เธอเป็นเด็กสาวข้างบ้านที่เขาตกหลุมรัก
เธอเป็นเด็กสาวข้างบ้านที่เขาตกหลุมรัก
ใยไหม อินทุภา หญิงสาววัย 22 ปี กำลังนั่งเศร้าๆ เหงาๆ อยู่ในผับชื่อดังของตัวเมืองใหญ่ซึ่งเป็นจังหวัดทางปักษ์ใต้ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยแต่ไม่เท่าหัวใจดวงน้อยที่เจ็บปวดคล้ายโดนมีดเชือดเฉือนอยู่ทุกขณะจิต
เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด แย่งแฟนไปต่อหน้าต่อตา แต่ที่ทำให้เธอเจ็บลึกเข้าไปในจิตใจก็คือแฟนที่คบกันมาเกือบสี่ปีก็นอกกายนอกใจลับหลังเธอไปแอบกินกันกับเพื่อนที่พูดจาดีเป็นห่วงเป็นใย จิตใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง รอยยิ้มพิมพ์ใจ น้ำคำแสนหวานเป็นเพียงแค่ภาพมายาหลอกตา แต่จิตใจกลับคิดคดทรยศหักหลัง
เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ ความเสียใจหลั่งไหลเข้ามาในห้วงความคิดคำนึง เฝ้าถามย้ำตัวเองว่าทำอะไรผิด ทำไมคนที่รักถึงสองคนจึงได้หักหลังกันอย่างเลือดเย็นเช่นนี้
เสียงหัวเราะขบขันอย่างคุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลัง เธอเงี่ยหูฟังประโยคเสียดแทงจิตใจแล้วเม้มปากเข้าหากันแน่น เธอไม่ได้เมาจนขาดสติแม้จะมึนๆ แต่ก็รับรู้ได้เลยว่าคนที่กำลังนั่งคุยกับเพื่อนๆ อย่างออกรสเป็นติรกาญจน์อดีตเพื่อนรักของเธอนั่นเอง
“โอ๊ย! นางใยไหมโง่จริงๆ เลยพวกแก ฉันน่ะไม่ได้อยากจะเป็นเพื่อนรักกับมันหรอก แต่ฉันน่ะแอบชอบณุมานานแล้วก็เลยเข้าไปตีสนิทเป็นเพื่อนกับมัน ณุน่ะเป็นผู้ชายที่ดี น่ารักเทคแคร์ดูแลฉันดีมากๆ เลย เราแอบไปกินกันลับหลังยายไหม นางนั่นก็โง่ไม่รู้ แถมมาปรึกษาตีโพยตีพายร้องไห้ฟูมฟามว่าแฟนเปลี่ยนไป ไม่มีวัวผสมเลยแก ควายล้วนๆ”
“แบบนี้เองใช่ไหม” คนเอ่ยถามตัวสั่นระริก ติรกาญจน์ตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มเยาะ
“อ้าว... สวัสดีจ้ะไหม มานั่งหัวโด่อยู่ตอนไหนเหรอไม่เห็นเลย”
“เธอนี่มันสารเลวจริงๆ เลย ตายเสียเถอะ” ใยไหมไม่อยากฟังอะไรแล้วเธอพุ่งเข้าไปตบนางเพื่อนทรยศเต็มฝ่ามือ
เพี้ยะ!!! เสียงแก้มซ้ายโดนฝ่ามือทั้งห้าฟาดดังสนั่น ติรกาญจน์หันขวับมามองก่อนจะจิกผมของอีกฝ่ายฟาดฝ่ามือกลับไปบ้าง
เพี้ยะ!!! ใบหน้าของใยไหมหันไปตามแรงตบ
“พวกแกจับนางไหมเอาไว้ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉัน มันต้องเจอแบบนี้” เพื่อนของติรกาญจน์จับตัวใยไหมเอาไว้ ก่อนจะฟาดมาเต็มใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มแรง
เพี้ยะ!!!
