© 2018-now MeghaBook
2. เจ้าสาวจำยอม สามีเศรษฐีนอกสายตา
3. เสด็จอาเลิกตามใจพระชายาสักทีเถอะ
6. คนสวยขาของประธานมาเฟียจอมโหด NC25
8. เขยไม่เอาถ่านกับตำนานลูกเศรษฐี
9. เมียแต่งท่านประธาน ตอนง้อเฮียหอนหนักม้าก
ผู้เขียน: เกาะครีต
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 พายุใหญ่กำลังจะมา
ภายในจวนอ๋อง มู่หว่านซีพยุงท้องโตโย้ของตัวเองพลางถามสาวใช้ข้างกาย “มีข่าวคราวของจวิ้นอ๋องบ้างหรือไม่?”
“พระชายาเพคะ จวิ้นอ๋องได้กำชับเอาไว้แล้วว่า ให้พระชายาอยู่ที่เรือนดูแลครรภ์อย่างสบายใจ แล้วจวิ้นอ๋องจะจัดการเรื่องที่จวนฉินกั๋วกงอย่างสุดความสามารถ” สาวใช้นามว่าซิ่วเหอเหลือบมองมือตัวเองที่ถูกมู่หว่านซีจับไว้แน่นจนเริ่มขาวซีด นัยน์ตาก็ฉายแววไม่พอใจ จากนั้นก็พลันสะบัดมืออก มู่หว่านซีไม่ทันระวังจึงเกือบจะล้มลงไป
“พระชายาระวังเพคะ” ซิ่วเหอเอื้อมมือไปประคองมู่หว่านซี ทว่าแววตานางกลับเผยแววกำเริบเสิบสาน พ้นวันนี้ไปเจ้าก็หาใช่พระชายาจวิ้นอ๋องแล้ว ส่วนนางเองก็จะไม่ใช้สาวใช้อีกต่อไปแล้ว หากแต่จะกลายเป็นอนุของจวนอ๋องแห่งนี้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซิ่วเหอก็ยิ้มจนหน้าบาน เมื่อคิดถึงวันข้างหน้าที่สดใสของตัวเองแล้วก็พลันรู้สึกว่า สิ่งที่นางทุ่มเททำไปตลอดหลายปีมานี้ช่างคุ้มค่านัก
“ซิ่วเหอ แล้วชิงจู๋เล่า? เหตุใดสองวันมานี้ถึงไม่เห็นนางเลย?” มู่หว่านซีถามด้วยความสงสัย นางให้ชิงจู๋ไปสืบข่าวคราว ทว่าจนกระทั่งตอนนี้นางก็ยังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าท่านตาจะเป็นอย่างไรบ้าง ไม่รู้ว่าจวิ้นอ๋องจะทูลขอพระราชโองการมาได้หรือไม่ แล้วจะช่วยคนทั้งตระกูลของท่านตาไว้ได้หรือไม่?
“พี่ชิงจู๋ต้องไปช่วยงาน วันนี้ก็น่าจะกลับมาแล้วเพคะ” ซิ่วเหอยิ้มอย่างร้ายกาจ “ไม่รู้ว่าจวนฉินกั๋วกงจะเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้เพื่อสกุลฉินแล้วจวิ้นอ๋องของเราต้องวิ่งวุ่นไปทั่ว ลำบากจวิ้นอ๋องแล้ว”
“ลำบากท่านพี่แล้วจริง ๆ ” มู่หว่านซีค่อย ๆ นั่งลง ซ่งอิงเจี๋ยเป็นสามีของนาง ทั้งยังเป็นบุตรชายคนโตของเรือนเล็กของซ่งฉินอ๋อง แม้เขาจะเป็นจวิ้นอ๋องที่ฝ่าบาททรงแต่งตั้งด้วยพระองค์เอง แต่มียศถาบรรดาศักดิ์เพียงแค่ในนามเท่านั้น ซ่งอิงเจี๋ยมีผลงาน มีชื่อเสียงเกรียงไกรอย่างทุกวันนี้ได้ มู่หว่านซีเองก็มีส่วนช่วยเขาอยู่ไม่น้อย
ผู้เขียน: Roana Javier
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 นอกใจ
“ฉันยอมเป็นของคุณแล้ว แต่ทำไมคุณยังไม่เลิกกับชูจี้อีกล่ะคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้ลุ่มหลง พลางถอนหายใจออกมาเบา ๆ ขณะที่นั่งอยู่บนตักของชายหนุ่มด้วยร่างที่เปือยเปล่าครึ่งท่อน
“เวลาอยู่บนเตียงอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก” ชายหนุ่มกำลังอารมณ์พลุ่งพล่าน เขาเอื้อมมือไปเค้นคลึงอกที่อวบอิ่มของหญิงสาวอย่างเบามือ
หญิงสาวไม่พอใจนัก เมื่อไม่ได้รับคำตอบตามที่ต้องการ “ฉันจะพูด! ก็แค่เด็กที่เก็บมาเลี้ยง แม้แต่หมาของฉันยังมีค่ากว่าหล่อนเลย หล่อนมีอะไรดีนักหนาคะ? ”
ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เขาประคองเอวบาง แล้วเร่งจังหวะขยับเข้าออกแรงขึ้น ทำให้เธอถึงกับร้องครวญครางออกมาอย่างไม่ขาดสาย
หลินชูจี้ที่กำลังยืนอยู่หน้าประตู ใบหน้าที่งดงามของเธอเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เธอได้ยินสิ่งที่ทั้งคู่คุยกันทั้งหมด นัยน์ตาของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง
เธอเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล
ยายซุนผู้ซึ่งเลี้ยงดูชูจี้มาตั้งแต่เด็ก ถูกตรวจพบว่าเป็นโรคตับแข็งระยะสุดท้าย คุณยายจำเป็นจะต้องได้รับการปลูกถ่ายตับอย่างรวดเร็ว และชูจี้จำต้องหาเงินมาเพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาล
แต่แล้วเรื่องแย่ ๆ ในชีวิตเธอยังไม่หมดแต่เพียงเท่านั้น ทันทีที่เธอกลับมาถึงบ้านเธอก็ได้รู้ว่าน้องสาวของเธอกำลังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแฟนหนุ่มของเธออยู่ ชูจี้รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบได้พังทลายลงตรงหน้าเธอ
ผู้เขียน: Pinkygirl
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 นางมีชีวิตใหม่อีกครั้ง!
ในคุกใต้ดินที่ทั้งมืดและชื้น ตะขอเหล็กหนาสองอันเจาะเข้าไปในเนื้ออย่างรวดเร็ว จากนั้นก็มีเลือดสาดกระเซ็นออกมา มันเจาะเข้าไปในกระดูกไหล่ของเซียวหยี่เกออย่างไร้ความปรานี
“อ้า!”
นางกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และสะดุ้งทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ตัวของนางสั่นไม่หยุด ดวงตาข้างซ้ายที่บวมเป่งกับรอยแผลเป็นที่คล้ายกับไส้เดือนบนหน้าของนาง เหมือนว่าจะทำให้นางดูน่าสยดสยองน่าหวาดกลัวมากขึ้น และเลือดก็ไหลออกมาตามตะขอจนแดงเต็มพื้น
ผู้ชายสามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของนาง เมื่อเห็นสภาพน่าอนาถของนาง เหมือนกับว่าพวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร
“ทำไม? ทำไมถึงทำกับข้าแบบนี้?” เซียวหยี่เกออดทนกับความเจ็บปวดที่แทบจะขาดใจตาย เงยหน้าขึ้นมองไปทางพวกเขาด้วยความยากลำบาก พวกเขาคนหนึ่งคือผู้ชายที่นางรักอย่างสุดใจ คนหนึ่งคือท่านพี่ของนาง คนหนึ่งคือเพื่อนที่รักกันมาตั้งแต่วัยเด็ก นางไม่อยากเชื่อว่า พวกเขาจะทำกับนางอย่างโหดร้ายขนาดนี้
เชียนซือเฉินเดินเข้ามาตรงหน้านาง “เกอเอ๋อร์ เจ้าไม่ควรหนี ฝูเอ๋อร์เป็นพี่สาวของเจ้า นางร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก แต่เลือดของเจ้ามียาวิเศษปะปนอยู่กว่าร้อยชนิด พิษทั้งปวงไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้ แล้วยังสามารถทำให้คนฟื้นคืนชีพได้ หมอหลวงได้บอกแล้วว่า ใช้เลือดในตัวของเจ้าแลกให้กับฝูเอ๋อร์ นางก็จะสามารถมีอายุยืนยาวได้ เจ้าครอบครองตัวตนของฝูเอ๋อร์มานานหลายปี นางไม่เคยตำหนิอะไรเจ้า แล้วยังดีกับเจ้าเป็นอย่างมากด้วย เจ้าเองก็ไม่อยากให้นางเป็นอะไรไป ถูกต้องหรือไหม? ”
“นางสามารถมีอายุยืนยาว แล้วข้าล่ะ? ข้าก็ต้องตายอย่างนั้นหรือ?” เซียวหยี่เกอมองผู้ชายที่ตัวเองรักอย่างสุดหัวใจตรงหน้า แต่ในเวลานี้กลับดูแปลกหน้าเป็นอย่างมาก “ท่านพี่ซือเฉิน ท่านบอกเองว่าจะไม่ทำให้ข้าเสียใจ!” นางลองพิษทุกชนิดเพื่อเขาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถึงได้สามารถฝึกตัวเองให้พิษทั้งปวงมิอาจเข้ามากล้ำกลายนางได้ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นข้ออ้างที่เขาจะนำมาใช้ทำร้ายนาง
ผู้เขียน: วรนิษฐา / Miss sexy
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 เดินทางข้ามโลก
เสียงเครื่องบินลำใหญ่ ที่เวลานี้กำลังลงจอดยังสนามบินจังหวัดดังระงมไปทั่วบริเวณ กระทั่งจอดได้สนิทผู้โดยสารทั้งหมดจึงทยอยลงจากเครื่อง ซึ่งหนึ่งในนั้นคือลดาหญิงสาวกำพร้าที่เกิดและเติบโตที่นี่ ก่อนที่เธอจะสอบได้ทุนไปศึกษายังต่างประเทศจนจบระดับปริญญาตรี พอเรียนจบก็ขอทำงานใช้ทุนต่อที่นั่น
แต่ทำงานได้แค่สองปีกว่า ลดากลับได้รับข่าวร้ายว่าผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงเธอมาตั้งแต่ผู้เป็นพ่อและแม่ของเธอเสียชีวิตไปกำลังป่วยหนักและไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้ ทันทีที่รู้ข่าวร้ายนี้ ลดาก็รีบบินกลับมาเมืองไทยทันที
“ลดา” เสียงคุ้นหูที่ทักขึ้นในอาคารผู้โดยสารขาเข้า ทำให้ลดาหันไปมองก่อนจะเห็นว่าเป็นปรียา เธอเอ่ยเรียกพร้อมกับตรงเข้าไปสวมกอด
“อุ้ม”
“คิดถึงลดาจัง เดินทางข้ามโลกมาแบบนี้เหนื่อยไหม” เมื่อคลายอ้อมกอดออกปรียาก็เอ่ยถามขึ้น จะว่าไปเธอกับลดาก็เหมือนพี่น้อง เพราะตั้งแต่เล็กจนโตก็อยู่ด้วยกันมาโดยตลอด เพิ่งมาอยู่ห่างกันจริงๆ จังๆ ก็ตอนที่ลดาไปเรียนต่อที่ อื่น ซึ่งก็ตั้งเก้าปีเข้าไปแล้วนะ แต่เธอก็ยอมรับจริงๆ ว่าลดานั้นเก่ง ที่สามารถสอบชิงทุนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้แบบนี้
แม่ของเธออุปการะเลี้ยงดูลดาในฐานะลูกสาวอีกคน เพราะครอบครัวของลดาเป็นคนงานในไร่ แต่ต้องมาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งหมด ปล่อยให้ลดาที่ตอนนั้นอายุเพียงเจ็ดขวบอยู่ตามลำพัง แม่เธอสงสารปนเอ็นดูลดามาก เลยตัดสินใจรับมาอยู่ด้วย
ลดาในวัยเด็กนั้นน่ารัก ช่างพูดช่างคุย คอยช่วยงานในส่วนที่ทำได้ ไม่ได้เอาแต่ใจเกเรเหมือนใครบางคน แต่ดีหน่อยที่พอโตมาแล้วคนที่ว่านิสัยก็เปลี่ยน ส่วนลดาเองก็เปลี่ยนไปเหมือนกันจากที่ช่างพูดช่างคุยก็ดูจะพูดน้อยลง อาจเพราะต้นเหตุมาจากเรื่องนั้นตอนนั้นก็เป็นได้
ผู้เขียน: อักษรสีทอง
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 มีเซ็กซ์ครั้งแรกกับท่านประธาน
เทียนหอมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้า ในมือคือกล้องที่มีสายคล้องคอไว้ เธอใส่เสื้อยืดกับกระโปรงทรงพลีทยาวคลุมเข่า ผมยาวมัดรวบปล่อยเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง เปิดเผยดวงหน้าเรียวรูปไข่ที่ประกอบไปด้วยเครื่องหน้าสวยเฉี่ยว ดวงตาโตเรียว ปากอิ่ม จมูกโด่งรั้น เธอแต่งหน้าอ่อนๆ ดูเป็นธรรมชาติ ไม่ได้เสริมแต่งจุดไหนมากเป็นพิเศษ โดยรวมแล้วเธอแต่งตัวเรียบร้อยตามกาลเทศะ แต่แม้จะแต่งเรียบง่าย ทว่าใบหน้าสวยหวานของเธอก็ยังดูผุดผาดโดดเด่นอยู่ดี
เธอมีกระเป๋าสะพายข้างคล้ายถุงย่าม ในนั้นมีทั้งสมุดสำหรับจดบันทึก และปากกา
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปลี่ยนจากทำข่าวอาชญากรรมมาอยู่ฝ่ายบันเทิง และงานแรกของเธอก็ไม่ใช่การหาข่าวของดารานักร้องหรือบุคคลสาธารณะทั่วไป แต่เป็นการสัมภาษณ์มหาเศรษฐี
นนทิวรรธน์ รดิศไชยนันท์ อายุ 32 ปี มีบิดาเป็นเจ้าของนิคมอุตสาหกรรม ทำธุรกิจนำเข้า – ส่งออกสินค้าและอสังหาริมทรัพย์หลายพันล้าน และมีมารดาเป็นเจ้าของธุรกิจเพชร สตาร์ไดมอนต์
เขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวที่จะต้องสานต่อธุรกิจของพ่อและแม่ โดยเขาเรียนจบปริญญาโทจากประเทศออสเตรเลีย และตอนนี้ก็อยู่ในช่วงรับงานต่อจากพ่อแม่ เขาจึงเป็นผู้ชายที่เนื้อหอมที่สุดในช่วงนี้ เป็นคนที่ผู้หญิงร้อยละแปดสิบต่างใฝ่ฝัน ติดอันดับ 1 ใน 10 สามีในฝันที่ผู้หญิงทั่วประเทศพากันโหวตให้
และในตอนนี้เขากำลังคบหาดูใจอยู่กับวิมลิน นางเอกสาวดาวรุ่ง จึงยิ่งเป็นที่จับตามองมากขึ้น เธอเองก็มาที่แห่งนี้เพื่อสัมภาษณ์เขาในฐานะที่เขาเป็นนักธุรกิจไฟแรงและเป็นคู่หมั้นของวิมลิน
กว่าจะติดต่อขอสัมภาษณ์ได้ช่างยากเย็น รอนานเป็นเดือนกว่าทางเขาจะตอบรับยอมให้เธอไปทำข่าวได้ ซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะเป็นนักข่าวคนแรกที่ได้รับอนุญาต
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อีกครั้ง แล้วค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมา เธอยืนนิ่งอยู่หน้าห้องมาพักใหญ่แล้ว
“เชิญสิครับ คุณนนท์ว่างแค่ชั่วโมงเดียวนะครับ เดี๋ยวก็ต้องเข้าประชุมแล้ว” พิพัฒน์ ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะหน้าห้อง ในตำแหน่งเลขาได้เอ่ยเตือนสติ
“อ่า...นั่นสินะคะ คงเพราะฉันตื่นเต้นมากเกินไป” เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ มีเวลาแค่ชั่วโมงเดียว ดังนั้นเธอต้องทำให้ดีที่สุด จะผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด
ผู้เขียน: ซีไซต์
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 2 ขายตัว
โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
สายฝนกำลังโรยตัวลงมาจากน่านฟ้าอากาศมืดคลึ้มทั้งยังมีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นเป็นระยะช่วยทำให้อากาศที่ร้อนอบอ้าวเย็นลงมาบ้าง กระนั้นก็ไม่สามารถดับความร้อนในใจของคนที่กำลังต่อสู้ดิ้นรนจากโชคชะตา
แสงไฟสีส้มของโรงพยาบาลถูกเปิดขึ้นแม้จะยังไม่ถึงเวลา ส่องทางเดินนำทางให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาเห็นทางสว่าง
นาชานั่งเหม่อลอยอยู่ม้านั่งข้างอาคารสายฝนที่สาดกระเซ็นโดนเธอมาเป็นระยะทำให้เสื้อผ้าบางส่วนของเธอเปียก แต่เธอก็ไม่คิดที่จะขยับหนี สายตาอ่อนล้ายังคงมองเอกสารใบเรียกเก็บเงินในมือที่อีกไม่กี่วันเธอต้องจ่ายออกไปแล้ว
หลังจากหมดเงินก้อนนี้นาชาก็ไม่รู้ว่าจะหาเงินจากที่ไหนมาเป็นค่ารักษาพยาบาลของแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งได้อีก
ยังโชคดีที่น้ามดน้องสาวแม่มาคอยดูแล น้ามดเป็นนักเขียนนิยายออนไลน์ไม่มีสามี จึงค่อนข้างมีเวลามาก ทั้งงานบ้านทั้งช่วยดูแลนาวาก็ได้น้ามดช่วยจัดการ
นาชาอายุเพียงสิบเก้าปีเพิ่งเข้ามหาลัยปีหนึ่งแต่ต้องรับภาระอันหนักอึ้งเมื่อแม่ของเธอป่วยเป็นมะเร็ง
อาชีพพริตตี้ของเธอทำเงินได้เป็นอย่างดี แต่มันก็ไม่เพียงพอต่อค่ารักษาหลักแสนที่ต้องจ่ายอย่างต่อเนื่อง
นาชาไม่มีพ่อรู้แต่ว่าเขาเป็นคนญี่ปุ่นได้ทิ้งเธอกับแม่และน้องชายไปนานแล้วด้วยเหตุผลที่แม้กระทั่งแม่ของเธอก็ไม่รู้
การที่เขาหายไปนานขนาดนี้บางทีผู้ชายคนนั้นอาจตายแล้วก็ได้
น้องชายของเธอชื่อนาวาอายุเพียงแปดขวบเขาเพิ่งเข้าเรียนในโรงเรียนอินเตอร์แห่งหนึ่งก่อนที่แม่จะทรุดลง และเธอเพิ่งจ่ายค่าเล่าเรียนหลักแสนไปให้น้อง
แต่ตอนนี้เงินเก็บของเธอทุกบาททุกสตางค์หมดไปกับการรักษาแล้ว
กระทั่งเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นคล้ายกับเสียงฟ้าผ่า เหมือนเสียงนั้นจะเรียกสติของนาชาขยับตัว เธอล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าผ้าสีขาว
“กุ๊กไก่แกอยู่คอนโดหรือเปล่าฉันจะไปหา”
“มาดิ ไอ้เกดก็อยู่นี่พอดี”
“เออเจอกัน”
นาชายัดโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าแล้วดึงร่มออกมา เดินออกจากโรงพยาบาลไปเรียกแท็กซี่ กระทั่งรถที่เธอเคยภาคภูมิใจที่ซื้อด้วยเงินตัวตอนนี้นาชายังจำใจต้องขายออกไปเพื่อมาจ่ายค่ารักษาให้แม่ของเธอ
ผู้เขียน: แก้วใบเล็ก
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 ครั้งแรก 1
เจ้าของร่างสูงใหญ่ยืนทอดสายตามองออกไปยังเนินเขาที่ลาดลงไปยังถนนด้านล่างที่ปกคลุมด้วยหญ้าที่ถูกตัดจนสั้นเตียน ท้องฟ้ามืดครึ้มเพราะเม็ดฝนที่พร่างพรมลงมาเพิ่งซาลง เห็นพุ่มไม้ดอกไม้ประดับเป็นเงาตะคุ่ม ๆ อยู่สองข้างทางที่ลาดปูด้วยหินธรรมชาติ แม้เพิ่งอยู่ในเวลาพลบค่ำ
ดวงตาสีนิลที่มองออกไปคาดเดาความรู้สึกนึกคิดของเจ้าของไม่ได้
“เธอพร้อมแล้วครับนายหัว” ลูกน้องคู่กายในวัยสี่สิบปีที่พ่วงตำแหน่งผู้จัดการโรงเลื่อยไม้บุรินทรด้วยบอกกับเจ้านายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าเขาห้าปีเสียงเรียบ นายหัวสีหราช บุรินทร นั่นคือนามของบุรุษรูปงามผิวสีแทนที่ยังยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงกว้างของบ้านปูนสองชั้น
“อืม เดี๋ยวผมไป” ใบหน้าและแววตายังคงนิ่งไม่เปลี่ยนก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะกระดิกเพื่อเขี่ยเถ้าบุหรี่ทิ้ง แล้วอัดเข้าปอดอีกครั้ง
“ให้ผมรอไหมครับ” นานมากแล้วที่นายของเขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง และเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่คนอย่างสีหราชคิดอยากหลับนอนกับหญิงสาวที่ไม่ใช่คนรัก แถมยังใช้บ้านที่เคยคิดว่าจะเป็นเรือนหออีกต่างหาก ในฐานะลูกน้องอาชว์ก็ได้แค่สงสัยว่าผู้ชายที่หวงเรือนหอมากที่สุดทำไมกล้าพาผู้หญิงพวกนั้นเข้ามาในบ้านได้ แต่นายจะทำอะไรย่อมเป็นสิทธิ์ของเขาอยู่แล้ว อาชว์มีหน้าที่แค่รับส่งผู้หญิงของนายที่นรีเตรียมไว้ให้ก็พอ นอกนั้นก็ไม่ใช่หน้าที่ที่เขาจำเป็นจะต้องรู้ ถึงแม้ว่าเขาจะสนิทกับสีหราชมากแค่ไหน แต่เรื่องนี้ก็ไม่สมควรถ้าเขาจะเอ่ยถาม
“ไม่ต้อง” ตอบกลับเสียงเรียบไม่มีความตื่นเต้นในแววตาแม้แต่เสี้ยวเดียว
“ครับ” สิ้นคำลูกน้องที่ร่างกำยำไม่ต่างจากนายแต่ผิวสีเข้มกว่ามากโค้งคำนับให้เล็กน้อย ก่อนจะถอยหลังเดินออกไปยังห้องพักของตนที่อยู่บ้านหลังเล็กกว่าข้าง ๆ เรือนหลังใหญ่แห่งนี้
ผู้เขียน: Sydney Chaplin
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 ภรรยานอกใจ
ณ แผนกต้อนรับของบริษัท อีสท์เดย์ เดคคอร์เรชั่น เมืองจิ่วเจียง ประเทศอเมริกา
“นี่คือกาแฟที่คุณฟางจืออางสั่งไว้ค่ะ จะให้ไปส่งไว้ที่ไหนดีครับ?”
หลินเทียนถือถุงกระดาษในมืออย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะทำกาแฟหกอยู่ด้านใน
ผู้ช่วยหญิงที่แผนกต้อนรับมองพิจารณาหลินเทียนตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็พูดด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยามว่า “ตามฉันมา”
หลินเทียนเดิมเป็นคนขับอูเบอร์ แต่วันนี้เขาได้รับคำสั่งซื้อเดลิเวอรี่โดยไม่คาดคิดพร้อมเงินพิเศษ แล้วก็ยังได้ค่าส่งแบบเร่งด่วนเพิ่มมาอีกสองร้อยดอลลาร์ เขาถึงได้มาที่นี่
หลังจากนั้นไม่นาน หลินเทียนก็เดินตามผู้ช่วยหญิงคนนั้นไปที่ประตูสำนักงาน
ตอนที่หลินเทียนเพิ่งจะวางมือลงบนลูกบิดประตูสำนักงาน เสียงอ่อนเสียงหวานที่ชวนปลุกอารมณ์ของผู้หญิงก็ดังมาจากข้างใน
เสียงนี้ หลินเทียนคุ้นเคยเป็นอย่างมาก มันเหมือนกับเสียงของเจียงเชียนหนิงที่เป็นภรรยาของตัวเองเลย
ไม่หรอก เขาต้องฟังผิดแน่ ๆ
แต่หลินเทียนก็ยังทนไม่ไหวจึงต้องขยับเข้าไปฟังใกล้ ๆ
“อ่าส์...คุณฟาง อย่าทำแบบนี้สิคะ...”
“ให้ผมจูบหน่อยเถอะนะ สามีที่ไม่เอาไหนคนนั้นของคุณคงไม่เคยจูบคุณมาก่อนสิท่า”
เมื่อหลินเทียนได้ยินบทสนทนานี้ เขาก็ตัวแข็งอยู่กับที่ ราวกับถูกฟ้าผ่าลงมาอย่างจัง
ผู้เขียน: สนพ. อิ่มรัก
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 1
ตอนที่ 1
ก๊อกๆๆๆๆๆ
คนเอาแต่ฟุบหน้าร้องไห้อยู่หลังพวงมาลัยนานแล้ว ต้องหันไปหากระจก ก็เห็นเอียดมายืนเคาะอยู่ เลยรีบลดกระจกลง มือบางรีบดึงทิชชูมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มอย่างรวดเร็ว
“มาถึงแล้วทำไมไม่เข้าบ้านคะคุณหนู คุณท่านรออยู่แน่ะค่ะ”
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะป้า”
เห็นท่าทีของแม่บ้านตื่นเต้น เลยรู้ว่าจะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นสักอย่างแน่ และอาจจะเป็นเรื่องดี
“ตอนคุณหนูไม่อยู่ มีคนมาหาคุณท่านค่ะ แต่ป้าว่าเข้าไปให้คุณท่านบอกเองดีกว่านะคะ เดี๋ยวป้าจะเอารถไปจ่ายตลาด อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ยคะ”
“ไม่ค่ะ ป้าทำอะไรมา ย้าก็กินได้หมดค่ะ”
ไรยาส่งกุญแจให้เอียดแล้วเข้าบ้านไป เพราะไม่รู้ว่าที่มีคนมาหานั้นเป็นเรื่องดีหรือร้าย ส่วนเธอคงไม่มีอะไรจะคุยกับพ่อแน่ๆ หรือถ้าคุยก็คงจะเป็นเรื่องโกหกพกลมทั้งเพ
“คุณพ่ออยู่ไหนคะลุงอ่อน”
เวลาเอียดไม่อยู่บ้าน ไรยาก็จะสั่งให้ลุงอ่อนเข้ามาอยู่ใกล้ๆ ตั้งแต่ท่านคิดจะฆ่าตัวตายครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อนแล้ว จะได้คอยดูไว้ หรือคอยช่วยเวลาพ่ออยากได้อะไร
“อ่านหนังสืออยู่ในห้องครับ”
ค่อนข้างแปลกใจ ทำไมพ่อต้องอ่านหนังสือเวลานี้ แต่ก็รีบเดินตรงไปยังห้องพ่อ ซึ่งอยู่ชั้นล่าง ตอนได้บ้านหลังนี้มา ห้องนี้เจ้าของเก่าน่าจะให้แม่บ้าน หรืออาจจะญาติๆ อยู่ เพราะขนาดไม่ใหญ่ แต่เธอจำต้องให้พ่อใช้ แล้วต่อเติมห้องติดกันเพิ่มอีก ให้ป้าเอียดกับลุงอ่อน จะได้อยู่ใกล้ๆ ท่าน ส่วนสามห้องนอนข้างบน ใช้ไปหนึ่ง ที่เหลือเป็นห้องเก็บของหมด เพราะชั้นล่างต้องให้โล่งมากที่สุด พ่อจะได้สะดวกในการใช้วีลแชร์
ผู้เขียน: เนื้อนวล
👉👉คลิกที่นี่เพื่ออ่านบทยอดนิยม
บทที่ 1 ตอนที่ 1
บรรยากาศอื้ออึงของสถานบันเทิงมีชื่อที่สุดกลางเมืองหลวง กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมผสานกับควันบุหรี่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ นักท่องราตรีนับร้อยชีวิตอัดแน่นเข้ามาในที่อโคจรแบบนี้กันอย่างล้นหลาม บางคนก็ดื่มเหล้าอย่างเอาเป็นเอาตาย บางคนก็เต้นแร้งเต้นการาวกับคนเสียสติ
หากเป็นในยามที่จิตใจปกติ บัวบุษบาก็คงแทบจะอาเจียนกับสิ่งที่ได้สัมผัสตรงหน้า แต่มันไม่ใช่ตอนนี้ มันไม่ใช่ตอนที่หัวใจพังยับเยิน ภาพแฟนหนุ่มกำลังประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะกับเพื่อนสาวที่ตัวเองไว้ใจกระหน่ำเข้ามาในหัว ความผูกพันตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา ทำไมช่างไม่มีความหมายเอาเสียเลย
นาวินเพื่อนร่วมชั้นที่พัฒนามาเป็นแฟน กลับนอกใจหล่อนอย่างไม่ละอาย เขาไม่มีท่าทีตกใจสักนิดที่เห็นหล่อนยืนร้องไห้อยู่ที่หน้าประตู แถมแม่เพื่อนสุดรักของหล่อนก็ยังมอบรอยยิ้มแห่งชัยชนะสาดใส่หน้าหล่อนสมทบมาอีก และพวกเขาก็ยังเล่นรักกันต่อหน้าของหล่อนอย่างเมามันไร้สิ้นความอับอาย เป็นหล่อนเสียอีกที่ต้องเป็นฝ่ายวิ่งหนีออกมา ภาพการร่วมรักสด ๆ ที่มีแฟนหนุ่มกับเพื่อนสาวเป็นพระเอก - นางเอก ทำร้ายหัวใจดวงน้อยจนพังยับเยิน เลือดสด ๆ ไหลทะลักออกมา
หญิงสาวมองแก้วที่ใส่เครื่องดื่มสีสวยอย่างชั่งใจ หล่อนไม่รู้หรอกว่าไอ้ของเหลวในแก้วนี้มันเรียกว่าอะไร รู้เพียงแต่ว่ามันคงแรงน่าดู เพราะหล่อนเป็นคนร้องขอกับบริกรเอง มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาที่มันไหลออกมาเรื่อย ๆ ทิ้งอย่างไม่ไยดี ก่อนจะยกแก้วตรงหน้าขึ้นดื่มจนหมด สาวน้อยเบ้หน้าเมื่อของเหลวรสชาติบาดคอพวกนั้นไหลผ่านลำคอลงสู่กระเพาะอาหารอย่างรวดเร็ว
แก้วแล้วแก้วเล่าถูกทั้งกรอกทั้งสาดใส่ลำคอระหง สาวน้อยพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้สมองลบเลือนภาพที่ได้เห็นเมื่อเย็นนี้ ต้องการให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะ ในเมื่อทุกอย่างที่ได้เห็น ทุกอย่างที่ได้ยินมันคือเรื่องจริง