่งอย่างเงียบ ๆ ขณะที่หวี่เหวินอี้ซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามเอาแต่จ้องเขม็งนางด้วยสายช

ด้วยสายตาดังกล่าวเป็นเวลานาน ๆ กลับทำ