พี่สาวฝาแฝดที่พลัดพรากตั้งแต่พึ่งจะลืมตาดูโลก จงใจสังหารท่านอ๋องสายโหดในคืนเข้าหอแล้วสาปสูญไป เมื่อฟื้นขึ้นมาในอาภรณ์สีแดงอู๋หงถิงกลับชะตาพลิกผันจากนางใบ้ขอทานมาเป็นชายาทาสของ หวาเซียงอ๋อง
พี่สาวฝาแฝดที่พลัดพรากตั้งแต่พึ่งจะลืมตาดูโลก จงใจสังหารท่านอ๋องสายโหดในคืนเข้าหอแล้วสาปสูญไป เมื่อฟื้นขึ้นมาในอาภรณ์สีแดงอู๋หงถิงกลับชะตาพลิกผันจากนางใบ้ขอทานมาเป็นชายาทาสของ หวาเซียงอ๋อง
อู่หงถิง ลืมตาตื่นบนแท่นนอนสีแดง ยามเช้าที่ไร้ซึ่งสรรพเสียง ทำไมมาอยู่ตรงนี้ในเมื่อเมื่อคืนจำได้ว่าตัวเองกำลังจะกลับบ้านที่เชิงเขาเพื่อนำของที่ขอมาได้วันนี้โชคดีได้เงินพอซื้อไก่ ไปให้น้องๆ
“พานางออกไป”
สาวใช้ที่ไม่สาวสองคนจับแขนพาอู่หงถิงออกจากตรงนั้นไปชุดสีแดง ที่สวมใส่ยังใหม่และสวย แต่อู่หงถิงกับคิดถึงราคาของมันหากนำไปขายให้เถ้าแก่ที่เคยขโมยของไปขายอยู่เรื่อยๆว่าจะได้ราคาเท่าไหร่กัน
ร่างซูบซีดในอาภรณ์สวยงาม ยืนมองอู่หงถิงด้วยสายตาสงสัย
“ท่านพี่ทำไมทำกับนางเช่นนั้น”
แววตาดุดันทว่าใบหน้าหล่อเหลาเฉยชา โอบแขนรอบไหล่บางของเหอซ่างเซี่ยน ชายาเอกที่งดงามด้วยรูปโฉมกุมมือบางไว้อย่างอ่อนโยน
“หวางเฟยอากาศข้างนอกเย็น เข้าไปข้างในเสียเถอะ อย่ามาเสียเวลากับหญิงไร้ค่าผู้นี้”
“ไร้ค่า”อู๋หงถิงยกมือขึ้นส่งภาษามือ ด้วยความไม่พอใจ หากมีเสียงก็จะเปล่งวาจาด่าทอแต่นี่อู่หงถิงเป็นใบ้ ไม่สามารถกล่าวคำใดได้
ร่างสูงพยุงชายาเอกเข้าไปข้างในไม่สนใจภาษามือด่าทอนั้นหรือว่าไม่เข้าใจว่ากำลังถูกด่าทอ
อู่หงถิงมอง ตัวเองในขณะนี้ทำไมถึง งดงามเพียงนี้แล้วมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
ถูกโยนเข้าไปในห้องเก็บของที่มี ทั้งธัญพืชตากแห้งกับฟืนในนั้น
“อยู่ในนี้จนกว่า ท่านอ๋องจะมีบัญชาให้ออกไป”
หงถิงขมวดคิ้วก่อนจะเดินสำรวจไปรอบๆห้อง
จะเป็นไรไป ดีกว่าบ้านที่อู่หงถิงอยู่กับมารดาแล้วก็น้องๆถมไป
“ท่านพี่นางทำอะไรผิด”แววตาอ่อนโยนไม่ต่างจากน้ำเสียง
“นางใช้มีดในมือแทงข้าก่อนที่จะหนีไป”แววตื่นตกใจ
“แทงท่านพี่ ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น นางเป็นถึงลูกขุนนางใหญ่ แต่งเข้ามาในจวนอ๋องคืนแรกแล้วทำไมถึงทำเรื่องใหญ่เพียงนั้น”
หลี่กวางหวาเซียงส่ายหน้าไปมา
“ท่านพี่ลองฟังนางพูด อย่าเพิ่งลงโทษนางเลย”
ส่งเสียงไอถี่ๆสองสามที
“อย่ากังวลพักเสีย ยกถ้วยยาให้พระชายา”
หันไปสั่งสาวใช้
กุมมือซีดขาวไว้แน่นพยุงให้ไปนั่งที่แท่นนอน
ก่อนหน้านั้น
หลี่กวางหวาเซียงสาวเท้าเข้าไปในห้องหอที่ประดับตกแต่งอย่างงดงาม
“เปิดประตู”
บานประตูถูกเปิดออกช้าๆ ร่างบอบบางนิ่งงันในแสงสลัว ผ้าคุลมหน้าปกปิดมิดชิด มือใหญ่เอื้อมเปิดผ้าคุลมหน้าสีแดงบางเบา เสียงมีดสั้นแหวกอากาศพุ่งเข้าสีข้างเขาอย่างจังทั้งๆที่เบี่ยงตัวหลบ เลือดไหลซึมหวาเชียงอ๋องผลักร่างบางให้ล้มลงบนแท่นนอนกุมมือที่บาดแผลเลือดไหลซึม เพียงแค่อึดใจที่ก้มมองบาดแผลนางกับถลาออกจากห้องไปทันที
“จับตัวนางไว้”
มีดเปื้อนเลือดถูกทิ้งลงกับพื้นก่อนที่ร่างบางในอาภรณ์สีแดงจะหายไปกับความมืด
“หวาเซียงพบนางแล้ว นางสลบอยู่ที่ริมเขา”
“นำไปขังไว้”
บาดแผลถูกชำระล้างทำความสะอาดและใส่ยาสมานแผล แผลไม่ลึกนักอาจเป็นเพราะความขลาดเขลาจึงไม่กล้าออกแรงในการแทง หรืออาจเป็นเพราะคนแทงไร้วรยุทธ์ แผลที่ได้จึงไม่สาหัส แต่ในระยะประชิดขนาดนั้นนางตั้งใจจะให้เขาตายอย่างแน่นอน
จะฆ่าจะแกงก็ใช่ที่ บิดานางได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาทไม่น้อย เขาเองเคยพบนางเพียงครั้งเดียวในวังหลวงเพียงแค่เหลือบตามอง
“ท่านพี่จะลงทัณฑ์นางเช่นไร”
“ขังนาง ข้าเองไม่สู้ชอบใจนาง ขัดบัญชาฝ่าบาทไม่อาจกระทำอีกทั้งพ่อของนางยังได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาท”
“ท่านพี่ บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยอย่าได้ลงทัณฑ์นางเลยคิดเสียว่าเรื่องในครอบครัว”
“เรื่องในครอบครัว นางไม่ได้พลั้งมือทำร้ายข้าหากแต่นางจงใจแทงข้าให้ตาย”
“ท่านพี่อย่างไรเสียนางก็เป็นชายารอง”
“ข้าไม่เคยต้องการนาง ฝ่าบาทจงใจแต่งนางเข้าจวนอ๋องของข้าทั้งๆที่รู้ว่า ...ช่างเถอะ เจ้าพักเสียข้าจะออกไปสูดอากาศข้างนอก”
“ท่านพี่ข้างนอกอากาศเย็นหยิบเสื้อคลุมยื่นส่งให้ด้วยความห่วงใย หวาเซียงอ๋องเพียงรับมาถือไว้ก่อนจะก้าวออกไปด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีนัก
“ข้าว”สาวใช้ร่างใหญ่วางถวยข้าวลงตรงหน้า อู่หงถิงส่งภาษามือแสดงความขอบคุณ จนป่านนี้ยังไม่เข้าใจว่าตัวเองล้วงเกินอะไรบุรุษผู้นั้นและคนในบ้านนี้จึงถูกนำมาขังไว้ที่นี่ ก้มหน้าก้มตากินข้าวพรุ่งนี้หากสิ่งที่สงสัยยังไม่กระจ่างจะหาทางหนี แม่กับน้องต้องเป็นห่วงอย่างแน่นอน
ทิ้งตัวลงบนแคร่ไม้ไผ่นอนพักเอาแรงเสียหน่อย เสียงบานประตูเปิดออกช้าๆ ร่างดำทะมึนของคนสองคนยืนมอง อู่หงถิงตาไม่กระพริบ
“ เจ้า”
โยนถุงเงินให้ตรงหน้า อู่หงถิงเลิกคิ้วสูง
“เจ้าขอทาน เพียงแค่สงบปากสงบคำ อย่าได้บอกหวาเซียงอ๋องว่าเจ้าไม่ใช่ กวงเจ้าหรูไม่เช่นนั้นแม่กับน้องของเจ้าไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไป”
อู๋หงถิงถลาเข้า ตบตีคนพูดไม่ยั้ง ร่างบางถูกผลักให้ลงไปกองกับพื้น
“ทำตัวดีดีหน่อยชีวิตแม่กับน้องของเจ้าอยู่ในมือพวกเรา สวมรอยเป็นเจ้าหรูได้แนบเนียนแม่กับน้องจึงจะปลอดภัยไม่เช่นนั้น น้องผู้หญิงของเจ้าข้าจะฝังเสียทั้งเป็น”
อู๋หงถิงส่ายหน้าไปมาน้ำตาร่วงพรูคลานเข้าไปกอดขาคนพูดพร้อมกับส่ายหน้า
“จำไว้เจ้าชื่อเจ้าหรูแซ่กวง เป็นบุตรีของใต้เท้ากวงขุนนางคนโปรดของฝ่าบาท”
“ท่านหวงนางพูดไม่ได้อาศัยขอทานอยู่ริมถนนมานาน”
“ดีดีเลยที่เดียว แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ นางทำไมถึงมีใบหน้าเหมือนกวงเจ้าหรู”
“อาจบังเอิญ”
คนที่ถูกเรียกว่าท่านหวงจิกผมของอู่หงถิงดึงให้ยืนขึ้นเต็มตัว
“ท่านหวงนางคงไม่กล้าแล้วจากที่ดูนางรักแม่รักน้องไม่น้อย แต่ถึงจะกล้าก็เป็นใบ้จะบอกหวาเซียงอ๋องได้อย่างไร”
“555ดี ผลักร่างบางลงไปกองกับพื้น”
“อยู่ที่นี่ทำตัวดีดีไม่แน่หวาเซียงอาจถูกใจเจ้ารับเป็นนางบำเรอ แต่เดิมเขาก็ไม่อยากแต่งกับเจ้าหรูอยู่แล้ว”
อู่หงถิงปาดน้ำตาก้มลงศรีษะจรดพื้น ส่งภาษามือ
“นางต้องการพูดอะไร”
“นางบอกว่านางยอมทำทุกอย่างขอเพียงปล่อยแม่และน้อง”
มือใหญ่บีบปากบางจนผิดรูป
“ใช้รูปโฉมของเจ้าให้เป็นประโยชน์ หากฆ่าหวาเซียงอ๋องได้เมื่อไหร่ข้าจึงจะปล่อยแม่และน้องของเจ้า”
สะบัดมืออย่างแรงจนใบหน้าของอู๋หงถิงสะบัดตามแรงมือ ก้าวข้าเร้นกายออกไปทันที
พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก
เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้
บุตรีของขุนนางกบฏ เพื่อคืนความเป็นธรรมให้บิดาแทนที่จะหนีไปไกลแสนไกลกลับพาตัวเองมาผูกพัน กับคนที่เป็นศัตรู แค้นฆ่าพ่อจือหรานจะสามารถทวงความเป็นธรรมให้บิดาได้หรือไม่ ..พบกับความรักความแค้นที่ฝั่งแน่น
ตำรวจหญิงมือดีดับอนาถแต่สวรรค์กลับให้โอกาสได้กลับไปแก้แค้น แทนหญิงโง่งมคนหนึ่งที่ถูกหักหลังเช่นกัน งานนี้จะต้องไม่ใครก็ใครสักคนจะต้องเสียน้ำตา
.....อามูเนส... .. ราชินีที่รักแห่งข้าขอเทพธิดาไอซิส มอบชีวิต อมตะให้ข้าและนาง ...รอ เจ้าอยู่ที่นี่ ตราบ ดวงอาทิตย์อับแสง ..รอเจ้าอยู่ร่วมเดินทางสู่ฟากฟ้า พร้อมกัน” คำขอครั้งสุดท้ายของ..โฮรัส.. ผู้เลื่องชื่อเทพแห่งสงคราม กับเจ้าหญิงผู้ซึ่งตกเป็นเชลย ด้วยจุดเปลี่ยนที่บิดาของอามูเนส ผู้เลอโฉมเลื่องลือไปไกล พ่ายแพ้ให้แก้ฟาโรห์โฮรัสเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นจุดเริ่มต้นของ คำขอต่อเทพแห่งความเป็นอมตะไอซิส คำขอครั้งสุดท้ายจะเป็นจริงไหมและเอวาสาวสวยนักโบราณคดีที่ขุดค้นพบ คำขอนั้นของฟาโรห์โฮรัสจะ สามารถค้นพบความจริงต่างๆได้อย่างไร ล่องลอยไปกับดินแดน ไอยคุปต์ด้วยกันใน...มนตราฟาโรห์...
ขายตัวเข้ามาเป็นอี้จีฝึกหัด แต่ยังไม่ผ่านงานแรกด้วยซ้ำ สวรรค์ชังหรือนรกแกล้งให้เฟิ่งหลิว ต้องมาพบเจอคนใจร้ายเช่นนี้แล้วยังมาหาว่าเฟิ่งหลิวเป็นนางคณิกา กร้านโลกอีก ทั้งๆที่น้องแสนจะเดียงสา
เสิ่นสุยยินถูกบังคับให้ดำรงชีวิตในสถานะที่ด้อยกว่าตั้งแต่เด็ก การถูกกดขี่มาอย่างยาวนานไม่ได้ทำให้เธอสูญเสียความภาคภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย การตกต่ำของตระกูลเสิ่นในสายตาของคนภายนอกดูเหมือนจะเป็นความเสื่อมของตระกูลสูงศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นโอกาสเดียวของเสิ่นสุยยินที่จะกลับคืนสู่ชีวิตใหม่ นางต่อสู้กับคนอื่นเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ทว่ากลับไม่รู้ว่าทุกแผนการของนาง เขากำลังจ้องตามองอยู่ ลู่จินหวยให้นางหลอกใช้ตนเองเป็นประโยชน์ได้ตามอำเภอใจของนาง แต่ไม่เคยให้นางต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิด สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงตัวนางเท่านั้น “เสิ่นสุยยิน ทางที่ดีเจ้าจะแกล้งทำไปตลอดชีวิต”
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
ในวันแต่งงาน เจ้าบ่าวของเฉียวซิงเฉินหนีไปกับผู้หญิงอีกคน เธอโกรธมาก จึงสุ่มหาชายคนหนึ่งมาแต่งงานด้วยทันที "ตราบใดที่คุณกล้าแต่งงานกับฉัน ฉันก็ยอมเป็นเมียคุณ" หลังจากแต่งงาน เธอได้ค้นพบว่าสามีของเธอคือลูกชายคนโตของตระกูลลู่ที่ขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์ ชื่อลู่ถิงเซียว ทุกคนเยาะเย้ยว่า "เธอยนี่ช่วยไม่ได้จริงๆ" และผู้ชายที่ทรยศเธอก็มาเกลี้ยกล่อมว่า "ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองเพราะฉันหรอก สักวันเธอต้องเสียใจแน่ๆ" เฉียวซิงเฉินหัวเราะเยาะและโต้ตอบว่า "ไปให้พ้น ฉันกับสามีรักกันมาก" ทุกคนต่าก็คิดว่าเธอเป็นบ้า ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวตนที่แท้จริงของลู่ถิงเซียวถูกเปิดเผย ที่แท้เขาเป็นคนรวยอันดับต้นๆในโลก ในการถ่ายทอดสดทั่วโลก ชายคนนี้คุกเข่าข้างเดียว ถือแหวนเพชรมูลค่าหลักพันล้าน และพูดช้าๆ ว่า "คุณภรรยา ชีวิตที่เหลือนี้ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"
องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ลู่หมิงเยว่ถูกแฟนนอกใจ และยังโดนดูถูกว่าเธอแค่ดีแต่หน้าตา ด้วยความโกรธ ลู่หมิงเยว่ใช้เสน่ห์ของเธอไปมีความสัมพันธ์กับเยี่ยนเฉิงจือประธานบริษัท แต่เธอกล้าทำแต่ไม่กล้ายอมรับ หลังจากเสร็จธุระนั้นเธอก็หนีไปเงียบๆ และยังเข้าใจผิดว่าคนในคืนนั้นคือเพลย์บอย เสิ่นเว่ยตง ทำให้เยี่ยนเฉิงจือเข้าใจผิดว่าเธอชอบคนอื่น เขาเลยแอบอิจฉาและหึงหวงอยู่เงียบๆ มานาน
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY