เขา...ขังเธอไว้ในกรงหัวใจ ซ่อนเก็บเอาไว้เพียงเพื่อบำเรอเสน่หา ---------------------------------------- เธอเปรียบเสมือนนกน้อยไร้รัง ต้องเปียกปอนลมฝนหนาวสั่นร่อแร่จวนใจจะขาด แล้วจู่ๆ ใครบางคนก็อ้าแขนต้อนรับแบ่งปันความอบอุ่นให้ เธอจึงไม่รอช้าที่จะโผเข้าสู่อ้อมกอดนั้นอย่างเต็มใจ เขาคือแสงสว่าง คือคนที่ฉุดหล่อนขึ้นมาจากความเดียวดายอ้างว้าง และเป็นความสวยงามของชีวิตที่เหลืออยู่ เธอทุ่มเท...เธอทุ่มใจ ยอมทุกอย่างเพื่อจะได้เป็นส่วนหนึ่งของเขา โดยไม่เคยระแวงเลยว่า เธอไม่ใช่ตัวจริง... เมื่อใครอีกคนของเขากลับมา...เธอและลูกในท้องก็ไม่ได้เป็นที่ต้องการอีกต่อไป ทุกอย่างพังครืนลงพร้อมๆ กับหัวใจดวงน้อยที่แตกสลายไม่เหลือชิ้นดี จนไม่อยากเชื่อเลยว่า ผู้ชายที่เคยฉุดหล่อนขึ้นมาจากขุมนรกอันดำมืด กับคนที่ผลักไสหล่อนให้จมลงสู่หุบเหวอันเลวร้ายยิ่งกว่า...ก็คือคนคนเดียวกัน
“เอ๊ย...เร็วๆ หน่อยสิวะเดี๋ยวมืดค่ำ วันนี้ก็ไม่เสร็จกันพอดี” เสียงห้าวทรงพลังของชายหนุ่มวัยคะนองตะโกนบอกลูกน้องที่ทำงานแข่งกับเวลาให้เร่งมือเนื่องจากตะวันเริ่มคล้อยลาลับเข้าไปทุกที
“โธ่! นาย ต่อพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอครับ ผมคิดถึงเมียจะแย่อยู่แล้ว วันนี้ขอกลับบ้านก่อนไม่ได้เหรอ” เสียงไอ้สนลูกน้องบ้าจี้ออดอ้อนผู้เป็นนาย พวกเขารู้ดี ถึงแม้นายน้อยจะโหดขนาดไหนแต่ก็เป็นคนใจดีสุดๆ เหมือนกัน การเย้าแหย่ให้คลายเครียดเวลาทำงานย่อมช่วยให้พวกเขาผ่อนคลาย
“อ้อ...มึงคิดถึงเมียแต่กูไม่มีนี่ คิดถึงมันนักกูจะเตะให้เมียมึงคอยหยอดน้ำข้าวต้มสักเดือนสองเดือนดีไหม ไอ้สน!!” เท่านั้น เสียงหัวเราะชอบใจจากเหล่าคนงานก็ดังก้องทุ่ง ไอ้สนรีบจ้ำอ้าวออกห่างจากบาทาผู้เป็นนายพร้อมบ่นอุบอิบก่อนจะทำงานต่อไปจนเสร็จ
ณกร สุริยะนิมิตร คือชื่อที่คนงานในสวนแห่งนี้เรียกกันว่านาย ความจริงแล้วเขาเป็นแค่ลูกติดของอดีตหัวหน้าคนงาน ธนาบิดาของเขาได้ย้ายถิ่นฐานตามเจ้านายมาจากบ้านเกิด ตอนนั้นธนาได้แอบตกหลุมรักลูกสาวเจ้านายซึ่งก็คือเจ้าของสวนแห่งนี้ที่ตกพุ่มม่ายเหมือนกัน เนื่องจากมารดาของชายหนุ่มได้ลาโลกไปตั้งแต่เขาแบเบาะ ส่วนอีกฝ่ายก็เป็นม่ายเพราะหย่าขาดกับสามี บิดาของเขาเที่ยวตามเทียวไล้เทียวขื่ออยู่พักใหญ่ในที่สุดทั้งคู่ก็ได้แต่งงานกัน ซึ่งต่างฝ่ายต่างก็มีลูกติดด้วยกันทั้งคู่ โดยเขาเป็นลูกที่ติดมากับบิดา และภูมิศิลาเป็นลูกติดมาทางมารดาบุญธรรม ภูมิศิลามีอายุมากกว่าเขาสองปี จึงนับถือเป็นพี่ กระนั้นทั้งคู่ต่างก็รักใคร่สนิทสนมกลมเกลียวเหมือนพี่น้องคลานตามกันมา ไม่เคยคิดแบ่งแยกว่าเกิดมาคนละสายเลือด
หลังจากเจ้าของไร่ตัวจริงซึ่งก็คือคุณตาคมศร บิดาของมารดาบุญธรรม ท่านเกษียณตัวเองเพราะความแก่ชรา พ่อของณกรก็สืบเจตนารมณ์ทำงานต่อจากท่านโดยมีสองพี่น้องเป็นตัวเสริมช่วยและเรียนรู้งานไปในตัว กระทั่งทั้งคู่เรียนจบต่างก็กลับมารับผิดชอบงานทั้งหมดอย่างเต็มรูปแบบโดยแบ่งหน้าที่กันรับผิดชอบตามความถนัด
“กลับมาแล้วเหรอณกร แม่ทำกับข้าวมาให้แน่ะเห็นพี่เขาไม่อยู่แม่กลัวแกจะเหงา วันนี้งานเยอะเหรอกลับซะค่ำเชียว” ดวงหทัยออกปากคุยกับลูกชายบุญธรรมที่เธอรักเสมือนลูกทันทีที่ก้าวเข้ามาในตัวบ้าน
“คิดถึงแม่จังเลยครับ...งานเยอะครับแม่ ช่วงนี้ลูกค้าสั่งของเพิ่มมากเลย ก็สินค้าเราได้คุณภาพนี่ฮะ” คนขี้อ้อนตรงปรี่เข้าไปกอดและหอมแก้มมารดาบุญธรรมอย่างเอาใจ เขาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นเพียงแม่เลี้ยง เมื่อสิ่งที่เขาได้รับจากดวงหทัยตั้งแต่เจอกันจนกระทั่งแต่งงานกับพ่อของเขาตลอดมาถึงปัจจุบัน ผู้หญิงคนนี้มีแต่ความรักและความเอื้ออาทรให้เด็กกำพร้าที่เสียแม่ไปตั้งแต่แรกคลอดอย่างเขา เขาจึงรู้สึกอบอุ่นเสมอ
“นี่แน่ะ...ดูสิมอมแมมยังกะไปฟัดกับควายมา ยังจะมากอดแม่อีก...ไปล้างหน้าล้างมือ แล้วมากินข้าวเลยไป”
“ครับผม!...แค่นี้ก็ต้องตีด้วย ผมโตแล้วนะ” ยังคงส่งสายตาออดอ้อนจนคนเป็นแม่อดยิ้มไม่ได้ “ขี้อ้อนอย่างนี้เมื่อไหร่จะอ้อนหาสะใภ้ให้แม่ซะที...หือ” แม้ลูกชายตัวดีจะเดินไปแล้วดวงหทัยก็ยังไม่วายกระเซ้าตามหลังไวๆ สมชายชาตรีนั้นอย่างหมั่นไส้ ณกรเดินเข้าห้องน้ำอย่างสบายอารมณ์ที่วันนี้ไม่ต้องพึ่งอาหารสำเร็จรูปอย่างเคย เขาเตรียมตัวอาบน้ำเสียทีเดียวเลยไม่ได้ล้างหน้าล้างมืออย่างที่มารดาบอกเพราะรู้สึกเหนียวตัวมาทั้งวันกับงานในสวน
เด็กกำพร้าอย่างเขามีบุญหนักหนาที่ได้เข้ามาอาศัยบารมีของครอบครัวนี้ พ่อซึ่งเป็นแค่หัวหน้าคนงานตั้งแต่ที่สวนเก่าของคุณตาบุญธรรมถึงแม้จะจบปริญญาตรีแต่ด้วยความรักในบ้านเกิดทำให้พ่อเลือกจะทำงานต่างจังหวัดต่างจากเพื่อนๆ ที่พาตัวเองเข้าในเมือง
เมื่อแต่งงานกับแม่และมีเขาแม่ก็มาเสียชีวิตตอนที่เขาคลอดเพราะเสียเลือดมาก พ่อทำงานไปด้วยเลี้ยงเขาไปด้วยอย่างยากลำบากก็ได้คุณตาคุณยายนี่แหละที่ช่วยเหลือเลี้ยงดูรักเขาเหมือนหลานแท้ๆ จนวันหนึ่งก็มีพี่ชายที่ชื่อภูมิศิลาและคุณน้าคนใหม่ก็คือแม่หทัยของเขาในตอนนี้ได้เข้ามาทำให้โลกของพ่อสดใสขึ้นอีกครั้ง
พ่อของเขาพิสูจน์ตัวเองอยู่หลายปีกว่าจะชนะใจแม่บุญธรรมแสนสวยคนนี้ได้ แต่พ่อก็ไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง ความรัก ความกตัญญูและความเอาใจใส่ ทั้งยังขยันขันแข็งจึงทำให้ทุกคนรักพ่อมากรวมถึงตัวเขาและภูมิศิลาพี่ชายบุญธรรมด้วย
เขากับภูมิศิลาถึงจะไม่มีสายเลือดเดียวกันแต่ก็รักกันมากอาจเพราะเป็นผู้ชายทั้งคู่แถมอายุก็ห่างกันแค่สองปี สองพี่น้องต่างสายเลือดมักใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอดจนเติบโตเป็นหนุ่ม พี่ชายเขาที่เรียนจบปริญญาตรีใหม่ๆ ก็เสียสละไม่เรียนต่อปริญญาโทเพื่อผลัดกันทำงานให้เขาเองมีเวลาเรียนอย่างเต็มที่จนเขาเรียนจบภูมิศิลาถึงได้เข้าเรียนต่อปริญญาโท ทุกวันนี้พวกเขาก็แบ่งหน้าที่การงานกันทำตามความถนัดเขามันพวกถนัดใช้กำลังส่วนพี่ชายถนัดการใช้สมองติดต่อลูกค้าและเจรจาพาที ถ้าให้เขาทำหน้าที่นั้นเหรอ...ก็ลูกค้ากระเจิงหมดไง
"ไสหัวจากบ้านฉันซะ! แล้วไม่ต้องกลับมาอีกที่นี่ไม่ต้อนรับกาลกิณีที่มีเลือดชั่วๆ อย่างเธอ" "พี่อาร์ม...ปล่อยนะคะพี่อาร์มเป็นบ้าไปแล้วเหรอ นี่มันดึกแล้วจะให้จันทร์เจ้าไปไหนคะ" หล่อนรู้ดีว่าเขาพูดจริงทำจริง ใจดวงน้อยแปลบปลาบหวิวเหมือนจะหลุดลอยไปตามแรงลากดึง อุตส่าห์หลบลี้หนีหน้าไม่ออกไปให้เขาเห็นวายยังถูกตามรังควาญจนได้ และที่สำคัญเขากำลังผลักไสหล่อนออกไปทิ้งข้างถนนหน้าบ้าน "อย่ามาเรียกฉันว่าพี่...ฉันไม่เคยคิดจะนับญาตินับเชื้อกับผู้หญิงกาลกิณีอย่างเธอ อย่าคิดว่ามีคุณแม่ให้ท้ายแล้วจะตีเสมอเป็นเจ้าของบ้านคนนึงได้นะ เพราะต่อไปนี้เธอ! ไม่ต้องเข้ามาเหยียบบ้านฉันอีกแล้ว จะไปไหนก็ไป!!!" ปัง! "ว้าย! พี่อาร์ม!!" ร่างเล็กถูกเหวี่ยงจนกระเด็นติดประตูรั้วที่ยังปิดสนิท แล้วยืนเท้าสะเอวทะมึงถึงจ้องหล่อนราวเป็นสัตว์เดรัจฉานน่ารังเกียจนักหนา "ออกไปซะ...ไม่มีเธอสักคนที่นี่คงสงบสุขมากขึ้น อีกหน่อยฉันจะแต่งงานพาเมียมาอยู่ที่นี่! ฉันไม่เห็นความจำเป็นว่าจะต้องเลี้ยงลูกเมียน้อยอย่างเธอไว้เป็นหอกข้างแคร่ทำไม" พรพระจันทร์น้ำตาไหลทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ หัวอกของหล่อนแน่นจุกกับคำถาถางด่าทอต่างๆ นาๆ ที่เขาสรรหามาพ่นพูด ชายหนุ่มจะรู้บ้างไหมว่าหล่อนก็ไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้ ถ้าเลือกได้หล่อนคงไม่อยากมีชีวิตอยู่เป็นภาระ เป็นตัวปัญหาของใครหรอก....
"รัก" คำที่ไร้ซึ่งตัวตนไม่สามารถจับต้องได้แต่กลับสร้างความสะท้านสะเทือนให้กับทุกคนที่หลงเข้าสู่ห้วงวังวนนั้น ไม่ได้ต่างจากเธอ หญิงสาวซึ่งถูกลวงล่อผูกมัดให้หลงอยู่กับความงดงามเพริดแพร้วหฤหรรษ์ โดยหารู้ไม่ว่าอีกด้านของมันที่มืดมิดทมิฬและเต็มไปด้วยการทำลายล้างจะเผาผลาญเธอให้เหลือเพียงเถ้าธุลีในวันหนึ่ง... เมื่อปฐมบทแห่งการล้างแค้นเปิดฉากขึ้น ความรักอันสวยหรูหวานล้ำ เสน่หาที่ตรึงใจไว้กับร่างกายซึ่งเคยหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกลับกลายเป็นเพียงมายาที่ไร้ซึ่งความความจริงใจ ความเจ็บปวดรวดร้าวจึงมาเยือน "อรุโณรีย์ วรวงค์นุเดช" หญิงสาวผู้บริสุทธิ์ เพราะเธอเป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่ถูกชายหนุ่มรูปงามนามทอเลเมียส นิโคไลคัส หลอกใช้เป็นเครื่องมือให้คอยประหัตประหารบิดาของเธอเอง ท่ามกลางความพยาบาทที่ร้อนระอุ แม้แต่เสน่หาที่เคยเพียรป้อนให้กันก็ไม่สามารถดับกระหายความแค้นที่ทับถมอยู่ในใจของชายหนุ่มให้บรรเทาเจือจาง
ผมไม่มีเหตุผลว่าทำไมถึงรักคุณ หัวใจสั่งให้รัก ผมก็รัก ...หรัญย์... ____________ ว่ากันว่า...หากหญิงสาวคนใดได้รับช่อดอกไม้เจ้าสาว หรือช่อบูเก้ในงานแต่งจะได้สละโสดเป็นคนต่อไป แต่ไม่เคยมีใครบอกหล่อนเลยว่า ผู้หญิงที่รับช่อบูเก้ของหล่อนได้ จะได้ว่าที่ผัวหล่อนไปด้วย!! ชีวิตต้องพลิกผันในชั่วข้ามคืน เมื่อเจ้าสาวหม้ายขันหมากอย่างณธิดาต้องหอบหิ้วหัวใจอันบอบช้ำอุ้มขวดเหล้าทั้งชุดเจ้าสาวซัดเซพเนจรหนีอดีตคนรักสุดโฉดที่ไม่โสดอย่างปากว่า เพราะมีทั้งเมียทั้งลูกมาเดินร่อนรื่นในงานแต่งที่หล่อนควรเด่นหรูที่สุด แต่กลับถูกแย่งซีนจนชุดแพงหมดแสงออร่า แล้วใครจะทน! ความเมาและบ้าบิ่นทำให้ณธิดาพบชายรูปงามท่ามกลางแสงดาวแสงเดือนและคลื่นทะเล หล่อนจึงบอกเขาว่าเมาจนความจำเสื่อมเพื่อให้เขาเอ็นดูอุปการะ ตั้งใจหันหลังให้รักครั้งเก่าที่น้ำเน่าจนเหม็นเขียว หลบลี้หนีหน้าผู้คนมาซบอกพ่อค้าผู้น่ากินกว่าลูกชิ้นปิ้งที่เขาขาย แต่กลายเป็นว่าหล่อนกลับถูกเขากิน! นัวๆ และตั้งชื่อใหม่ตามสินค้าหน้าร้านให้ว่า ‘ลูกชิ้น’ หรัญย์เป็นผู้ชายใจดี รักหมารักแมวและรักโลก ที่สำคัญ...เขาชอบกินลูกชิ้นเป็นชีวิตจิตใจ
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------