นอกจากอายุที่ต่างกันถึงสิบหกปี เขายังมีคู่แข่งหัวใจอีกด้วย เขาจะทำทุกวิธีทางที่จะได้ครอบครองเธอ ด้วยการปราบพยศแม่สาวจอมดื้อ! “ไอริณ” เขาพึมพำขณะลากริมฝีปากไปตามลำคอ เขานึกโกรธปนดีใจกับชุดที่เธอสวม มันเปิดเผยและเย้ายวนเกินไป “ผมจะทำยังไงกับคุณดี...” หญิงสาวไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน ความอบอุ่นและอ่อนโยนที่ได้รับมันเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในหัวใจ ปล่อยให้ริมฝีปากของเขาชิมผิวกายเธออย่างอ่อนหวาน เธอร้อนจนหอบหายใจแรงและเรียกชื่อเขาอย่างคนละเมอ “มานพ....ได้โปรด...” เสียงหวานที่เรียกชื่อเขาทำให้เขายิ่งเตลิด ริมฝีปากสวยที่เขาเคยลิ้มลองเผยอขึ้นจนเขาต้องก้มลงดื่มด่ำความหวานของเธออีกครั้ง เขาไม่อยากจะหยุดจูบเธอเลยสักนาที ร่างกายที่ตอบสนองเขาอยู่มันทำให้เขาฮึกเหิมและไม่อยากคิดเรื่องอื่น ทุกการสัมผัสทำให้เขายิ่งมั่นใจว่ามันไม่ใช่เพียงอารมณ์ชั่ววูบ แต่เธอคือสิ่งที่หัวใจเขาเรียกร้องและโหยหา.
รถเก๋งญี่ปุ่นคันเก่าสีใบตองอ่อนพร้อมด้วยสัมภาระพะรุงพะรังเต็มท้ายรถ ขับเข้ามาจอดในพื้นที่โล่งกว้างที่กำลังมีพ่อค้าแม่ค้าเข้ามาจับจองพื้นที่เพื่อวางขายสินค้า หญิงสาวร่างเพรียวบางลงจากรถของตนเองก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ
“วันนี้มาเร็วจัง” เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยทักอย่างเป็นกันเองแล้วถอดหมวกออกมาโบกพัดไล่ความความร้อนจากใบหน้า
“มาช้าก็ได้ที่ไม่สวยนะซิ” หญิงสาวยิ้มกว้างไม่กลัวแสงแดดยามบ่ายสามโมง “ได้ที่เดิมไหม?”
ชายคนเดิมก้มมองสมุดบันทึกสภาพยับเยินในมือก่อนพยักหน้า “ล็อกเดิม”
“ดีเลย” หญิงสาวดีดนิ้วอย่างอารมณ์ดีก่อนแหงนหน้ามองฟ้าที่สดใส “หวังว่าคงไม่มีฝนหลงฤดูมานะ”
“แม่ค้าพ่อขายอย่างเรา กลัวที่สุดก็เรื่องฟ้าฝนนี่แหละ” ชายคนเดิมหัวเราะพลางจดอะไรบางอย่างลงในสมุดบันทึกของตน “เริ่มตั้งแผงห้าโมงเย็นเหมือนเดิม”
“ขายของมาครึ่งปีแล้วไม่ต้องบอกซ้ำก็ได้”
ไอริณ พรวดี หัวเราะเสียงใสให้ชายวัยกลางคนที่เดินจากไปทำหน้าที่ของตนเอง ครึ่งปีแล้วหรือ? หญิงสาวถามตัวเองอย่างประหลาดใจขณะจัดการเอาเปิดท้ายรถเอาโครงอลูมิเนียมลงมาวางไว้ที่พื้น เธอเริ่มอาชีพแม่ค้าตลาดนัดตั้งแต่เมื่อไหร่นะ? ไอรินยิ้มให้กับโชคชะตาของตัวเอง เมื่อราวสองปีที่แล้ว เธอไม่ได้ขับรถโกโรโกโสแบบนี้ รถส่วนตัวของเธอคือรถยุโรปคันหรู กินอาหารแต่ละมื้อก็ในโรงแรมชื่อดังหรือไม่ก็จ้างเซฟมาทำอาหารให้กินที่บ้าน บ้านที่ว่าก็หลังขนาดคฤหาสน์บนเนื้อที่กว่ายี่สิบสี่ไร่ คนรับใช้อีกเป็นสิบคน เสื้อผ้าเต็มตู้ รองเท้ากว่าสองร้อยคู่ นั่นเป็นสิ่งที่เล่าไปก็ไม่มีใครเชื่อว่า ไอริณ พรวดี คนนั้นจะเป็นคนเดียวกับไอริณ พรวดี คนนี้ที่เป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้าตลาดไนท์
หญิงสาวจำได้ดี วันที่เธอรู้ว่าครอบครัวของเธอถูกฟ้องล้มละลาย เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเจอเหตุการณ์เหล่านั้น แม่ของเธอเสียไปตั้งแต่เธออายุแค่แปดขวบ และพ่อก็รักเธอมากเกินกว่าจะแต่งงานใหม่ กิจการธุรกิจหลายอย่างในมือของพ่อสลายหายไปหมดสิ้นโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้พ่อเกิดอาการเส้นเลือดในสมองแตก... พ่ออยู่โรงพยาบาลเพียงสามวันก็จากเธอไปโดยไม่ได้ล่ำราสักคำ และจากนั้นบรรดาเจ้าหนี้ทั้งหลายต่างเข้ามายึดทรัพย์สินในสิ่งที่เคยเป็นของเธอจนหมดภายในเวลาไม่กี่วัน หลังจากเสร็จงานศพของพ่อ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วอย่างไม่ทันตั้งตัว ทั้งบ้าน รถและทรัพย์สินหลายถูกเปลี่ยนมือไปในเวลาเพียงแค่เดือนเศษ เธอเหลือเพียงบ้านหลังเล็กที่เป็นบ้านเดิมของแม่ มันไม่อยู่ในบัญชีทรัพย์สินของพ่อและเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ของเธอ
ไอรินจำได้ดีว่าเธอเอาแต่นั่งร้องไห้กับโชคชะตาที่เล่นตลกร้ายกับชีวิต เธอร้องไห้อยู่นานนับเดือน เพื่อนที่เคยกินเที่ยวและชอปปิ้งหายไปในพริบตา ราวกับไม่มีใครรู้จักเธอมาก่อน หญิงสาวหอบสัมภาระมาอาศัยที่บ้านเดิมของแม่ มันเล็กเท่าบ้านพักของคนรับใช้เท่านั้น แต่เธอก็รู้สึกอบอุ่นใจที่อย่างน้อยเธอก็มีที่ซุกหัวนอน รถเก๋งหรูๆ หลายคันถูกยึดไปด้วย เหลือเพียงรถญี่ปุ่นคันที่พ่อเคยซื้อให้ ‘ปกป้อง’ ลูกชายของลุงวิชัยที่มีหน้าที่ดูแลรถทุกคันในบ้าน วันที่ย่ำแย่ที่สุด ปกป้องยื่นกุญแจรถส่งให้เธอ เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ยังอาทรและห่วงใยเธอ เธอไม่อยากรับมันกลับมาแต่เธอก็จำเป็นต้องมีรถไว้ใช้สักคน เธอสัญญาว่าจะเอาไปคืนเขาในวันที่เธอพร้อมมากกว่านี้ แต่มันก็ล่วงเลยมากว่าปีหนึ่งแล้ว รถเก่าเก็บที่เธอไม่เคยชายตามองกลับกลายมาเป็นรถคู่ใจที่ไปไหนไปกัน ช่วยให้เธอยังมีชีวิตอยู่โดยไร้ร่มเงาของพ่อ
ช่วงที่เธอระเห็จมาอยู่บ้านเก่าของแม่ เธอพยายามติดต่อคนรู้จักหลายคนเพื่อจะได้ช่วยเธอในเรื่องการเงินบ้าง แต่ก็ไร้คนเหลียวแล แม้กระทั่งเพื่อนที่เธอเคยให้ยืมเงินหลายหมื่นบาทก็ทำราวกับรู้จักเธอมาก่อน แม้จะไอริณจะเรียนจบจากเมืองนอกแต่คนที่ไม่เคยผ่านงานหรือความลำบากใดๆ เลยทำให้เธอเหมือนคนตาบอดเธอมีเงินสดติดบัญชีไม่กี่พันบาทกับเสื้อผ้ากองเท่าภูเขา หญิงสาวรู้สึกอับจนหนทางจนอยากตามพ่อและแม่ไปอยู่อีกภพด้วยกัน
‘ทำไมพ่อกับแม่ถึงทิ้งหนูไว้คนเดียวแบบนี้’
ไอริณคร่ำครวญอยู่ภายใน ค่ำวันนั้นเธอออกจากบ้านของแม่เตร็ดเตร่ไปตามท้องถนนยามค่ำ ก่อนหน้านี้เธอเป็นเจ้าแม่นักท่องราตรี ผับเธคหรูๆ ที่ไหนก็มีเธอเป็นลูกค้า VIP ทั้งนั้น แต่คืนนั้นเธอกลับรู้สึกอ้างว้างและเจ็บปวด ขณะที่หัวใจกำลังร้องไห้จนหมดแรง เธอมองเห็นผู้คนมากมายที่มาจับจ่ายซื้อของที่ ‘ตลาดไนท์’ ตลาดนัดยามค่ำคืนที่เธอไม่เคยย่างเท้าเข้าไปใกล้ แต่วันนั้นเธอกลับเดินดูผู้คนที่มาซื้อของและขายของ มีสินค้าหลากหลายและวางขายแตกต่าง บางแผงก็วางแบกะดิน บางร้านก็จัดโชว์สวยงาม เธอสะดุดใจกับแผงขายรองเท้ามือสองแสนถูก แม้สภาพจะยับเยินแต่ก็มีคนมาเลือกซื้อเป็นเจ้าของ ไอริณคิดถึงรองเท้ากว่าสองร้อยคู่ที่กองเต็มบ้านพร้อมกับเสื้อผ้าของเธอ นั่นทำให้เธอรีบกลับมาบ้าน จัดแยกเสื้อผ้าข้าวของออก แม้ว่าจะเสื้อดายเสื้อผ้าแบรนด์เนมของแท้ที่มีอยู่ แต่เมื่อท้องมันร้องบอกว่าหิว เธอก็จำเป็นต้องตัดใจ
ครั้งแรกของการเป็นแม่ค้าจำเป็น เธอขนเอาแต่รองเท้าไปขาย รองเท้าสวยๆ ของแท้ลดราคาขายเพียงคู่ละ199 บาท ถูกเสียยิ่งกว่าแจกฟรียังมีคนมาต่อรองราคา แต่นั่นก็ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดี เธอเริ่มเรียนรู้อาชีพค้าขายที่ละนิดที่ละน้อยค่อยๆ เรียนรู้ จากคนที่เคยโทษโชคชะตามาวันนี้เธอกลับท้าทายปัญหาและอุปสรรคนานา
ไอริณบอกกับตัวเองและพ่อแม่ที่อยู่บนท้องฟ้า... นับจากนี้เธอจะใช้ชีวิตให้ดีที่สุด ไม่ให้รู้สึก ‘เสียดาย’ อย่างที่เคยผ่านมาอีก.
นางเป็นฮูหยินที่ถูกต้อง แต่เขากลับเฉยชาใส่ มีเพียงบนเตียงเท่านั้นที่เขาเร่าร้อนจนนางแทบมอดไหม้ จ้าวจื่อรั่วอายุเพียงสิบหกปีเป็นลูกอนุของเสนาบดีสกุลจ้าว ถูกสับเปลี่ยนตัวมาเป็นเจ้าสาวมาแต่งงานกับแม่ทัพที่ชายแดนใต้ กู้ตงหยางบุรุษหนุ่มอายุยี่สิบสี่ปีฉายาแม่ทัพปีศาจที่แสนเหี้ยมโหด "เจ้าติดค้างข้า ไม่ว่าจะเล่นลิ้นอย่างไร เจ้าย่อมรู้ดีว่าสกุลจ้าวปลิ้นปล้อน เจ้าอย่าได้หวังว่าจะได้อยู่อย่างสุขสบายเลย" พูดจบชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้นเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงสาวได้แต่นั่งเพียงลำพัง แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ ชีวิตนางจะได้พบความสุขเช่นคนอื่นบ้างไหม.
