“วันนั้นอาเมาแต่ไม่ได้สติเลอะเลือนนะ” เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ไม่จริงใช่ไหม? ใครก็ได้บอกเธอที... รัชต์จำทุกอย่างได้ ในขณะที่เธอปลอบใจตัวเองว่าเขาคงจำไม่ได้ “มีสาวน้อยทิ้งหยดเลือดพรหมจรรย์ไว้ให้ดูต่างหน้า หลังจากสารภาพรักและหลอกฟันอาจนหมดแรง” เหลือเชื่อ! ดูพูดเข้า นาราหน้าแดงซ่านลามไปถึงใบหู เธอนี่นะหลอกฟันเขา บ้าน่ะสิ!
นาราหรือนาง สาวน้อยแสนสวยวัย 23 เธอเพิ่งเรียนจบจากรั้วมหาวิทยาลัย กำลังยืนมองคุณอาหนุ่มข้างบ้านทะเลาะกับแฟนสาว เขาเป็นคุณอาวัย 42 ที่หล่อเหลาและหน้าเด็กกว่าอายุจริงมากๆ
รัชต์เป็นคนใจดี อบอุ่น และรักสุขภาพ เขาชอบออกกำลังกาย และยังเป็นเพื่อนรุ่นน้องของบิดามารดาเธออีกด้วย
นาราแอบเบ้หน้าในหัวข้อที่ทั้งสองทะเลาะกัน รุ้งลดาเป็นผู้หญิงสวยเก่ง แต่ถูกจับได้ว่าหล่อนคบซ้อนหลายคน อารัชต์ของเธอจับได้เลยคุยกันดีๆ แต่อีกฝ่ายพูดจาหาเรื่องชวนทะเลาะ เป็นที่มาของการเลิกรา
เธอคิดว่ารัชต์คงรักรุ้งลดามาก หล่อนสวยเก่งเสียขนาดนั้น
เธอนั้นแอบรักรัชต์ตั้งแต่แตกเนื้อสาว แต่เขามองเห็นเธอเป็นแค่หลาน ลูกสาวของเพื่อนรุ่นน้องเท่านั้น
เธอเห็นเขาชอบออกไปวิ่งในหมู่บ้าน เธอเลยตั้งนาฬิกาปลุกเพื่อจะออกไปวิ่งกับเขาด้วย ทั้งๆ ที่หากไม่มีเรียนเธอจะนอนตื่นสายมากๆ แต่เพราะอยากใกล้ชิดกับคนที่แอบชอบเลยต้องหัดลุกขึ้นมาวิ่งออกกำลังกาย กลายเป็นคนรักสุขภาพกับเขาขึ้นมาบ้าง เสียงทะเลาะเงียบหายไปแล้ว เธอมองตำราและสมุดปากกาในมือของตัวเองนิ่งอย่างชั่งใจ
เธอคิดจะเรียนต่อปริญญาโท เลยอยากให้รัชต์ช่วยติวหนางสือให้ เขาเป็นคนเก่งและสอนการบ้านเธอมาตั้งแต่เด็กๆ บิดามารดาไว้ใจเขามาก พวกท่านออกไปทำธุระนอกบ้าน ก็มักฝากฝังเธอเอาไว้กับเขา ฝากให้ติวหนางสือบ้างหรือนอนค้างอ้างแรมด้วย
เขาเป็นผู้ใหญ่ใจดีอบอุ่น เธอไม่เคยนึกชอบเพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่เธอชอบคนมีอายุแบบเขา อยู่ด้วยแล้วรู้สึกมั่นคงปลอดภัย เขาเป็นผู้นำ พึ่งพิงได้ เธอเอ่ยปากอันใดเขาจะช่วยเหลือทุกครั้งและไม่เคยปฏิเสธเลย
รัชต์เป็นคนมีน้ำใจ เขาพยายามช่วยเต็มที่ในทุกๆ เรื่อง แม้ตัวเองกำลังยุ่งขนาดไหนก็ตาม
อารัชต์ของเธอใส่ใจ ดูแล ไม่ว่าจะเวลาไหนหากเธอเอ่ยปาก เขาจะถ่างตาลุกจากเตียงเพื่อช่วยเหลือเธอทันที
เขาเป็นผู้ชายที่มีภาวะความเป็นผู้นำ เป็นผู้ชายที่สมชายชาตรี เขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น แต่มักใจอ่อนกับลูกอ้อนของเธอเสมอ
เธอค่อยๆ เดินกอดหนางสือไปที่บ้านข้างๆ อย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก
ใจนั้นคิดว่ายังไงเขาคงไม่มีกะจิตกะใจจะติวหนางสือให้เธอเป็นแน่ เพราะคนอกหัก มันคงไม่มีแรงกายแรงใจจะทำอะไร
เธอเองก็อกหักได้ยังไงไม่รู้ ตอนรู้ว่าเขาเป็นแฟนกับรุ้งลดา เธอร้องไห้เสียใจอยู่หลายวัน ร้องไห้จนตาบวม ใจหนึ่งอยากแช่งให้คนทั้งสองเลิกกัน อีกใจนั้นคิดว่ามันบาป ไปแช่งให้เขาเลิกกัน
ถ้าเป็นเรา มีใครมาแช่งให้เลิกกัน เราก็คงไม่ชอบเหมือนกัน
แต่พอคิดได้ว่าถึงเธอจะแช่งให้เขาเลิกกัน เขาก็ไม่มีวันมาชอบตัวเองหรอก หากที่สุดแล้วเขาไม่ได้ชอบเราแต่แรก เธอก็เริ่มทำใจได้ระดับหนึ่ง
คนบางคนให้วิ่งตามขนาดไหน ถ้าไม่ใช่คู่กันแล้วก็ย่อมแคล้วกัน ถึงเขาไม่ได้ชอบคนอื่น ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะชอบเธอเสียหน่อยนี่นา
นาราหัวใจห่อเหี่ยวปวดหนึบ ความรักมันเข้าตา แอบรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง แต่เขาไม่ได้ชอบเรารักเรา มันเจ็บปวดทรมานพอๆ กับเห็นเขาผิดหวังจากคนอื่น
จนอยากจะตะโกนออกไปดังๆ ว่าทำไมเขาไม่รักเธอไม่ชอบเธอบ้าง เธอจะไม่มีวันทำให้เขาผิดหวังเสียใจเหมือนผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด
เด็กสาวมองร่างคุณอาหนุ่มที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม
เธอมองเขาตาปริบๆ ตามประสาเด็ก เพราะจะเดินเข้าไปปลอบก็ไม่กล้า แต่จะเห็นเขานั่งเสียใจอยู่คนเดียว เธอก็ทนไม่ได้อีกเหมือนกัน
“อารัชต์” เธอเรียกเขาเสียงแผ่ว แต่เหมือนเขาไม่ได้ยิน
นาราวางหนางสือลงที่โต๊ะมุมห้อง ก่อนจะเดินไปทรุดนั่งลงใกล้ๆ กับเขา
เขาเงยหน้ามองแต่ไม่พูดอะไร เธอเลยเลือกที่จะเงียบ รินเหล้าให้เขาไม่ปริปากพูดอันใดเช่นกัน
รัชต์ไม่ใช่คนพูดเยอะ เขาค่อนข้างจะพูดน้อย หรือไม่ค่อยพูด แต่การแสดงออกของเขาสำคัญกว่าคำพูด
เธอคิดว่าเขาคงเสียใจเรื่องรุ้งลดาเลยดื่มหนักขนาดนี้ เขาดื่มเหล้าก่อนจะมองเธอไม่วางตา เหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง... แต่ไม่พูด
“ไม่ออกไปกับแฟนเหรอวันนี้” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น เธอสะดุ้งสุดตัว เรื่องแฟนของเธอนะเหรอ
มันเรื่องโกหกทั้งเพ...
วันนั้นเธอรู้ว่าเขาตัดสินใจคบกับรุ้งลดา เธอเลยอยากจะหาใครสักคนมาทดแทนความรู้สึกอกหัก
เลยโกหกไปว่าภัทรพลเป็นผู้ชายที่คบหาดูใจกันอยู่ จริงๆ ภัทรพลเป็นแค่เพื่อนของเธอ แถมยังเป็นเกย์เสียด้วยซ้ำ แต่เธออ้างว่าภัทรพลเป็นแฟนเพื่อจะกันหัวใจตัวเองจากใครบางคน
บางทีเธอคิดว่าเขารู้นะว่าเธอคิดเช่นไรกับเขา สายตาของเธอ อาการของเธอ เขาเป็นผู้ชายเขาน่าจะรู้ แต่เขาก็ทำเหมือนกับไม่รู้
ในอดีตเขาคือพี่ชายที่แสนดี แต่ในวันนี้เขากลับหมางเมิน เย็นชา จิกกัดและปากร้าย เธอจึงอยากหลีกหนีเขาไปให้ไกล แต่ทำไมทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย เธอต้องมาเป็นเลขาของเขา แถมยังต้องมามีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับเขาอีก!
งานแต่งงานที่เกิดขึ้น เพราะผู้ใหญ่ เธอถูกสามีรังเกียจ ก็ให้มันรู้ไปว่าเขาจะเกลียดเธอไปได้สักกี่น้ำ เธอจะแกล้งเขาให้หนำใจ ทำหน้าที่เมียให้สาสมกับที่เขาเกลียด!
เธอแอบชอบเขาเพราะเขาคือพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ เธอจึงสารภาพรักกับเขาเมื่อเรียนจบและได้เข้าทำงานในบริษัทของเขา แต่เขากลับให้เธอเขียนใบลาออก เธอจึงหนีหายไปจากชีวิตของเขา ได้เจอกันอีกครั้งความจริงก็ถูกเปิดเผย!
เขาเป็นคุณอาของเพื่อน เย็นชา หน้านิ่ง แถมยังดุอีกด้วย ในค่ำคืนหนึ่งที่โดนเพื่อนชายวางยา เขากลับช่วยเธอเอาไว้ แล้วกลายเป็นคุณอาหนุ่มคลั่งรักที่ทำเอาเธอกลายเป็นนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขนแข็งแกร่งอบอุ่นอ่อนโยนของเขา
เธอพลาดท่าเสียทีเขาในค่ำคืนหนึ่ง เขาออกตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน จู่ ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกน้อยมาบอกเขาว่า เขาคือพ่อของลูก แล้วจากไป เขาได้เจอผู้หญิงอีกคน กลับตกหลุมรักเธอในทันที และความลับมากมายที่ถูกเก็บซ่อนก็เปิดเผยออกมาให้เขาได้รับรู้
‘ลู่ซิงเหยียน’ ไม่คิดเลยว่าการอาสาช่วยโจรผู้หนึ่งหลบหนีออกจากจวนเจ้าเมืองเพื่อแลกกับชีวิตของตนเองนั้น จะทำให้โชคชะตาของนางผูกติดกับ ‘เขา’อย่างไม่มีวันแยกจาก ********************* ลู่ซิงเหยียนทำงานอยู่ภายในจวนเจ้าเมืองหลิวลี่ซือในฐานะสาวใช้ เพื่อสืบหาคนร้ายที่ทำให้ตระกูลลู่ของนางถูกประหารทั้งตระกูล ทว่าวันหนึ่งมีชายชุดดำบุกเข้ามาขโมยของในจวนเจ้าเมือง เพื่อแลกกับชีวิตของตนเอง ลู่ซิงเหยียนจึงอาสาช่วยเหลือโจรผู้นี้หลบหนี นางเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือเขา นอกจากจะไม่ได้รับคำขอบคุณ เขากลับตามตอแย วนเวียนอยู่รอบกายนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ แต่ไม่รู้เป็นเพราะซาบซึ้งใจหรือชิงชังที่นางบังคับให้เขาหลบซ่อนอยู่ในถังอาจมกันแน่!!! ************************** “หมายความว่าอย่างไร” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม ดวงตาเขียวปัด ฟังจากโทนเสียงคล้ายกับเป็นเสียงคำรามในลำคอเสียมากกว่า ส่วนเจ้าของคำถามบัดนี้จับจ้องสตรีตรงหน้าด้วยความโกรธจัดจนแทบอยากจะกระโจนเข้ามาบีบคอ “ปัดโธ่ ท่านมีทางเลือกมากนักหรือ นี่เป็นวิธีเดียวที่ข้าคิดได้แล้ว หากอยากหนีออกไปโดยไม่ถูกจับได้ก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น” แม้ปากจะกล่าวไปเช่นนั้น แต่ใบหน้ากลับหดเล็กยิ่งกว่าฝ่ามือ ลู่ซิงเหยียนเหลือบมองร่างสูงสลับกับถังไม้ขนาดใหญ่บนรถเข็นที่เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลเน่าเหม็น ยามนี้เมื่อเปิดฝาที่ปิดอยู่ออกก็ยิ่งส่งกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนจนรู้สึกคลื่นเหียนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด นางเห็นร่างสูงยืนแข็งค้างอยู่ในเงามืดหลังพุ่มไม้หนาทึบ มือข้างที่จับมีดกำแน่นขึ้นกว่าเดิมจนน่าหวาดหวั่น ท่าทางโกรธจัดของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยในชีวิต คาดว่าภายในใจตอนนี้คงอยากปาดคอนางแล้วจับหมกลงไปในถังอาจมเป็นแน่ "ข้าจะฆ่าเจ้าซะ” เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน ************************************** สวัสดีค่ะ ไรท์กลับมาแล้ววววว เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องยาวนะคะ แนวโรแมนติกดราม่านิดๆ + เกมการเมืองหน่อยๆ ไม่ทะลุมิติ ไม่ย้อนเวลาค่ะ ไม่อิงประวัติศาสตร์และยุคสมัยใดๆ นะคะ ตัวละครและสถานที่เกิดขึ้นจากจินตนาการทั้งหมดของไรท์ค่ะ
"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"