เพราะความเมาหรือความหิวผู้ชายจนหน้ามืดตามัวก็ไม่รู้ทำให้ดวงมณีสาวแก่วัยขึ้นคานแบบเธอลากหนุ่มรุ่นลูกมากินอย่างตะกละตะกาม แต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกชายหนุ่มคนนั้นดันเป็นหนุ่มเนิร์ดที่ทำงานในบริษัทเธออีก
เพราะความเมาหรือความหิวผู้ชายจนหน้ามืดตามัวก็ไม่รู้ทำให้ดวงมณีสาวแก่วัยขึ้นคานแบบเธอลากหนุ่มรุ่นลูกมากินอย่างตะกละตะกาม แต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกชายหนุ่มคนนั้นดันเป็นหนุ่มเนิร์ดที่ทำงานในบริษัทเธออีก
เสียงเพลงดังไปทั่วร้านเหล้าผีเสื้อราตรีต่างโยกย้ายเล่นไฟ หนุ่มหล่อสาวสวยต่างเดินกันให้ควัก
วันนี้ดวงมณีโดนเพื่อนสาวอย่างฮันนี่ชื่อที่บ้านเรียกชาติชาย ที่อกหักในรอบที่ห้าของเดือนชวนเธอที่ไม่มีผัวไม่มีแม้แต่แฟนมาหากินข้างนอกในที่แปลกใหม่
ไม่รู้ฮันนี่ไปหาร้านนี้เจอได้ยังไงแต่ร้านนี้มีแต่ผู้ชายงานดีทั้งนั้นจนดวงมณีที่ตอนแรกอิดออดไม่อยากจะมา
แทบน้ำลายหกเวลาที่หนุ่มน้อยนุ่งแค่กางเกงในตัวเดียวขึ้นไปเต้นโยกย้ายบนเวทีล่อตาล่อใจเหล่าแม่ยกกระเป๋าหนักๆอย่างพวกเธอให้หลงเสน่ห์
"วันนี้นะนังดวงแกต้องหาเด็กไปกินสักคนหยากไย่ขึ้นเต็มหว่างขาแกไปหมดแล้ว"
"นังฮันนี่ปากดีนักนะ ถึงไม่มีผัวแต่มีมือโว้ย! ช่วยตัวเองได้"
ดวงมณีตอบกลับเพื่อนสาวที่กล้าดียังไงมากล่าวหาว่าเธอหยากไย่ขึ้นก็แค่เธอขาดผู้ชายมาประมาณสองเอ๊ะหรือสามปีหรือสี่ว่ะ
เออนั่นแหละเธอมัวแต่ยุ่งกับงานจะให้ทำยังไงได้ แม่ของเธอก็บ่นทุกวันจนหูชาไปหมดด้วยว่าอยากเลี้ยงหลาน บอกให้ไปรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามาก็ไม่เอา ค่อยแต่จะมากดดันเธออยู่ได้ ไม่เข้าใจคำว่าหาผัวไม่ได้หรือไงไม่รู้
"ยังไงก็ตันย่ะ แกต้องหาผู้ชายทะลวงเข้าไปไม่งั้นแกตายไปยมบาลถามว่ามีเซ็กส์ล่าสุดเมื่อไหร่แกจะตอบท่านยมไม่ได้เอานะยะ"
ฮันนี่พูดด้วยความหมั่นไส้พามาหาผัวยังมาเรื่องมากอีก
"เออๆ จัดมาเลยขี้เกียจเถียงอีกอย่างตายคาอกเด็กดีกว่าตายคาเตียงโรงบาลอย่างเดียวดาย ไป๊!ฉันจะต้องได้ผัว"
สองสาวตกลงกันได้แล้วก็รีบเดินเข้าไปโชนที่ชายหนุ่มหล่อน่ากินยืนเรียงแถวกันอยู่
"นังดวงน้องผมทองนั่นฉันจองนะ" ฮันนี่บอกเมื่อเจอหนุ่มที่ตรงสเปกแล้ว
"เออๆ ผ่านๆไม่ใช่สเปก"
ดวงมณีบอกปัดและมองไปยังหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่ยืนเด่นสะดุดตาเธออยู่ สายตาเย็นชามองมาสบตาเธอเข้าพอดี เหมือนมีไฟฟ้าสถิตทำให้ดวงมณีขนลุกเพียงแค่สายตาเย็นชาที่มองมา