มันควรเป็นOne night stand แต่เขากลับไม่ยอมให้จบลงแค่นั้น “ก็บอกแล้วไง ถ้าอยากกัดก็กัดผมนี่ อื้ม” ไรอันพูดเสียงพร่าเร่งขยับเอวสอบถี่รัว ร่องรักคับแน่นดูดรัดลำเอ็นจนทำให้เขาอดกลั้นไม่ไหว กระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุดปลดปล่อยน้ำรักในกายสาวพร้อมแหงนหน้าคำรามอย่างสุขสม อยากจะบ้า! ไรอันอดสถบไม่ได้ ยัยพนักงานเวอร์จิ้นทำเขาเสียผู้เสียคนจริงๆ จากที่เคยตั้งกฎให้ตัวเองจะไม่ยุ่งกับพนักงาน ไม่มีเซ็กส์ในที่ทำงาน. 4เรื่องสั้น แนวPWP > >หลงสวาท boss คลั่งรัก / คลั่งรัก น้องเมียแสนหวาน/ เมียเด็กของคุณป๋า / เล่นกับไฟ
พันดาว สตั๊นท์เกิร์ลสาววัยยี่สิบหกปี เธอเข้าวงการบันเทิงตั้งแต่อายุสิบแปดปี แต่ก่อนหน้านี้เธอใช้ชีวิตในค่ายมวยเล็กๆ เธอเป็นเด็กที่ถูกแม่เอามาทิ้งให้ลุงทองดีช่วยเลี้ยง แล้วหายไปไม่ส่งข่าว ด้วยความสงสารลุงทองดีจึงเลี้ยงเหมือนลูก แต่เนื่องจากสภาพร่างกายบอบช้ำ จึงผันตัวเองมาครูมวยแทน ประจวบกับรุ่นน้องเปิดโรงเรียนสตั๊นท์แมนให้ลุงทองดีเป็นครูสอนเทคนิกการป้องกันตัว เบื้องหน้าพันดาวจะเป็นสาวห้าญไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แต่เธอมีคนรักที่คบหาตั้งแต่อยู่โรงเรียนสอนสตั๊นท์แมนด้วยกัน แต่ตอนนี้เขากลายเป็นพระเอกละครสุด Hot ในวันที่ทั้งคู่เดินทางไปเข้าฉากสำคัญที่ประเทศจีน พันดาวได้เห็นภาพบาดตาที่คนรักนอกใจ และวันนั้นเกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ระเบิดทำงานผิดพลาดพาให้ดวงจิตของพันดาวทะลุมิติมายังดินแดนที่ไม่มีบันทึกไว้ในประวัติศาตร์ พันดาวฟื้นตื่นมาอยู่ในร่างเด็กสาวอายุสิบหกนามว่า เหมยซิง เมืองที่พันดาวไม่รู้จัก ทุกอย่างประหลาดไปหมด ราวกับตัวเองอยู่ในภาพยนตร์จีนกำลังภายใน พล็อตละครแนวย้อนยุคทะลุมิติเคยเห็นมาเยอะแล้ว แต่ทำไมหญิงสาวอย่างเธอต้องมาดูแลชายร่าง ‘ผัก’ อย่างเขา! รับภารกิจส่งร่างผักกลับเมืองหลวง! บุรุษคนหนึ่งแต่งงานมีภรรยาได้หลายคนเป็นที่ยอมรับได้ แต่สตรีนางหนึ่งจะรักใคร่ชายสองคนไม่ได้ คิดถึงเรื่องนี้นางก็อยากเอาหัวโขกต้นไม้ใหญ่ให้ได้สติ นางไม่ใช่หญิงมากรักสองใจนะ! นางแค่...แค่ไม่รู้ว่าตนเองคิดอย่างไรกันแน่.
หมอสาวสู้ชีวิตแต่อกหักทั้งที่ยังไม่ได้บอกรัก เผลอOne Night Standกับผู้ชายคนหนึ่ง ใครเลยจะรู้ว่าเป็นพรหมลิขิตหรือเวรกรรม ทำให้เธอมาเจอกับมาเฟียหนุ่มที่ไม่ยอมปล่อยให้เรื่องของคืนนั้นผ่านเลยไป . . . . "คุณนี่นะเอาใจผู้หญิงไม่เก่ง" เธอทำจมูกย่นใส่เขา "ผิดแล้วผมเอาใจไม่เก่งแต่เอาเก่งนะ เรื่องนี้ผมมั่นใจ" "อีริค!" เธอขึงตาใส่ด้วยใบหน้าแดงเรื่อ "ให้ตายสิ" เขาพึมพำ "ผมเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ คุณร่ายมนตร์ใส่ผมหรือเปล่า" "คุณเชื่อเรื่องไร้สาระพวกนั้นด้วยหรือคะ?" "แต่ก่อนผมไม่เคยเชื่อเรื่องdestiny แต่การได้พบคุณมันอยู่นอกเหนือความคาดหมาย บางทีพรหมลิขิตอาจมีจริงก็ได้" หญิงสาวได้แต่อมยิ้ม นั้นสิ ผู้หญิงจืดชืดอย่างเธอได้เจอกับผู้ชายสุดเพอร์เฟกต์อย่างเขาได้ ถ้าวันนั้นก้องภพไม่ประกาศตัวคนรัก เธอคงไม่อกหักจนเสียการควบคุมแล้วได้เจอเขาที่หน้าลิฟต์พอดีอย่างนั้น แถมเจอกันด้วยความบังเอิญอีกด้วย
“เมื่อชะตากำหนดมาให้ทั้งสองครองคู่ ไม่ว่าจะพลัดหลงกันไปทางใดก็ย่อมได้กลับมาพบกันอีกครา” เรื่องราวความรักของหลัวเสี้ยวเวยและหยางเหลาหู่ คู่หมั้นคู่หมายที่มิเคยได้พบหน้า แม้เดิมทีหยางเหลาหู่คิดว่านางตายไปแล้ว แต่ไม่รู้เลยว่า ‘สาวใช้’ ที่เขารับเข้ามาทำงานนั้นจะเป็นคู่หมั้นของเขาเอง เมื่อชะตากำหนดให้ทั้งสองได้เป็นคู่ชีวิต แต่กว่าจะถึงจุดนั้นได้ต้องมาคอยลุ้นกันว่า สาวใช้ตัวจิ๋วกับคุณชายใหญ่แห่งป้อมพยัคฆ์ทมิฬจะลงเอยอย่างไร ....... “นั้นของข้ามิใช่รึ” เขาปลดสายจูงม้า เห็นนางกินพุทราเชื่อมท่าทางเอร็ดอร่อยจึงอดหยอกล้อนางไม่ได้ “แค่พุทราเชื่อม ท่านจะแย่งข้ารึ” นางทำท่าหวงขึ้นมา มันก็แค่พุทราเชื่อม แต่นางไม่ได้กินนานแล้วนี่ “แต่นั้นมันของๆ ข้า เจ้าควรให้ข้ากินก่อน” เขาไม่ชอบกินขนมของหวาน แต่เห็นนางหวงแบบนี้แล้วนึกอย่างแย่งชิง หลัวเสี้ยวเวยส่ายหน้าไปมา กลัวถูกแย่งของกินจึงอ้าปากงับพุทราเชื่อมลูกสุดท้ายไว้ในปาก เหลือเพียงไม้เสียบเปล่าๆ ในมือ คิดว่าอย่างไรของอยู่ในปากนางแล้วเขาไม่มีทางแย่งชิงเอาไปแน่ ทว่านางกลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะยื่นมือมารั้งท้ายทอยของนางไว้ โน้มหน้าลงมาประกบปากที่เผยอขึ้นอย่าตกใจของนาง เรียวลิ้นหนาตวัดเอาพุทราเชื่อมในปากของนางมาสู่ปากของเขา 'หวานล้ำเกินคาดคิดจริงๆ'
มู่ลี่หยางใช้ชีวิตเป็นพรานป่าหาของป่าไปขายอยู่หลายปี แต่เข้าป่าครั้งนี้เขาได้พบหญิงสาวผู้หนึ่งหมดสติอยู่จึงช่วยนางไว้ ทว่าทันทีที่นางลืมตา นางกลับจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง เขาจึงจำเป็นต้องดูแลนาง แต่ที่ทำให้เขาหนักใจ ก็คือนิสัยนอนละเมอของนาง เหตุใดทุกครั้งที่นางละเมอต้องมาอยู่บนเตียงเขาด้วยเล่า! “พี่ลี่หยาง!” “นอนดีๆ อย่าฟุ้งซ่าน คืนนี้เจ้าต้องพักผ่อน” “ข้ารู้ แต่ไม่ต้องมัดข้าขนาดนี้ก็ได้”" “ไม่ได้” เขาสะบัดมือเพียงคราวเดียว เปลวเทียนในห้องก็ดับลง “หากจะนอนเตียงเดียวกับข้าก็อย่าดื้อ อย่าซุกซน” “พี่ลี่หยาง” เสียงหวานเอ่ยขึ้น “นอนเสีย!” เขาตวาดทีเดียวหญิงสาวก็เงียบเสียงไป แม้ได้เห็นเพียงแผ่นหลังของเขา นางก็มีความสุข ขอเพียงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยอมทำทุกอย่าง แม้จะถูกมัดเป็นบะจ่างก็ยอม.
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว