แค่เพียงสบตาความปรารถนาอันร้อนแรงของเขาก็ได้ก่อตัวขึ้น ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว เขาย่อมมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกประการ
แค่เพียงสบตาความปรารถนาอันร้อนแรงของเขาก็ได้ก่อตัวขึ้น ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว เขาย่อมมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกประการ
แต่งก่อนค่อยรัก
คำโปรย
แค่เพียงสบตาความปรารถนาอันร้อนแรงของเขาก็ได้ก่อตัวขึ้น ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว เขาย่อมมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกประการ
แนะนำตัวละคร
คมสัน (เฮียแสน) อายุ 34 ปี
เขาหล่อ รวย อบอุ่น หยอดเก่งและเจ้าเล่ห์ ม้าพยศอย่างเธออีกไม่นานจะกลายเป็นแมวเชื่องๆให้เขาเชยชม
ขวัญทิพย์ (น้ำขิง) อายุ 24 ปี
เธอสวย น่ารัก ทุกครั้งที่ได้สบตากับเขา ร่างกายของเธอมีบางอย่างผิดปกติ เหมือนกำลังถูกมนต์รักจากเขาสะกด
❤️❤️❤️❤️❤️
เรื่องย่อ...เมื่อย่ามารู้ว่าหลานชายออกเที่ยวหญิง ท่านจึงจัดการหาเมียให้ทันที หลังจากการจดทะเบียนสมรสเสร็จสิ้นแล้ว น้ำขิงต้องย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของเขาที่มีเพียงแค่เขาและเธอสองคนเท่านั้น เธอจะรอดพ้นความหิวกระหายของเขาได้นานแค่ไหน โปรดติดตามอ่านต่อได้ในเรื่องค่ะ
❤️❤️❤️❤️❤️
ตอนที่ 1 ตามประสาคนโสด
คมสัน หรือ ที่ใครๆมักจะเรียกเขาว่าเฮียแสน เขามีอาชีพทำสวน ปลูกต้นโป๊ยเซียนขาย โดยมีพื้นที่มากกว่าสิบห้าไร่ ถือว่าเป็นสวนที่ใหญ่ที่สุดของภาคเลยก็ว่าได้ สวนนี้เดิมทีเป็นของคุณปู่ที่เสียไปแล้ว
คมสันเป็นหลานชายเพียงคนเดียวที่ถูกปู่กับย่าเลี้ยงมาเหมือนลูกคนเล็ก จึงได้สานต่อธุรกิจทำสวนโป๊ยเซียนต่อจากท่าน ต้นโป๊ยเซียนมีลักษณะเป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก ลำต้นอวบน้ำมีหนาม ออกดอกสวยทั้งปี ส่วนสายพันธุ์ที่มีและกำลังพัฒนาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ มีมากกว่าหนึ่งร้อยสายพันธุ์
เช้าวันนี้คมสันกลับมาบ้านในช่วงสายๆ บ้านที่มีแค่เพียงเขาอาศัยอยู่คนเดียว ไม่นับรวมลูกน้องในสวน เมื่อคืนเขาออกไปหาความสำราญตามประสาหนุ่มโสด ซึ่งเป็นเรื่องปกติของเขา เขามักจะหายไปในช่วงหัวค่ำแล้วกลับเข้ามาในช่วงเช้าของวันใหม่ ซึ่งเป็นแบบนี้เป็นประจำ
“ไปไหนมา!” เสียงเข้มของคนที่กำลังนั่งรออยู่เอ่ยถามขึ้น ทำให้เจ้าตัวที่กำลังเดินเข้าบ้านมาในแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวสะดุ้งตัวโยน เมื่อหันไปเห็นว่าใครนั่งรออยู่ที่โซฟากลางบ้าน
“อุ้ย! ย่า...มาได้ยังไงครับเนี่ย” ย่าบัวคือแม่ของพ่อ ท่านเป็นคนเลี้ยงคมสันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย บ้านหลังนี้คือบ้านของท่าน แต่ตอนนี้ท่านได้ย้ายไปอยู่กับลูกชาย นั่นก็คือพ่อของคมสันนั่นเอง สาเหตุเป็นเพราะท่านอายุมากแล้ว ลูกชายจึงขอร้องให้ไปอยู่ด้วยกัน ส่วนคมสันวันๆเอาแต่ทำงานกับออกเที่ยว คงไม่มีเวลามาดูแลคนแก่
พ่อกับแม่ของคมสันมีอาชีพเปิดร้านอาหารอยู่ในตัวจังหวัด ส่วนบ้านหลังที่คมสันอยู่ ตั้งอยู่ในจังหวัดเดียวกันแต่คนละอำเภอ
บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้สองชั้นหลังใหญ่ ชั้นบนเป็นพื้นที่ส่วนตัว มีสองห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ ส่วนชั้นล่างก็จะเป็นในส่วนของห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องทำงานและพื้นที่ใช้สอยอื่นๆ
“เดินมามั้ง” เสียงของผู้เป็นย่าเอ่ยประชด ท่านกำลังรู้สึกโมโหที่เห็นหลานชายกลับมาบ้านเอาเวลานี้
“อย่าดุสิครับ ความดันขึ้นไม่รู้ด้วยนะ"
"ย่ายังไม่ตายง่ายๆหรอก ไม่ต้องมาแช่ง"
"จะมาหาผมทำไมไม่โทรมาบอกก่อนล่ะ ให้ผมไปหาย่าก็ได้ ไม่ต้องลำบากมาให้เหนื่อยหรอกครับ” ระยะทางจากบ้านสวนไปบ้านแม่ยี่สิบกิโลเมตร ใช้เวลาขับรถประมาณครึ่งชั่วโมง ถึงกระนั้นก็ไม่ได้รู้สึกไกลแต่อย่างใด เพราะว่าไปกลับบ่อยจนชินแล้ว
“ถ้าย่าไม่มา แล้วจะรู้มั้ย ว่าแกออกเที่ยวกลางคืน ไปอ่างไหนมาล่ะ”
“แหม...ย่าก็ อ่างที่ไหนกันครับ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย” คนเป็นหลานชายเริ่มเฉไฉ ไม่เห็นกับตาหลักฐานก็ไม่มีเรื่องอะไรเขาจะยอมรับ
“ไม่ต้องมาเล่นลิ้นกับย่านะแสน ถามจริงๆเถอะ ไม่อยากแก่ตายหรือไง ติดโรคขึ้นมาจะทำยังไง” ผู้เป็นย่าเป็นห่วงหลานชายที่สุด คมสันเป็นหลานในไส้แถมยังเลี้ยงมาเองกับมือ ย่อมต้องรักมากเป็นธรรมดา แต่เจ้าหลานชายของท่านก็เอาแต่รักสนุกเจ้าชู้เพลย์บอยไปวันๆ ทำให้คนแก่อย่างท่านอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
“สมัยนี้เขามียากินแล้วครับย่า” ประโยคนี้ของหลานชายหัวดื้อทำเอาคนเป็นย่าอย่างท่านต้องทำอะไรสักอย่าง ดูเหมือนว่าคมสันจะไม่ยอมหยุดเที่ยวง่ายๆ
“ยังจะมาทำเป็นพูดดีอีก อายุแกก็ไม่น้อยแล้ว ทำไมไม่หาเมียสักคนล่ะ” วิธีนี้คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด ที่จะทำให้หลานชายของท่านหยุดเที่ยวกลางคืนได้
“ย่าก็หาให้ผมหน่อยสิ ขอสวยๆ ขาวๆ อวบๆ นมใหญ่ๆ” จบคำพูดของคนเป็นหลานชาย ฝ่ามือเหี่ยวย่นของผู้เป็นย่าก็คว้าหมับเข้ามาที่ใบหูของคนเป็นหลานชายจากนั้นก็ออกแรงบิดทันที
“นี่แน่ะ! นมใหญ่ๆเหรอ”
“โอ๊ยๆๆๆ ปล่อยครับปล่อย ผมเจ็บนะ” เหมือนว่าจะบิดได้ไม่เต็มแรงสักเท่าไหร่ แต่ก็สามารถทำให้ใบหูขาวๆของคมสันแดงก่ำได้ไม่น้อย
“ก็บิดให้เจ็บน่ะสิ นิสัยเหมือนปู่ของแกไม่มีผิด!”
“ไม่เอาน่าย่า ปู่เสียไปตั้งนานแล้ว อย่าขุดเอาแกขึ้นมาด่าเลย”
“ถ้าย่าหาเมียให้ แกจะเอามั้ย” ย่าบัวเอ่ยถามหลานชายตัวโตของท่านด้วยน้ำเสียงจริงจัง ขืนออกเที่ยวอยู่แบบนี้มีหวังคนแก่อย่างท่านคงนอนตายตาไม่หลับ
“ก็อย่างที่บอก ขอสวยๆ ขาวๆ อวบๆ นม...อ๊ะ!” คมสันยังพูดไม่ทันจบดี ฝ่ามือข้างเดิมของผู้เป็นย่ากำลังจะยกขึ้นหวังจะเอื้อมมาบิดใบหูของหลานชายอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเจ้าหลานชายตัวแสบจะรู้ทัน รีบคว้าเอามือเหี่ยวย่นของย่ามากอบกุมเอาไว้ แต่ท่านก็เลือกที่จะชักมือออก
“ถ้าได้เมียแล้ว แกต้องสัญญากับย่าว่าจะหยุดเที่ยวทุเรศๆแบบนี้”
“ใครฟ้องย่าว่าผมออกเที่ยว” ต้องเป็นลูกน้องในสวนคนใดคนหนึ่งแน่ๆ
“ย่าหัวหงอกขนาดนี้แล้ว แค่มองดูก็รู้ ไม่ต้องมีใครมาฟ้องหรอก”
“มาหาผมแต่เช้าแบบนี้ ย่ามีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ” คมสันรีบเปลี่ยนเรื่องพูด ขืนคุยเรื่องเดิมมีหวังย่าของเขาคงด่าไม่เลิกแน่ๆ
“เช้าบ้านแกสิ! ลูกน้องในสวนเขาทำงานกันหมดแล้ว เจ้าของสวนอย่างแกมัวแต่ทำอะไรอยู่” ใครจะบอก?
“ใจเย็นๆสิครับ อย่าโมโห เดี๋ยวความดันก็ขึ้นหรอก ตกลงย่ามีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”
“ไม่ได้มีธุระอะไร มาดูสวนเฉยๆ เห็นมีไม้เมล็ดสีสวยๆหลายต้นนี่” คุยเรื่องงานน้ำเสียงของผู้เป็นย่าก็เริ่มเบาลงหน่อย ถึงแม้ว่าท่านจะไม่ค่อยชอบนิสัยรักสนุกในส่วนนี้ของหลานชายนัก แต่ท่านก็ต้องชื่นชมในเรื่องการทำงานที่คมสันทำมาตลอด
“ครับ” จากสวนโป๊ยเซียนเล็กๆของปู่ ตอนนี้ได้ขยายใหญ่โต มีออเดอร์ส่งออกไปไกลถึงต่างประเทศปีๆหนึ่งคิดเป็นเงินแล้วก็มากโขอยู่ พอมีรายได้สามารถเลี้ยงตัวเองและคนงานในสวนได้ จุดมุ่งหมายหลักของปู่ก่อนที่ท่านจะสิ้นใจก็คือ อยากให้คนแก่แถวบ้านที่ยังพอมีแรงทำงาน มีรายได้สามารถพึ่งพาเลี้ยงดูตนเองได้ เจตนาของปู่ในวันนั้น ทำให้มีคมสันและสวนโป๊ยเซียนในวันนี้
“ช่วงนี้ขายดีมั้ย” โป๊ยเซียนออกดอกตลอดทั้งปี จึงเป็นที่นิยมของคนที่รักต้นไม้ดอกไม้ ไม่ว่าช่วงไหนก็ขายได้ตลอด
“ดีปกติครับ เดือนหน้ามีออเดอร์ส่งนอกห้าพันต้น คนงานเร่งมือกันน่าดูช่วงนี้” เรื่องการส่งออกโป๊ยเซียนไปต่างประเทศ ที่สวนไม่ได้ส่งเองแต่จะมีพ่อค้ามารับอีกทอด หน้าที่ของทางสวนก็คือทำผลผลิตให้พอกับความต้องการของลูกค้า ส่วนราคาก็จะอยู่ในส่วนของขายส่ง
“เจ้าแสบบ่นหาน่ะ ไม่คิดจะไปหาลูกบ้างเหรอ” แสบอายุห้าขวบเป็นเด็กผู้ชาย พูดเก่ง คุยเก่ง น่ารัก เวลาเจอหน้าพ่อแสน แสบมักจะชอบบอกพ่อว่า 'พ่อ...แสบอยากมีแม่' ทำเอาคนฟังแอบขำทุกทีที่ได้ยิน
“ว่าจะไปเย็นนี้ครับ”
“อือ...ย่าจะกลับแล้ว อากาศร้อนเดินไม่ไหว กลับบ้านดีกว่า” ย่าบัวอาศัยลูกน้องที่ร้านอาหารขับรถมาให้ ว่าจะมาสักพักแล้วจะกลับ แต่ที่ต้องอยู่นานเป็นเพราะรอหลานชายกลับมาบ้าน
