เพื่อนของผมดันหาเด็กสาวมาเป็นติวเตอร์ให้ แถมเธอก็กำลังแตกเนื้อสาวซะด้วย ( ความใสซื่อของเธอทำให้ผมสับสนเรื่องตามไปง้อเมียที่เมืองนอกแล้วทำไงดี )
เพื่อนของผมดันหาเด็กสาวมาเป็นติวเตอร์ให้ แถมเธอก็กำลังแตกเนื้อสาวซะด้วย ( ความใสซื่อของเธอทำให้ผมสับสนเรื่องตามไปง้อเมียที่เมืองนอกแล้วทำไงดี )
• ACTION •
หลายครั้งที่คาร่าชวนผมไปเริ่มต้นชีวิตด้วยกันที่แอลเอกับพ่อแม่ของเธอ เพื่อใช้ชีวิตครอบครัวด้วยกันอย่างสามีภรรยา แต่ผมก็ยกเรื่องงานขึ้นมาอ้างบวกกับเรื่องที่ผมไม่ได้ภาษา เพราะการใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นโดยไม่มีเพื่อนไม่ได้อยู่ในสังคมเก่าๆ แถมยังไม่รู้ภาษามันคงเป็นชีวิตที่ยากลำบากมากๆ สำหรับผม
ซึ่งเธอก็ยอมให้ผมมาตลอดไม่ว่าจะเรื่องอะไร เธอยอมทิ้งพ่อแม่ที่แอลเอ ทิ้งเพื่อนสมัยเรียน ทิ้งสังคมที่มีมาอยู่กับผมที่บ้านหลังนี้ และหวังว่าผมจะสร้างครอบครัวร่วมกันกับเธอในสักวัน เธอยังคงเฝ้ารองานแต่งงานของเราให้เกิดขึ้น เฝ้ารอที่จะมีลูกน้อยด้วยกันตามแบบแผนครอบครัวสุขสันต์ที่เธอวาดไว้
แต่ช่วงที่ผ่านมาผมทั้งติดเพื่อน ติดดื่ม และติดเที่ยว จนทำให้คาร่าแฟนของผม เธอมักจะน้อยใจและงอนอยู่บ่อยๆ กับพฤติกรรมของผมที่เป็นอยู่ ซึ่งทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน เธอก็มักจะพูดว่าจะหนีผมกลับไปอยู่กับพ่อและแม่ของเธอที่แอลเอ ทว่าผมได้ยินเธอพูดคำนี้มาประมานเกือบร้อยครั้งได้ ตลอดเวลาที่เราคบกันมาเกือบเจ็ดปี และก็ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำแบบนั้นจริงๆ จนวันนั้นที่ผมกลับมาบ้านแล้วไม่เจอเธออยู่ที่นี่เหมือนเคย...
เธอเก็บข้าวของทุกอย่างที่พอจะเอาไปได้ พาสปอร์ตและเอกสารสำคัญของเธอทั้งหมด ซึ่งนั่นทำให้ผมแน่ใจว่าเธอคงบินกลับไปหาพ่อกับแม่ของเธอที่แอลเอตามที่เคยพูดขู่ไว้ว่าจะทำ และตอนนี้ก็ผ่านมาสามวันแล้วที่ผมไม่สามารถติดต่อเธอได้...
ผับสุดหรูย่านอโศก...
ผับแห่งนี้เป็นหนึ่งในธุรกิจของกรณ์ ซึ่งเขามักจะมาขลุกตัวอยู่ที่นี่บ่อยๆ เพราะนอกจากจะได้ดื่มด่ำความสนุกกับเพื่อนๆ แล้ว ยังมีสาวๆ สวยๆ ให้มองเป็นอาหารตา ทั้งดาราชื่อดัง ไปจนถึงเซเลบ ต่างก็เลือกใช้บริการที่นี่ ส่วนหนึ่งก็อาจจะเพราะเจ้าของร้านอย่างกรณ์ ที่เป็นไฮโซชื่อดังในวงการบันเทิง และใครๆ ก็เรียกเขาว่า ‘ไฮโซกรณ์’
“สรุปเมียมึงกลับมาหรือยัง?”
“ยัง แต่เดี๋ยวก็น่าจะกลับ” กรณ์พูดตอบ ‘โปรด’ เพื่อนของเขาไปด้วยความมั่นอกมั่นใจเต็มร้อย
“เป็นกูคงไม่กลับมาแล้วล่ะ มีผัวเหี้ยๆ แบบนี้”
“ปากเหรอน่ะ ไอ้เวร...”
“กูพูดเรื่องจริงเว้ย แล้วถ้าสมมุติว่าคาร่าไม่กลับมาจริงๆ มึงจะทำยังไง?”
“ก็คง...ตามไปง้อมั้ง” แน่นอนว่าถ้าสิ่งที่ผมคิดมันผิดพลาด หากเธอไม่กลับมาจริงๆ ภายในอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ ผมคงต้องทำอะไรสักอย่าง ซึ่งการตามไปง้อเธอที่แอลเอก็คงเป็นสิ่งที่ผมเลือกจะทำ และคงต้องคิดเรื่องการสร้างครอบครัวกับเธออย่างจริงจังมากขึ้น ทั้งเรื่องงานแต่งและเรื่องชีวิตใหม่ของผมกับเธอที่แอลเอ แม้การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดจะเป็นเรื่องที่ยากสำหรับผม แต่ถ้าจะต้องเสียเธอไปจริงๆ ก็คงถึงเวลาที่ผมต้องปรับตัวกับเรื่องนั้น
“แค่กูพูดเรื่องแต่งงาน คาร่าก็ใจอ่อนให้กูแล้ว…มึงคอยดู”
“เออกูจะคอยดู มึงทำให้ได้แล้วกัน จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง...” โปรดพูดเตือนเพื่อนสนิทของเขาด้วยความหวังดี เพราะรู้นิสัยว่าเพื่อนของเขาเป็นคนกะล่อนแค่ไหน และหากว่ากรณ์เสียคาร่าไปจริงๆ เขารู้ดีว่าคนอย่างกรณ์ไม่มีทางเข้มแข็งได้แน่ อาจจะเป็นการเสียหลักครั้งใหญ่อีกครั้งในชีวิตของเขาเลยก็ได้
“กูรู้แล้ว สอนเป็นลูกเลยไอ้เวร” กรณ์นิ่งคิดตามคำที่โปรดพูดบอก และเริ่มหวั่นใจกลัวว่าคาร่าจะไม่กลับมาหาเขาจริงๆ ก่อนจะเอะใจกับบางเรื่องที่เขาควรให้ความสำคัญไม่ต่างกัน
“งั้นมึงช่วยหาติวเตอร์ให้กูหน่อยดิ เตรียมตัวไว้หน่อยก็ดี เผื่อว่ากูต้องไปอยู่ที่แอลเอจริงๆ ...”
“เออ เดี๋ยวกูถามพี่สาวให้ หลานกูเรียนภาษาอยู่...”
“อือ”
บ้านกรณ์เวลาตีสอง...
เมื่อกลับมาถึงบ้าน และมองไปรอบบริเวร บ้านที่ดูเงียบเหงานี้ทำให้เขารู้สึกว่าบ้านกว้างใหญ่กว่าปกติ ทั้งที่ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว
“เฮ้อ~”
ชายร่างสูงทิ้งตัวนอนลงที่โซฟาหรูสีขาวครีมกลางบ้าน อาการเมากรึ่มๆ ของเขายิ่งทำให้ความเหงามีมากขึ้นเป็นทวีคูณ เพราะเหมือนว่าเขาจะเพิ่งเห็นค่าบางอย่าง ที่เขาเคยละเลยไป คนที่เคยพูดบ่นเมื่อตอนที่เขากลับบ้านดึกหรือปาร์ตี้จนเช้า วันนี้ไม่มีเสียงของเธอพูดบ่นเขากับเรื่องเดิมๆ นั้นอีกแล้ว
“ไม่เปิดอ่านไลน์ด้วยซ้ำ เฮ้อ…” ภาพแชทที่ไร้ซึ่งการตอบสนองใดๆ ยิ่งทำให้เขาใจหวิว
“เธอจะทิ้งฉันไปจริงๆ เหรอคาร่า...”
ช่วงเย็นของวันรุ่งขึ้น...
ติ๊ง! (ไลน์ติวเตอร์ มึงทักไปคุยเองแล้วกัน)
ข้อความที่โปรดส่งมาให้ เป็นไลน์ของติวเตอร์ที่กรณ์ขอให้ติดต่อให้ ซึ่งเมื่อกรณ์เปิดอ่านข้อความนั้น ก็รีบติดต่อติวเตอร์ไปในทันที เพราะจำนวนวันที่ขาดการติดต่อกับคาร่ามันมากขึ้นทุกนาที
“คุณกรณ์คะ”
“ครับป้า”
“ป้าว่าจะขอลากลับต่างจังหวัดน่ะค่ะ พอดีพ่อของป้าเสีย...”
“ได้สิครับ... ผมเสียใจด้วยนะครับ” ผู้เป็นนายจ้างไม่ลืมที่จะแสดงความเสียใจกับเรื่องที่ได้ยิน เมื่อป้าแม่บ้านที่ทำงานให้เขามานานหลายปีสูญเสียคนในครอบครัวไป
“ป้าว่าจะขอลาสองอาทิตย์น่ะค่ะ คุณกรณ์อนุญาตไหมคะ”
“ได้ครับ ขาดเหลืออะไรบอกผมได้เลยนะครับ”
ติ๊ง! (ขอโทษด้วยนะคะ พอดีปิดรับสอนแล้วค่ะ) ข้อความตอบกลับของติวเตอร์ ทำให้กรณ์หันกับมาสนใจเรื่องเรียนภาษาที่ตั้งใจว่าจะเรียนเพื่อไปง้อเมีย ทว่าติวเตอร์ผู้สอนกับปฏิเสธที่จะรับสอนเขา
ตึก! (ผมให้ค่าจ้างเพิ่มเป็นสองเท่า ช่วยเปิดสอนให้ผมเป็นกรณีพิเศษหน่อยนะครับ)
แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดจะถอดใจเพียงแค่เจอปัญหาเล็กๆ เช่นนั้น เพราะคิดว่าทุกอย่างจัดการได้หากว่ามีเงินเข้ามาเป็นตัวช่วย ซึ่งก็ได้ผลจริงๆ
ติ๊ง! (ตกลงค่ะ)
สองวันต่อมา หน้าบ้านกรณ์...
“ว่าจะไม่รับแล้วเชียว...” เสียงของ ‘ผักกาด’ เด็กสาวในชุดมอปลายพูดขึ้นถึงเรื่องที่บีบให้เธอต้องรับงานนี้ในช่วงที่ต้องเตรียมตัวสอบจบมอปลายและเตรียมหามหาลัยเข้าเรียนต่อ
แต่เพราะเงินที่มากขึ้นเป็นสองเท่านั้น เธอจึงไม่กล้าปฏิเสธโอกาสดีๆ แบบนี้ที่ไม่ได้มีเข้ามาบ่อยๆ แม้จะต้องปรับเวลาใช้ชีวิตใหม่ทั้งหมด หรืออาจจะต้องกลับบ้านช้ากว่าปกติ
ติ๊งต่อง!
“บ้านหลังใหญ่จัง” เด็กสาวผมเปียใช้เวลาที่ยืนรอคนมาเปิดประตูให้เธอ ไปกับการโฟกัสภายนอกบ้านหลังใหญ่นี้ที่เธอกำลังจะต้องเข้าไป
แก๊ก!
