หล่อรวย เพอร์เฟ็ค ลูกชายคนโตของตระกูล มีความเป็นผู้ใหญ่แต่ไม่มีวันใช้กับผู้หญิงที่ชื่อน้ำชา "ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีวันชอบผู้หญิงแบบเธอ ยัยน้ำเน่า!" ...แต่ทว่า! พอได้เธอแล้วก็ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย -_-* น้ำชา ชิชาภัส สาวสวยตัวเล็กแสบซ่า กล้าได้กล้าเสีย ถึงแม้ว่าหน้าจะหวานแต่ถ้าได้ลองชิมจะรู้ว่าแซ่บ!! "จะมาขอฟรีๆแบบนี้ได้ยังไง ถ้าอยากได้ก็จ่ายมาสิ!"
#หน้าสถานบันเทิงชื่อดัง
"แฟนแกจะมาถึงกี่โมงเนี่ยเกรซ เราเข้าไปข้างในกันก่อนไม่ได้หรือไง" แป๊ะ! น้ำชาเอ่ยถามพลางตบยุงที่ขาตัวเองไปด้วย
"เขาบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว"
"จะถึงๆเป็นชั่วโมงแล้วนะ ไม่เห็นจะถึงสักที ถ้าต้องรอนานกว่านี้ฉันต้องเป็นไข้เลือดออกตายแน่ๆเลย" คนตัวเล็กทั้งบ่นทั้งเกาแขนตัวเอง ผิวอ่อนนุ่มที่เคยขาวอมชมพูตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัด
การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าประตูทางเข้าของคลับก็ต่างพากันมองมาอย่างสงสัยว่าผู้หญิงสองคนนี้กำลังยืนรออะไรกันอยู่ ทำไมถึงไม่มาแลกบัตรเข้าไปข้างในเสียที
"นั่นไงแฟนฉันเดินมานู่นแล้ว" เกรซชี้ไปที่แฟนตัวเองแล้วยิ้มอย่างดีใจ น้ำชาจึงเงยหน้ามองตามนิ้วก็เจอกับผู้ชายหน้าหล่อเบ้าหน้าฟ้าประทานที่กำลังเดินตรงเข้ามา
คนตัวเล็กพยายามเพ่งมองให้แน่ใจว่าใช่คนที่เธอรู้จักหรือเปล่า มองในความมืดว่าคล้ายแล้ว พอโดนแสงไฟจากหน้าคลับส่องกระทบเท่านั้นแหละ! เธอฟันธงได้เลยว่าจำคนไม่ผิดแน่ๆเพราะผู้ชายคนนี้เธอรู้จักเป็นอย่างดี
"คนนี้น่ะหรอแฟนแก!?" น้ำชาถามขึ้น
"แกหมายถึงคนไหน?" เกรซขมวดคิ้วถามกลับอย่าง'งงๆเพราะไม่รู้ว่าน้ำชากำลังมองผู้ชายคนไหนอยู่ แต่ที่แน่ๆคือสายตาของน้ำชาไม่ได้มองที่แฟนของเธอเลยสักนิด จนกระทั่งผู้ชายคนนั้นเดินมาหยุดยืนตรงหน้าน้ำชา
"....." เขามองหน้าเธอ เธอมองหน้าเขาอยู่นานจนเกิดเป็นสงครามเย็นทางสายตา ก่อนที่จะเป็นน้ำชาเองที่พูดขึ้น
"เกรซ! ฉันขอสั่งห้ามให้แกเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ซะ" น้ำชาพูดเสียงแข็งออกคำสั่งกับเพื่อนแต่สายตาของเธอก็ยังไม่ละไปจากผู้ชายตรงหน้า
"คือผู้ชายคนนี้ไม่ใ..." พรึ่บ! คนตัวเล็กยกมือขึ้นปรามเพื่อนตัวเองไว้ ไม่ยอมเปิดโอกาสให้เธอได้อธิบาย
"แกไม่ต้องพูดเกรซ ถ้าแกอยากได้ผู้ชายดีๆสักคนมาเป็นแฟนล่ะก็... เดี๋ยวฉันจะหาแฟนใหม่ให้แกเอง จะเอาสักกี่สิบคนแกว่ามาเลย! ฉันคิดว่าผู้หญิงสวยๆอย่างแกไม่ควรคบกับผู้ชายแบบนี้!"