"แกเด็กนั่นน่ากินว่ะ หล่อ เย็นชา ดูเข้าถึงยากดีว่ะ "
ดวงมณีพูดขึ้นเมื่อหนุ่มน้อยคนนั้นหันไปมองทางอื่นไม่สนใจเธอแล้ว สเปกไม่สิพรหมลิขิตต้องใช้แน่ๆ ดวงมณีบอกตัวเองพร้อมกับยกมือขึ้นมาเช็คน้ำลายมุมปาก
"น้องมังกร แกหาคนใหม่เลยชะนีคนนี้ยาก แกไม่เห็นเหล่าแม่ยกที่ยืนจ้องจะงาบนางอยู่เหรอ คนนี้นางไม่สนใจเงินจ๊ะ พอใจก็ไปดูท่าเส้นใหญ่พอสมควร"
"เอ่อตุ๊ดไหนแกบอกเพิ่งเคยมา"
ดวงมณีละสายตาจากหนุ่มหล่อแล้วหันมาสนใจเพื่อนสาวที่อยู่ยืนข้างตนเอง
"เพิ่งเคยมากับแกไง ไม่เอาไม่คุยกับแกแล้วชะนีหาคนใหม่ฉันจะไปหาน้องคนนั้นเดี๋ยวมีชะนีนางอื่นหรือเก้งกวางแย่งของฉันไปกินก่อน "
พูดจบฮันนี่ก็เดินไปเลยทิ้งให้ดวงมณียืนงงงวยอยู่ในดงเหล่าแม่ยก
ดวงมณีมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนบนเวทีอีกรอบก็เห็นมีหญิงสาวคนหนึ่งเข้าไปคุยกับเขาอย่างสนิทสนมแถมยังจับมือถือแขนกันอีก
ไม่ได้การแล้วฉันต้องหาความมั่นใจให้กับตัวเอง ดวงมณีรีบตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์แล้วสั่งเหล้าผสมปนเปกันไปหมดแบบแรงๆเพื่อเพิ่มความมั่นหน้าและใจกล้าหน้าด้านเข้าไปหาเขา
เมื่อคิดว่าตัวเองเริ่มเมาได้ที่แล้ว เพราะความใจกล้ามาเกินร้อยแล้ว ดวงมณีตรงดิ่งไปหาชายหนุ่มที่ตนหมายตา แล้วเข้าไปคว้าแขนเขากระชากมาหาตนอย่างแรง
"คนนี้ของฉัน คืนนี้เขาจะไม่ไปกับเธอแน่นอน"
พอเดินเข้ามาใกล้ดวงมณีถึงรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คงอายุไล่เลี่ยกันกับชายหนุ่มคนที่เธอจับแขนอยู่นี้
"ป้ามั่นใจได้ยังไงคะ หนูมาก่อนยังไงมังกรก็ต้องเป็นของหนู "
"มังกรอันนี้ของฉันย่ะ ถ้านายไปกับฉัน ฉันจะขายบ้านขายรถขายบริษัทเพื่อมาเปย์นายคนเดียวเลย"
เอาสิ๊! ดวงมณีหันไปพูดกับชายหนุ่มที่ยังยืนนิ่งอยู่ไม่แม้แต่จะสะบัดแขนออกทั้งที่เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงมาแย่งหรือทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าเขา
สิ้นคำพูดของดวงมณีแววตาที่เธอบอกว่าเย็นชากลับสั่นระริกแล้วกระตุกคล้ายกับเจ้าตัวกำลังหัวเราะเยาะเธออยู่
"ฉันพูดจริงนะ อีกอย่างยัยเด็กผู้หญิงนี่ก็ไม่แซ่บเท่าฉันหรอก จะลองดูก็ได้นะ"
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือการที่ดวงมณีขาดแคลนผู้ชายมานานก็ไม่รู้ได้
เธอถึงกับยอมทิ้งทุกอย่างแถมพรีเซ้นส์ตัวเองสุดฤทธิ์เพื่อให้ได้ผู้ชายคนนี้มาครอบครอง
