ห้องแบ่งเช่าของ "ยวงสวาท" ว่ากันว่าเจ้าของใจดีนัก ใครไม่มีเงินจ่ายค่าเช่า ก็นำหัวใจมาจ่ายแทน เพราะเจ้าของโหยหาความรักเป็นที่สุด
6/9 ห้องเช่ายวงสวาท
ตอน ราจีฟ
“ได้ข่าวว่าแขกเข้าหรือเมื่อคืน เป็นยังไงบ้างละมึงเดินถนัดไหม ฮ่าๆ”
คำถามนี้ไม่ได้มีจากเจ๊ฝอยทองเจ้าของร้านอาหารตามสั่งคนเดียวที่ถาม แต่คนอื่นๆ ในซอยบรรดาเจ้าของห้องแบ่งเช่าหลายๆ รายก็ถามเช่นกัน เรื่องอะไรฉันจะบอกว่ามันดีขนาดไหน นึกถึงแล้วแทบจะเดินไม่ไหวแข้งขาพานอ่อนแรง ไม่ได้เหนื่อยสะสมเพราะการเก็บค่าเช่าเมื่อคืนหรอก แต่เพราะนึกถึงแล้วเสียวสะท้านไปทั้งกาย อยากให้ถึงคืนนี้ไวๆ เรียกว่าแทบจะรอพ่อราจีฟกลับมาไม่ไหวอยู่แล้ว ถึงยังนั่งไม่เต็มก้นเสียวแปลบๆ อย่างไม่เคย แต่ชอบใจไม่เบาทีเดียว
ฉันชื่อ ยวงสวาท เป็นเจ้าของห้องแบ่งให้เช่า
ส่วนราจีฟเป็นหนุ่มอาหรับฉันคิดว่ามันเป็นพวกอาหรับ จมูกโด่งผิวขาว ผมหยิกๆ ของมันนุ่มมือหนักหนา ฉันจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนขยำและทึ้งไปกี่หน รู้แต่ทุกครั้งที่เสียวซ่านทั้งข้างหน้าและข้างหลังก็จะจิกเนื้อ ทึ้งผม ขยำขนอ่อนตรงหน้าอกที่ยาวเป็นแนวไปถึงในกางเกงจนถึงถั่วแขกของมันอย่างลืมตัว ไม่คิดเลยว่าเด็กหนุ่มนมเพิ่งแตกบานแต่ถั่วใหญ่เอาการ จะทำให้ฉันระบมทั้งสองระบบถึงเพียงนี้
แต่ถึงแม้ฉันจะมีห้องแบ่งเช่า มีคนมาเช่าและจ่ายค่าเช่าด้วยวิธีที่ฉันพอใจแทนเงินในบางครั้ง แต่พูดอย่างไม่อายเลยว่าไม่เคยยอมให้ใครเข้าประตูปิด(หลัง) แต่เมื่อคืนฉันทนเสียงรบเร้าออดอ้อนของพ่อแขกขาวไม่ไหวจริงๆ ราจีฟเฝ้ากระซิบว่าไม่เจ็บ มันมีเควายเจลและมันชอบมากกว่าข้างหน้าเสียอีก แล้วพวกมันก็ชอบกันทุกคน
ผู้หญิงที่โน่นซึ่งฉันไม่แน่ใจว่าประเทศอะไรของมัน ก็ชอบ หากจะมีเซ็กส์ก่อนแต่งงานก็ทำข้างหลังเท่านั้น ทั้งนี้เพื่อเก็บพรหมจรรย์ไว้ให้เจ้าบ่าวตัวจริงในวันแต่งงานไม่เช่นนั้นพวกหล่อนจะมีความผิดฐานผิดประเวณี เสียตัวก่อนแต่งงาน และคู่นอนของพวกหล่อนก็มีความผิดไปด้วย
อย่างนี้ก็มีด้วยหรือ?
“เธอพูดจริงหรือราจีฟ”
“เรื่องอะไรที่ว่าจริงหรือไม่จริง เรื่องผมอยากอัดตูดพี่นะหรือ จริงสิ ผมชอบมาก” มันไม่พูดเปล่า มือขาวจนเส้นขนดูเขียวทั้งล้วงทั้งถูวนไปรอบๆ
“ขอชิมก่อนนะพี่”
มันขออะไรทีแรกฉันไม่เข้าใจ แต่พอมันเลื่อนตัวลงไปข้างเตียง ยกขาฉันพาดบ่าแล้วดันขึ้นยกสะโพกฉันขึ้นสูงเพื่อจะได้เห็นประตูปิดตายที่มันอยากชิมได้ถนัดชัดแจ้ง มันแลบลิ้นออกมายาวๆ ขยิบตาให้ฉันก่อนจะมุดหน้าลงไป
“โอ้ว” ฉันแทบสะดุ้ง บอกไม่ถูกว่ามันซ่านขนาดไหน ไม่ใช่ไม่เคยมีใครตวัดลิ้นเลียรอบๆ ประตูปิดของฉันแบบนี้มาก่อน เพราะคนเช่าห้องของฉันทุกคนจะต้องลงลิ้นประตูสวรรค์ของฉันแล้วเลยไปที่ประตูปิดด้วยทั้งสิ้น แต่ลิ้นแดงๆ แข็งๆ ของราจีฟมันทำให้ความรู้สึกแตกต่างกันจนฉันเผลอร้องอีกหลายครั้ง
“โอ้ว มันดีจริงๆ”
ราจีฟชิมรอบประตูปิดแล้วไม่ลืมขยับมาแหย่ปลายลิ้นชิมประตูสวรรค์ของฉัน ลิ้นอุ่นตวัดผ่านอัญมณีล้ำค่าตรงกึ่งกลาง มันช่วยไม่ได้ที่ฉันจะสะดุ้งตัวเกร็งแล้วขยุ้มผมหยิกๆ ของมันเต็มแรง พร้อมแอ่นร่างจนโหนกเนื้อกระแทกปากกระทบฟัน
ราจีฟหัวเราะเบาๆ แล้วมองสบตาฉัน สายตามันเหมือนท้าทายและคาดโทษว่าอีกประเดี๋ยวฉันจะโดนหนักกว่านี้ ก่อนมันจะก้มลงมาอีกครั้งทว่าครานี้มันขยับมาชิมยอดปทุมสีคล้ำของฉัน ขบเม้มแรงจนฉันอยากกระชากออก ทว่าไม่นานแรงขบกลับทำให้ประสาทสัมผัสเปิดกว้าง ซ่านเสียวอย่างประหลาด ยิ่งผสานกับแรงกระแทกนิ้วที่ราจีฟใช้ส่องทางเข้าประตูสวรรค์ ที่กระแทกเร็วรัวแบบไม่บอกไม่กล่าว และไม่เห็นใจแม้ฉันจะบิดกายหนีเพราะทานแทบไม่ไหว
“ราจีฟ อย่า โอ้ว”
“อย่าหยุดใช่ไหมพี่ ไม่หยุดหรอก” มันกระแทกรัวๆ ปากก็ขบเม้นยอดโน้นที ดูดยอดนี้ที จนฉันครางยาวยืดปล่อยความฉ่ำแฉะออกมาอย่างสุดกลั้น
“อื้อออ”
แต่พ่อแขกขาวยังไม่หยุดแค่นี้ มันมุดลงไปดูดกลืนความฉ่ำชื้นดุจเป็นของหวานล้างปากจนหมด แล้วลุกไปหยิบของบนหัวเตียง ปล่อยให้ฉันนอนปรือตาเป็นอีบ้าที่อยากให้มันทำซ้ำๆ อีกหลายๆ ครั้ง
ไม่นานราจีฟก็กลับมาพร้อมหลอดครีมสีขาวนวล กวัดแกว่งตรงหน้าฉัน ก่อนจะพลิกร่างอ่อนระทวยชื้นเหงื่อของฉันให้คว่ำลง
“โก่งก้นขึ้นมาที่รัก” มันเปลี่ยนสรรพนามเรียกฉันแล้ว และฉันก็บ้าคำเรียกหวานๆ จนต้องรีบดันก้นขึ้นสูง มันมองลอดระหว่างขามาสบตาฉันแล้วหลิ่วตาให้ แถมยังหลอกเอินติ่งเนื้อฉันเล่นด้วยการสะกิดเบาๆ ก่อนจะทาครีมเย็นวาบรอบประตูปิด
“เจ็บมากไหมราจีฟ” ฉันเริ่มกังวล
“เจ็บแต่มันสุดยอดมากดาร์ลิ่ง สาวๆ ที่บ้านผมชอบกันมาก แล้วเราก็ชาชินกันการอัดตูดพวกหล่อน มันแน่นมันสุดยอดจริงๆ”
“แต่พี่กลัวนะ” ฉันไม่ปิดบัง
เจ้าแขกขาวของฉันหัวเราะเบาๆ จูบแก้มก้นฉันดังจ๊วบ แล้วพูดเหมือนปลอบแต่ฉันว่าค่อนไปทางให้ทำใจเสียมากกว่า
“เป็นเมียแขกต้องอดทน แล้วพี่จะรู้ว่าทั้งใหญ่ทั้งยาว ทั้งแน่นทั้งตึงเป็นยังไง พร้อมละนะ”
มันยังถามความพร้อมอีก ก็เอาสิโก่งคอยจนเมื่อยแล้วนี่
มันนวดวนรอบๆ ประตูปิดอีกสักพัก มืออีกข้างก็ขัดถั่วแขกของมันไป ฉันแอบมองแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อก ถ้าถั่วแขกทั้งใหญ่ทั้งยาวขนาดนี้จะมาไขประตูสวรรค์ฉันก็พอใจมาก คงจะคับแน่นจนสุดเสียวยามเสียดสี แต่นี่มันจะไขประตูที่ปิดตายมาตลอดชีวิต มันจะไหวหรือ
“โอ๊ย!” ฉันเผลอร้องดัง เมื่อราจีฟแทงถั่วของมันเข้ามาแบบไม่บอกกล่าวให้ตั้งรับ มันแค่กดสะโพกฉันออกห่าง ถ่างก้นเพื่อให้เห็นประตูชัด แล้วเสียบฝักถั่วลงมาทันที
“เจ็บ” ฉันบอก
มือเริ่มกำผ้าปูที่นอนแน่นขึ้นเรื่อยๆ เมื่อราจีฟขย่มอยู่บนสะโพก ถั่วฝักยาวๆ ของมันขยับเข้าออกช้าๆ จนคล่อง ก็ขย่มเร็วขึ้นแรงขึ้นจนฉันคาดว่าบานประตูคงฉีกขาด ทว่ามันเสียวซ่านอย่างไม่เคยพบ จากร้องเจ็บฉันเปลี่ยนเป็นร้องเร่ง ให้มันทำแรงขึ้น เร็วขึ้น จนต่างพูดไม่เป็นคำ ราจีฟเองก็เอวดีเหลือหลาย ขยับโยก ขย่มเหยงจนฉันตัวเกร็งร้องราวสัตว์ป่า ถึงสวรรค์รำไรไม่รู้กี่ครั้ง กว่ามันจะหยุดนิ่ง แล้วเร่งสุดกำลังขย่มรัวๆ ก่อนซบลงมากอดฉันเอาไว้แน่น
“โอย ตายแล้ว” ฉันอุทานตกใจสุดชีวิต ใช้ศอกกระทุ้งให้มันขยับลงไปเสียที
ราจีฟลงนอนแผ่ข้างๆ แต่ถามอย่างแปลกใจ
“อะไรตายหรือที่รัก”
แม้ไม่มีแผ่นดิน หากแต่เรายังไม่สิ้นลมหายใจ ถึงสิ้นชาติหากแต่รักของเรามิได้สิ้นลง บราลี เป็นบอดี้การ์ดมือใหม่ ที่ทำงานพลาดจนถูกไล่ออกจากงาน ในวันเดียวกันนั้น บ้านของเธอก็ถูกไฟไหม้ แม่ถูกไฟคลอกบาดเจ็บ พ่อตกใจจนโรคหัวใจกำเริบ ต้องใช้เงินรักษาจำนวนมาก เมื่อเธอจะหันไปพึ่งแฟนหนุ่มที่รักกันมาหลายปี กลับพบเขากำลังคลุกวงในกับผู้ชายอีกคน!! เมื่อชีวิตมันบัดซบขนาดนี้ เธอจึงคิดฆ่าตัวตาย ... และทำจริง!! แต่ไม่ตาย มีคนมาช่วยไว้ ... พอรอดตายก็มีคนยื่นข้อเสนอแปลกประหลาด ... ให้เธอไปเป็นบอดี้การ์ดให้เจ้านาย แลกกับเงินมหาศาล และกว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร บราลีกับเพื่อนร่วมงานอีกสองคน ก็ได้ข้ามเวลาย้อนอดีตไปซะแล้ว
เมื่อความรักที่มีมากเหลือล้น ไวกูณฐ์นั้นอยากแต่งงานเสียทันทีที่เดินทางกลับมาจากเรียนต่อ หากแต่ จิรัฐิติกาลกลับกลัวการใช้ชีวิตคู่จึงปฏิเสธไป แต่เพราะอุบัติเหตุที่บังเกิดขึ้นทำให้ไวกูณฐ์ตาบอด จิรัฐิติกาลจึงตัดสินใจแต่งงานกับเขาในทันทีเพื่อเป็นการรับผิดชอบ เพราะการแต่งงานที่ไม่พร้อมทำให้อุปสรรคแห่งรักนั้นมีมาให้พิสูจน์หัวใจกันเนืองๆ
เจ้าฟ้าหญิงจิรัฐิติกาลในคราบชายหนุ่มดูจะเกษมสำราญเป็นอันมากเมื่อได้ออกมาท่องโลกกว้าง แม้จะไม่ค่อยสบอารมณ์อยู่บ้างที่มี 'ผู้คุม' เป็นไวกูณฐ์ ชายหนุ่มอ่อนแอ เจ้าหนอนหนังสือใส่แว่นลูกชายองครักษ์คนสนิทของพระบิดา แต่ถ้าไม่ยินยอมร่วมทางไปกับเขา เจ้าพ่อก็คงไม่ปล่อยออกจากกรงทอง เธอจำใจร่วมทางและสร้างความยุ่งยากเป็นภาระใหญ่หลวงให้เขา แต่ในคราเดียวกันความใกล้ชิด ความใกล้ชิดทำให้ความรู้สึกพิเศษเกิดขึ้นในใจ แต่จะทำอย่างไร เมื่อเธอฝังใจว่าเขาไม่ใช่ "ชายจริง" นิยายภาคต่อของ ลิขิตรักบัลลังก์หัวใจ
เมื่อต้องเสียแผ่นดินจากการช่วงชิงของพระเจ้าอา ทรรศินากัลยามาส เจ้าฟ้าหญิงรัชทายาทแห่งมธุรรัฐจำต้องเสด็จหนีจากแผ่นดินเกิด แฝงกายเข้าไปในสิงขรรัฐ จากที่คิดจะปลอมตัวเป็นนางกำนัล กลับตกกระไดพลอยโจนถวายตัวเป็นสนมของเจ้าหลวงรัฐสิงห์สีหนาทในนามลูกของศัตรู!? รอจนถึงวันทวงบัลลังก์คืน กล้วยไม้ป่าแรกแย้มเพิ่งผลิรับฤดูฝน เจ้าหลวงเอื้อมไปหมายจะเด็ด ก็ถูกพระหัตถ์เล็กๆ ตีเผียะลงบนหลังมือ "ดอกไม้จะสวยงามที่สุดเมื่ออยู่กับต้นเพคะ" ดำรัสขึงขัง "แต่พี่จะเก็บให้เธอ" รับสั่งกลับอ่อนโยน "ท่าจะเด็ดดอกไม้แรกแย้มเสียจนเคย" เจ้าฟ้าหญิงประชดตรงๆ เจ้าหลวงยกพระหัตถ์ในท่าสาบาน "สาบาน ต่อไปพี่จะไม่เด็ดดอกไม้ ไม่ว่าดอกไหน จะรอดอกฟ้าตรงหน้านี้ดอกเดียวเท่านั้น"
เมื่อซากีน่าน้องสาวอันเป็นที่รักถูกฆ่าข่มขืน หลักฐานในมือคือแผ่นเงินฉลุลวดลายสวยงาม ซาห์ราจำได้ทันทีว่าใครเป็นเจ้าของของสิ่งนี้ การตามล้างแค้นจึงเกิดขึ้น ชีคฮาซัน บินญาบิร อัล บุสตานีย์ กลายเป็นเหยื่อความแค้นที่เขาไม่ได้ก่อ ถูกหล่อนทรมานต่างๆ นานาและต้องสูญเสียเมียสาวในคืนวันแต่งงานจากน้ำมือซาห์รา แต่เมื่อความจริงปรากฏว่าใครเป็นฆาตกรที่แท้จริง ซาห์ราจะชดใช้สิ่งที่ทำลงไปให้แก่เขาด้วยชีวิต ตามกฏชีวิตแลกชีวิต แต่ชีคฮาซันกลับต้องการให้หลอนชดใช้ด้วย หัวใจ
เมื่อธิดาองค์น้อยเริ่มเติบโต ชีคกาเบรียนที่อยากให้ลูกรู้จักภาษาของแม่บังเกิดเกล้า จึงมองหาครูสอนภาษาชาวไทย แต่กลับได้ทโมนไพรไปแทน นางสาวกฤติกา หรือแม่ดาวลูกไก่ นอกจากสอนภาษาไทยให้ธิดาองค์น้อยของชีคแล้ว ยังสอนปีนต้นไม้กลายเป็นลิงเป็นค่าง จนพระนมของชีคเอือมระอา ทว่าท่าทางแก่นกะโหลกของดาวลูกไก่กลับจับใจต้องตาชีคกาเบรียนจนกลายเป็นความรัก แต่ปัญหาสงครามแบ่งแยกดินแดนในประเทศยังไม่สงบ เมื่อดาวลูกไก่ถูกจับตัวไปเพื่อต่อรอง แม้พระองค์ไม่อาจยกแผ่นดินเพื่อแลกกับผู้หญิงที่รักได้ แต่ไม่ได้นิ่งนอนใจเหมือนครั้งที่เสียสนมคนอื่นไป ทรงลอบออกจากวังเพื่อไปช่วยหญิงอันเป็นที่รักด้วยตนเอง
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"