“ทำไมรีบกลับล่ะครับ รอกลับเย็นๆพร้อมผมก็ได้” ย่าลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งอยู่ แล้วกำลังจะเดินออกจากบ้านไป
“มีธุระ”
“ธุระอะไรครับ”
“หาเมียให้แกไง” คมสันคิดว่าย่าพูดเล่น หาเมียนะไม่ใช่หาคนงาน คงไม่ได้หาง่ายขนาดนั้น
“ขอสวยๆ ขาวๆ อวบๆ นะครับ” คมสันตะโกนตามหลังย่าไปด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
“จะสวยแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องแก่เหมือนย่า เลือกคนดีช่วยกันทำมาหากินไม่ดีกว่าเหรอลูก” คมสันทำได้แค่เพียงส่งยิ้มไปให้ผู้เป็นย่าเท่านั้น เขาไม่ได้โต้ตอบอะไรกลับไป เพราะถ้าโต้ตอบมีหวังวันนี้คงไม่จบเรื่องนี้ได้ง่ายๆแน่
❤️❤️❤️❤️❤️
คืน One Night Stand ของมาเฟียอิตาลีกับยัยขี้เมา เช้าวันนั้นเธอหายไป เขาจึงออกตามหา แต่เมื่อได้เจอกันเธอกลับจำหน้าเขาไม่ได้
เรื่อง...คุณหมอสะดุดรัก คำโปรย พริ้งพราวเพื่อนลากให้ไปเที่ยวผับแต่เธอดันถูกยาปลุกเซ็กเข้า แล้วบังเอิญมาเจอกับเขา คุณหมอหนุ่มวัย35ปี แล้วคุณหมอจะมีวิธีช่วยเธออย่างไร... แนะนำตัวละคร วายุภักษ์ ภักดีวัฒนากุล (วายุ) อายุ 35 ปี เขาเป็นผู้ชาย ขี้เล่น อารมณ์ดี และที่สำคัญเขายิ้มเก่งมากๆ วายุเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลสาขาที่เชียงใหม่และยังพ่วงด้วยตำแหน่งคุณหมอโรคหัวใจ เขาเป็นลูกชายคนโตของ เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีสาขาอยู่หลายแห่งของประเทศไทย วายุมีความจำเป็นต้องย้ายมาจากสาขาที่เชียงใหม่ เพราะน้องชายที่ประจำอยู่เกิดอุบัติเหตุ วายุเลยมาประจำอยู่สาขาที่กรุงเทพแทนเป็นการชั่วคราว กมลเนตร ธนพัฒน์ธาดา (พริ้งพราว) หญิงสาวบริสุทธิ์ อายุ 24 ปี ทำงานในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ และเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เธอกับเขาอยู่ด้วยกันและค่อยๆ สนิทกัน เหนือเมฆ ภักดีวัฒนากุล (เมฆ) น้องชายคนเดียวของวายุ ตั้งแต่เขาประสบอุบัติเหตุเดินไม่ได้ เขาก็กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน พยาบาลพิเศษที่จ้างมาดูแล ไม่มีใครสามารถอยู่กับเขาได้ จนได้มาเจอกับ...ข้าวหอม ศศินาทิพย์ คงเจริญ (ข้าวหอม) พยาบาลจบใหม่ เธออยู่ในช่วงทดลองงาน ถูกทางโรงพยาบาลขอร้องให้ไปดูแลคนป่วยที่บ้านตลอด 24 ชั่วโมง โดยมีเงื่อนไข และเงื่อนไขนั้นทำให้เธอยอมตอบตกลงรับทำงานนี้ @@@@@@
เรื่อง...พ่อม่ายกับยัยพี่เลี้ยง คำโปรย...นักธุรกิจหนุ่มลูกติด มีปมชีวิตความใสซื่อและความดีของเธอทำให้เขาสนใจ ส่วนลูกชายที่ไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะโดนเพื่อนล้อว่าไม่มีแม่ อยากได้เธอมาเป็นแม่ซึ่งเขาก็เห็นด้วยกับลูกชายเช่นกัน แนะนำตัวละคร คุณอาทิตย์ เจริญเดชาพงษ์ (คุณอาทิตย์) หนุ่มหล่อรวย เป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้ากลางใจเมือง และยังมีธุรกิจ ผลิต นำเข้า และส่งออก เกี่ยวกับสิ่งอิเล็กทรอนิกส์ รายใหญ่ที่สุดในประเทศอีกด้วย แต่อาทิตย์เขามีลูกติดชื่อน้องเกียร์เป็นเด็กผู้ชายอายุสามขวบ แม่เสียชีวิตตอนคลอดน้องเกียร์ออกมาได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพราะเธอเสียเลือดมาก นันทิชา มงคลสวัสดิ์ (มิรา) หญิงสาวที่พึ่งเรียนจบมาใหม่ๆ เธอตกงาน ที่บ้านกำลังลำบาก เธอออกหางานทำเพราะต้องส่งน้องเรียน น้องเธออยู่มัธยมต้น เป็นผู้หญิงชื่อลิลิน พ่อแม่เสียไปนานแล้ว เหลือกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง โดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านถึงรอดมาถึงทุกวันนี้ได้
เรื่อง...คุณหมออาสากับยัยเด็กบนดอย โปรย...ความรักมันไม่ได้เกี่ยวกับอายุ...แต่มันเกี่ยวอยู่ที่ใจ เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ แนะนำตัวละคร แสงเหนือ หรือ หมอแสง อายุ 32 ปี นิสัย ปากร้าย อารมณ์ดี ขี้เล่น อบอุ่นและขี้หึงสุดๆ แต่เขาไม่อยากมีลูกเพราะฉะนั้นเขาก็เลยไม่คิดที่จะมีเมีย ความรักเป็นเรื่องตลกไม่มีเขาก็อยู่ได้ ปิ่นงาม หรือ ปิ่น อายุ 20 ปี เธอสวย เก่ง เธอใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่บนดอยสูง เธอมีความสุขตามอัตภาพของเธอ แต่แล้วชีวิตของเธอก็ได้เปลี่ยนไปเมื่อมีเขาเดินเข้ามา ************* (เรื่องนี้เขียนต่อจากเรื่อง...คุณหมอเจ้าแผนการ) ปล.นิยายเรื่องนี้ทุกเหตุการณ์เป็นการสมมุติขึ้นทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความเป็นอยู่ ศาสนา วัฒนธรรม หรืออะไรก็แล้วแต่ในเนื้อหาของเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งที่สมมุติขึ้นทั้งสิ้น
ความสวยสะดุดตา ความสดใสสะดุดใจ ปากที่บอกว่ายังไม่อยากมีใคร แต่ในใจกลับอยากได้เธอมาครอบครอง
เมื่อความผิดพลาดของเขาและเธอ ทำให้ทั้งสองได้เด็กมาเลี้ยง เขาได้เลี้ยงเด็กผู้ชาย ส่วนเธอได้เลี้ยงเด็กผู้หญิง แล้วทั้งสองก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนกระทั่งสี่ปีผ่านไป ทั้งสองกลับมาเจอกันอีกครั้ง ด้วยเงื่อนไขวุ่นๆของครอบครัว
เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เมื่อเซิ่งหนิงเตรียมจะบอกฮั่วหลิ่นเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ ทว่ากลับพบเขาช่วยพยุงผู้หญิงอีกคนลงจากรถอย่างเอาใจใส่... เคยคิดว่าตนเองอยู่เคียงข้างฮั่วหลิ่นคอยดูแลเขามาสามปี สักวันหนึ่งเขาจะมาสามารถสร้างความประทับใจให้กับเขา แต่สุดท้ายเป็นตนเองที่คิดเองเออเองไปฝ่ายเดียว เซิ่งหนิงตายใจแล้วจากไป สามปีต่อมา ข้างกายของเธมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง และฮั่วหลิ่นเสียใจมาก เจาพูดด้วยความโศกเศร้า "เซิ่งหนิง เรามาแต่งงานกันเถอะ" เซิ่งหนิงยิ้มอย่างเฉยเมย "ขออภัยนะคุณฮั่ว ฉันมีคู่หมั้นแล้ว"
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
หลังจากดูแลสามีมาเป็นเวลาสามปี เมื่อเห็นสามีสอบติดขุนนาง เฉียวชูเยว่ก็นึกว่าชีวิตดีๆ จะมาแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าสามีเป็นคนโลภ และเจ้าชู้ เพื่อจัดการปัญหาให้สามี เฉียวชูเยว่เสียตัวให้กับจักรพรรดิโหดร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อชีวิตและอนาคตของสามี นางได้แต่อดทนเอาไว้ จากนั้น สามีของนางก็ได้รับการยกย่องจากจักรพรรดิ และถูกเลื่อนตำแหน่งเรื่อยๆ เมื่อสามีของนางกำลังเพลิดเพลินอำนาจและสาวสวยนั้น นางกำลังรับใช้กับจักรพรรดิอย่าง้อยใจ แต่ไม่คาดคิดว่าความพยายามของนางได้แลกกับใบหย่าจากสามี ในวันแต่งงานของสามี นางถูกฆาตกรไล่ตามและตกลงไปในโคลน เมื่อนางหมดหวังนั้น จักรพรรดิก็มายืนอยู่ตรงหน้านาง "มาเป็นคนของข้าสิ และจะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก!"
เพียงสบตาสาวน้อยหน้าหวาน ‘นัยน์ตาชวนฝัน’ ที่อาจหาญตบหน้าซีอีโอผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขา ‘เดวิโก หนึ่งเดียว เวนนิส’ ก็ประกาศก้องกับตัวเองว่า เขาจะต้องลากเจ้าหล่อนเข้าสู่ ‘กรงทอง’ ให้จงได้ ไม่มีวันที่ ‘แม่กวางน้อยด้อยประสบการณ์’ อย่างหล่อนจะต้านทานเจ้าป่า ‘ผู้ชำนาญงานรัก’ อย่างเขาได้ ใครจะคิดว่าวันสุดท้ายของการฝึกงานก่อนจบการศึกษาจะเป็นวันที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล เพียงเพราะเผลอสบตาคมเข้มคู่นั้นเข้าอย่างจัง!! หากฟ้าประทานพรให้เธอขอพรได้หนึ่งข้อ ‘ปรารถนา’ บอกตัวเองอย่างไม่ต้องหยุดคิดว่าพรข้อนั้นที่เธอจะขอคืออะไร เพราะสิ่งเดียวที่เธอจะขอ คือ... ‘ขอให้ผู้ชายบ้าอำนาจ บ้ากามที่จ้องลวนลามเธอคนนี้หายสาบสูญไปซะ’ แต่ยิ่งนานวันเข้า นอกจากฟ้าจะไม่นำพาแล้วยังเหมือนจะเป็นใจหยิบยื่นเนื้อกวางแสนหวานอย่างเธอเข้าปากเสือเสียนี่ เพราะยิ่งเธอพยายามหนีห่างจากเขามากเท่าไร เธอกลับพบว่าตัวเองกลับยิ่งเข้าใกล้เขามากขึ้นเท่านั้น ใกล้เสียจน...เธอสั่นสะท้านไปทั้งกายและใจ “ฉันลงมือปรุงซุปถ้วยนี้ด้วยตัวเองเลยนะ เธอจะไม่ชิมสักหน่อยเหรอ ใช่ว่าใครจะมีวาสนาได้กินฝีมือฉันง่ายๆนะ” “คุณทำคุณก็กินเองสิคะ ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณทำสักหน่อย” “เธอไม่กินงั้นฉันกินเองก็ได้” “เชิญ!” ปรารถนาเบะปากยิ้มหยันพลางขยับกายหมายล้มตัวลงนอน แต่ทว่า... “ว้าย! คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ” “บังเอิญฉันไม่ชอบอะไรที่มันจืดชืดแบบซุปนั่น เลยอยากลองชิมเนื้อกวางอย่างเธอเสียหน่อยว่าจะอร่อยแค่ไหน หึหึ”
© 2018-now MeghaBook
บนสุด