"ตกลง ผมจะไปกับคุณ" ชายหนุ่มที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น
"ไม่ได้นะคะมังกรวันนี้คุณบอกว่าถึงคิวฉันแล้วนิคะ" สาวหมวยคนนั้นพูดด้วยความไม่พอใจ
"ผมเปลี่ยนใจแล้ว เชิญคุณไปหาคนใหม่ได้เลยครับ"
ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับหันมาสนใจดวงมณี ที่ตอนนี้ใบหน้าสวยคมผิวขาวอมชมพูแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
มันน่ารักแถมน่ามองอีก คนอะไรสวยฉิบหาย แถมยังดูท่าทางจะแซ่บน่าดูแต่ว่าไม่ได้ของแบบนี้เขาต้องรองถึงจะรู้
" หื้ย! ฝากไว้ก่อนเถอะอีป้า"
หญิงสาวคนนั้นหันมาพูดกับเธอแล้วก็กระทืบเท้าเดินออกไปด้วยความไม่พอใจ
"เราไปกันได้รึยังครับ แม่สาวร้อนแรงของผม"
ชายหนุ่มเข้ามากระซิบชิดใบหูขาวพร้อมกับขมเม้นเบาๆจนดวงมณีขนลุก
"อะ เออ..ไปสิ"
ดวงมณีมีท่าทางตกใจเล็กน้อยแต่ก็ใจสู้ พร้อมกับเดินนำชายหนุ่มออกไปที่รถ
"จะไปโรงแรมผมหรือจะไปที่ของคุณ" ชายหนุ่มถามเมื่อเตรียมจะออกรถ
ดวงมณีได้แต่สงสัยว่าเขาแค่ทำงานบาร์โฮสถึงกับขับรถซูเปอร์คาร์คันหรูขนาดนี้เลยเหรอ สงสัยจะมีแม่ยกเปย์หนักน่าดู
ดีที่วันนี้เธอเตรียมมาเมาเต็มที่เลยไม่ได้เอารถของตัวเองมา
"ไปโรงแรมนายสิ "
"เรียกผมว่ากร" ชายหนุ่มหันมาบอก
"อ๋อ ฉันดวงนะ ดวงมณี"
เมื่อเขาบอกเธอจึงจำเป็นต้องบอกชื่อตัวเองไปด้วยตามมารยาท
"ครับ" ชายหนุ่มแค่ตอบรับยิ้มๆแล้วขับรถพุ่งออกไปทันที
เพราะรักจึงทำให้หนูนิดทำทุกอย่างเพื่อผู้มีพระคุณของเธอ ยอมแม้กระทั้งแต่งงานกับชายคนที่เขาไม่แม้แต่จะชายตามองเธอเลยสักนิด แถมเขายังควงคนอื่นมาเยาะเย้ยเธอให้เจ็บใจอีกทั้งๆที่รู้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน
"กล้ามากเลยนะเอยที่นอกใจฉัน กล้ามากที่พามันมาถึงที่นี่แถมยืนจูบกันอยู่หน้าห้องไม่อายฟ้าดินแบบนี้" "เอยไม่ได้จูบนะคะ เอยจะล้มคุณนทีเลยพยุงหน้าเลยใกล้กันแบบนั้น " เจ้าขาอธิบายตามความจริง "ทำไมโทรมาไม่รับ ข้อความอ่านแล้วก็ไม่ตอบเธออยากให้ฉันเป็นบ้าเหรอเอย" เขาถามเธอเสียงเครียดไม่เคยต้องเป็นแบบนี้มาก่อนเลยไม่รู้ว่าต้องจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง มันทั้งคิดถึงโหยหาแต่ก็กลัวเธอจะหาว่าเขาพูดเกินจริง นอกจากเธอจะไม่เชื่อแถมมองว่าเขาบ้าอีกเพราะเธอรู้จักเขาดีกว่าใครดีมากจนเขานึกอายเรื่องที่ผ่านมา แม้มันไม่ใช่ความผิดเขาในเมื่อตอนนั้นเขายังไม่ทำสัญญาและรู้สึกแบนนี้กับเธอ "เอยไม่คิดว่าคุณขุนจะคิดมากขนาดนี้ ก็เห็นวันก่อนบอกจะเรียกสาวๆ มาแก้เหงาไงคะ" เธอยังน้อยใจเรื่องนี้ไม่หายแม้รู้ว่าไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขา "เธอก็รู้ว่าตั้งแต่มีเธอฉันก็ไม่เคยเรียกใครมาอีก ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังเธอฉันติดเธอแค่ไหนทำไมเธอถึงมองไม่เห็นหรือตั้งใจจะมองข้ามมันคิดว่าฉันเป็นของเล่น" ......................................................................................................................................... "อื้อ! " มือเรียวยกขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกจนหมดอย่างรู้หน้าที่ ก่อนที่มือเล็กจะไล้ลงมาที่เข็มขัดราคาแพงของเขา แกร๊ก! "ถ้ารีบปล่อยมันออกมาเดี๋ยวก็ควบคุมไม่อยู่" "เอยคิดถึงคุณขุนมากนะคะ อื้อ!! " ได้ยินแบบนั้นคนที่ใจตรงกับเธอก็ก้มลงจูบปากฉ่ำหวานอีกรอบ ลิ้นใหญ่สอดแทรกเข้าไปดูดกลืนความหวานในนั้นด้วยความตะกละตะกลาม
สาวแสนสวยสุดมั่นแต่ก็ยังโดนทิ้งตลอดไม่ว่าจะคบหากับใครยิ่งคนล่าสุดที่เธอคาดหวังเอาไว้มากๆว่าคือชายที่จะแต่งงานด้วย แต่เขาก็ยังทิ้งเธอเพียงคำง่ายๆว่าเธอหวงตัวเกินไป งานนี้ต้องลำบากเพื่อนสนิทอย่างแทนไท ที่บังคับกึงขอร้องให้มาสอนบทรักที่เร่าร้อนให้จะได้ไม่โดนดูถูกแต่ทำไมเธอถึงลืมคืนนั้นไม่ลง แถมเพื่อนสนิทก็ยังมีท่าทีว่าจะไม่ยอมปล่อยเธอไปอีกด้วย "อื้ออ อย่ามากวนคนจะนอน " "แต่ฉันเป็นผัวเธอนะ จะทำอะไรก็ได้" หญิงสาวที่ยังหลับสนิทไม่รู้ตัวเพียงแค่ละเมอบอกปัดอย่างลำคาญเพียงเท่านั้น มือหนาลูบไล้ตามผิวเนียนนุ่มไปมาอย่างหลงไหลปากหนาเองก็พรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานซึ้งยิ่งอยู่ใกล้เธอเขายิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้ ความอดทนอดกลั้นที่มีมา 4-5ปีพังทลายลงเพราะคืนเดียว ไอ้ที่ปากเก่งว่าลืมเธอได้แล้วมันเป็นเรื่องที่เขาแต่งขึ้นมาหลอกตัวเองทั้งนั้น "อื้อ แทนบอกแล้วไงว่าอย่ามากวนแพร คนบ้า" เสียงแว้ดของเธอทำให้แทนไทต้องผงกหัวขึ้นมาดู ปรากฏว่าแม่เสือสาวของเขาเพียงแค่ละเมอแว้ดออกมาเพียงทำนั้น "ดีนะที่พูดชื่อผัวตัวเองถ้าพูดชื่อคนอื่นพ่อจะเอาให้จมเตียงทั้งวันทั้งคืนไม่ให้ไปไหนได้เลย" อีโรติก
แค่ทะลุมิติมาในโลกยุคโบราณก็นับว่าแย่มากพอแล้ว แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เธอต้องมาแต่งงานกับท่านอ๋องที่ขึ้นชื่อว่าอำมหิตมากที่สุดในเมืองหลวง แล้วจางอวิ๋นซีจะเอาตัวรอดจากเงื้อมมือของท่านอ๋องจอมโฉดได้อย่างไร
