© 2018-now MeghaBook
2. วิวาห์ฟ้าแลบ
ผู้เขียน: ribbo
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 มาแบบงงๆ
เพล้ง!!!
เสียงของแจกันเคลือบลายคราวอย่างดี ตกกระแทกพื้นก่อนจะแตกกระจายไม่เหลือชิ้นดี ก่อนมีสาวใช้คนหนึ่งรีบวิ่งไปแจ้งแก่นายท่านของบ้าน
อี้ชุนสาวใช้ของอนุเซียง รีบวิ่งมายังห้องของนายท่านต้วน ก่อนจะรีบรายงาน "เรียนนายท่านเจ้าค่ะ คุณหนูสามทำแจกันลายครามในห้องโถงแตกเจ้าค่ะ"
ตุ๊บ!!!
นายท่านต้วน รึต้วน อู๋เอิ๋น ตบโต๊ะเสียงดังลั่น ทันที่เมื่อได้ยินสิ่งที่สาวใช้รายงาน นังลูกสารเลววันๆก่อแต่เรื่อง แจกันลายครามใบนั้นเขาเพิ่งได้มามิกี่วันก่อน เขาตั้งใจจะเอาไปมอบแกขุนนางท่านหนึ่ง แล้วเช่นนี้จะทำเยี่ยงไรต่อ
"ไปลากนังเด็กสารเลวนั้นมา"
"เจ้าค่ะนายท่าน"
อนุเซียงที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างกับนายท่านต้วน นางถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทัน ทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผนการ ก่อนจะรีบตีหน้าเศร้า "ท่านพี่ใจเย็นๆก่อน อย่าได้ทำอันใดรุนแรงนักนะเจ้าค่ะ นางยังเด็กมิค่อยรู้ความเท่าใด"
"ฮึ!! เจ้าอย่าเข้าข้างนังตัวซวยนั้นเลย ครานี้ข้าจะเฆียนนางให้ตาย ตัวกาละกิณี"
มินานคุณหนูสามก็ถูกลากและนำตัวมายังลานกลางบ้าน นางตัวสั่นไปหมด วันนี้อยู่ดีๆคนของอนุเซียงก็เข้ามาหานาง บอกว่าท่านย่าเรียกหา ระหว่างทางนางเห็นแจกันอันใหม่ที่ท่านพ่อเพิ่งได้มา มันถูกตั้งวางไว้ที่ห้องโถงใหญ่ นางเห็นว่ามีกระดาษบางอย่างตกอยู่ข้างๆ ไม่คิดเลยว่าตอนที่กำลังจะหยิบกระดาษชิ้นนั้นขึ้นมาดู
นางกลับถูกสาวใช้ของอนุเซียงพลักจากด้านหลัง ทำให้ร่างนางเซเล็กน้อย แต่แจกันที่อยู่เบื้องหน้ากลับถูกกระแทกและตกหล่นลงพื้น พอนางหันมาอีกทีสาวใช้คนนั้นก็มิได้อยู่ตรงนั้นแล้ว กลายเป็นบ่าวที่เห็นเหตุกราณ์ เห็นว่านางเป็นคนทำแจกันตกลงมาแตก
"ทะ ท่านพ่อให้คนไปตามข้ารึเจ้าค่ะ"
เพี๊ยะ!!!
ต้วน อู๋เอิ๋นยั้งมือไว้ไม่ทัน เขาเข้ามาตบหน้าบุตรสาวตัวน้อยทันที ก่อนจะชี้หน้านางอย่างโมโห "นางสารเลว วันนี้ถ้าข้ามิตีเจ้าให้ตายคามือ ข้าคงอกแตกตาย เด็กๆไปเอาหวายมาให้ข้า"
ผู้เขียน: Rock La porte
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 ฉันนี่แหละเจ้าของบ้าน
เมื่อเข้าสู่ฤดูร้อน แสงแดดแผดจ้า
ลู่ชิงชิงทนต่อแดดจ้าทำงานพาร์ทไทม์แจกใบปลิวอยู่หน้าประตูห้าง
ทันใดนั้นไม่ไกลออกไปก็หันไปเห็นชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งเดินเข้ามาทางประตูด้านข้างของห้าง
เมื่อมองจากแผ่นหลังแล้ว ดูเหมือนจะเป็นหลินซั่วแฟนของเธอ กับฉินฮันเยว่ที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ
วันนี้หลินซั่วต้องไปสัมภาษณ์งานไม่ใช่เหรอ?