"ทำไม ผู้ชายแบบฉันมันทำไม" ผู้ชายตรงหน้าน้ำชาเอ่ยถามขึ้นท่ามกลางความงุนงงของเกรซและผู้ชายอีกคนที่เดินตามหลังเขามาติดๆ "ว่าไง? พูดมาสิว่าผู้ชายแบบฉันมันทำไม"
"ก็นิสัยแย่ไง!" น้ำชากอดอกพูด
"ถ้าฉันนิสัยแย่ เธอเองก็โคตรแย่... ยัยน้ำเน่า!" เขาพูดชื่อนี้ด้วยสีหน้าท่าทางที่กวนประสาท หนำซ้ำยังแกล้งส่งนิ้วมาเขี่ยจมูกเธอเล่นอีก มีคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำแบบนี้กับเธอได้ นั่นคือภีม! คู่อริเก่าสมัยที่ทั้งคู่ยังคงเป็นนักเรียนกันอยู่
พอนึกถึงอดีตที่ผ่านมากับการกระทำของเขาในตอนนี้ ยิ่งทำให้คนตัวเล็กโกรธจนควันออกหู
"น้ำเน่าใช่ไหม... ได้!" หมับ! น้ำชาคว้าแขนภีมดึงเข้าหาตัวแล้วจับนิ้วที่เคยเขี่ยจมูกเธอเล่นมากัดจนเต็มแรง
"โอ๊ย! ยัยหมาบ้า ฉันเจ็บ! ปล่อยนะเว้ย!" ภีมพยายามสะบัดมือให้หลุด แต่ยิ่งสะบัดเท่าไหร่แรงงับก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เกรซที่ยืนงงเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเข้ามาช่วยห้าม
"น้ำชาๆ แกใจเย็นๆก่อน แกกำลังเข้าใจผิด"
"ไม่ผิดหรอก ฉันรู้จักผู้ชายคนนี้ดี ไอ้ภีมมันเจ้าชู้จะตาย แกเลิกกับผู้ชายคนนี้เลยนะเกรซ" น้ำชาพูดทั้งๆที่ยังกัดนิ้วของภีมอยู่
"แฟนฉันชื่อโซ่ไม่ได้ชื่อภีมคนที่แกกัดอยู่ตอนนี้ แกปล่อยก่อนน้ำชา" เกรซรีบพูดอธิบายและชี้ไปที่แฟนตัวเองอีกครั้งในระยะใกล้ "นี่ไงแฟนฉันคนนี้ ไม่ใช่คนนี้"
"!?" น้ำชาชะงักนิ่งไปชั่วขณะหลังจากที่มองตามเรียวนิ้วของเกรซ ภีมจึงค่อยๆดึงนิ้วของตัวเองออกจากริมฝีปากอวบอิ่มช้าๆไปดูรอยฟันที่เธอฝากไว้ ก่อนจะร้องซี๊ดออกมาเบาๆ
"ผะ ผมเองครับแฟนเกรซ" โซ่ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ตั้งแต่ต้นยกมือขึ้นโชว์ตัว ทำให้น้ำชาที่ยืนนิ่งตัวแข็งเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
จะเอายังไงต่อล่ะทีนี้ กัดเขาไปแล้วด้วย...
คำโปรย... จะทำยังไงถ้าตื่นมาในอ้อมกอดเพื่อนสนิทอย่างไอ้ภาม จะปลุกมันดีไหม หรือปล่อยผ่านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี แต่เรื่องนี้มีบทสรุปอยู่ว่า..."ใครรู้สึกก่อน แพ้!!" ภาม ภาคิน หล่อ รวย เพอร์เฟ็ค เจ้าชู้ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์ ชอบหยอด ชอบแกล้งเพื่อนสนิทอย่างวาโย สถานะ : โสดแต่ไม่สนิท วาโย วนิดา สาวสวยตัวเล็กน่ารัก นิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเพื่อนชาย สถานะ : มีแฟนแล้ว สปอยล์... "ซี๊ด~ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนนะโย มึงโดนกูไปแล้ว" ภามดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้วาโย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อยสิ่งที่เพื่อนตัวดีของเขาเข้ามาก่อไว้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานจนเกิดเป็นความสนิทใจแต่จะรู้ไหมว่ามีใครคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว #แค่เส้นบางๆที่เรียกว่าเพื่อน
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"