“สมน้ำหน้า นางหน้าโง่ อยากโง่เองแล้วแฟนที่แสนดีของแกตอนนี้ก็เป็นอดีต เขาเป็นของฉัน จำใส่สมองกลวงๆ เน่าๆ ของแกเอาไว้” ติรกาญจน์อิจฉาเพื่อนคนนี้จับใจ รวยก็รวยกว่า เพื่อนๆ ก็รุมรักมากกว่า
“กาญจน์ณุมาแล้ว” เพื่อนอีกคนในกลุ่มของติรกาญจน์ตะโกนบอกว่าวิษณุเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว ติรกาญจน์จึงดึงร่างของใยไหมมาคล่อมทับร่างของตัวเองก่อนจะจับมืออีกฝ่ายมาตบ
“โอ๊ย! ช่วยด้วย ไหมอย่าทำกาญจน์เลยนะ กาญจน์กลัวแล้ว โอ๊ย! เพี้ยะ!”ใยไหมได้แต่อึ้งไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำเช่นนี้ และไม่รู้ด้วยว่าทำไปทำไม แต่พอเธอโดนกระชากออกด้วยฝีมือของอดีตคนเคยรักนั่นแหละถึงรู้ว่าทำไม
“นี่ทำอะไรน่ะไหม ทำร้ายกาญจน์ทำไม” วิษณุตวาดกระชากร่างของใยไหมออกก่อนจะผลักจนเซ
“หน้าโง่ ยายนี่มันมารยาสาไถ” ใยไหมร้องบอก แต่วิษณุส่ายหน้าไปมาเขาหันไปประเล้าประโลมแฟนสาว ใยไหมมองแล้วเม้มปาก เธอเสียใจและเสียใจหนักกว่าเดิม ตอนนั่งดื่มเงียบๆ ไม่เห็นว่าคนทั้งสองและกลุ่มเพื่อนมากันตอนไหน ไม่คิดเลยว่าจะโชคร้ายมาเจอคนหน้าไหว้หลังหลอกสองคนที่นี่
ถามว่ายังรักวิษณุอยู่ไหม เธอตอบได้เลยว่าไม่ แต่เสียใจมากกว่าที่เขาทรยศหักหลังและหันไปคบกับเพื่อนของเธอแทน ต่อหน้าพูดดีลับหลังทุเรศด้วยกันทั้งคู่
“ก็เข้ากันดีเหมือนผีเน่ากับโลงผุ” “นี่เธอพูดอะไร” วิษณุเริ่มไม่ชอบใจ ตอนแรกก็รู้สึกผิดที่เขาทรยศหักหลังใยไหม แต่เห็นความใจร้ายของอีกฝ่ายเขาก็เลยคิดว่าทำถูกแล้วที่เลิกกับผู้หญิงใจร้ายแบบนี้ไปได้ ดีนะที่เธอเผยธาตุแท้ออกมาให้เขาเห็นเสียก่อน
“อีกตัวปั้นน้ำเป็นตัว อีกตัวก็ควายล้วนๆ ไม่มีวัวผสมเลย ก็เข้ากันดี” เธอพูดอย่างคั่งแค้น ถามว่ารักวิษณุมากไหม มันเป็นความผูกพันมากกว่า เพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน เธอไม่ได้เสียดายผู้ชายชั่วๆ เลวๆ ทรยศหักหลักแบบนี้หรอก
“นี่เธอ” วิษณุเริ่มโมโหบ้างเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังด่าตน
“ณุอย่าเลยนะคะ สงสารไหมเขา เขากำลังเครียด กำลังทุกข์ ไหมจ๋าอย่าโกรธเราสองคนเลยนะ เรารักกัน ฮึกๆ ฮือๆๆ แล้วอย่าตามรังควานเราอีกเลย เราสองคนขอโทษ” ติรกาญจน์รีบบอกร้องไห้สะอึกสะอื้น
“เก็บคำขอโทษตอแหลของแกเอาไว้เถอะ” เกิดมาเธอไม่เคยพูดหยาบคายแบบนี้กับใครมาก่อน นี่เป็นครั้งแรก ทนไม่ไหวกับความตอแหลของติรกาญจน์จริงๆ
“นี่จะมากไปแล้วนะ” วิษณุทนไม่ไหวที่ติรกาญจน์โดนด่าแบบนี้
“ไม่มากไปหรอกกับสิ่งที่เธอสองคนทำเอาไว้กับฉัน” ใยไหมพูดอย่างเจ็บช้ำน้ำใจ ถ้าไม่รักกันแล้วมาบอกกันดีๆ เธอก็เข้าใจ แต่แอบทรยศหักหลังแล้วให้คนอื่นมาหัวเราะขบขันลับหลังแบบนี้เธอรับไม่ได้จริงๆ
“ผู้หญิงแบบเธอไม่มีใครเอาหรอก ปากร้ายก็เท่านั้น แถมยังใจร้ายอีก” เพื่อนของติรกาญจน์พูดขึ้น นั่นทำให้ใยไหมโมโหจัด
อุบัติเหตุรถชนทำให้พี่สาวต้องตายจาก เธอจำต้องอยู่ในคราบพี่สาวฝาแฝดเพื่อให้เป็นที่รักของบิดามารดา บิดามารดาที่รักแต่พี่สาวของเธอ แต่เกลียดเธอสุดหัวใจ เพราะเธอเกิดมาแล้วทำให้พวกท่านหุ้นตก ธุรกิจย่ำแย่ แต่นั่นคงไม่เท่ากับว่า เธอไปหลงรักผู้ชายที่เคยโดนพี่สาวสลัดรัก เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาเพียงแค่อยากแก้แค้นเธอเพียงแค่นั้น ***** ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "พี่กรคะ ขอคุยด้วยหน่อยสิคะ" เสียงสั่นระริกเอ่ยขึ้นทางด้านหลัง กรการณ์รอเวลานี้มานานแล้ว จึงเอ่ยขอตัวจากแขกเหรื่อที่มาร่วมแสดงความยินดี "พี่กร มันหมายความว่ายังไงคะ" รุ้งรวิดาเอ่ยถามเสียงสั่น "ก็อย่างที่เห็น" "พี่รักเธอเหรอคะ" "มันสำคัญด้วยเหรอ" "สำคัญค่ะ เพราะระหว่างเรา ไม่สิต้องถามว่าเรื่องของเราพี่จริงจังแค่ไหน" "เราก็แค่ลองคบหากันไม่ใช่เหรอ ไปต่อไม่ได้ก็แค่ถอยห่างกันไป" "คนที่ไม่อยากไปต่อคือพี่กรฝ่ายเดียวหรือเปล่าคะ ไม่ใช่เรา" รุ้งรวิดาเอ่ยถามเสียงสั่น "แล้วแต่จะคิด" เขาตอบอย่างไม่แยแส ท่าทีรู้สึกสะใจของเขาทำให้เธอเพิ่งได้สติว่าที่แล้วๆ มา มันคือความรักจอมปลอม เต็มไปด้วยความหลอกลวงทั้งเพ "พี่มีเธออยู่แล้วเหรอคะ มีเธออยู่อีกคนทั้ง ๆ ที่เราคบกัน" "ไม่นะ เมื่อก่อนเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่พี่เพิ่งรู้ว่าเธอมีค่ามากที่สุด เลยอยากพัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นคนรัก" "แล้วทำไมตอนนั้นพี่ไม่บอกกันตรง ๆ ล่ะคะ" เสียงของรุ้งรวิดาสั่นระริกยิ่งกว่าเดิมเสียอีก "ตอนนั้นพี่ยังไม่ได้คิดกับนภาแบบนั้น แต่ตอนนี้พี่เริ่มคิด กับเธอพี่คิดว่าเราก็เป็นแบบนี้ไปตลอดได้นะ เราต่างมีความสุขกันทั้งคู่" "เป็นแบบนี้ต่อไป หมายความว่าจะให้รินเป็นคนในความลับต่อไปเหรอคะ" "ถ้าเธอไม่ขัดเราก็มีกันสามคนได้นะ" เขาพูดอย่างใจร้าย ทำเอารุ้งรวิดาอึ้งไป "ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้" เธอเอ่ยถามเขาทั้งน้ำตา พยายามไม่ให้น้ำตารินไหลให้อับอายและโดนดูถูก แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งทำให้น้ำตาไหลมากยิ่งขึ้น "..." เขานิ่งไม่ตอบอะไร แต่เธอเห็นแค่ความสะใจในแววตาของเขา "พี่ทำไปเพราะอยากแก้แค้นเหรอคะ" เพิ่งสำนึกได้ก็ตอนนี้ แต่ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นถึงเพียงนี้ "ไม่ใช่ พี่ก็แค่ทำเหมือนที่เธอทำ คบกับพี่ แต่เธอก็ยังคบกับคนอื่นได้ทีละหลายๆ คน ถึงพี่จะมีนภา พี่ก็มีเธอได้ เราอยู่กันแบบนี้ได้นะ ไม่เห็นแปลก เอาเป็นว่าเธอมีปัญหาเรื่องเงินเหมือนเมื่อก่อนก็ขอพี่ได้นะ แค่ว่าเมื่อก่อนไม่ได้นอนด้วยกัน แต่ตอนนี้อาจจะต้องนอนด้วยกันบ้างเพื่อแลกกับเงินที่เสียไป พี่ก็โอเคนะ เป็นการหาความสุขใส่ตัวในรูปแบบหนึ่ง" "พี่กรคิดแบบนั้นจริงๆ เหรอคะ" รุ้งรวิดาถึงกับน้ำตาซึม เธอตกใจ เสียใจ ผิดหวัง และรู้สึกเศร้าจนหัวใจเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด ที่ยังยืนอยู่เพราะไม่อยากล้มลงไปให้เขาเหยียบย่ำให้จมดินไปมากกว่านี้ "ใช่ ถ้าเธอไม่ติด พี่ก็ไม่ติด" เพียะ!!! เสียงฝ่ามือดังขึ้น ใบหน้าของกรการณ์หันไปตามแรงตบ "ตบนี้สำหรับที่พี่หลอกกัน รุ้งคงไม่ทำตัวแบบนั้นหรอกค่ะ รุ้งเป็นคนรักใครรักจริง ไม่มีทางใช้ผู้ชายร่วมกับใครแน่นอน" "ก็ดี คบทีละหลายๆ คน เลือกได้หรือยังล่ะว่าจะเอาคนไหน แต่อย่าให้มันรู้นะว่าเสียจิ้นให้พี่แล้ว แต่เอ๊ะ! น่าจะไม่ใช่ เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีทางการแพทย์ทันสมัย บางทีที่เห็นคับๆ แน่นๆ อาจจะไม่ใช่จิ้น แต่เป็นรีแพร์ยกกระชับช่วงล่างที่หลวมโพรกไปแล้ว" แม้จะสะดุดหูกับคำว่ารุ้ง แต่จำได้ ที่เธอบอกว่าเคยใช้ชื่อนี้และมาเปลี่ยนชื่อในภายหลัง เขาจึงปล่อยผ่านไม่คิดจะสนใจ ปากคอเราะรายของเขาทำให้รุ้งรวิดาหายใจแทบไม่ออก "ทำไมพี่เลวแบบนี้" เธอสะอื้นจนตัวโยน เขาไม่ปลอบโยน ไม่รู้สึกผิดสีหน้าแลดูสะใจ ยืนดูเงียบๆ อย่างพึงพอใจ จนเธอรู้สึกโหวงในอก นี่น่ะเหรอผู้ชายที่เธอรักหมดใจ "ลาก่อนนะคะ" เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เธอควรพอแค่นี้ จะอยู่ให้เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีไปทำไมกัน เธอหมุนกายเดินจากมา น้ำตาร่วงพรูอีกรอบ แรกเริ่มเดิมทีเพื่อที่จะมาขอความช่วยเหลือจากเขา แต่ในตอนนี้เธอหมดหนทางแล้วนั่นเอง นอกจากเขายังจะไม่ช่วยเหลือแล้ว ยังมีแต่จะสมน้ำหน้าให้อีก
“แต่งเพราะหนี้ อยู่ต่อเพราะหัวใจ” ภควัตแต่งงานตามใจมารดา หวังบีบให้ปิ่นมุกขอหย่า แต่ยิ่งเมินยิ่งเห็นว่าเธออยู่ได้อย่างมีความสุข และทำให้ “บ้าน” อบอุ่นขึ้น จนดึงดูดเขาอย่างประหลาด
เธอรักเขาคือเรื่องจริง แต่เขาโกรธเกลียดเธอคือเรื่องจริงเช่นกัน ในเมื่อความรักมันเหนื่อยนัก เธอก็ขอพักใจ ถอยห่างออกมา รอวันหย่าขาดจากพ่อของลูกที่ไม่เคยรักเธอเลย
เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน
“เขาคือเจ้าพ่อที่ใครต่างหวาดกลัว แต่กลับยอมสยบให้หญิงสาวที่ทั้งโลกเคยมองว่าไร้ค่า...” เมื่อเธอถูกตราหน้าว่าเป็นเพียงหมากในเกมหมั้นหมาย เขากลับเห็นแสงในตัวเธอ และเลือกจะปกป้องด้วยทั้งชีวิตและหัวใจ ท่ามกลางไฟแค้น อำนาจ และความลับของตระกูล หัวใจของคนสองคนค่อย ๆ สานพันธะรักที่ไม่มีใครลบล้างได้ “เธอคือของฉัน ต่อให้โลกทั้งใบต่อต้าน...ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป”
อดีตนักฆ่าสาวอันดับหนึ่ง ผู้มีใจคอโหดเหี้ยมได้ทะลุมิติอยู่ในร่างสาวน้อยรูปโฉมอัปลักษณ์ ที่ทุกคนต่างสาปส่งและรังแกสารพัด!
เส้าหยวนหยวนแต่งงานกับแม่ทัพเทพทรงพลังที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนส่งผลกระทบต่อทางจิตใจหลังจาดที่เธอย้อนเวลา เธอไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับการสมรู้ร่วมคิด และต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อแสวงหาอิสรภาพ เธอก่อตั้งธุรกิจ รักษาโรคของคนไข้ และช่วยชีวิตผู้คน เป็นคนที่ยอดเยี่ยม กลายเป็นผู้ช่วยที่ดีของแม่ทัพ แต่ต่อมาแม่ทัพกลับคืนคำ ไหนตกลงไว้ว่าจะหย่าล่ะ?
เพื่อแคว้นนางเสียสละ เพื่อบิดานางกตัญญู จำใจรับสถานะพระชายาที่พระสวามีไม่ยินดี ได้ครองร่างกายแต่มิอาจได้ครองใจ เพราะมิอาจขัดขืนคำสั่งพระบิดา ฟางหลินจึงต้องอภิเษกกับองค์ชายต่างแคว้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ ทว่าองค์ชายผู้นั้นกลับมีสตรีในดวงใจแล้ว เห็นทีชีวิตการแต่งงานของนางคงไม่พ้นต้องแบกรับความไม่เป็นธรรม
หนูน้อย"อ้ายหลาน"เกิดมาพร้อมกับพลังพิเศษไม่เหมือนใคร แม้นางจะเป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กๆ แต่นางก็มีพลังมหาศาลสามารถยกกระสอบข้าวด้วยมือเดียว ก้อนหินสิบคนโอบนางก็สามารถยกทุ่มได้อย่างง่ายดาย และจมูกนางไวต่อกลิ่นยิ่งนักแม้สิ่งนั้นจะอยู่ไกลเพียงใดโดยเฉพาะอาหาร นางมีจมูกที่พิเศษสามารถแยกแยะสิ่งมีพิษและไม่มีพิษได้
เพราะความเข้าใจผิดทำให้เขาคิดว่าเธอโสเภณีราคาถูก เพราะพิษรักทำให้เธอดำดิ่งลงสู่อเวจีแสนหวานไปชั่วนิรันดร์ “คุณยั่วจนผมสติแตกได้ทุกทีสิน่า...” เขาพึมพำ ขณะล้วงลิ้นเข้าไปในอุ้งปากหวานที่เผยออ้าออกรับอย่างเต็มใจ ร่างกายหยัดขึ้นหาร่างหนาด้วยความต้องการเต็มหัวใจ ยาห์มิลครางออกมา นี่เขาจะทนต่อสัมผัสที่เรียกร้องของสาวน้อยไร้เดียงสาแบบบัวบุษบาได้นานเพียงไหนกัน “ผมต้องการคุณมาก... บัวบุษบา ต้องการจนแทบจะทนไม่ได้...” เขาพึมพำแทรกจุมพิตที่เกือบจะเรียกได้ว่าบ้าคลั่งออกมา ขณะที่ร่างกายแนบสนิทแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน มือหนาซุกซนลูบไล้ต่ำลงไปที่แถวหน้าขา สอดใต้ชายกระโปรงขึ้นไปกอบกุมความอวบของเนินสาวที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงชั้นในเนื้อบางเบา “ตอนนี้ผมภาวนาขอให้เราถึงบ้านพักให้เร็วที่สุด ก่อนที่ผมจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว และร่วมรักกับคุณในรถคันนี้”
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY