แด๊ดดี้ที่ไม่ใช่พ่อ

แด๊ดดี้ที่ไม่ใช่พ่อ

ตอน พ่อคนที่หนึ่ง

ณ.บ้านไร่ชายทุ่ง

แสงตะวันยามเย็นอาบทุ่งหญ้าเขียวกลายเป็นสีทองอร่าม

สายลมเย็นพัดผ่านพุ่มดอกไม้ปลิวไหว โฮ่ง! ๆ ๆ ลูกหมาไซบีเรียนสองตัวกระโจนไล่เด็กสาวอายุอานามราวๆสิบเก้าปี

ฮิ! ๆ ๆ ใบหน้าเล็กเรียวเงยขึ้นมองท้องฟ้าขณะที่เรือนร่างเล็กบางกางสองแขนวิ่งเท้าเปล่าย่ำยอดหญ้า

"อย่าดึงกระโปรง ลิลลี่ แม็กซี่" ริมฝีปากสีชมพูเล็กบางขยับบ่นขณะที่ดวงตากลมโตสีดำขลับก้มถลึงมองลูกหมาขนฟูสองตัว

"มินตรา มากินข้าวลูก" เสียงคุณพ่อคนแรกเอ่ยอยู่หน้าบ้านทรงนอร์ดิกที่ทำจากอิฐสีแดงสวยสไตล์คลาสสิค

"ค่ะพ่อโรม"

สาวน้อยเอ่ยและก้มจูงลูกหมาน้อยเข้าบ้าน ขณะที่คุณพ่อกำลังตักแกงใส่ชามมาเสิร์ฟเด็กสาวก็ตักข้าวสวยร้อนๆใส่จานรอ

หงิง! ๆ ลูกหมาตัวน้อยทั้งสองขึ้นไปนั่งบนโซฟาแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างราวกับว่าอยากจะออกไปวิ่งเล่นต่อ

"พรุ่งนี้จะไปอยู่กับพ่อชาแล้ว คงคิดถึงมินตราแย่"

"งั้นคืนนี้นอนกับพ่อดีไหม"

พ่อคนโตเอ่ยขณะลงมานั่งตรงข้ามที่โต๊ะอาหาร

"ได้สิคะ" มินตราเอ่ยขณะใช้มือน้อยจับช้อนตักแกงไตปลาร้อนๆใส่จานข้าวพ่อโรม

"ดีใจจัง คืนนี้จะกอดให้หายคิดถึงเลย"

"เหอ ๆ เดี๋ยวสองอาทิตย์หนูก็มาอีก มันไม่นานนี่คะ ทำไมคิดถึงไวจัง"

มินตราเอ่ยขณะเงยมองใบหน้าคมเข้มบาดใจของทหารผ่านศึกยศร้อยโทที่นั่งตรงหน้า

พ่อโรมทั้งหล่อล่ำและผิวแทนคมเข้มราวกับพระเอกหนังบู๊ เธอยังสงสัยอยู่ทุกวันว่าทำไมเค้าถึงลาออกจากราชการทหารทั้งๆที่กำลังไปได้สวย อาจเป็นเพราะว่าพบรักกับคุณแม่ของเธอก็เป็นได้

ง่ำ! งั่ม! ปากสีชมพูขยับเคี้ยว แก้มขาวนุ่มป่องพองขณะที่มองกล้ามแขนคุณพ่อที่มีเส้นเลือดปูดโปน เส้นเอ็นแต่ละมัดของเค้ามองแล้วให้ความรู้สึกสยิวปนใจเต้นแรง

"อย่ากินเลอะปากสิจ๊ะ โตเป็นสาวแล้วนะ"

คุณพ่อบ่นขณะที่ใช้มือใหญ่ยื่นมาลูบเศษอาหารปากสีชมพู พอเค้าดึงมือกลับไปดูดกินเศษข้าวจากปากของมินตราเธอก็ตัวแข็งทื่อดั่งกับไฟฟ้าช็อต

หลังจากอาบน้ำเสร็จสรรพแล้วเด็กสาวก็นุ่งชุดนอนแบบผ้าลื่นบางแขนขายาวแล้วเข้าไปนอนดูทีวีในห้องนอนคุณพ่อ

"ปฏิบัติการวันศุกร์ นายต้องการลูกน้องกี่คน" เสียงวิทยุพ่อดังแว่วมาจากห้องทำงาน เด็กสาวกลับผลอยหลับไปโดยไม่รู้ว่าคุณพ่อของเธอยังคงรับราชการในกองทัพ และเค้าเป็นถึงสายลับระดับหัวกะทิของประเทศ

เวลา 23.00น.

ร่างสูงใหญ่กำยำกำลังวิดพื้นออกกำลังกายทั้งๆที่กำลังดึกสงัด

ฟื่ด! ๆ ๆ เสียงลมหายใจหนุ่มใหญ่ดังกังวานราวกับราชสีห์ในป่าใหญ่ มวลมัดกล้ามแน่นหนับชัดเจนไปทุกส่วนสัด

00.00น.

"หลับไปแล้วนี่นา ไม่ได้นอนคุยกันเลย"

พ่อโรมเอ่ยขณะคลานขึ้นเตียงมานอนข้างเด็กสาวร่างบางอรชร

หนุ่มใหญ่นอนตะแคงกอดกระชับเด็กสาวที่กำลังหันหลังให้เค้าอยู่ มือใหญ่ข้างขวาค่อยๆลูบหน้าท้องแบนราบไล่ขึ้นมายังเต้าน้อยที่แข็งนูนแน่น

อืออ! เด็กสาวหรี่ตาครางเมื่อรู้สึกว่ามีนิ้วโป้งสากๆกำลังวนเขี่ยหัวนมของเธอเบาๆ

"ยังไม่หลับหรือคะ" มินตราเอ่ยกับพ่อโรมราวกับเป็นเรื่องปกติที่เธอมักจะโดนเค้าจับนมเล่น

"กำลังจ๊ะ หนูโตเป็นสาวขึ้นเยอะเลยนะ" คุณพ่อเอ่ยขณะเอาจมูกโด่งๆซุกต้นคอขาวๆ อีกมือนึงลดลงไปลูบจับขาอ่อนเล่นเบาๆ

อือออ! สาวน้อยครางเสียงดังขึ้นเมื่อมือที่สากกร้านจากการทำงานหนักของพ่อบาดขานวลนุ่มของเธอ มันให้ความรู้สึกเจ็บปนสยิวขณะเดียวกันก็คันยุบยิบที่หัวนม

"มันชนตูดหนู" มินตราเอ่ยเมื่อรู้สึกถึงแท่งเอ็นแข็งร้อนของพ่อที่กำลังจิ้มอัดกับตูดของเธอจนเจ็บ

"ขอโทษจ๊ะ ยกขาขึ้นสิจ๊ะ" พ่อโรมเอ่ยและใช้มือที่ลูบขาสอดเข้ามาแล้วจับขาขวาของมินตรายกลอย

ปึ่ก! เสียงแท่งเอ็นยาวโง้งวางพาดขาซ้าย มันยาวจนเลยล้นออกมาข้างหน้า

อุ้ย! มินตราตกใจเมื่อมองผ่านหน้าท้องตัวเองลงไปเห็นปลายแท่งเอ็นคุณพ่อผ่านแสงอันมืดสลัวของพระจันทร์

"ไม่ได้ใส่กางเกงเหรอคะ" สาวน้อยเอ่ยอย่างตกใจ

"อื่ม! ขอนอนแบบนี้แหละนะ" คุณพ่อพยักหน้าตอบและวางขาขวาลงมาหนีบแท่งเอ็นแข็งๆสากๆของเค้าที่แทงผ่านง่ามขาทะลุมาข้างหน้า

"ทำไมทำแบบนี้กับหนูคะ"

"อยากเหรอ"

เด็กสาวเล่นถามตรงๆ แถมยังเอามือลงมาลูบปลายแท่งลำที่กำลังแดงและสั่นหงึกหงัก

"จ๊ะ แต่ไม่คิดจะทำอะไรหนูหรอกนะ แค่มันเป็นไปเองตามธรรมชาติ" พ่อตอบ

"หนูรู้ ก็ไม่มีเมียนี่คะ" เด็กสาวตอบและใช้มือน้อยๆกำคลำส่วนหัวที่บานฉ่ำราวกับดอกเห็ด

"จูบกันได้ไหม" คุณพ่อกระซิบหู แถมยังใช้อีกมือบีบบี้หัวนมน้อยที่กำลังแข็งชูชัน

ขวับ! เด็กสาวเหลียวหลังมามองหน้าหนุ่มใหญ่ในท่านอนตะแคง

จุ๊บ! ๆ ๆ คุณพ่อก้มหน้าประกบปากแดงหนานุ่มกับริมฝีปากสีชมพูเรียวบาง

อืมมม! อือออ! ทั้งสองจูบกันอย่างนุ่มนวลแต่กลับครางและหายใจรดหน้ากันอย่างเร่าร้อน

หมับ! ๆ ๆ สวบ! ๆ ๆ มินตรากำรูดส่วนปลายแท่งเอ็นคุณพ่อขณะที่ท่านก็โยกเอวแทงลำแข็งๆถูผ่านขาสองข้างของเธอที่หนีบกัน

ปรี๊ดดด! ๆ ๆ อึดใจเดียวน้ำขาวที่คาวข้นก็พุ่งออกจากปลายรูลำมาเลอะเต็มมือน้อยๆ

อ๊ายย! มินตราตกใจและเหลียวหน้ากลับ เธอรีบเอามือเช็ดกับผ้าปูที่นอนจนแห้ง จากนั้นรีบพลิกตัวมานอนตะแคงหันหน้าเข้าหาคุณพ่อ

ปึ่ก! ๆ ๆ กำปั้นน้อยๆรัวทุบอกหนุ่มใหญ่ด้วยความโมโหโกรธา

"โอ๊ย! ๆ ๆ ขอโทษ ขอโทษจ๊ะ ยอมแล้ว ๆ นอน ๆ ๆ"

"นอนดีกว่า" คุณพ่อพูดจบก็ดึงร่างน้อยมาซุกอ้อมอก กอดรัดร่างเพรียวขาวนิ่มนุ่มไว้จนหลับไปพร้อมๆกัน

ลำร้อนยังแข็งและจิ้มพุงมินตรา คราบน้ำขาวเลอะติดเสื้อนอนเธอจนเหม็นคลุ้ง