ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / นิยายสั้น / จากยอดรักที่ถูกทิ้ง สู่ราชินีมาเฟีย
จากยอดรักที่ถูกทิ้ง สู่ราชินีมาเฟีย

จากยอดรักที่ถูกทิ้ง สู่ราชินีมาเฟีย

5.0

ตอนฉันอายุแปดขวบ พี่ธาม มหรรณพ ดึงฉันออกมาจากกองเพลิงที่คร่าชีวิตครอบครัวของฉันไป สิบปีเต็มที่เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลคนนั้นเป็นทั้งผู้ปกป้องและโลกทั้งใบของฉัน แล้ววันหนึ่ง เขาก็ประกาศหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อผนึกสองอาณาจักรแห่งโลกมืด เขาพาหล่อนกลับมาบ้านและประกาศว่าหล่อนคือ ‘นายหญิง’ คนต่อไปของตระกูลมหรรณพ ต่อหน้าทุกคน คู่หมั้นของเขาสวมปลอกคอโลหะราคาถูกลงบนคอฉัน เรียกฉันว่าเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของพวกเขา พี่ธามรู้ว่าฉันแพ้ เขาก็แค่มองด้วยสายตาเย็นชา แล้วสั่งให้ฉันรับมันไว้ คืนนั้น ฉันนอนฟังเสียงเขากับหล่อนบนเตียงเดียวกันผ่านกำแพงห้อง ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ตอนฉันยังเด็กเป็นแค่เรื่องโกหก ฉันไม่ใช่ครอบครัวของเขา ฉันเป็นแค่สมบัติของเขา หลังจากสิบปีแห่งความภักดี ความรักที่ฉันมีให้เขาก็แหลกสลายเป็นเถ้าถ่าน ดังนั้นในวันเกิดของเขา วันที่เขาเฉลิมฉลองอนาคตใหม่ของตัวเอง ฉันจึงเดินออกจากกรงทองของเขาไปตลอดกาล เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวลำหนึ่งกำลังรอรับฉันไปหาพ่อที่แท้จริงของฉัน...ศัตรูตัวฉกาจของเขา

สารบัญ

บทที่ 1

ตอนฉันอายุแปดขวบ พี่ธาม มหรรณพ ดึงฉันออกมาจากกองเพลิงที่คร่าชีวิตครอบครัวของฉันไป

สิบปีเต็มที่เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลคนนั้นเป็นทั้งผู้ปกป้องและโลกทั้งใบของฉัน

แล้ววันหนึ่ง เขาก็ประกาศหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อผนึกสองอาณาจักรแห่งโลกมืด

เขาพาหล่อนกลับมาบ้านและประกาศว่าหล่อนคือ ‘นายหญิง’ คนต่อไปของตระกูลมหรรณพ

ต่อหน้าทุกคน คู่หมั้นของเขาสวมปลอกคอโลหะราคาถูกลงบนคอฉัน เรียกฉันว่าเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของพวกเขา

พี่ธามรู้ว่าฉันแพ้ เขาก็แค่มองด้วยสายตาเย็นชา แล้วสั่งให้ฉันรับมันไว้

คืนนั้น ฉันนอนฟังเสียงเขากับหล่อนบนเตียงเดียวกันผ่านกำแพงห้อง

ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ตอนฉันยังเด็กเป็นแค่เรื่องโกหก ฉันไม่ใช่ครอบครัวของเขา ฉันเป็นแค่สมบัติของเขา

หลังจากสิบปีแห่งความภักดี ความรักที่ฉันมีให้เขาก็แหลกสลายเป็นเถ้าถ่าน

ดังนั้นในวันเกิดของเขา วันที่เขาเฉลิมฉลองอนาคตใหม่ของตัวเอง ฉันจึงเดินออกจากกรงทองของเขาไปตลอดกาล

เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวลำหนึ่งกำลังรอรับฉันไปหาพ่อที่แท้จริงของฉัน...ศัตรูตัวฉกาจของเขา

บทที่ 1

มุมมองของฟ้า:

ฉันได้เรียนรู้ว่าชีวิตของฉันจบสิ้นลงแล้วในวันที่พี่ธาม มหรรณพ ประกาศหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น

มันไม่ใช่เสียงกระซิบในโถงทางเดินที่โอ่อ่าและว่างเปล่าของคฤหาสน์มหรรณพ ไม่ใช่คำสารภาพเงียบๆ ในยามวิกาล แต่มันคือพาดหัวข่าว ตัวอักษรสีดำสนิทบนหน้าจอโทรศัพท์ของฉัน การแจ้งเตือนข่าวที่สั่นอยู่บนเคาน์เตอร์หินอ่อนราวกับแมลงใกล้ตาย

