่างหนัก เขาหันมามองบุตรสาวคนโต ที่ตอนนี้จงหลีรีบปรี่เข้าไป

ให้เรียบร้อย ว่านเอ๋อร์เจ้าก็ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน”

วามไม่พอใจ แต่ไหนแต่ไรนางก็เก็บตัวเงียบเรียบร้อยอยู่ในเรือน ไม่คิดว่าหนนี้นางจะกล้าทำเรื่องเลยเถิดจน

รีบเดินตามสามีออกไป เพื่ออ้อนวอนให

ฉย มือน้อยกำหมัดไว้แน่นด้วยความเจ็บปวด จงห

านพ่อไม่เคยมีข้าในหัวใจจนข้าชาชินเสียแล้ว”

งเจ็บตัวหนักขนาดนี้ ท่านพ่อของนางยังไม่คิดจะดูดำดูดี ผิดกับเผิงฟู่หลินที่แม้ท่านพ่อจะสั่งลงโทษ แต่ใน

ียงนี้ แต่กลับโดนเพียงกักบริเวณเท่านั้น คุณหนูของบ่าวช่างน่าสงสารจริง ๆ

ื้นตัน นางยิ้มบาง ๆ ออกมา “ในจวนแห่งนี้คง

ได้ยินคำพูดของเผิงเสี่ยวว่าน นางรู

้นะเจ้าคะ” จงหลีรีบกระวีกระ

ิงเสี่ยวว่านกลับดึงมือของนางเอาไว้

ไม่เข้าใจ “แต่ว่าหากปล่อยไว

้ข้าไม่ใช่ตัวคนเดียวอีกแล้ว ความโหดร้ายของหลินเอ๋อร์ไม่ควรมีแค่คนในจวนที่ได้รับรู้เท่านั้น

รียบร้อย” จงหลีรีบลุกขึ้นพร้อมโค้งคำ

ดวงตาหม่นแสงลงเมื่อนางได้อยู่เพียงลำพัง “ท่านแม่ข้าคิดถึงท่

่เห็นพี่สาวได้ดีกว่าตัวเอง บ้างก็บอกว่าคุณหนูรองนิสัยโหดร้ายป่าเถื่อนทำให้รัชทายาทเปลี่ยนใจเลือกคุณหนูใหญ่แทน เสีย

ารมณ์ร้อนและเอาแต่ใจเรื่องนั้นเขาย่อมรู้ดีแก่ใจ แต่เรื่องโหดร้ายที่นางกล้าลงมือกับพี่สาวตัวเองทำเอาเขานึกรังเกียจมากขึ้นอีกมากโข หนี่ซูเว่ยได

กับพ่อบ้านอย่างรวดเร็ว เขารีบเร่งเดินทา

่แพร่ออกไปทั่ว พลันสาวใช้ก็เข้ามารายงานว่าหนี่ซูเว่ยมาข

นเซียงออกไปต้อนรับหน

ทั้งสองโค้งตัวค

ม่รอช้า เขารีบบอกจุดประสงค์ทันที สาย

นางหายดีข้าจะให้นางไปพบท่านที่จวนรัชทายาทดีหรือไม่” ราชครูเผิงร

ดูให้เห็นกับตา” หนี่ซูเว่ยสาดคำพูดเผ็ดร้อนใส่หน้าราชครูเผิงอย่างไม่ยำเกรง วันนี้เขา

กน้อย ชาวบ้านต่างเอาไปเล่าลือไปเสียจนเลยเถิด” ราชครูเผ

ักหน่อย หวังว่าท่านคงไม่ขัดห

จนคำพูด เขาเรียกให้สาวใช้นำทางให้หน