คุณหนู

่ยหลิงนึกหงุดหงิด นางพลิกตัวไปอีกทาง

ี้สิเจ้าคะ นายท่านใกล้จ

ๆ แล้ว นางผุดลุกขึ้นนั่ง โยนหม

็ยังจะถูกปล

นางลืมคำพูดไปหมดสิ้น มู่เสวี่ยหลิงมือสั่นสะท้าน นางกวา

่ลี

็นึกว่าตนเองทำสิ่งใดขัดใจอีกแล้ว นางรีบขยับเ

เองเจ้าค่ะ คุณหนูต้อง

ะลึงลาน นางมอง

มู่เสวี่ยหลิงหยุด

ลืนหายไปในลำคอ นางไม

กให้ตนเอง ลี่ลี่จึงล่มจมไปกับนาง นางเสียชีวิตที่เมืองเกิด ส่วนลี่ลี่ถูก

ข้าอันใดหร

บลี่ลี่เข้ามาเป็นเพื่อนเล่นของบุตรสาว นานวันเข้า

้วนปากก่อนหรือไม่เจ้าคะ ข้

ไม่

างยังมีสีหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อคร

ะจกมาใ

้าค

มอย่างยิ่ง เครื่องประดับและเสื้อผ้าที่เก็บ

วามงามของอัญมณีพวกนั้น นางหยิบระจกบานเล็กมายื่น

ี่สะท้อนกลับมา เป็นเงาของนางเมื่อหลายปีก่อน เป็นนางใ

ฝ่ามือยังคงบอบางนุ่มนิ่ม ร่างกายยังคงอ้อนแอ้

หยวนเซิ่งเจ๋อในตรอกข้างตลาด เขานอนอยู่ข้างร่างไร้ลมหายใจของนาง กอดนางไว้กับอกโดยไม่นึ

่น นางเฝ้าฝันถึงโอ

ุดท้ายก็ยังนึกวาดหวังว่าจะ

วิตอีกครั้ง มู่เสวี่ยหลิงดวงตาวาวโรจน์ไปด้วยไฟโทสะ ทั้งมือที่วางอย

ด้วยสองมือของนาง อยากจะรู้นักว่าผู้

ก็เห็นบุตรสาวยืนอยู่ห

บางเบาทั้งศีรษะมีเครื่องประดับเพียงชิ้

่นนี้” ไม่ใช่ว่าปกติแล้วนางจะแต่งก

้วจึงค่อยเอ่ยปาก “ท่านพ่อกล่าวเช่น

เข้าหาบิดา สองมือกอดแขนเ

ดงามที่สุดอยู่แล้ว”

ได้ หรือเจ้ากลัวว่าพ่อจะลื

จงเริ่มตำหนิคุณหนูก

ม่รู้ แต่ตอนที่ท่าน

ังสั่งตัดเสื้อผ้าใหม่ทุกว

สกุลหยวนคงถูกใจฮ

เนื้อดีบนเรือนผม อนุหวาผู้นี้ บิดานางเพิ่งรั

นสายตาอิจฉาริษยาจากอนุหวาเล่า และอนุหวาผู้นี้ก็เป็นคนที่หล

านางมือเติบจนเป็นที่ขัดเ

มเย็น ก่อเกิดเป็นควา

พร

อ ท่านพ่อไม่อยู่ข้ายังต้องรับแขก พบปะกับท่านลุงท

ชุดสีส้มสว่าง ดวงตาดอ

ังจะต้องพบเจอผู้ใดอีก เจ้าแต่งกายฉูดฉาดเช่นน

ห้มีตัวตนในสายตาสามีมากที่สุด สีส้มจึงเป็นสีที่เหล่าอนุเลือกใช้ อ

งนางสั่นอย่างโกรธเคือง ไม่รู้ว่าคุณหนูโ

ุนเดิม นางช้อนสายตามู่เห

ท่าน

โบกมือและเอ

ี่ยนชุด อย่าทำให้

าแดงก่ำ นางก้มหน้าง

นุหวาอีก เดินเข้าจวนไ