ซีรีย์พ่อเลี้ยง สองเรื่องราว สองคู่ ระหว่างพ่อเลี้ยงที่แตกต่างความคิดกันอย่างสิ้นเชิง แต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาเหมือนกันคือความรักให้คนที่ชื่อว่าเป็นลูกเลี้ยง จำเลยพ่อเลี้ยง /พฤศตะวัน - เมื่อหญิงสาวต้องกลายเป็นเครื่องมือการติดตามแม่ของเธอ จากชายหนุ่มที่เคยรักแม่ แต่...เสน่ห์ของจำเลยอย่างเธอ พ่อเลี้ยงหรือจะอดใจไหว พ่อเลี้ยงบำเรอรัก/ พฤศตะวัน - วิชนี เดินทางกลับมาจากต่างประเทศ เพื่อทวงมรดกของแม่คืนจากพ่อเลี้ยง ทว่า พ่อเลี้ยงที่เธอนึกเกลียดเขามาตลอดนั้นว่าแย่งแม่ของเธอไปจากพ่อ กลับกลายเป็นแค่ตัวหลอก และเป็นผู้ปกป้องเธอมาตลอด
จำเลยพ่อเลี้ยง /พฤศตะวัน
เมื่อความมืดมาเยือน แสงสว่างเลือนหายไปกับเส้นขอบฟ้า แสงไฟในยามราตรีของเมืองหลวงผุดพรายขึ้นมาแทนที่ บนเส้นทางมีแสงสีแดงจากไฟท้ายรถเป็นแนวยาว ทั้งเส้นทางปกติ และบนทางด่วนที่สร้างเป็นแนวโค้งไขว้สลับกันไปมา แนวรถติดยาวเช่นนี้ บ่งบอกให้รู้ว่าในวันหยุดยาวมีรถยนต์จำนวนมหาศาลกำลังแล่นออกจากเมืองหลวง บางคนออกไปเพื่อท่องเที่ยว บางคนกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด
ช่วงเวลาที่รถแทบจะไม่ได้ขยับเขยื้อนเลย แม้จะยาวนาน จนทำให้คนบนรถหลายคันหงุดหงิด แต่บนรถขับเคลื่อนสี่ล้อคันหนึ่งกลับนิ่งเฉย ไรอันหนุ่มลูกครึ่งอเมริกา
ผู้ที่นั่งอยู่หลังวงมาลัยรถสีดำมะเมื่อมเหลือบดูหญิงสาวทางกระจกมองหลังเป็นระยะๆ ร่างที่นอนหลับใหลอยู่ด้านหลังรถ เป็นผู้หญิงผมยาว ผิวขาวอมชมพู รูปหน้าวงรี เครื่องหน้าหมดจด ดวงตาที่หลับสนิทมองเห็นขนตายาวเป็นแพ จมูกโด่งรั้นปลายเล็กๆ ริมฝีปากอิ่มยั่วยวน สวมเสื้อนักเรียนที่มีป้ายแขวนรับน้องใหม่ในวันรายงานตัวคล้องอยู่
เธอชื่ออลิศ เด็กสาววัย ๑๘ ปี ที่เพิ่งเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยนานาชาติ โดยที่เขาเป็นคนส่งเสียมาตั้งแต่ชั้นมัธยมปลายและเพิ่งจะเจอเธอเป็นครั้งแรกก็วันนี้
ไรอันอายุ ๓๕ ปี เขารู้จักกับโรสริน แม่ของอลิศเมื่อ ๕ ปีที่แล้ว ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่ฟาร์มไข่มุก ฝั่งทะเลอันดามัน แต่เธอหายตัวไปเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ไรอันแจ้งตำรวจและนักสืบตามหาก็ยังไร้ร่องรอย ทำให้เขามีทางเลือกเดียว คือ การเดินทางมาหาลูกเลี้ยงที่ชื่อ
“อลิศ”
อลิศอยู่หอพักของโรงเรียนประจำ เวลาปิดเทอมเธอจะบินกลับไปหาครอบครัวของพ่อแท้ๆ ที่ลอนดอน ขณะที่โรสรินจะบินไปเยี่ยมเยียนเธอในช่วงวันหยุดอย่างสม่ำเสมอ แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่โรสรินจะพาลูกสาวมาเยี่ยมพ่อเลี้ยงอย่างเขา ซึ่งเธอให้เหตุผลว่าลูกสาวยังยอมรับเขาไม่ได้
วันนี้ ไรอันมาหาเธอที่มหาวิทยาลัยที่เธอต้องมารายงานตัวด้วยการประกาศเรียกชื่อ เธอเดินเข้ามาหาและไม่มีทีท่าว่าจะรังเกียจเขา เธอรู้จักเขาและนอบน้อมด้วยความเคารพ โดยที่เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า นี่หรือคือ ลูกเลี้ยงที่โรสรินบอกว่า ไม่ยอมรับเขาเป็นพ่อเลี้ยง
ที่โชคดีกว่านั้นเขายังได้ทำหน้าที่เป็นผู้ปกครองในการเซ็นรับรองการเข้าเรียนให้กับเธอด้วย
การนำตัวเธอขึ้นมาบนรถ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร แค่ให้เธอดื่มน้ำที่เขาเตรียมไว้ให้ ก็พาเธอนั่งรถมากับเขาได้แล้ว นึกๆ ไป ชายหนุ่มก็อดสงสารเธอไม่ได้ แต่ก็ถือว่านี่เป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขาได้เจอกับโรสรินอีกครั้ง
***************
อลิศหลับสนิทตลอดทั้งการเดินทาง ไม่ว่าชายหนุ่มจะจอดแวะปั้มหรือทานอาหาร เธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น กระทั่งแสงแดดยามเช้าโผล่พ้นขอบฟ้า รถยนต์ขับเคลื่อนสี่ล้อของฟาร์มไข่มุกชื่อดังในจังหวัดพังงา ก็แล่นเข้าสู่ผืนป่ายางพาราแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยความรกครึ้มและเงียบสงบ
“ที่นี่ที่ไหนคะ คุณอา”
อลิศงัวเงียขึ้นมาเห็นรอบข้างไม่คุ้นตาก็เริ่มตกใจเล็กน้อย เพราะก่อนจะขึ้นรถ เขาบอกกับเธอว่าแม่รออยู่ที่คอนโดของเขา แต่นี่มันเช้าแล้วและไม่ใช่กรุงเทพฯ
“สวนยางของผมเอง”
ไรอันตอบเรียบๆ ไม่รู้สึกสะดุ้งสะเทือนว่าหญิงสาวฟื้นแล้ว เพราะแม้ว่าตอนนี้เธอจะพยายามหนี ก็คงไม่พ้นมือเขา
“แม่อยู่ที่สวนยางหรือคะ?”
“ผมไม่รู้”
“อ้าว..แล้วคุณอาพาอลิศมาที่นี่ทำไมคะ?”
“มารอแม่ของเธอไงล่ะ”
ไรอันตอบอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย เขาไม่ได้หันมามองหน้าที่งงๆ ของหญิงสาว เพราะเกรงว่าจะใจอ่อนให้กับเด็กสาวคนนี้ ช่วงเวลาที่ผ่านมาหัวใจของเขาแทบแหลกสลายกับการหายไปของโรสริน ผู้หญิงที่เขารักเหลือเกิน
อลิศมองพ่อเลี้ยงอย่างสงสัย เธอไว้ใจเขาจึงยอมขึ้นรถมา แต่ท่าทีของเขา ทำไมไม่เหมือนคนรักของแม่ที่แม่เคยบอกเขาดุและหงุดหงิดง่าย หญิงสาวมองสองข้างทางแล้วใจแป้วไปบ้าง เพราะรอบข้างมีแต่ป่า ถึงจะเป็นป่ายางพารา
แต่ความร่มครึ้มของมันก็ทำให้ดูน่ากลัว และที่สำคัญเธอมากับพ่อเลี้ยงที่เพิ่งจะเจอหน้าเขาเป็นครั้งแรก แต่ก็ยอมมาเพราะเขาหน้าตาดีสุดๆ เธอหลงรักเขาในทันทีที่เห็นหน้า
“แม่บอกคุณอาหรือคะ? ว่าจะมาหาที่นี่”
เธอกลั้นใจถาม เพราะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล
“ฉันก็หวังว่าอย่างนั้น ถ้าแม่เธอรู้ว่า เธออยู่ที่นี่เขาควรจะมาหาเธอ ไม่ใช่หรือ?”
“หมายความว่ายังไงคะคุณอา”
“ฉันคิดว่าเธอฉลาดพอจะมองออกว่าเกิดอะไรขึ้น”
“คุณลักพาตัวอลิศ?”
อลิศถามเบาๆ โดยที่ไรอันนิ่งไป ไม่ปฏิเสธหรือยอมรับ เธอใจเต้นเล็กน้อย เมื่อคิดว่าจะต้องอยู่กับผู้ชายที่พรากเอาหัวใจของเธอไปตั้งแต่เห็นหน้า เสียดายก็แต่ว่า
เขาคือพ่อเลี้ยง!
ซีรีย์รักต่างวัย เรื่องของความรักที่ไม่อาจหักห้าม แม้วัยต่างกันแต่หัวใจเร่าร้อนอยู่ด้วยกัน เสน่หาหญ้าอ่อน: มีนา หรือมีน สาวน้อยวัย 19 ต้องเข้าไปพัวพันธุรกิจของเหมืองนิลดีที่มี อรรคพล หนุ่มใหญ่ใจดีเป็นเจ้าของ เมื่อญาติของเธอทุจริต เธอจึงถูกใช้เป็นเครื่องมือ แต่จะเป็นไรไปล่ะ เมื่อเธอก็ยินยอมพร้อมใจอยู่แล้ว เสน่หาโคแก่: พฆัคฆ์หรือเสือ นักธุรกิจพันล้าน หนีรักเข้าป่า จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าไม่ได้ชาวบ้านและเด็กสาวที่ชื่อ แป้งร่ำช่วยเอาไว้ และนั่นเป็นที่มาของโคแก่ที่เล็งหญ้าอ่อนไว้
ซีรีย์ดอกไม้สวาท ความแตกต่างคือความงาม ดอกไม้ 2 ชนิดที่ใช้ชีวิตแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เกสรดอกชู้ /พันตะวัน - ธีธัช หนุ่มหล่อผู้มีความสามารถกลับมาเมืองไทยกะทันหัน หลังจากแม่เสียชีวิต ต้นเหตุมาจากแม่ลูกคู่หนึ่ง ซึ่งเขาจะต้องเอาคืนให้ได้ และอันดาคือเหยื่อในความแค้นครั้งนี้ ผกากลีบทอง /พันตะวัน - บุหงาและอาทิตย์ ต้องแต่งงานตามความต้องการของผู้ใหญ่ แต่เส้นทางความรักของคนทั้งคู่ ต่างมีสิ่งที่ต้องปกปิดกันและกัน บุหงาสาวสวยเสนห์แรงจึงต้องเผชิญเรื่องรักในทิศทางที่เธอไม่อาจควบคุม
ซีรีย์บาป 2 เรื่อง 2 รส กับความรักที่ปนเปไปด้วยความใคร่และความรู้สึกผิด บาปหวาน / พฤศตะวัน - ผิดไหม? ที่เธอรักพ่อเลี้ยง สามีใหม่ของแม่ที่ตายไปนานแล้ว แต่เธอจะทำอย่างไรดี ในเมื่อพ่อเลี้ยงของเธอ ยังคงรักแม่ของเธอโดยไม่มีทีท่าว่าจะลืม บาปสวาท /พันตะวัน - เมื่อความใคร่เข้ายึดครองการใช้ชีวิต คู่แต่งงานที่ต่างก็หมดรักกัน จึงต้องหาทางออกเพื่อให้ตัวเองสมประโยชน์
มนตราพญามาร - บ้านไร่ตะวันฉายของตฤณพบ ต้องต้อนรับผู้หญิง 2 คน คือ ไอรดา และปิยฉัตร ทั้งคู่ มีคำถามต่อเขาถึงเรื่องราวในอดีตที่น่าสงสัย แต่ตฤณภพก็ใช้ความใคร่ปะปนไปกับความรักจนสยบเด็กสาวทั้งคู่ได้
ไฟปรารถนา เพลิงอาวุธ - อาวุธ เศรษฐีเจ้าของบ่อนคาสิโนและรีสอร์ตหรูบนเกาะส่วนตัว จำต้องยอมรับ แองจี้ หลานสาวของลูกจ้างคนเก่าแก่เข้ามาทำงานในอาณาจักรของเขาโดยไม่เต็มใจนัก เพราะทันทีที่เห็นหน้าเธอ เขาก็รู้ทันทีว่า เขาจะไม่เป็นสมภารกินไก่วัดเด็ดขาด แต่เขาจะทำได้หรือ?
วิวาห์ร้อนซ่อนสวาท - เหมวัต เจ้าของไร่ผู้ร่ำรวย จำต้องแต่งงานกับผกามาศ ลูกสาวของลุงผ่อง เจ้าของไร่ที่อยู่ข้างกัน เพราะต้องการกู้หน้าที่ลูกสาวท้องไม่มีพ่อ เพราะหนี้บุญคุณ ทำให้เหมวัตจำต้องช่วยเหลือ แต่มีข้อแม้ว่าเขาจะแต่งงานเพียงในนามเท่านั้น
ซ่งหยุนหยุนแต่งงานไปแล้ว แต่เจ้าบ่าวไม่เคยปรากฏตัวตั้งแต่ต้นจนจบเลย ด้วยความโกรธหนัก เธอจึงมอบกายให้กับชายแปลกหน้าคนหนึ่งแทนในคืนการแต่งงานนั้น หลังจากวันนั้น เธอก็ถูกชายคนนั้นจับตาเข้า...
“ท่านผู้อำนวยการคะ ทางทีมสำรวจแจ้งว่าคนไม่เพียงพอที่จะเข้าไปเก็บตัวอย่างพันธุ์พืชในป่าเมืองเหอหนานค่ะ” ซูเจิน ที่ได้ยินก็หูผึ่งทันที เธอนั่งทำการอยู่ในห้องวิจัยตั้งแต่เรียนจบ ถึงตอนนี้ก็สี่ปีได้แล้ว ผู้อำนวยที่เข้ามาตรวจงานวิจัยล่าสุด ก็มองไปรอบห้อง เพื่อดูว่ามีใครต้องการเสนอตัวไปทำงานในครั้งนี้หรือไม่ แต่หลายคนที่เขามองไป ต่างหลบสายตาของเขา จะมีใครอยากออกไปเสี่ยงอันตราย เดินป่าขึ้นเขาให้เหนื่อยสู้นั่งทำงานในห้องปรับอากาศเย็นๆ ดีกว่า เมื่อไม่มีใครคิดจะเสนอตัว เขาจึงได้สอบถามหาผู้ที่สมัครใจทันที “มีใครอยากจะอาสาไปไหม” ไว้กว่าความคิด ซูเจินยกมือขึ้น “ฉันค่ะ” เพื่อนสนิทรีบดึงเสื้อของเธอเพื่อจะห้ามปราม “จะบ้าหรอ เธอไม่เคยไปสักครั้ง ไม่รู้หรือว่างานนี้เสี่ยงแค่ไหน” เสียงกระซิบของเสี่ยวชิง เอ่ยลอดไรฟันออกมา เมื่อปีที่แล้ว ที่ทีมสำรวจเดินทางเข้าไปที่ป่าเหอหนาน พื้นป่าที่ไม่อาจสำรวจได้อย่างทั่วถึง สร้างความท้าทายให้เหล่านักพฤกษศาสตร์จากทุกองค์กร แต่ไม่ว่าจะส่งเข้าไปกี่ครั้งก็ไปไม่ถึงป่าชั้นกลางเสียที แม้จะใช้เทคโนโลยีที่ล้ำหน้าเข้าช่วยเพียงได้ ก็สำรวจได้เพียงป่าชั้นนอก แถมยังพาชีวิตคนไปทิ้งอีกนับไม่ถ้วน ปีนี้ทางองค์กรของซูเจิน หยิบโครงการสำรวจป่าเหอหนานขึ้นมาใหม่ แต่กว่าจะหาทีมสำรวจได้ครบคนก็กินเวลาไปหลายเดือน ถึงตอนนี้คนก็ยังไม่พอจนต้องมาถามหาจากทีมวิจัยให้ช่วยเหลือ “คุณอยากไปจริงหรือ” เขาเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง “ค่ะ ฉันอยากลองทำงานนี้” ซูเจินยิ้มออกมา “ได้ อีกสองวัน คุณก็เตรียมตัวให้พร้อม” เมื่อมีคนเสนอตัวแล้ว ผู้อำนวยการก็ออกไปพบทีมสำรวจ เพื่อวางแผนการทำงาน ทั้งยังให้ซูเจินตามเขาไปเข้ารวมการประชุมในครั้งนี้ด้วย “เธอมันบ้าไปแล้ว” เพื่อร่วมงานต่างเดินเข้ามาหาซูเจิน แล้วตำหนิเธอที่กล้ายกมือเสนอตัว “เอาน่า ไว้กลับมาฉันจะเอาเรื่องสนุกมาเล่าให้พวกเธอฟัง” ซูเจินยิ้มหวานออกมา ก่อนที่จะเก็บของแล้วไปเข้าร่วมประชุมกับทีมสำรวจ สองวันต่อมาซูเจินก็แบกกระเป๋าเดินทางมาที่จุดนัดพบ เธอออกเดินทางด้วยรถตู้ขององค์กร พร้อมทีมสำรวจอีกเกือบยี่สิบชีวิต ยังดีที่เธอได้แบกกระเป๋าเพียงใบเดียว หากต้องแบกเต็นท์นอน อาหารด้วย คงได้เป็นภาระของคนอื่นอย่างแน่นอน ภายในป่าเหอหนาน น่ากลัวว่าที่ซูเจินคิดไว้เยอะ พอตะวันตกดิน หากไม่มีแสงไฟที่ทีมสำรวจนำมาด้วยคงจะมืดจนมองไม่เห็นอะไร เสียงแมลงทั้งสัตว์ป่าร้องตลอดทั้งคืน สร้างความหวาดกลัวให้กับคนที่ไม่เคยเข้าป่าสักครั้งอย่างเธอได้อย่างดี ยังดีที่เจ้าหน้าที่ผู้นำทางติดตามมาด้วยอีกหลายคน พวกเขาจึงได้อยู่ผลัดเปลี่ยนเวรยาม เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์ป่าเข้ามาถึงตัวพวกเขา หลายวันที่อยู่ในป่า ซูเจินเก็บตัวอย่างพันธุ์ได้หลายชนิด แต่ทั้งทีม ยังเดินไม่หลุดป่าชั้นนอกเลย ยังดีที่อาหารที่เตรียมมาเพียงพอให้พวกเขาอยู่ไปได้อีกหลายวัน “เอ๊ะ” เข้าวันที่เจ็ดของการสำรวจป่า ซูเจิน เห็นดอกไม้แปลกตา ที่ขึ้นอยู่ท่ามกลางพงหญ้ารก เธอจึงเดินห่างจากกลุ่มทีมสำรวจเข้าไปดูทันที เพราะไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรได้ ระยะห่างที่อยู่ไกลจากพวกเขา หากร้องเรียกก็ยังได้ยินอยู่ เธอหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมา พร้อมทั้งจดรายละเอียดก่อนที่จะดึงต้นไม้เก็บเข้าถุงเก็บตัวอย่างที่เตรียมมา แต่เมื่อมือของซูเจินสัมผัสไปที่ดอกไม้ เธอก็ต้องตกตะลึง เหมือนมีกระแสไฟวิ่งผ่านปลายนิ้วไปจนทั่วทั้งตัว “โอ๊ยย” เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของซูเจิน เรียกความสนใจให้คนทั้งหมดรีบวิ่งมาทางที่เธออยู่ ซูเจินเห็นเพียงแสงสีขาวที่สว่างวาบไปทั่ว แล้วภาพตรงหน้าของเธอก็ดำมืดลง
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
จางลี่สตรีเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชัง บิดามารดาไม่รัก พี่สาวรังเกียจ รอบด้านทำร้ายร่างกาย ชาติภพนี้นางถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้ายจนตาย เมื่อเกิดพบชาติใหม่อีกครั้ง นางก็ขอตอบแทบพวกเขาอย่างสาสม อย่าคิดว่าชาติภพนี้พวกเขาจะได้อยู่สุขสบาย นางในชาตินี้จะถนอมพวกเขาเป็นอย่างดี “ข้าไม่ใช่คนดี ท่านอย่าได้หวังว่าข้าจะดีเหมือนคนอื่น หากท่านปรารถนา พบสตรีที่ดีก็เชิญไปหาที่อื่น” บุรุษปริศนาที่ติดตามนางจะเลือกเส้นทางไหน แล้วนางจะตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นเช่นไร รอพวกเขาหาคำตอบ แต่บอกได้เลยว่านางหาได้ใจดีเหมือนชาติที่แล้วไม่ “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าอย่าได้หวังว่าข้าจะเป็นคนดี”
อดีตนักฆ่าสาวอันดับหนึ่ง ผู้มีใจคอโหดเหี้ยมได้ทะลุมิติอยู่ในร่างสาวน้อยรูปโฉมอัปลักษณ์ ที่ทุกคนต่างสาปส่งและรังแกสารพัด!