ลู่ชิงชิงรู้สึกร้อนใจมาก เธอจึงรีบตามไปทันที
แต่แล้วเมื่อเธอเข้าไปในห้างสรรพสินค้าก็พบว่าพวกเขาหายไปเสียแล้ว
หลังจากเดินวนอยู่หลายรอบ จู่ ๆ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ได้รับข้อความเตือนการใช้บัตรเครดิต
เคาน์เตอร์เครื่องประดับ ยอดค่าใช้จ่าย 250000 บาท
ลู่ชิงชิงตกใจกับตัวเลขนี้จนมือสั่นไปหมด นี่มันรายได้เกือบครึ่งปีของเธอเลยนะ
ไม่ช้าลู่ชิงชิงก็หาเคาน์เตอร์รับเงินเจออย่างรวดเร็ว แล้วเธอก็เห็นว่าพนักงานแคชเชียร์กำลังสวมแหวนเพชรที่แวววาวลงบนนิ้วนางที่ขาวกระจ่างใสและนุ่มนิ่มของฉินฮันเยว่
เพชรบนแหวนมีขนาดใหญ่มาก แล้วก็งดงามมากด้วย มันเป็นเพชรที่ลู่ชิงชิงหมายตามานานมากแล้ว
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของฉินฮันเยว่ ลู่ชิงชิงก็รู้สึกหัวสมองว่างเปล่าไปหมด
หลินซั่วตกงานมาหกเดือนแล้ว เขากินอยู่กับเธอทุกอย่าง แต่ตอนนี้เขากลับกล้าที่ใช้บัตรของเธอไปซื้อแหวนเพชรให้กับเมียน้อยเนี่ยนะ?
ผู้เขียน: Calv Momose
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 ลูกของพวกเขา
“คุณเวิน ผลการตรวจพบว่า คุณมีผนังมดลูกบางมาตั้งแต่กำเนิด ทารกในครรภ์จึงไม่แข็งแรงดี คุณควรระมัดระวังเรื่องการรับประทานอาหาร และการออกกำลังกายให้มากขึ้นนะครับ”
แพทย์สั่งยาพร้อมกับให้คำแนะนำ แล้วก็ส่งบัตรใบหนึ่งมาให้ “นี่ครับ เชิญไปเอายาได้ครับ”
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ” เวินเหลี่ยงรับบัตรมา แล้วก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน
ทันใดนั้นหมอก็เตือนขึ้นมาอีกครั้งว่า “ต้องระมัดระวังหน่อยนะครับ อย่าประมาทเด็ดขาด!”
ผนังมดลูกบางทำให้มีแนวโน้มที่จะแท้งบุตรได้ง่าย สตรีมีครรภ์จำนวนมากไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก หลังจากที่เคยแท้งไปแล้ว
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ ฉันจะระวังให้มาก ๆ ค่ะ” เวินเหลี่ยงยิ้ม และพยักหน้า
หลังจากแต่งงานมาได้สามปี ไม่มีใครรอคอยการมาถึงของเด็กคนนี้มากไปกว่าเธออีกแล้ว ดังนั้นเธอจะต้องปกป้องเขาอย่างดีที่สุด
หลังจากไปเอายาเสร็จ เวินเหลี่ยงก็ออกมาจากคลินิกผู้ป่วยนอก และกลับไปที่รถ
คนขับสตาร์ทรถ และมองดูเธอในกระจกมองหลังพลางถามขึ้นว่า “คุณผู้หญิงครับ เที่ยวบินของคุณผู้ชายจะมาถึงเวลาบ่ายสามโมง ตอนนี้ยังมีเวลาอีกยี่สิบนาที คุณอยากจะไปที่สนามบินเลยไหมครับ?”
ผู้เขียน: ซูราสต้า
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 2 ลลินผู้เป็นดั่งผ้าขาวบาง
ที่คลับสุดเอ็กซ์คลูชีฟ ในซอยทองหล่อ
มาดามเลอสรวง ลลิน และแอนนิต้า เดินเข้าไปยังห้องวีไอพีซึ่งถูกเปิดรอเอาไว้แล้ว
“ทางมิสเตอร์ฮาเกนบอกว่าจะมาช้าหน่อยเพราะตอนนี้ติดประชุม ให้มาดามรอที่นี่ก่อน สั่งอาหารเครื่องดื่มได้ตามสบายเลยนะครับ” ผู้จัดการคลับเดินมาบอกด้วยตัวเอง
“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณแม็ค” มาดามเลอสรวงพูดคุยกับผู้จัดการคลับอย่างสนิทสนมในระดับหนึ่ง
หัวใจของลลินเต้นแรงแทบจับจังหวะไม่ได้ มือเย็นเท้าเย็นจนคนที่พึ่งสัมผัสรู้สึกถึงความผิดปกติ
“กลัวเหรอลลิน”
แม้จะเป็นเพราะความเห็นแก่ได้ในค่าหัวคิวจำนวนไม่น้อยที่มาดามเลอสรวงจ่ายให้ แอนนิต้าจึงพยายามหว่านล้อมให้ลลินเลือกทางนี้ในตอนที่กำลังเข้าตาจน แต่แอนนิต้าก็ไม่ใช่ใจร้ายใจดำถึงขั้นมองข้ามความรู้สึกของเพื่อนที่รู้จักกันมาแต่เด็ก เธอรู้จักลลินเป็นอย่างดี ผู้หญิงคนนี้เหมือนผ้าขาวบางที่ทั้งสะอาดและอ่อนแอ ซ้ำยังอ่อนต่อโลก ไม่สู้คน ทำทุกอย่างเพื่อคนอื่น เสียสละจนถูกหลอกใช้มานับครั้งไม่ถ้วน เคยถูกพี่ชายแท้ๆหลอกไปขายเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้พนัน แต่โชคดีที่ตำรวจบุกเข้าจับบ่อนเสียก่อน ลลินจึงรอดออกมาได้อย่างหวุดหวิด ส่วนลุกซ์ผู้เป็นพี่ชายถูกจับเข้าซังเตได้ปีกว่าแล้ว
หญิงสาวร่างบาง วัย 22 ปี เครื่องหน้าสวยคมเหมือนแขก ผิวขาวใส ผมสวย หน้าอกหน้าใจอวบอิ่ม หุ่นทรงที่พระเจ้าช่างปั้นให้กระแทกตาผู้ชาย เรียกว่าเป็นผู้หญิงที่สวยครบไปทุกสัดส่วนโดยไม่ต้องพึ่งหมอแม้แต่จุดเดียว แต่ทว่าดวงชะตาของเธอช่างอาภัพเหมือนดวงตาแววโศกสีน้ำผึ้งคู่สวยที่กำลังจ้องมองแอนนิต้า
“ไม่เป็นไร” น่าจะเป็นคำพูดที่ลลินติดปากมากที่สุด
และมันเป็นคำพูดที่ทำให้แอนนิต้าต้องถอนหายใจ เธอสวดภาวนามาทั้งคืนขอให้ลูกค้าคนนี้เป็นคนดีและมีเมตตา ลลินจะได้หลุดพ้นจากชีวิตบัดซบแบบนี้เสียที
ผู้เขียน: ซีไซต์
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 0 บทนำ
หลิวฉูฉู่อดีตฮองเฮาตัวร้าย ในยามที่ยังมีชีวิตนางเป็นคนหลงใหลในอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นวางแผนชั่ว วางยาพิษเด็ก วางเพลิง เผากระท่อม นางล้วนทำมาทั้งหมดเพราะอำนาจอันสูงสุด ทว่าสวรรค์กลับลงโทษนางให้ผู้อื่นมาเข้าร่างของนางเอง ยามนั้นวิญญาณของหลิวฉูฉู่ออกจากร่างมาแล้วก็นับว่าได้ตายจาก นางโกรธแค้นผู้ที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้นางจึงได้กลายเป็นวิญญาณอาฆาตกระทั่งถูกไต้ซือฉีกงจับขังเอาไว้ในร่างของกระต่ายน้อยตัวหนึ่งไม่ให้ทำเรื่องเลวร้ายได้อีก
แต่เพราะวิญญาณของนางร้ายกาจเกินไป นางจึงกลืนกินวิญญาณของกระต่ายตัวน้อยและหลบหนีไป ไต้ซือฉีกงสามารถติดตามจับนางเอาไว้ได้อีกครั้งจากนั้นจึงกักขังวิญญาณเอาไว้ในร่างของแมวอันมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด
หลิวฉูฉู่เวียนว่ายตายเกิดถึงเก้าภพเก้าชาติในร่างของแมว และทุกชาตินางต้องพบเจอกับฉีกงไต้ซือผู้คอยกักขังและเลี้ยงดูนาง ไต้ซือผู้นี้แม้จะอยู่ในร่างกายที่แตกต่างทั้งหนุ่มและแก่ในแต่ละชาติภพ แต่เขาก็มีความทรงจำที่เกี่ยวกับนางโดยไม่ขาดตกบกพร่อง
ในชีวิตสุดท้ายหลิวฉูฉู่ได้กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของท่านหญิงผู้หนึ่งนาม 'หลินจื่อเว่ย' บุตรีที่อ่อนแอของหลินอ๋อง สตรีผู้งดงามอ่อนหวานและมีจิตใจที่แสนดีจนไม่น่าเชื่อว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ดั่งคนทั่วไป
และเป็นไปอย่างที่หลิวฉูฉู่คาดการณ์เอาไว้ บุตรีของหลินอ๋องร่างกายอ่อนแอ มารดาของนางซึ่งเป็นพระชายาจู่ ๆ ถูกใส่ความว่าคบชู้ และถูกทำโทษจนทนพิษบาดแผลไม่ไหวจึงสิ้นชีวิต
หลินจื่อเว่ยเสียใจจนล้มป่วย ยังถูกแม่เลี้ยงรังแกสารพัด หลินอ๋องผู้เป็นบิดานั้นหูเบา ยังคิดรังเกียจว่าหลินจื่อเว่ยอาจจะไม่ใช่บุตรสาวของตนเอง จึงไม่ไยดีนาง ทั้งเลื่อนชายารองขึ้นมาเป็นเป็นชายาเอก สนับสนุนลูกอนุให้เป็นท่านหญิงผู้สูงศักดิ์และข่มเหงหลินจื่อเว่ยไม่เว้นวัน
ผู้เขียน: เนื้อนวล
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 ตอนที่ 1
อองเดร มาร์แต็ง นักธุรกิจผู้ร่ำรวยและมีอิทธิพลมากระดับโลก ชายหนุ่มคือหนุ่มหล่อในฝันที่สาวๆ ทุกคนล้วนแต่อยากได้มาครอบครอง แต่อองเดรไม่ใช่สมบัติของใครทั้งนั้น เพราะในหัวของเขาเกลียดคำว่า ‘ครอบครัว’ ที่สุด
คำว่าครอบครัวไม่เคยเฉียดเข้าใกล้สมองของเขามาก่อน และเขาก็แทบไม่รู้จักกับคำนี้เลย คงเพราะฝันร้ายในวัยเยาว์ ทำให้เขาเลือกที่จะไม่สนใจคำนี้อีกเลย
บิดาของเขาร่ำรวย แต่ก็มีผู้หญิงมากหน้าหลายตา เขาต้องจมปลักอยู่กับความทุกข์เมื่อเห็นน้ำตาของมารดาไหลอาบแก้มทุกเมื่อเชื่อวัน จนกระทั่งวันที่มารดาจากโลกนี้ไป และทิ้งรอยแผลขนาดใหญ่เอาไว้ในใจของเด็กสิบขวบเช่นเขา
ความรักเหรอ... มันก็ไม่มีอยู่จริงเหมือนกับคำว่าครอบครัวนั่นแหละ
ดวงตาสีสนิมจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำงานหรูอย่างไร้จุดหมาย
ตอนนี้เขาอายุย่างเข้าสู่เลขสี่มาสิบสองวันแล้ว แต่ในหัวของเขาก็ยังคงว่างเปล่า ชีวิตในทุกวันคือการทำงาน ส่วนค่ำคืนก็คือการหลับนอนกับผู้หญิงมากหน้าหลายตา
เขาสนุกกับการมีเซ็กซ์โดยไร้การผูกมัด เงินในกระเป๋าจบปัญหากวนใจทุกอย่างได้เป็นอย่างดี แต่ก็มีบ้างที่เขาถูกคู่นอนตามตื้อ แต่มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร เพราะเขามีเลขาฯ คู่ใจผู้ที่จะจัดการกับผู้หญิงพวกนั้นจนไม่กลับมาตอแยกับเขาอีก
เรือนร่างสูงใหญ่เกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตรขยับเดินกลับมาหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้หนังสีดำตัวโต
หลังจากที่บิดาตายคานมปลอมของนางแบบชุดชั้นในไปเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน เขาก็รับช่วงต่อจากท่านดูแลธุรกิจน้ำมัน และพัฒนาจนมันรุ่งเรืองจนไม่มีคู่แข่งใดๆ กล้าเทียบเคียง
ชีวิตของเขาประสบความสำเร็จในทุกด้าน ทั้งงาน และความรื่นเริงในยามค่ำคืน แต่ทำไมนะ เขาถึงรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางสิ่ง
มันไม่ใช่คำว่าครอบครัว และมันก็ไม่ใช่เรื่องของผู้หญิง แต่มันคือ...
ผู้เขียน: อัญญาณี
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1
เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวราคาเกือบหนึ่งพันล้านบาทกำลังลอยตัวอยู่บนฟากฟ้า จุดหมายปลายทางคือประเทศไทย ภายในตกแต่งอย่างเลิศหรูตามราคา ล้วนแล้วแต่เป็นของแบรนด์เนม ผู้โดยสารได้รับความสะดวกสบายเต็มที่ เพราะมีแอร์โฮสเตสที่จ้างมาเฉพาะคอยบริการด้านอาหารและเครื่องดื่มตลอดการเดินทาง
ปรินดาสาวชาวไทยที่ไปใช้ชีวิตอยู่ในกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษหนึ่งปี อีกสองปีเธอจมอยู่ในกรงทองล้อมกรอบด้วยหนามแหลมคมของมาเฟียหนุ่ม ฌอร์น โทแลตโต้ เดอมาร์ชี ในมิลานประเทศอิตาลี หลายคนอาจมองว่าเธอสุขสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ อยู่ดีกินดี มีเงินใช้ไม่ขาดมือ ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับตรงกันข้าม ความรู้สึกหนึ่งที่เธอได้รับเรื่อยมากตั้งแต่วันแรกที่อยู่ในเอื้อมมือฌอร์น ลากยาวมาจนถึงปัจจุบันคือ ความเจ็บปวดที่ไม่อาจเปล่งเสียงร้องขอหรืออ้อนวอนให้เขาหยุดการกระทำนี้ได้ เพราะความรุนแรงจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว
“โอ้ว...โคตรมันเลย...อา...กระแทกใครไม่มันเท่านี้เลย...โอ้” ฌอร์นเป็นบุรุษที่มีพลังทางเพศล้นเหลือ เขาสาดพลังความใคร่ใส่ร่างเล็กแบบไม่ออมมือ ไม่ออมแรง หมัดกล้ามทุกสัดส่วนแน่นตึงจากความปรารถนา ทุกท่วงท่ามากกว่าเข้าสุดออกสุด เปรียบเสมือนการระบายอารมณ์ใส่ร่างปรินดามากกว่า “เพี้ยะๆ...โอ้ว”
มือหนักๆ ตีลงไปบนแก้มก้นปรินดา ความแรงทำให้เกิดรอยฝ่ามือ แล้วยังมีรอยมือก่อนหน้านี้จากการบีบเคล้นอีกหลายรอย เหมือนไม่หนำใจ ก้นขาวๆ ทั้งสองข้างถูกมือใหญ่ขยำแรงๆ พร้อมกัน ขณะแก่นกายใหญ่สอดประสานไม่หยุดพัก ทุกจังหวะคือความเร็วและแรง เป็นความแรงที่ทำให้เธอจุกแน่นช่วงท้อง
“คุณฌอร์น...อา...อืม”
เป็นความเจ็บปวดซ้ำๆ ที่ไร้ความชาชิน เกมสวาทของฌอร์นไม่เคยนุ่มนวล เขาไม่ปรานีร่างกายบอบบางของปรินดาเลยสักนิดเดียว โกรธหรือไม่พอใจใครมาก็จะมาลงที่เธอ หญิงสาวต้องแบกรับความกักขฬะของเขาด้วยความรู้สึกเดิมๆ ที่อัดเข้าไปในหัวใจบอบช้ำ เธออยากร้องไห้มากกว่า ร้องระบายความปวดร้าวระบมกาย ทุกข์ระทมใจ ทว่าน้ำตาสาวคือพลังฮึกเหิม ยิ่งทำให้เขาเพิ่มความรุนแรงหลายเท่า
อย่าคิดว่าฌอร์นมอบความเจ็บให้สาวใต้ร่างเพียงแค่นี้ เขาสอดมือไปส่วนหน้าที่เบียดชิดกับที่นอน ทรวงอกสาวคือเป้าหมาย เขาลงน้ำหนักมือแรงมาก หนักแน่น ก่อนดึงตัวเธอขึ้นสูง โดยมือทั้งซ้ายขวาประคองเต้าอวบพอดีมือยังคงขยำบีบ เอวใหญ่ซอยเข้าใส่ต่อเนื่อง
“มันดีจัง...อา...อูวว์” เขาหยุดการเคลื่อนไหว ถอนร่างกายออกจากความนุ่มชื้น ผลักปรินดาล้มลงบนที่นอนอย่างไม่ใยดี พลิกร่างเล็กให้นอนหงาย ดึงเธอเข้ามาใกล้ความเป็นชายที่รวมร่างกับเธอทันที ต่อจากนั้นคือพายุเสน่หาลูกใญ่ถาโถมเข้าหาร่างสวยแบบไม่ยั้ง อัดแต่ละครั้งเข้าลึกสุดทาง ฌอร์นเร่งความเร็วเต็มกำลังเพื่อทะยานตนไปถึงจุดหมาย
ผู้เขียน: Me'JinJin
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 Intro
“เจอเธอครั้งแรกใจฉันก็สั่นไหว”
งานเดินแบบการกุศลประมูลเครื่องเพชรและอัญมณี
บนเวทีงานเดินแบบเครื่องเพชรสุดอลังการเหล่าดารา นางแบบมืออาชีพชื่อดังกำลังเดินแบบพร้อมชุดเครื่องเพชรอัญมณีล้ำค่าสีสันสวยงาม ที่ล้วนดึงดูดให้เหล่าไฮโซ เซเลบคนดังทั้งหลายต้องการประมูลมาไว้ในครอบครอง ด้วยความสวยงามของอัญมณีล้ำค่าที่หาได้ยาก
เมื่อการเดินแบบมาถึงช่วงไฮไลต์สำหรับชุดฟินาเลของงาน แสงไฟสปอร์ตไลต์สาดส่องไปยังร่างบางสมส่วน ใบหน้าสวยหมดจดงดงาม นัยน์ตากลมโตภายใต้แพขนตางอนงามที่ถูกปัดให้งอนและหนากว่าปกติ ริมฝีบางอวบอิ่มสีแดงรับกับชุดเดรสยาวเว้าหลัง Sexy ปนสวยหวาน บนลำคอขาวระหงมีเครื่องเพชรที่ประดับด้วยอัญมณีสีฟ้าชุดสุดท้ายกับท่วงท่าการเดินที่งดงาม ดึงดูดสายของผู้ชมทุกคู่ให้มองตรงมาที่เธอเพียงคนเดียว
แชะ แชะ แชะ
เสียงรัวชัตเตอร์ของนักข่าวต่างพากันกระหน่ำถ่ายรูป
“เอย อรนลิน”
คือชื่อของนางแบบสาวบนเวทีที่กำลังยิ้มสวยอวดฟันขาวต่อหน้าแขกทั้งหลายที่มาร่วมงาน ก่อนที่เธอจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปหลังเวทีทันทีที่ถึงเวลาตามที่ซักซ้อมเอาไว้
“คิณ ลูกดูสิ Blue Moon ชุดสุดท้ายที่หนูเอยใส่สวยมาก แม่ล่ะอยากได้จริง ๆ เลย”
เสียงคุณหญิงเอมอร พูดอย่างชื่นชมอัญมณีเม็ดงามที่เธออยากครอบครองเป็นเจ้าของเมื่อการแสดงจบลง
ข้าง ๆ กันนั้นมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตร ส่วนประกอบของโครงหน้าไม่ว่าจะเป็น ตา คิ้ว จมูก ริมฝีปากบางที่รับกันดี ทุกส่วนของใบหน้าไร้ที่ติ ราวกับเป็นงานประติมากรรมชั้นยอด หากจะกล่าวว่าเขาเป็นลูกรักของพระเจ้าที่ลงมาเกิดยังโลกมนุษย์ก็ไม่ผิดนัก เขาผู้นี้คือ...
ผู้เขียน: Me'JinJin
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 INTRO NC20++
ท่ามกลางค่ำคืนที่เงียบสงัดผู้คนต่างหลับใหลและตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน แต่กลับมีสองหนุ่มสาวที่กำลังจะเริ่มบรรเลงบทเพลงรักที่เต็มไปด้วยไฟรักที่เร่าร้อน
“ไอ้หมอบ้าเพลิง ไม่เอาแบบนี้นะ” ลูกพีชร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเพลิงกัลป์ถอดเข็มขัดออกแล้วเอามามัดมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่น ซึ่งปากเธอบอกว่าไม่ แต่กลับยอมให้เพลิงกัลป์ผูกมันไว้ที่มือทั้งสองข้างของเธอแต่โดยดี
“หึ ทำไมเร้าใจดีออก” กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความชอบใจ ลูกพีชได้แต่มองรอยยิ้มนั้นด้วยหัวใจที่สั่นไหว ผู้ชายหน้านิ่งคนนี้เวลายิ้มหล่อและมีเสน่ห์มากจนเธอถึงกับต้านทานเสน่ห์ไว้ไม่อยู่ หัวใจที่เคยแข็งแกร่งตอนนี้กลับตกหลุมรักผู้ชายปากร้ายที่แอบอ่อนโยนโดยไม่รู้ตัว
“ปล่อยเดี๋ยวนี้ มันเจ็บนะ ไอ้หมอหมาบ้า” ตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยความโมโหก่อนที่เพลิงจะกระแทกจูบลงไปบนปากกลีบนุ่มหยุ่นจนกลีบปากบางของลูกพีชแตก รสชาติคาวของเลือดผสมกับรสหวานของจูบที่ร้อนแรงและดูดดื่มทำเอาเพลิงรู้สึกดีเป็นบ้า
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ
ปากหนาบดจูบกลีบปากนุ่มพร้อมกับไล้เลียเลือดที่ซึมออกมาจากแรงกระแทกอย่างไม่นึกรังเกียจ ส่วนลูกพีชจากที่ดิ้นรนในตอนแรกเมื่อถูกเพลิงกัลป์ละเลียดจูบ เธอก็กลับมามีอารมณ์ร่วมขึ้นมาอย่างง่ายดาย
ผู้ชายคนนี้แอบทำของใส่เธอหรือเปล่านะแค่โดนเขาแตะนิดหน่อยจากลูกแมวที่แสนดื้อรั้น เธอก็พร้อมกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องอยู่ใต้ร่างของเขาอยู่ร่ำไป
“อืม เพลิง” เมื่อเพลิงถอนจูบออก มือใหญ่ก็ยื่นมากระชากชุดทำงานของลูกพีชออกจนขาดวิ่นไปหมด หญิงสาวยกขาขึ้นมาเพื่อหวังจะถีบอีกฝ่ายด้วยความโมโห
นี่มันชุดที่เท่าไรแล้วที่เพลิงกัลป์ทำมันขาด ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเกือบสามเดือนเธอตัดชุดทำงานใหม่ไปแล้วเกือบยี่สิบชุด
“ไอ้หมอบ้า เอาอีกแล้วนะ” ลูกพีชต่อว่าเพลิงกัลป์ก่อนที่เขาจะยักไหล่อย่างไม่แยแส มือใหญ่จัดการถอดปราการสองชิ้นสุดท้ายออกจากร่างขาวเนียนดุจแสงไฟนีออนของลูกพีชออกจนหมด เผยให้เห็นหน้าอกอวบใหญ่ที่เต็มไปด้วยรอยรักสีแดงที่เขาฝากไว้
“ผัวเธอรวย แค่ชุดทำงานฉันมีปัญญาทำขาดฉันก็มีปัญญาซื้อให้เธอใหม่” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเพลิงกัลป์ทำเอาลูกพีชหยุดชะงัก
หลัง ๆ มานี้เพลิงกัลป์มักจะหลุดปากพูดคำนี้ออกมาบ่อยมากทั้ง ๆ ที่เขามักจะย้ำกับเธอเสมอว่าเธอเป็นแค่ของเล่นของเขาเท่านั้น
ผู้เขียน: เกาะครีต
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 ถูกโจมตีและย้อนเวลา
ฉู่ชิงหวงมีอมยิ้มอยู่ในปาก ขณะที่มือก็แกะกล่องเครื่องมือออกอย่างชำนาญ “คราวนี้เป็นคนใหญ่คนโตซะด้วย ไม่รู้จะผ่ายังไงดี”
“ชิงหวง เธอเป็นแพทย์นิติเวชนะ ตอนชันสูตรศพช่วยวางมาดเคร่งขรึมหน่อยจะได้ไหม แล้วก็ช่วยหยุดกินก่อนได้หรือเปล่า?” เสี่ยวตงที่เป็นเพื่อนร่วมงานมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของฉู่ชิงหวงแล้วถามขึ้นอย่างปวดเศียรเวียนเกล้า
เป็นผู้หญิงยิงเรือ ทั้งยังหน้าตาสะสวย อายุก็ตั้ง 28 แล้ว แต่กลับยังไม่มีแฟน มีคนตั้งไม่รู้เท่าไรมาตามจีบเธอเพราะใบหน้าสะสวยนั้น แต่กลับถูกความนิยมชมชอบที่มีต่อการผ่าศพจนพิลึกพิลั่นของเธอขู่จนเสียขวัญ หนีกระเกิดกระเจิงไปหมดแล้ว!
“รุ่นพี่ น้ำตาลช่วยให้สมองแล่นนะ มีประโยชน์กับงาน พี่เอาหน่อยไหม?” ฉู่ชิงหวงล้วงเอาอมยิ้มในกระเป๋าตัวเองยื่นให้กัวเสี่ยวตง
กัวเสี่ยวตงทำหน้าถมึงทึง “ไม่เอา การชันสูตรครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มา จะสะเพร่าไม่ได้ ผู้ตายเป็นถึงนายทหารชั้นผู้ใหญ่ ได้ยินว่าเกี่ยวพันกับความลับสุดยอด น่าจะถูกฆ่าปิดปาก หัวหน้าก็ไม่รู้คิดยังไง ถึงสั่งให้เราสองคนมาชันสูตร ทั้งที่รู้อยู่ว่าไม่ใช่งานที่ดีเด่อะไร...”
“อย่าเสียงดังสิ!” ฉู่ชิงหวงเอ่ยขัดกัวเสี่ยวตง ก่อนจะใช้มือช่องท้องของผู้ตายออก ไม่นึกว่าในนั้นจะมีกุญแจอยู่ดอกหนึ่งจริง ๆ ด้วย “กุญแจ”
“กุญแจอะไร?” กัวเสี่ยวตงยื่นหน้าเข้าไปถามด้วยความใคร่รู้
ฉู่ชิงหวงเอากุญแจออกมาล้างให้สะอาด แล้วเพ่งดูให้ชัด ๆ “เป็นกุญแจตู้เซฟธนาคาร ก่อนตายเขาน่าจะถูกโจมตี ก็เลยกลืนกุญแจลงท้อง”