“สวัสดีค่ะ” เธอยกมือขึ้นไหว้เจ้าของบ้านอย่างสุภาพ
“มาหาใครเหรอหนู?”
“ที่นี่บ้านของคุณกรณ์ใช่ไหมคะ?”
“ใช่ บ้านฉันเองมีอะไร” เวลานี้เขาตั้งคำถามในหัวเต็มไปหมดว่าเธอคือใคร และคิดไปถึงขั้นว่าเธออาจจะเป็นลูกที่เขาไปไข่ทิ้งไว้ที่ไหน
“หนูเป็นติวเตอร์ของคุณค่ะ วันนี้เรามีนัดกัน จำได้ไหมคะ…”
“ติวเตอร์!” เขาพูดออกมาด้วยความแปลกใจและวาดตามองเธอหัวจรดเท้า เพราะไม่คิดว่าติวเตอร์ของเขาจะมาติวภาษาให้เขาในลุคเด็กสาวมอปลายเช่นนี้
“ใช่ค่ะ”
“เด็กมอปลายงั้นเหรอ…”
--------------------------------------------------------------------------
[ติดตามตอนต่อไป] - [Follow the next episode]
[-กดใจ -เพิ่มเข้าชั้น -คอมเมนท์ให้กำลังใจ และฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะครับ🙏]
S2(ต่อจากเรื่อง ไอมาเฟียนั่นเมียกู) เรื่องราวความรักของคู่ยูมิ และโจอิ น้องชายตัวแสบของโจดิน
U7 - ฉันเพิ่งมารู้ว่าเด็กที่ฉันถูกว่าจ้างให้อุ้มบุญ เป็นลูกของแฟนเก่าที่เลิกกันไปเมื่อสองปีก่อน… (ผู้ชายที่เขาไม่เคยรักฉัน)
คู่หมั้นของ ‘โจดิน’ มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ดันเป็น ’ยูมิ’ แฟนสาวผู้อ่อนแอของ ’นิเณอ’ หญิงแกร่งใจกล้า และบุคลิกของเธอมันก็ดันเข้าตาเขาเต็มๆ จนอยากได้เธอมาเป็นเมียแทน…
S2.2 ถ้าเธอไม่หยุด ฉันจะจับเธอทำเมียอีกคน ถือว่าฉันเตือนเธอแล้วนะแสนดี!...
เมื่อเซิ่งหนิงเตรียมจะบอกฮั่วหลิ่นเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ ทว่ากลับพบเขาช่วยพยุงผู้หญิงอีกคนลงจากรถอย่างเอาใจใส่... เคยคิดว่าตนเองอยู่เคียงข้างฮั่วหลิ่นคอยดูแลเขามาสามปี สักวันหนึ่งเขาจะมาสามารถสร้างความประทับใจให้กับเขา แต่สุดท้ายเป็นตนเองที่คิดเองเออเองไปฝ่ายเดียว เซิ่งหนิงตายใจแล้วจากไป สามปีต่อมา ข้างกายของเธมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง และฮั่วหลิ่นเสียใจมาก เจาพูดด้วยความโศกเศร้า "เซิ่งหนิง เรามาแต่งงานกันเถอะ" เซิ่งหนิงยิ้มอย่างเฉยเมย "ขออภัยนะคุณฮั่ว ฉันมีคู่หมั้นแล้ว"
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
มิรา กนกชนากาญจน์ดีไชเนอร์ชื่อก้องโลกของห้องเสื้อแบรนด์ดังจากมิลาน อดีตทายาทมหาเศรษฐีคนเดียวของเจ้าสัวปราณ เธอกลับมาบ้านในรอบสิบสองปีหลังจากถูกยื่นคำขาดจากท่านเจ้าสัวว่าจะยกทุกอย่างให้ปถวีกับหลานสาวฝาแฝดของเธอมิราจำต้องพับเก็บความโกรธและทิฐิมานะเอาไว้ รีบกลับมาทวงคืนมรดกหลายพันล้านคืน เธอจะไม่ยอมให้ใครฮุบสมบัติที่เป็นของเธอไปอย่างเด็ดขาด ไม่แม้แต่จะยอมให้สักเศษเสียวกระเด็นไปถึงทายาทนอกสายเลือดอย่างเขา เหมืองปราณปุราอดีตเหมืองใหญ่ที่สุดของเมืองกาญจน์ที่ล่มสลายลงหลายสิบปีถูกกลับมารื้อพื้นขึ้นมาอีกครั้งจากน้ำมือของ “ปถวี”เขาพลิกพื้นผืนดินที่ปล่อยทิ้งร้างมานานให้กลายเป็นฟาร์มปศุสัตว์ครบวงจร ขยายไร่จากสองพันไร่ให้เป็นห้าพันไร่ภายในระยะเวลาเจ็ดปี “ไม่แต่งก็ได้...แต่สมบัติจะถูกแบ่งตามพินัยกรรม” ชายชราบอกด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ “ไม่ได้! หนูไม่ยอมให้สมบัติไปตกอยู่ในมือปลิงเปลือกทองอย่างหมอนั่นเด็ดขาด” “ถ้าอย่างนั้นแกก็ต้องแต่ง ปู่ให้เลือกว่าจะจดทะเบียนกันเงียบๆ หรือ จัดพิธีใหญ่โตที่สุดแต่ไม่ต้องจดทะเบียนก็ได้”
ซุนเหยา เจ้าของร้านอาหารจีน ที่มีอยู่หลายสาขาทั่วประเทศ เธอทำงานหนักจนหมกสติไป เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้งก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ในเกี้ยวแปดคนหาม สวมชุดแดงมงคล กำลังจะเข้าพิธีแต่งาน
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
ตลอดระยะเวลาสามปีที่หยุยเอินแต่งงานกับฝู้ถิงหย่วน เธอพยายามทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เธอคิดว่าความอ่อนโยนของตนจะสามารถละลายใจที่เย็นชาของฝู้ถิงหย่วนได้ แต่ต่อมาเธอก็รู้ตัวว่าไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันจะตกหลุมรักเธอได้ ด้วยความสิ้นหวังของเธอ สุดท้ายเธอตัดสินใจที่จะยุติการแต่งงานครั้งนี้ ในสายตาของฝู้ถิงหย่วน หยุยเอิน ภรรยาของเขาเป็นผู้หญิงที่โง่ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกล้าโยนใบหย่าใส่เขาต่อหน้าคนมากมายในงานเลี้ยงวันครบรอบฝู้ซื่อ กรุ๊ป หลังจากหย่าร้าง ทุกคนต่างคิดว่าพวกเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป แต่เรื่องราวระหว่างทั้งสองคงไม่ได้จบลงอย่างง่าย ๆ แบบนี้ หยุยเอินได้รับรางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม และคนที่เป็นผู้มอบถ้วยรางวัลให้กับเธอก็คือฝู้ถิงหย่วน หยุยเอินคิดไม่ถึงว่าผู้ชายที่สูงส่งและแสนเย็นชาคนนี้จะลดตัวลงอ้อนวอนเธอต่อหน้าผู้ชมทั้งหมด"หยุยเอิน ก่อนหน้านี้คือผมผิดเอง ขอโอกาสให้ผมอีกครั้งได้ไหม"หยุยเอินยิ้มด้วยความมั่นใจ"ขอโทษนะคุณฝู้ ตอนนี้ฉันสนใจแต่เรื่องงาน"ชายหนุ่มคว้ามือเธอไว้ ดวยตานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง หยุยเอินสบัดมือเขาและเดินจากไปโดยปราศจากความลังเลใด ๆ
© 2018-now MeghaBook
บนสุด