เมื่อความสัมพันธ์ลับๆ จบลง เพราะเขาต้องไปแต่งงานมีครอบครัว หล่อนจึงต้องหอบใจช้ำๆ และอีกชีวิตหนึ่งในครรภ์เดินจากไปอย่างไม่มีทางเลือก “ทำไมโลกมันกลมแบบนี้คะคุณภูมิ... ทำไมเราต้องเจอกันอีกด้วยคะ... ฮือออ” มือเล็กยกขึ้นปิดหน้าร่ำไห้ปิ่มจะขาดใจ ร่างกายสั่นเทิ้มน่าเวทนา การได้พบเจอกับภูมิระพีอีกครั้ง มันยิ่งทำให้แผลใจหัวใจขยายใหญ่มากยิ่งขึ้น นี่หล่อนจะทำยังไงดี... จะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ยังไง แล้วไหนจะยังลูกชายอีก หากภูมิระพีรู้ว่าหล่อนมีลูกของเขาติดท้องมา เขาอาจจะทำยังไง จะแย่งลูกไปจากหล่อนไหม
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
ปรมะพลาดพลั้งมีความสัมพันธ์กับนักศึกษาของตัวเองจนตั้งท้อง เขาจำใจต้องรับผิดชอบอย่างไม่มีทางเลือก แต่ผู้ชายระดับไฮเอ็นเช่นเขาไม่ยอมเข้าตาจนง่ายๆ หรอก ในเมื่อพลาดไปแล้วก็ช่างมัน รับแค่ลูกเอาไว้ และเขี่ยแม่ของเด็กทิ้งลงถังขยะ นี่แหละคือทางออกที่ยอดเยี่ยมที่สุด! ตัวอย่างเล่ม : ระหว่างที่รองเท้าสีดำเงาวับกำลังย่ำลงไปบนพื้นกระเบื้องราคาแพง เขาก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาชนเข้าที่ขาด้านหลัง ปรมะหยุดเดิน และก็หมุนตัวกลับไปมองสิ่งที่พุ่งเข้ามาปะทะร่างกายของตัวเอง เด็กผู้หญิงถักเปียสองข้าง... เขายิ้มที่มุมปากน้อยๆ ก่อนจะย่อตัวลงนั่งเผชิญหน้ากับเด็กตัวจ้อย “อย่าวิ่งซนนะครับเด็กดี...” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองเขา ก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างดีใจ “คุณพ่อ...” เขาไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของเด็กหญิงตรงหน้า แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจจนแทบช็อกคือใบหน้าของเด็กหญิงคนนี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับเขาตอนเด็กไม่มีผิด ปรมะถึงกับอึ้งงันไป แต่เด็กน้อยยังคงยิ้มแถมยังยกมือขึ้นลูบหน้าของเขาไปมา “คุณพ่อจริงๆ ด้วย... ไข่มุกไม่ได้ฝันไป... เย้...” “หนู...” ตอนนี้แม้แต่จะพูดออกมาให้เป็นคำยังยากสำหรับปรมะเลย เด็กคนนี้เรียกเขาว่าพ่อ แถมยังมีหน้าตาถอดแบบมาจากเขาในตอนเด็กอีกต่างหาก ซีรีส์ในชุดที่เกี่ยวข้องกัน 1. ขายหัวใจให้ท่านประธาน 2. มลทินรัก CEO 3. คืนเผลอรัก 4. อุ้มรักเมียแสนชัง
© 2018-now MeghaBook
บนสุด