*ธาม มหรรณพ เจ้าพ่อแห่งตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในกรุงเทพฯ เตรียมเข้าพิธีวิวาห์กับ ไอริณ เวชพิพัฒน์ เพื่อผนึกสองอาณาจักรแห่งโลกมืด*

ตัวอักษรพร่าเลือน โลกของฉันแคบลงเหลือเพียงโทรศัพท์ในมือ น้ำหนักเย็นเยียบของมันกลายเป็นสมอที่หนักอึ้งอย่างน่าตกใจในทะเลแห่งความไม่เชื่อ นี่ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ เป็นแค่เกมการเมือง เป็นเรื่องโกหกที่สร้างขึ้นเพื่อล่อศัตรูออกมา มันจะเป็นเรื่องจริงไปไม่ได้

เพราะพี่ธามเป็นของฉัน

เขาเป็นของฉันมาตั้งแต่อายุแปดขวบ ฉันยังจำเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นได้ กลิ่นฉุนของควันและความกลัวที่อัดแน่นอยู่ในปอด ตระกูลวรโชติ ครอบครัวของฉัน กำลังถูกทำลายล้าง และฉันเป็นเพียงเศษซากความเสียหายที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง แล้วเขาก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางเปลวเพลิง เด็กหนุ่มวัยสิบหกปีที่มีดวงตาคมกริบและเย็นชาเหมือนโลกที่เขาบัญชาการ เขาใช้ร่างของตัวเองโถมทับร่างฉัน ปกป้องฉันจากความร้อนและเลือดที่สาดกระเซ็นไปทั่วผนัง

เขากระซิบข้างเรือนผมฉัน น้ำเสียงห้าวแต่หนักแน่น "เธอปลอดภัยแล้ว ต่อไปนี้เธอคือคนของมหรรณพ"

สิบปีเต็มที่คำสัญญานั้นเป็นดั่งศาสนาของฉัน ในกรงทองที่ปูด้วยหินอ่อนและรายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดเงียบขรึม พี่ธามคือโลกทั้งใบของฉัน เขาคือคนที่ซื้อโคมไฟให้ตอนฉันอายุสิบขวบเพราะฝันร้ายไม่ยอมหยุด โคมไฟแมวเซรามิกตัวเล็กๆ ที่ส่องแสงนวลตาไม่กะพริบ "มันจะช่วยไล่ปีศาจไปให้พ้น" เขาพูด มือใหญ่ของเขาอ่อนโยนขณะเสียบปลั๊กให้

แน่นอนว่าเขาเองนั่นแหละคือปีศาจ ฉันรู้ดี โลกทั้งใบก็รู้ แต่เขาเป็นปีศาจของฉัน และเขาคอยกันปีศาจตัวอื่นๆ ให้ออกไปให้พ้น

แล้วในวันเกิดอายุสิบเจ็ดปีของฉัน ฉันก็ทำเรื่องโง่ที่สุดที่เด็กผู้หญิงในสถานะอย่างฉันจะทำได้ ฉันเขียนจดหมายถึงเขา คำสารภาพที่พรั่งพรูออกมาเป็นประโยคซื่อๆ จากใจจริง เปื้อนรอยหยดเลือดของฉันเองเพื่อเพิ่มความดราม่าแบบวัยรุ่น ฉันบอกเขาว่าฉันรักเขา

ฉันพบจดหมายฉบับนั้นถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับพันชิ้นในถังขยะนอกห้องทำงานของเขา คืนนั้นเขาต้อนฉันจนมุมในห้องสมุด ร่างสูงใหญ่ของเขากักขังฉันไว้กับชั้นหนังสือปกหนัง ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความเดือดดาลอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

"อย่ามารักฉันเด็ดขาด ฟ้า" เขาคำราม น้ำเสียงต่ำและอันตราย "ถ้าเธอรักฉัน เธอจะต้องตาย เข้าใจไหม?"

ฉันเข้าใจ แต่ฉันไม่เชื่อ มันรู้สึกเหมือนเป็นบททดสอบ เป็นอีกหนึ่งวิธีที่บิดเบี้ยวในการปกป้องฉัน

ตอนนี้ ขณะที่จ้องมองใบหน้าของไอริณ เวชพิพัฒน์ ที่ยิ้มอยู่ข้างๆ เขา มือของหล่อนวางอยู่บนแขนเขาอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ฉันถึงได้รู้ มันไม่ใช่บททดสอบ มันคือคำทำนาย

เขาพาหล่อนมาที่คฤหาสน์ในเย็นวันนั้น ฉันกำลังยืนอยู่บนบันไดใหญ่ตอนที่พวกเขาเดินเข้ามา ไอริณคือทุกสิ่งที่ฉันไม่ได้เป็น สูง สง่างาม มีความงามแบบเฉียบคมที่พร้อมจะต่อสู้ หล่อนเคลื่อนไหวราวกับเป็นเจ้าของที่นี่อยู่แล้ว

สายตาของพี่ธามมองมาที่ฉัน ไม่มีความอบอุ่น ไม่มีการขอโทษ มีเพียงคำสั่งที่เรียบเฉยและเย็นชา

"ฟ้า" เขาพูด เสียงก้องกังวานไปทั่วโถงทางเข้าที่ใหญ่โต "นี่ไอริณ ต่อไปนี้เธอต้องเรียกหล่อนว่านายหญิงคนต่อไปของบ้านมหรรณพ"

คำพูดนั้นเหมือนหมัดที่ชกเข้าที่ท้อง นายหญิง...ตำแหน่งที่ควรจะเป็น...

รอยยิ้มของไอริณคืออาวุธ "ยินดีที่ได้เจอนะจ๊ะ นกขมิ้นตัวน้อยที่พี่ธามขังไว้อย่างดีในกรงทอง"

มือของฉันเย็นเฉียบ ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาของบอดี้การ์ดทุกคน ทุกสายตาของคนรับใช้จับจ้องมาที่ฉัน ฉันเป็นคนตระกูลวรโชติตามสายเลือด เป็นคนของมหรรณพด้วยความเมตตา เป็นหมาจรจัดที่เขาเก็บมาจากซากปรักหักพังของศัตรู และตอนนี้ ราชินีตัวจริงก็ได้มาถึงเพื่อทวงบัลลังก์ของหล่อนแล้ว

คืนนั้น ฉันขังตัวเองอยู่ในห้องนอน จ้องมองเงาสะท้อนของตัวเอง ผมสีทองสว่างยาวสลวยถึงกลางหลัง พี่ธามเคยชอบผมของฉันมาก เขาเคยบอกว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่บริสุทธิ์ในโลกของเขา

ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำ เจอกรรไกรตัดกิ่งไม้ที่ใช้ในสวน แล้วกำปอยผมสีทองบริสุทธิ์นั้นไว้ในมือ

ฉับ

มันร่วงลงสู่พื้นกระเบื้องเย็นเยียบ กลายเป็นสิ่งไร้ชีวิต

ฉับ ฉับ ฉับ

ฉันไม่หยุดจนกระทั่งมันหายไปหมด ถูกตัดออกเป็นช่อๆ ไม่เท่ากัน แหว่งวิ่นรอบใบหู ฉันดูเหมือนสัตว์ป่า เหมือนคนที่พังทลาย

ฉันเดินออกไปที่ระเบียง ลมกลางคืนที่หนาวเย็นกัดผิวบริเวณต้นคอที่เพิ่งถูกเปิดเปลือย จากกระเป๋าเสื้อที่ซ่อนไว้ ฉันหยิบบุหรี่ที่ขโมยมาจากลูกน้องคนหนึ่งออกมา มือฉันสั่นขณะจุดมัน ความรู้สึกแสบร้อนที่ไม่คุ้นเคยของควันกระทบเข้าที่ลำคอ ฉันไอจนน้ำตาไหล

ฉันไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป ฉันไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป ฉันไม่เหลืออะไรเลย และเมื่อคุณไม่เหลืออะไร คุณก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

ฉันอัดควันเข้าปอดอีกครั้ง ปล่อยให้มันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง และให้คำสัญญากับเส้นขอบฟ้าของกรุงเทพฯ ที่ไร้ความปรานี ฉันจะออกไปจากที่นี่ให้ได้ หรือไม่ก็ตายไปซะ

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 28   เมื่อวานซืน17:37
img
img
บทที่ 1
29/10/2025
บทที่ 2
29/10/2025
บทที่ 3
29/10/2025
บทที่ 4
29/10/2025
บทที่ 5
29/10/2025
บทที่ 6
29/10/2025
บทที่ 7
29/10/2025
บทที่ 8
29/10/2025
บทที่ 9
29/10/2025
บทที่ 10
29/10/2025
บทที่ 11
29/10/2025
บทที่ 12
29/10/2025
บทที่ 13
29/10/2025
บทที่ 14
29/10/2025
บทที่ 15
29/10/2025
บทที่ 16
29/10/2025
บทที่ 17
29/10/2025
บทที่ 18
29/10/2025
บทที่ 19
29/10/2025
บทที่ 20
29/10/2025
บทที่ 21
29/10/2025
บทที่ 22
29/10/2025
บทที่ 23
29/10/2025
บทที่ 24
29/10/2025
บทที่ 25
29/10/2025
บทที่ 26
29/10/2025
บทที่ 27
29/10/2025
บทที่ 28
29/10/2025
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY