เมื่อคุณแม่กับพ่อเลี้ยงเลิกรากันมินตราเลือกที่จะอยู่กับพ่อเลี้ยงเพราะว่าคุณแม่ติดเหล้าและหนีไปมีผัวฝรั่งที่ต่างประเทศ สาวน้อยสนิทสนมกับคุณพ่อที่ไม่ใช้แม้แต่สายเลือดของเธอ นานวันเข้าความหวั่นไหวก็ก่อเกิดขึ้นในใจของเด็กสาว แต่ที่น่าตกใจคือพ่อเลี้ยงของมินตราเป็นสามพี่น้อง นั่นหมายความว่าก่อนหน้านี้คุณแม่ของเธอมีสามผัวนั่นเอง
แด๊ดดี้ที่ไม่ใช่พ่อ
ตอน พ่อคนที่หนึ่ง
ณ.บ้านไร่ชายทุ่ง
แสงตะวันยามเย็นอาบทุ่งหญ้าเขียวกลายเป็นสีทองอร่าม
สายลมเย็นพัดผ่านพุ่มดอกไม้ปลิวไหว โฮ่ง! ๆ ๆ ลูกหมาไซบีเรียนสองตัวกระโจนไล่เด็กสาวอายุอานามราวๆสิบเก้าปี
ฮิ! ๆ ๆ ใบหน้าเล็กเรียวเงยขึ้นมองท้องฟ้าขณะที่เรือนร่างเล็กบางกางสองแขนวิ่งเท้าเปล่าย่ำยอดหญ้า
"อย่าดึงกระโปรง ลิลลี่ แม็กซี่" ริมฝีปากสีชมพูเล็กบางขยับบ่นขณะที่ดวงตากลมโตสีดำขลับก้มถลึงมองลูกหมาขนฟูสองตัว
"มินตรา มากินข้าวลูก" เสียงคุณพ่อคนแรกเอ่ยอยู่หน้าบ้านทรงนอร์ดิกที่ทำจากอิฐสีแดงสวยสไตล์คลาสสิค
"ค่ะพ่อโรม"
สาวน้อยเอ่ยและก้มจูงลูกหมาน้อยเข้าบ้าน ขณะที่คุณพ่อกำลังตักแกงใส่ชามมาเสิร์ฟเด็กสาวก็ตักข้าวสวยร้อนๆใส่จานรอ
หงิง! ๆ ลูกหมาตัวน้อยทั้งสองขึ้นไปนั่งบนโซฟาแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างราวกับว่าอยากจะออกไปวิ่งเล่นต่อ
"พรุ่งนี้จะไปอยู่กับพ่อชาแล้ว คงคิดถึงมินตราแย่"
"งั้นคืนนี้นอนกับพ่อดีไหม"
พ่อคนโตเอ่ยขณะลงมานั่งตรงข้ามที่โต๊ะอาหาร
"ได้สิคะ" มินตราเอ่ยขณะใช้มือน้อยจับช้อนตักแกงไตปลาร้อนๆใส่จานข้าวพ่อโรม
"ดีใจจัง คืนนี้จะกอดให้หายคิดถึงเลย"
"เหอ ๆ เดี๋ยวสองอาทิตย์หนูก็มาอีก มันไม่นานนี่คะ ทำไมคิดถึงไวจัง"
มินตราเอ่ยขณะเงยมองใบหน้าคมเข้มบาดใจของทหารผ่านศึกยศร้อยโทที่นั่งตรงหน้า
พ่อโรมทั้งหล่อล่ำและผิวแทนคมเข้มราวกับพระเอกหนังบู๊ เธอยังสงสัยอยู่ทุกวันว่าทำไมเค้าถึงลาออกจากราชการทหารทั้งๆที่กำลังไปได้สวย อาจเป็นเพราะว่าพบรักกับคุณแม่ของเธอก็เป็นได้
ง่ำ! งั่ม! ปากสีชมพูขยับเคี้ยว แก้มขาวนุ่มป่องพองขณะที่มองกล้ามแขนคุณพ่อที่มีเส้นเลือดปูดโปน เส้นเอ็นแต่ละมัดของเค้ามองแล้วให้ความรู้สึกสยิวปนใจเต้นแรง
"อย่ากินเลอะปากสิจ๊ะ โตเป็นสาวแล้วนะ"
คุณพ่อบ่นขณะที่ใช้มือใหญ่ยื่นมาลูบเศษอาหารปากสีชมพู พอเค้าดึงมือกลับไปดูดกินเศษข้าวจากปากของมินตราเธอก็ตัวแข็งทื่อดั่งกับไฟฟ้าช็อต
หลังจากอาบน้ำเสร็จสรรพแล้วเด็กสาวก็นุ่งชุดนอนแบบผ้าลื่นบางแขนขายาวแล้วเข้าไปนอนดูทีวีในห้องนอนคุณพ่อ
"ปฏิบัติการวันศุกร์ นายต้องการลูกน้องกี่คน" เสียงวิทยุพ่อดังแว่วมาจากห้องทำงาน เด็กสาวกลับผลอยหลับไปโดยไม่รู้ว่าคุณพ่อของเธอยังคงรับราชการในกองทัพ และเค้าเป็นถึงสายลับระดับหัวกะทิของประเทศ
เวลา 23.00น.
ร่างสูงใหญ่กำยำกำลังวิดพื้นออกกำลังกายทั้งๆที่กำลังดึกสงัด
ฟื่ด! ๆ ๆ เสียงลมหายใจหนุ่มใหญ่ดังกังวานราวกับราชสีห์ในป่าใหญ่ มวลมัดกล้ามแน่นหนับชัดเจนไปทุกส่วนสัด
00.00น.
"หลับไปแล้วนี่นา ไม่ได้นอนคุยกันเลย"
พ่อโรมเอ่ยขณะคลานขึ้นเตียงมานอนข้างเด็กสาวร่างบางอรชร
หนุ่มใหญ่นอนตะแคงกอดกระชับเด็กสาวที่กำลังหันหลังให้เค้าอยู่ มือใหญ่ข้างขวาค่อยๆลูบหน้าท้องแบนราบไล่ขึ้นมายังเต้าน้อยที่แข็งนูนแน่น
อืออ! เด็กสาวหรี่ตาครางเมื่อรู้สึกว่ามีนิ้วโป้งสากๆกำลังวนเขี่ยหัวนมของเธอเบาๆ
"ยังไม่หลับหรือคะ" มินตราเอ่ยกับพ่อโรมราวกับเป็นเรื่องปกติที่เธอมักจะโดนเค้าจับนมเล่น
"กำลังจ๊ะ หนูโตเป็นสาวขึ้นเยอะเลยนะ" คุณพ่อเอ่ยขณะเอาจมูกโด่งๆซุกต้นคอขาวๆ อีกมือนึงลดลงไปลูบจับขาอ่อนเล่นเบาๆ
อือออ! สาวน้อยครางเสียงดังขึ้นเมื่อมือที่สากกร้านจากการทำงานหนักของพ่อบาดขานวลนุ่มของเธอ มันให้ความรู้สึกเจ็บปนสยิวขณะเดียวกันก็คันยุบยิบที่หัวนม
"มันชนตูดหนู" มินตราเอ่ยเมื่อรู้สึกถึงแท่งเอ็นแข็งร้อนของพ่อที่กำลังจิ้มอัดกับตูดของเธอจนเจ็บ
"ขอโทษจ๊ะ ยกขาขึ้นสิจ๊ะ" พ่อโรมเอ่ยและใช้มือที่ลูบขาสอดเข้ามาแล้วจับขาขวาของมินตรายกลอย
ปึ่ก! เสียงแท่งเอ็นยาวโง้งวางพาดขาซ้าย มันยาวจนเลยล้นออกมาข้างหน้า
อุ้ย! มินตราตกใจเมื่อมองผ่านหน้าท้องตัวเองลงไปเห็นปลายแท่งเอ็นคุณพ่อผ่านแสงอันมืดสลัวของพระจันทร์
"ไม่ได้ใส่กางเกงเหรอคะ" สาวน้อยเอ่ยอย่างตกใจ
"อื่ม! ขอนอนแบบนี้แหละนะ" คุณพ่อพยักหน้าตอบและวางขาขวาลงมาหนีบแท่งเอ็นแข็งๆสากๆของเค้าที่แทงผ่านง่ามขาทะลุมาข้างหน้า
"ทำไมทำแบบนี้กับหนูคะ"
"อยากเหรอ"
เด็กสาวเล่นถามตรงๆ แถมยังเอามือลงมาลูบปลายแท่งลำที่กำลังแดงและสั่นหงึกหงัก
"จ๊ะ แต่ไม่คิดจะทำอะไรหนูหรอกนะ แค่มันเป็นไปเองตามธรรมชาติ" พ่อตอบ
"หนูรู้ ก็ไม่มีเมียนี่คะ" เด็กสาวตอบและใช้มือน้อยๆกำคลำส่วนหัวที่บานฉ่ำราวกับดอกเห็ด
"จูบกันได้ไหม" คุณพ่อกระซิบหู แถมยังใช้อีกมือบีบบี้หัวนมน้อยที่กำลังแข็งชูชัน
ขวับ! เด็กสาวเหลียวหลังมามองหน้าหนุ่มใหญ่ในท่านอนตะแคง
จุ๊บ! ๆ ๆ คุณพ่อก้มหน้าประกบปากแดงหนานุ่มกับริมฝีปากสีชมพูเรียวบาง
อืมมม! อือออ! ทั้งสองจูบกันอย่างนุ่มนวลแต่กลับครางและหายใจรดหน้ากันอย่างเร่าร้อน
หมับ! ๆ ๆ สวบ! ๆ ๆ มินตรากำรูดส่วนปลายแท่งเอ็นคุณพ่อขณะที่ท่านก็โยกเอวแทงลำแข็งๆถูผ่านขาสองข้างของเธอที่หนีบกัน
ปรี๊ดดด! ๆ ๆ อึดใจเดียวน้ำขาวที่คาวข้นก็พุ่งออกจากปลายรูลำมาเลอะเต็มมือน้อยๆ
อ๊ายย! มินตราตกใจและเหลียวหน้ากลับ เธอรีบเอามือเช็ดกับผ้าปูที่นอนจนแห้ง จากนั้นรีบพลิกตัวมานอนตะแคงหันหน้าเข้าหาคุณพ่อ
ปึ่ก! ๆ ๆ กำปั้นน้อยๆรัวทุบอกหนุ่มใหญ่ด้วยความโมโหโกรธา
"โอ๊ย! ๆ ๆ ขอโทษ ขอโทษจ๊ะ ยอมแล้ว ๆ นอน ๆ ๆ"
"นอนดีกว่า" คุณพ่อพูดจบก็ดึงร่างน้อยมาซุกอ้อมอก กอดรัดร่างเพรียวขาวนิ่มนุ่มไว้จนหลับไปพร้อมๆกัน
ลำร้อนยังแข็งและจิ้มพุงมินตรา คราบน้ำขาวเลอะติดเสื้อนอนเธอจนเหม็นคลุ้ง
รวมเรื่องสวิงกิ้งจากสาวๆและสามีหลายๆท่าน มีหลายตอน หลายเหตุการณ์ สัมผัสถึงรสชาติสัมพันธ์แบบแปลกใหม่ นอกกายแต่ไม่นอกใจ
เรื่องราวของนดา สาวสวยทายาทตระกูลดังที่เพิ่งแต่งงานใหม่ เธอมีความทรงจำในอดีตที่ยากเกินจะลืมเลือน ชอบการหลับนอนกับคนที่ไม่รู้จักแม้ชื่อ ยินยอมให้ชายที่ไม่ใช่สามีมอบความซาดิสม์และรุนแรงให้กับตัวเอง สามีก็ดันเป็นใจหาผู้ชายเถื่อนๆมาให้เธออีกด้วย
รวมเรื่องเล่าประสบการณ์แอบมีชู้ นอกใจคนรัก ร้อนแรง ผิดบาป ncทุกตอน มีหลายเรื่องราว
เรื่องราวของเอมิ ภรรยาสาวสวยของหนุ่มออฟฟิศที่เปิดร้านกาแฟเล็กๆอยู่หน้าบ้าน วันนึงเธอเกิดใจอ่อนกำสารวัตรหนุ่มที่เข้ามาจีบ ยิ่งสามีเย็นชากับเธอยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ลับของเธอกับชายชู้ประทุขึ้นจนหยุดความใคร่เอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป
นางเอกถูกสามีนอกใจแต่กลับแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เธอยอมเป็นเมียโง่เพื่อที่ได้แอบกินตับกับพ่อผัว ลูกเลี้ยง หลานชาย และคนสวนในบ้าน สรุปแล้วเธอเสียสามีไปแค่คนเดียว แต่กลับได้ชู้ในบ้านเพิ่มเป็นสิบๆคน
วิญญาณฮองเฮาชั่วร้ายต้องเข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูหลินจื่อเว่ยที่ตายโดยไม่ได้รับความเป็นธรรม เพราะต้องต่อกรกับแม่เลี้ยงใจยักษ์และโหดเหี้ยม งานนี้นางจึงต้องงัดฝีไม้ลายมือเก่า ๆ เอามาใช้ เพียงแต่ว่าเรื่องนี้ช่างยากเย็นนัก เมื่อนางมิได้ต่อสู้กับแม่เลี้ยงใจโฉดเพียงคนเดียว เมื่อบัดนี้กลับต้องเผชิญหน้ากับท่านอ๋องคู่หมั้น ที่วิปริตเย็นชาและยังเป็นโรคประสาทบ้าตัณหาผู้หนึ่ง!
หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"
เมื่อพวกเขาพบกันอีกครั้ง ฟู่หนานเซียวก็ขจัดความหวาดระแวงและความเย่อหยิ่งให้หมดแล้ว และกอดเมิ่งชิงหนิงอย่างแน่น "กลับมาอยู่กับผมดีมั้ย?" เธอเคยเป็นเลขาของเขา และเป็นคู่นอนของเขาในตอนกลางคืนด้วย ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาสามปี เมิ่งชิงหนิงทำตามที่เขาบอกโดยตลอด ราวกับสัตว์เลี้ยงที่ว่าง่าย จนกระทั่งฟู่หนานเซียวประกาศว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนอื่น เธอจึงตัดสินใจให้พ้นจากความรักที่ไร้ค่าของตนเองและเตรียมจะจากไป แต่ใครจะไปรู้ว่า มีเหตุไม่คาดคิดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ความพัวพันของเขา การตั้งครรภ์ของเธอ และความโลภของแม่เธอค่อยๆ ผลักเธอลงสู่นรก สุดท้ายก็โดนทรมานอย่างหนัก เมื่อเธอกลับมาในอีกห้าปีต่อมา เธอก็ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป แต่เขาตกอยู่ในความบ้าคลั่งห้าปี
"คุณเข้ามาในห้องของฉันทำไม" "นี่อะไร" ศิวัฒน์ชูเอกสารในมือขึ้น "คุณก็เห็นว่ามันคืออะไร" เธอตอบโดยไม่ใส่ใจมากนัก เพราะเกี่ยวกับเขาถึงยังไงเขาก็ต้องรู้ "หึ" เขาเดินเข้าไปใกล้เธอ "เธอคิดว่าเล่นขายของอยู่หรือไง ที่จะเลิกเล่นตอนไหนก็ได้" "คุณเองไม่ใช่เหรอที่อยากหย่าตั้งแต่แรก ตอนนี้ฉันก็ยอมเซ็นใบหย่าให้คุณแล้วเราไปอำเภอกันพรุ่งนี้เลยฉันเตรียมเอกสารครบแล้ว" "มันสายไปแล้ว" เขาบีบต้นแขนเธอแน่น "อยากเป็นเมียก็จะให้เป็น" "ฉันเจ็บนะคุณไตร" เธอพยายามแกะมือของเขาออก "อยากหย่ากับฉันมากละสิ เสียใจด้วยตอนนี้ฉันไม่อยากหย่าแล้ว" น้ำเสียงของเขาเหมือนคนที่กำลังโกรธ ซึ่งฉัตรนลินทร์ก็ไม่เขาใจว่าทำไมเขาถึงได้โกรธขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอพยายามทำในสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่แรกแล้วแท้ ๆ "คุณจะทำอะไร" ฉัตรนลินทร์ร้องถามพลางเอามือดันอกเขาไว้ เมื่ออยู่ ๆ เขาก็พยายามกอดเธอ ความกลัวเริ่มเข้าครอบงำจิตใจของเธอ "ทำหน้าที่สามีไง จะทำทุกคืนให้คุ้มค่ากับเงินที่แม่ของฉันจ่ายให้เธอ" แม้จะเห็นใบหน้านวลตรงหน้านั้นกำลังซีดเผือดแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ "ไม่นะ...ปล่อยฉันลงสิคุณไตร" เธอร้องสุดเสียงเมื่อโดนศิวัฒน์อุ้มขึ้นพาดบ่าแล้วพาไปที่เตียงนอน อึก!! ................................ "เธออยากหย่าขนาดนั้นเลย" "ใช่ค่ะ ไม่หย่าวันนี้วันหน้าก็ต้องหย่าอยู่ดี" ................................. "ถอยไปดิ อย่ามาขวาง" เธอไม่สนใจลูกชาย "อ้อ เอกสารของบริษัททั้งหมดอยู่ในห้องทำงานนะ ฉันยกให้แกหมดเลย" "แม่!!" "ไม่ต้องเรียก ฉันไม่มีลูกโง่อย่างแก" ................................. "เราไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้วนะ เรามาแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดกันเถอะ" เธอหันไปเผชิญหน้ากับศิวัฒน์ "ฉันขอโทษที่ไม่ยอมปฏิเสธแม่ของคุณในวันนั้น ขอโทษที่ไม่ยอมรับข้อเสนอของคุณ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันไม่อยากให้เรารู้จักกันด้วยซ้ำ แต่เมื่อมันย้อนไม่ได้เราก็เดินไปข้างหน้าเพื่อลืมเรื่องราวของกันและกันเถอะ" ....................................
หลิวซือซือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยหยดย้อยแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถหรือความโดดเด่นในเรื่องอื่น และหากจะว่ากันไปหญิงสาวก็เป็นคนที่ค่อนข้างใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ไม่น้อย เพราะได้รับการรับเลี้ยงประดุจไข่ในหินจากผู้เป็นพ่อและแม่ที่มีฐานะไม่ธรรมดา เธอรักในอาชีพนักแสดงแม้พ่อแม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ตามใจเธอเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวเสียใจ อยู่มาวันหนึ่งด้วยบทบาทที่ต้องแสดงในซีรีส์ย้อนยุค ทำให้พ่อของเธอหาขลุ่ยโบราณเล่มหนึ่งมาให้ ตั้งแต่ได้รับขลุ่ยมาหลิวซือซือก็มักฝันประหลาด ว่าเธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งในเขาเป็นแม่ทัพอยู่ระหว่างสงครามอีกทั้งตนเองยังมีโอกาสช่วยเขาหลายครั้ง ที่น่าประหลาดใจคือ ฝันนั้นของเธอเหมือนจะเป็นความจริงไปแล้ว เขาคือใครและเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหตุใด ทำไมเธอจึงมักฝันประหลาดเช่นนี้???
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน