ริมฝีปากหยักของอันเดรสละเลียดสัมผัสริมฝีปากอิ่มที่แสนหวานของเมลดานานแสนนาน นานจนเกือบทำให้เธอขาดอากาศหายใจ แม้จะไม่อยากถอนจูบออกตอนนี้ แต่เขาก็ต้องตัดใจ “จูบนี่คือคำตอบ ว่าเราเป็นแฟนกันแล้วนะน้องเม” “แน่ใจแล้วนะคะ ว่าพี่สิงห์ชอบผู้หญิงขี้เหร่อย่างเมจริงๆ” คำพูดถ่อมตัวของเมลดา ทำให้อันเดรสมันเขี้ยว จนต้องยื่นมือมาบีบจมูกโด่งๆ ของเธอเบาๆ ทุกอย่างกำลังสวยงาม แต่ทว่ากลับต้องมาจบลงและไร้ซึ่งการบอกลา หากคุณรู้สึกตัวจากอุบัติเหตุแล้วคุณสามารถมองเห็นวิญญาณได้ คุณจะรู้สึกอย่างไร และหากวิญญาณดวงนั้นคือวิญญาณของคนที่คุณรัก…คุณจะทำยังไง ซ้ำร้ายเขายังจำคุณไม่ได้ และเขาเป็นถึง ‘ยมทูต’ นั่นคือเรื่องราวของ ‘เมลดา’ และ ‘อันเดรส’ หนุ่มสาวที่เพิ่งคบกันเป็นแฟน แต่ทว่าโชคชะตากลับทำให้คนทั้งคู่ต้องมาพรากจากกัน ต้องอยู่คนละภพ แต่ทั้งคู่ก็หวนกลับมาพบกันอีกครั้ง ความรักของหนึ่งมนุษย์ หนึ่งยมทูต จะจบลงอย่างไร ทั้งคู่จะสมหวังในรักหรือต้องพลัดพรากจากกันไปตลอด ตามลุ้น ตามอ่าน ตามเชียร์ ตามมาฟินจิกหมอนชนิดที่ว่าน้ำตาลยังเรียกพี่ได้ใน ‘จุมพิตยมทูต’ นะคะ แล้วคุณจะซึ้งไปกับความรักของพวกเขา
วันศุกร์แห่งชาติ คือการเรียกวันศุกร์สิ้นเดือน ที่วันนี้เบี้ยยังชีพของเหล่าพนักงานออฟฟิศจะถูกโอนเข้าบัญชี และบวกกับเป็นวันสุดท้ายของการทำงาน ส่งผลให้การจราจรนั้นยิ่งติดขัดยกกำลังสอง
แม้ตอนนี้จะสองทุ่มแล้วแต่ ‘เมลดา’ หนึ่งในพนักงานผู้รับเบี้ยยังชีพก็ยังไม่กลับบ้าน หลังเลิกงานจึงตรงดิ่งมาร้านกาแฟของเพื่อนสนิท ซึ่งอยู่ใกล้กับออฟฟิศของเธอ ช่วยทำนั่นทำนี่ฆ่าเวลา เพราะยังไม่อยากฝ่าการจราจรกลับบ้านเอาเวลานี้สักเท่าไหร่
เธอเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาๆ งานว่าธรรมดาแล้ว รูปร่างหน้าตาก็ยังธรรมดาอีกต่างหาก ผิวสีแทนตามแบบฉบับสาวใต้ จมูกก็โด่งมากกว่าคนอื่นเขาหน่อย ตาคมๆ ที่หลายคนชอบบอกว่าเธอตาดุ และเธอก็ดื่มนมมาตั้งแต่เด็กๆ จนจะฉี่ออกมาเป็นกลิ่นนม แต่ส่วนสูงกลับหยุดอยู่แค่ร้อยหกสิบ ผิดกับน้ำหนักที่เพิ่มเอ้าเพิ่มเอาจนเธอกลุ้ม
เมื่อน้ำหนักมันไม่สัมพันธ์กับส่วนสูง เธอจึงต้องหาวิธีรีดไขมัน ทั้งเข้าฟิตเนส อดอาหาร แต่สุดท้ายกลับไปไม่รอดสักอย่าง ตบะแตกจนกินบุฟเฟ่ต์ชดเชย จนกระทั่งมีเหตุให้ต้องไปวิ่งมินิมาราธอน เพราะบริษัทที่เธอทำงานอยู่เป็นเจ้าของโปรเจกต์ระดับชาตินี้ และการวิ่งก็ทำให้เธอได้พบกับใครคนหนึ่งเข้า เธอรู้แค่ว่าเขาหล่อและดูดีมาก แถมชื่อเล่นก็ออกจะแมน
‘พี่สิงห์’ คือชื่อเล่นของเขา คิดเรื่องนี้แล้วเมลดาก็นั่งคิดถึงความหลังเสียหน่อย จำได้ว่าเธอลงทุนสืบประวัติของ ‘พี่สิงห์’ อย่างจริงๆ จังๆ สืบไปสืบมาถึงรู้ว่าเขาทำงานตึกเดียวกับเธอ แต่คนละบริษัทเท่านั้นเอง และยิ่งสืบก็ยิ่งรู้ว่า ‘พี่สิงห์ หรืออันเดรส สิงห์ ปัณฑวิรุจ’ ของเธอนั้นฮอตมากถึงมากที่สุด จากที่คิดว่าเขาเป็นพนักงานบริษัทกลับกลายมาเป็นว่าเขาคือเจ้าของบริษัทส่งออก
