ดับอนาถ แต่เมื่อฟื้นขึ้นมาอนาถยิ่งกว่าตอนตาย องค์ชายขี้เมาตัวเหม็นผมเผ้ารุงรัง กับความคาดหวังของไทเฮาว่าจะเปลี่ยนกองขยะให้กลายเป็นผู้เป็นคน
ร่างอ้วนตุ๊มตะตุ้๊มตุ๊ย เดินก้าวยาวๆไปเบียดคนอื่นไปยืนอยู่แถวหน้าส่งเสียงกรี๊ดร้องสุดเสียงกับนักร้องขัวญใจ ที่มาทัวร์คอนในประเทศไทย
มืออ้วนๆยื่นส่งช่อดอกไม้ตุ๊กตา และกล่องของขัวญที่ข้างในอัดไว้ทั้งผ้าพันคอที่ลงมือถักเอง การ์ดใบสวย สร้อยขอมือ สร้อยคอและหลายอย่างที่แล้วแต่จะคิดได้เพื่อให้นักร้องขัวญใจประทับใจและพอใจอย่างที่สุด เอาของเหล่านั้นปิดบังใบหน้าที่ขี้เหร่สุดๆ พยายามยื่นให้สุดแขนอ้วนๆของตัวเอง
นักร้องขัวญใจวัยกรี๊ด วิ่งแปะมือตั้งแต่เวทีอีกฝั่ง ถึงอีกฝั่งมาจนถึงที่มีมี่ยืนอยู่มือบางรับเอาของทั้งหมดจากมีมี่ มองสบตาที่ส่งมินิหัวใจมาให้ ดีใจจนแทบจะกระโดดกอด หัวใจเต้นแรงสุดขีดแล้วในที่สุดก็ล้มตึงลงไปทันที ไม่มีใครรับร่างอ้วนไม่มีใครสนใจต่างคนต่างขยับหนีจนมีมี่ล้มลงหัวฟาดพื้น วิญญาณหลุดออกจากร่างไปในทันที
กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ร่างสูงของใครบางคนนอนข้างๆมีมี่
“องค์ชายสิบสี่ท่านตื่นได้แล้ว”
เสียงขันทีหนุ่มน้อย พูดขึ้นเบาๆ มีมี่ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ แต่กลับรู้สึกว่าตัวเบาหวิว เป็นวิญญาณอ๋อเป็นวิญญาณก็ต้องเบา อ้าปากค้าง เมื่อมองเห็นชัดเจน ในที่ที่ตัวเองนอนอยู่ แปลกประหลาดไม่เคยเห็นมาก่อนร่างสูงที่แฮงค์โอเวอร์ ผลักมีมี่ออกห่าง
“นายหญิง ท่านก็ต้องตื่นได้แล้ววันนี้ ฝ่าบาทมีรับสั่งให้เหล่าองค์ชายและพระชายาเข้าเฝ้าถวายพระพร ในโอกาสเนื่องในวันคล้ายวันเกิด”
“อย่ากวนข้าเพิ่งจะได้นอนไปเมื่อไม่กี่ชั่วยาม”
เสียงอ้อแอ้ที่ยังไม่สร่างเมาดังขึ้น
“แต่องค์ชาย ท่านจะทำแบบนี้ไม่ได้”
ขันทีหนุ่มน้อยใส่ชุดแบบผีจีน ดึงเอาผ้าห่มออกจากร่างสูงที่เหม็นกลิ่นสุรานั้น มีมี่จ้องมองร่างสูงที่ผมเผ้ารุงรัง มองแทบไม่เห็นว่าหน้าตาเป็นอย่างไร
“เฮ๊ยขอโทษ สงสัยจะฝันไป”
ฝันแล้วจะขอโทษทำไมวะก็แค่ตื่น ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพยายามหลับตา ฝันแน่ๆแบบนี้ต้องฝันแน่นอนพอตื่นก็จะหายไป หายไปหายไปมันจะหายไปใช่ไหม
“นายหญิงท่านก็ช่วยข้าหน่อย วันนี้ไทเฮาสำทับว่าต้องให้องค์ชายสิบสี่ไปให้ได้”เสียงขันทีหนุ่มยังตามหลอกหลอน มีมี่ยกมือปิดหูเอาหมอนปิดทับพยายามหลับตาอีกครั้ง
“นายหญิง นายหญิง”
มีมี่ลืมตาตื่นลุกขึ้นนั่งตัวตรง ทำไมชัดเจนอย่างนี้หรือที่นี่คือสวรรค์ ไม่สิหรือว่านรก ต้องนรกแน่ๆถึงมาอยุ่ในที่แบบนี้คนตัวเหม็นและกลิ่นเหล้าเหม็นๆกับผู้ชาย สกปรก เรียกว่าโสโครกเลยก็ไม่ผิด
“ไม่ใช่ฝัน”
หยิกตัวเองจนรู้สึกเจ็บ มองแขนขา ลูบแก้มตอบ ยกมือยกขาขึ้นมามองอ้าวเอ๊ยทำไมผอมอย่างนี้ หันหน้าหันหลังวิ่งไปคว้ากระจกมาดู เคาะกระจกดูพลิกด้านหลังกระจกมาดู
“เฮ๊ยทำไมสวยอย่างนี้ ใช่ฉันหรือ”
ลงทุนยกแขนเรียวสวย ขึ้นมากัดเต็มแรง
“โอ๊ย เจ็บที่สุด”
“นายหญิง ต้องอาศัยท่านแล้วล่ะ”
ขันทีน้อยประสานมือ มีมี่ทำหน้าแหย๋ๆชี้มือมาที่ตัวเอง
“ฉันเหรอ”หรือว่านี่อยู่ในเกม มันคือเควส
“แน่นอนก็ไทเฮาตั้งความหวังว่าท่าน…. ว่านายหญิงเมื่อแต่งเข้ามาแล้วจะสามารถเปลี่ยน องค์ชายสิบสี่ให้กลายเป็นผู้เป็นคนขึ้นมากับเขาบ้าง”
ขันทีหนุ่มน้อยคุกเข่าขอร้อง มาไงวะเนี๊ยะ ดูกองขยะบนแท่นนอนนั่นสิ เหม็นก็เหม็น จะขึ้นผื่นไหมถ้าถูกตัว แต่ว่าเมื่อคืนนอนข้างๆไม่ยักกะมีผื่น เอาวะ ได้หรือให้คนมาคุกเข่าขอร้องตรงหน้ามีมี่ไม่ใช่คนใจร้าย แล้วถ้ามันเป็นเควสจริงๆก็ต้องทำให้ภาระกิจสำเร็จลุล่วงจึงจะผ่านด่านได้ มี่มีเอื้อมมือพลิกร่างใหญ่ ให้หันมาหาตัวเองกลิ่นสุรายิ่งแจ่มชัด เหม็นจนต้องอุดจมูก
“นี่นาย จะหายเหม็นกี่โมง”เบือนหน้าหนีสุดจะทนดื่มหรือาบกันแน่ถึุงเหม้นกลิ่นเหล้าได้ขนาดนี้
“นายหญิงขอร้องท่านจะต้องจัดการองค์ชายเสียใหม่ อย่าให้ไทเฮาผิดหวัง”
มีมี่จิ้มมือไปที่ร่างใหญ่เบาๆน่าจะเรียกว่าเขี่ยมากกว่า
“นี่ นาย ตื่นเถอะ”
เวรกรรมอะไร มีมี่เกลียดที่สุดก็คือคนเมาและกลิ่นเหล้า และเกลียดที่สุดคือ คนที่ไม่อาบน้ำปล่อยให้ตัวเองเน่าเฟะ เหมือนซากศพ
ร่างสูงพลิกกลับไปนอนท่าเดิมเอาหมอนอุดหูไว้
“อย่ามายุ่งไปไหนก็ไปข้าจะนอน”
“นี่ตื่น”ไม่ยอมแพ้เอาสิเป็นไงเป็นกัน
เขี่ยอีกครั้ง มือใหญ่จับมือของมีมี่แน่นแล้วผลักให้เซถลาล้มลงไปนั่งอยู่บนพื้น
“อ้าวแบบนี้ก็สวยดิ”
ดึงผ้าห่มดึงหมอนดึงตัวคนที่นอนลากลงมาบนพื้น
ขันทีหนุ่มน้อยอ้าปากค้างต่อสิ่งที่มีมีทำ
“นายหญิง เบาได้เบานั่น องค์ชายสิบสี่นะขอรับทำแบบนี้หากใครมาเห็นเข้า”
พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก
เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้
บุตรีของขุนนางกบฏ เพื่อคืนความเป็นธรรมให้บิดาแทนที่จะหนีไปไกลแสนไกลกลับพาตัวเองมาผูกพัน กับคนที่เป็นศัตรู แค้นฆ่าพ่อจือหรานจะสามารถทวงความเป็นธรรมให้บิดาได้หรือไม่ ..พบกับความรักความแค้นที่ฝั่งแน่น
ตำรวจหญิงมือดีดับอนาถแต่สวรรค์กลับให้โอกาสได้กลับไปแก้แค้น แทนหญิงโง่งมคนหนึ่งที่ถูกหักหลังเช่นกัน งานนี้จะต้องไม่ใครก็ใครสักคนจะต้องเสียน้ำตา
.....อามูเนส... .. ราชินีที่รักแห่งข้าขอเทพธิดาไอซิส มอบชีวิต อมตะให้ข้าและนาง ...รอ เจ้าอยู่ที่นี่ ตราบ ดวงอาทิตย์อับแสง ..รอเจ้าอยู่ร่วมเดินทางสู่ฟากฟ้า พร้อมกัน” คำขอครั้งสุดท้ายของ..โฮรัส.. ผู้เลื่องชื่อเทพแห่งสงคราม กับเจ้าหญิงผู้ซึ่งตกเป็นเชลย ด้วยจุดเปลี่ยนที่บิดาของอามูเนส ผู้เลอโฉมเลื่องลือไปไกล พ่ายแพ้ให้แก้ฟาโรห์โฮรัสเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นจุดเริ่มต้นของ คำขอต่อเทพแห่งความเป็นอมตะไอซิส คำขอครั้งสุดท้ายจะเป็นจริงไหมและเอวาสาวสวยนักโบราณคดีที่ขุดค้นพบ คำขอนั้นของฟาโรห์โฮรัสจะ สามารถค้นพบความจริงต่างๆได้อย่างไร ล่องลอยไปกับดินแดน ไอยคุปต์ด้วยกันใน...มนตราฟาโรห์...
ขายตัวเข้ามาเป็นอี้จีฝึกหัด แต่ยังไม่ผ่านงานแรกด้วยซ้ำ สวรรค์ชังหรือนรกแกล้งให้เฟิ่งหลิว ต้องมาพบเจอคนใจร้ายเช่นนี้แล้วยังมาหาว่าเฟิ่งหลิวเป็นนางคณิกา กร้านโลกอีก ทั้งๆที่น้องแสนจะเดียงสา
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"