ความโสดของเขาเหมือนแม่เหล็ก ที่ดูดสาวๆ เข้าหาไม่ได้ขาด สาวน้อยสาวเหลือน้อยแอบปลื้มไปทั้งตึกก็ว่าได้ และเธอก็คือหนึ่งในนั้น เมื่อชอบทางเดียวที่ทำได้คือการหมั่นออกไปวิ่งเพื่อจะได้เจอเขาและจะได้ผอมไปในตัว นั่นเพราะรู้ว่าอันเดรสชอบวิ่ง และการวิ่งก็ทำให้เธอได้เจอกับเขาบ่อยๆ อย่างที่คิดไว้จริงๆ
และวันหนึ่งก็มีเหตุให้ได้คุยกับเขาอย่างเป็นทางการ เพราะขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน เธอก็เห็นอันเดรสยืนเท้าสะเอวมองรถที่ตอนนี้เปิดฝากระโปรงไว้ เธอรีบจอดรถ จากนั้นก็รีบก้าวเข้าไปหาเขา พร้อมกับเอ่ยขึ้น
“มีอะไรให้เมช่วยไหมคะ”
“รถผมน่าจะมีปัญหานิดหน่อยน่ะครับ มันสตาร์ทไม่ติด”
“น้ำมันหมดหรือเปล่าคะ”
“เปล่าครับ เพราะผมเพิ่งเติมเต็มถังไปเมื่อเช้า” เสียงทุ้มเอ่ยตอบ ขณะนั้นก็หันมามองผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ตอนนี้ยืนทำหน้าครุ่นคิดอยู่ข้างๆ
“หรือไม่ก็แบตเตอรี่รถยนต์น่าจะหมด”
“อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจ” อันเดรสยิ้มออกมา
“งั้นคุณลองสตาร์ทรถให้ฉันฟังหน่อยสิ”
“ได้ครับ” รับปากเสร็จเขาก็กลับเข้าไปนั่งในรถ จากนั้นอันเดรสก็ทำตามที่เมลดาบอก แค่ฟังเสียงเครื่องยนต์ คนตัวเล็กก็รู้ถึงสาเหตุ
“เสียงแบบนี้ แบตเตอรี่น่าจะหมด งั้นรอตรงนี้ก่อนนะคะ” เธอยิ้มให้แล้วเดินกลับไปขับรถของตัวเองมาจอดข้างๆ รถของอันเดรส เปิดฝากระโปรงรถขึ้น เดินไปหยิบสายพ่วงแบตเตอรี่จากท้ายรถออกมา จากนั้นก็ทำการพ่วงแบตเตอรี่จากรถของเธอไปยังรถของ อันเดรสด้วยท่าทางคล่องแคล่ว คล่องเสียจนผู้ชายอกสามศอกยืนอึ้ง
“คราวนี้ลองเข้าไปสตาร์ทรถดูอีกทีนะคะ ว่าติดไหม”
“อ้อครับ” อันเดรสเอ่ยรับ เพราะกำลังตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ จะสามารถทำอะไรพวกนี้ได้จริงๆ พอย้อนคิดถึงตัวเองก็อายอยู่เหมือนกัน
เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น บ่งบอกว่ารถของอันเดรสนั้นสตาร์ทติดแล้ว ชายหนุ่มส่ายหน้าให้ตัวเอง เพราะเขาแทบไม่มีความรู้เรื่องเครื่องยนต์อะไรพวกนี้เลย ก่อนจะก้าวออกจากรถแล้วเดินตรงไปหาผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อาสาเข้ามาพ่วงแบตเตอรี่ให้
“ขอบคุณมากครับคุณเมที่เข้ามาช่วยผมไว้” อันเดรสจำชื่อเธอได้ เพราะเธอเอ่ยตอนถามเขาว่ามีอะไรให้ช่วยไหม
แต่แค่อันเดรสเรียกชื่อ กลับทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์ ทำไมเสียงห้าวทุ้มของเขาถึงได้ฟังดูเพราะขนาดนี้ก็ไม่รู้ ยิ่งอยู่ใกล้รัศมีความหล่อก็ยิ่งมีมากจนทำให้เธอเพ้อ นั่นทำเอาเธอต้องรีบยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตา ก่อนจะตั้งสติแล้วเอามือลง
“ไม่เป็นไรค่ะ” น้ำเสียงสดใสของเมลดาเอ่ยตอบ แต่ท่าทางของเธอกลับทำให้อันเดรสยิ้มกว้างออกมา เพราะตอนนี้หน้าเธอเลอะเทอะด้วยคราบดำๆ เต็มไปหมด
“ยืนนิ่งๆ ก่อนนะครับ” เอ่ยจบ อันเดรสก็ขยับเข้ามาใกล้ จากนั้นเขาก็ใช้ผ้าสะอาดเช็ดคราบบนหน้าออกให้เธออย่างอ่อนโยน หน้ามอมแมมอย่างกับลูกแมวจึงค่อยๆ สะอาดขึ้น
ตอนนี้คนตัวเล็กยืนแข็งทื่อ เงยหน้ามองเขาจนคอแทบจะเคล็ด ดวงตากลมโตกะพริบเข้าหากันหลายต่อหลายครั้ง ใจดวงน้อยบนอกซ้ายนั้นเต้นโครมครามจนกลัวอันเดรสจะได้ยิน
กลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นโคโลญจน์ที่ลอยออกมาจากตัวเขา ทำไมถึงได้หอมอย่างนี้ก็ไม่รู้ หอมจนเธออยากซุกหน้าไปเข้าดมให้เต็มปอด กล้ามแขนที่โผล่พ้นขอบเสื้อกล้ามก็เป็นมัดๆ ดูไกลๆ ว่าหล่อแล้ว แต่ตอนนี้ใกล้จนเห็นไรหนวดเขียวๆ อันเดรสก็ยิ่งหล่อ คิ้วหนา จมูกโด่ง ปากหยักสีแดง ถ้าได้จูบจะรู้สึกฟินแค่ไหนน้อ
“เสร็จแล้วครับ หน้าคุณสะอาดแล้ว”
“อ้อค่ะ ขอบคุณมาก” เสียงของอันเดรสทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์ ที่กำลังมโนเป็นตุเป็นตะไปไกลแสนไกลอยู่คนเดียว
“ผมสิงห์ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งครับคุณเม”
ภูตะวัน นายหัวแห่งอาณาจักรยางพาราทางปักษ์ใต้ที่จู่ๆ ก็ถูกมารดาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์ ถึงขนาดไหว้วานลูกน้องของชายหนุ่มให้ตามสืบข่าวแต่ก็ถูกจับได้เสมอๆ เมื่อคนใกล้ตัวถูกจับได้จึงต้องส่งคนไกลตัวเข้าไปทำหน้าที่แทน นั่นจึงทำให้ภูตะวันได้พบกับสาวน้อยที่ชื่อว่านับพันดาว หญิงสาวตัวเล็กผมประบ่าแววตาซุกซนและอยากรู้อยากเห็น ที่จู่ๆ ก็ทำให้หัวใจของนายหัวหนุ่มเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ เธอมาเพื่อจับผิดเขา แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นมีใจให้กันอย่างไม่รู้ตัว เพราะมีใจจึงปกป้องได้แม้กระทั่งชีวิต "จูบของนับพอจะทำให้พี่ลืมจูบคุณไมค์ได้ไหมคะ" น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม "เหมือนจะยังไม่ได้" คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแล้วจูบปากอิ่มอย่างดุดันอีกครั้ง เรียวลิ้นของทั้งคู่ตะหวัดหยอกเย้าสลับดูดเม้มอย่างเป็นจังหวะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนที่ภูตะวันจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งคู่สบตากันและกันและนั่นก็คือคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไร "นับดีใจจังที่ได้รักพี่" นับพันดาวเอ่ยรับพร้อมกับซุกตัวเข้าหาภูตะวันมากขึ้น ชายหนุ่มปัดปอยผมที่ชื้นด้วยเหงื่อออกจากหน้าผากเธอแล้วจุมพิตหนักๆ อย่างเอาใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดแค่นั้น "อย่ารุ่มร่ามนะคะ พอแล้ว" นับพันดาวตีมือที่เริ่มซุกซนของภูตะวันเบาๆ นอกจากบ้ากามแล้วเขายังบ้าพลังอีกด้วย เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเขาก็จะเริ่มใหม่อีกแล้ว "ยังไม่พอ" เขาว่าอย่างติดตลกพลอยทำให้คนฟังค้อน เขาสูบพลังไปจากเธอจนหมดยังจะบอกว่าไม่พออีกหรือไง สำหรับภูตะวันแล้วเซ็กซ์แต่ล่ะวันแต่ล่ะคืนไม่เคยมีคำว่าครั้งเดียว "คนบ้ากาม" คำพูดของนับพันดาวทำให้คนฟังหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "มีเมียน่ารักแบบนี้ใครที่ไหนจะอดใจไหว" เพราะเขินอายทำให้นับพันดาวทุบแผงอกของภูตะวันไปแรงๆ ก่อนที่เขาจะทำให้เธอครางกระเส่าออกมาอีกครั้ง ซึ่งนับพันดาวก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด จูบที่อ่อนหวานกลายเป็นเร่าร้อนดุดันชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร
ภูตะวัน นายหัวแห่งอาณาจักรยางพาราทางปักษ์ใต้ที่จู่ๆ ก็ถูกมารดาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเกย์ ถึงขนาดไหว้วานลูกน้องของชายหนุ่มให้ตามสืบข่าวแต่ก็ถูกจับได้เสมอๆ เมื่อคนใกล้ตัวถูกจับได้จึงต้องส่งคนไกลตัวเข้าไปทำหน้าที่แทน นั่นจึงทำให้ภูตะวันได้พบกับสาวน้อยที่ชื่อว่านับพันดาว หญิงสาวตัวเล็กผมประบ่าแววตาซุกซนและอยากรู้อยากเห็น ที่จู่ๆ ก็ทำให้หัวใจของนายหัวหนุ่มเต้นด้วยจังหวะแปลกๆ เธอมาเพื่อจับผิดเขา แต่ไปๆ มาๆ กลับเป็นมีใจให้กันอย่างไม่รู้ตัว เพราะมีใจจึงปกป้องได้แม้กระทั่งชีวิต "จูบของนับพอจะทำให้พี่ลืมจูบคุณไมค์ได้ไหมคะ" น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยถาม "เหมือนจะยังไม่ได้" คนเจ้าเล่ห์ยิ้มตอบแล้วจูบปากอิ่มอย่างดุดันอีกครั้ง เรียวลิ้นของทั้งคู่ตะหวัดหยอกเย้าสลับดูดเม้มอย่างเป็นจังหวะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเนิ่นนานก่อนที่ภูตะวันจะถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทั้งคู่สบตากันและกันและนั่นก็คือคำตอบโดยไม่จำเป็นต้องเอ่ยอะไร "นับดีใจจังที่ได้รักพี่" นับพันดาวเอ่ยรับพร้อมกับซุกตัวเข้าหาภูตะวันมากขึ้น ชายหนุ่มปัดปอยผมที่ชื้นด้วยเหงื่อออกจากหน้าผากเธอแล้วจุมพิตหนักๆ อย่างเอาใจ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่หยุดแค่นั้น "อย่ารุ่มร่ามนะคะ พอแล้ว" นับพันดาวตีมือที่เริ่มซุกซนของภูตะวันเบาๆ นอกจากบ้ากามแล้วเขายังบ้าพลังอีกด้วย เธอยังไม่ทันหายเหนื่อยเขาก็จะเริ่มใหม่อีกแล้ว "ยังไม่พอ" เขาว่าอย่างติดตลกพลอยทำให้คนฟังค้อน เขาสูบพลังไปจากเธอจนหมดยังจะบอกว่าไม่พออีกหรือไง สำหรับภูตะวันแล้วเซ็กซ์แต่ล่ะวันแต่ล่ะคืนไม่เคยมีคำว่าครั้งเดียว "คนบ้ากาม" คำพูดของนับพันดาวทำให้คนฟังหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "มีเมียน่ารักแบบนี้ใครที่ไหนจะอดใจไหว" เพราะเขินอายทำให้นับพันดาวทุบแผงอกของภูตะวันไปแรงๆ ก่อนที่เขาจะทำให้เธอครางกระเส่าออกมาอีกครั้ง ซึ่งนับพันดาวก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด จูบที่อ่อนหวานกลายเป็นเร่าร้อนดุดันชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร
สวาทรักพ่อเลี้ยงภูเมฆ “นี่คุณจะใจดีจ่ายหนี้แทนณดลอย่างนั้นเหรอ” เพราะไม่พอใจกับการตัดสินใจของเภตราทำให้เสียงของภูเมฆนั้นห้วนไม่น่าฟัง “ฉันจ่ายเพื่อซื้ออิสรภาพของตัวเองต่างหากแล้วค่อยไปเอาคืนผู้ชายห่วยๆ นั่น คุณอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา” มีหรือที่เภตราจะจ่ายหนี้ให้ณดลกลับกันเธอจะเอาคืนอีกฝ่ายให้สาสมต่างหาก “ผมไม่รับเงินสดไม่รับเช็คหรืออะไรทั้งนั้น สิ่งเดียวที่ผมอยากได้คือแรงและเวลา ถ้าคุณทำตัวดีๆ สามสี่ปีก็น่าจะใช้หนี้ผมได้หมด” “แล้วสิ่งที่คุณทำกับฉันเมื่อคืนมันมีค่าเท่าไหร่ ไม่พอใช้หนี้เลยหรือไง” เภตราเอ่ยถามเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาที่จู่ๆ ก็เอ่อออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ภูเมฆสบตาที่แดงก่ำของเธอแล้วเอ่ยขึ้น “ไม่พอ” คำตอบของเขาช่างแสนเลือดเย็นจนทำให้เภตราจุกไปทั้งอกก่อนจะกล้ำกลืนน้ำตาลงคอ เพราะไม่อยากให้มันไหลออกมาประจานตัวเอง ในเมื่อเขาไม่เห็นค่าของมันเธอไปเก็บมาใส่ใจแล้วจะได้อะไร
งานทำบุญครบร้อยวันยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ อดีตคนรักของน้องสาวก็ประกาศจะแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ แถมเธอคนนั้นยังเคยเป็นอดีตคนรักของเขาอีกด้วย นั่นทำให้คริสบินตรงกลับมาที่เมืองไทยเพื่อสะสางความแค้นให้เขาและน้องผู้จากไป +++++++++++++++++ “คุณ” ลลิตาอุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าคนที่ยืนกดออดอยู่หน้าบ้านเป็นคริส ชายหนุ่มรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ที่นี่ “ขอเข้าไปหน่อย” แขกที่ไม่ได้รับเชิญเอ่ยบอกแต่เจ้าบ้านสาวกลับไม่ยอมทำตามเช่นกัน “ฉันไม่สะดวก คุณมีอะไรก็พูดมาได้เลย” “แน่ใจหรอกว่าจะให้ผมพูดตรงนี้” “แน่ใจ” ลลิตาเชิดหน้าขึ้นสูง เธอต้องเอาชนะผู้ชายคนนี้ให้ได้ จะไม่ยอมให้เขาเห็นความอ่อนแอแน่นอน “โอเค แน่ใจก็แน่ใจ บังเอิญว่าผมยังเก็บคลิปเซ็กซ์ของเราไว้ดูต่างหน้า” “ว่าอะไรนะ!” คำพูดของคริสทำให้ลลิตารู้สึกเย็นวาบไปถึงตัว เพราะอารมณ์ในตอนนั้นมันพาไปเธอจึงยอมให้เขาถ่ายทุกอย่างเก็บไว้ ไม่คิดว่าวันนึงคลิปบ้าๆ นั่นจะตามมาหลอกหลอนเธอ “ได้ยินชัดแล้วนี่” “แต่ฉันลบมันไปแล้วกับมือ” ลลิตามั่นใจว่าเธอลบคลิปที่ว่ากับมือแล้วทำไมคริสถึงยังมีอีกหรือว่าเขาหลอกให้เธอตายใจ “ลบเสียเมื่อไหร่เพราะก่อนหน้านั้นผมสำรองไฟล์ไว้ดูหลายไฟล์ คิดถูกจริงๆ ที่ทำแบบนั้น” “สารเลว” “นอกจากมีคลิปแล้วผมยังเปิดดูมันบ่อยๆ ด้วยนะ คุณไม่อยากดูบทรักของเราหน่อยเราเหรอ” คริสเอ่ยอย่างไม่ไยดีราวกับเรื่องที่เขาทำนั้นเป็นสิ่งปกติ “คุณมาหาฉันเพื่อเอาคลิปอุบาทว์ๆ นั่นมาขู่อย่างนี้นะเหรอ” “ผมไม่ได้ขู่” “แล้วต้องการอะไร” “วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ช่วยหาเวลาให้ผมหน่อย ขอแค่สามวันเท่านั้น” นั่นคือหนึ่งในแผนที่จะทำลายผู้หญิงตรงหน้าของคริส “ถ้าฉันปฏิเสธล่ะคะ” ลลิตาจ้องตาเขากลับมาอย่างไม่กลัวเช่นกัน “คุณก็น่าจะเดาได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง คลิปในมือผมมันคงทำให้คุณดังกระฉ่อนทีเดียวล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากพร้อมหัวเราะออกมาเล็กน้อย คำขู่ของเขายังคงได้ผลกับลลิตาเรื่องแบบนี้คนที่เสียหายที่สุดคงเป็นผู้หญิงแบบเธอ “ถ้าคลิปนั่นหลุดขึ้นมา คุณเองก็จะดังกระฉ่อนไปด้วยไม่ใช่หรอ หน้าที่การงานที่คุณโหยหาและสร้างมันของคุณจะพังทลายไปเหมือนกัน” “มันคือเรื่องส่วนตัวฝรั่งเขาไม่แคร์เรื่องนี้หรอกอีกอย่างในคลิปนั้นก็ไม่เห็นหน้าผมด้วยสิ”
คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ยังเวอร์จิ้น! มาแก้ไขปริศนาประโยคนี้กันค๊า โดยแกนนำคือรอยส์ซีอีโอหนุ่มที่ตกหลุมรักลูกน้องคนเก่งที่มีสถานะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างขวัญชีวาเข้าอย่างจัง กระทั่งเธอก็มีเหตุให้ยื่นใบลาออก รอยส์จึงใช้ความเจ้าเล่ห์เข้าล่อหลอกเพื่อให้เธอตกหลุมพราง แต่ดูเหมือนเขาต่างหากที่จะตกหลุมพรางที่ตัวเองขุดไว้เสียเอง ในเมื่อต้องการเรื่องอะไรจะปล่อยเธอไป ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องได้ด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องได้ด้วยคาถา โอมมมม เพี้ยงงงงง
เธอถูกคนใกล้ตัวคิดร้ายและเขาคือเจ้าชายขี่ม้าขาว รวีคือหญิงสาวที่รอดตายจากการถูกลอบฆ่า เธอดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากก้นเหมืองและคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้คือภีม บางคนกล่าวไว้ว่าความรักครั้งนี้ของภีมเกิดขึ้นจากความสงสาร แต่ชายหนุ่มก็พิสูจน์ให้เห็นว่าความรักที่เกิดจากความสงสารนั้นไม่ผิด เขารักเธอ รักผู้หญิงแปลกหน้าที่ใสซื่อและไร้พิษภัย เพราะรักจึงทุ่มเทและเลือกที่จะปกป้อง ใครหน้าไหนก็แตะเธอไม่ได้
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!