ชาวัน หนุ่มหล่อ รวย เอาแต่ใจตัวเอง และไม่เคยสนใจความรู้สึกของใครมาก่อน ต้องจำยอมรับผิดชอบ รุ้งทอง หญิงสาวที่ความจำเสื่อมเพราะเขาเป็นต้นเหตุ ชาวันรับสมอ้างเป็นสามีของรุ้งทอง ด้วยเหตุนี้รุ้งทองจึงถือสิทธิ์ว่าเป็น “เมีย” โดยที่ชาวันเองไม่มีทางขัดขืน เพราะหัวใจเขาไปอยู่ในมือของเธอ หัวใจของอสูรตัวแสบ...นามชาวัน ฉายา “ชาละวัน” ไอ้เข้ตัวเอ้ ยอมสยบในอุ้งมือของสาวน้อย รุ้งทอง อย่างหมดลาย
“ชาวัน”
เสียงเรียกลงหนักมีผลทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งขึ้นเล็กน้อยรีบผลักกระเป๋าเสื้อผ้าไปใต้เตียงแล้วสปริงดีดตัวขึ้นเอามือปัดกางเกงกระโดดไปยืนหน้ากระจกสำหรับแต่งตัวทำเหมือนกำลังสำรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองจนดวงหน้าค่อนข้างกลมของสตรีวัยเพิ่งจะสี่สิบเศษๆ ยิ้มออกมาได้เหมือนจะโล่งอก
“แม่นึกว่าหนูจะเบี้ยวแล้ว”
เขาชักสีหน้าเบื่อหน่ายและหงุดหงิดระคนกันแม่เรียกเขาเหมือนเขาเป็นลูกเล็กๆ เหมือนเขาเป็นสัตว์น่าเกลียดพันธุ์นั้นด้วยเขาเคยขอหลายครั้งแล้ว แต่แม่ก็บอกว่านั่นเป็นคำขานเรียกชวนให้เอ็นดู แต่สำหรับเขาแล้วหาความเอ็นดูไม่ได้เขาสะอิดสะเอียนแล้วทำให้คนที่ไม่รู้จักตัวเขาพากันคิดว่านายชาวันนี้เป็นเด็กตัวเล็กๆ บางคนยังคิดว่าน่าจะเป็นเด็กผู้หญิง
“ไม่เอาน่าทำหน้าเก๊กแบบนั้นหาหล่อไม่เจอรีบๆ ไปดีกว่าคุณปู่จะรอ”
“ท่านไม่รอเราหรอก”
เขาบอกอย่างรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร“ท่านสนุกกับอย่างอื่นมากกว่าและงานนี้ท่านจัดเพื่อตัวท่านเอง”
ปู่เขาอีกคนหนึ่ง ปู่ที่เป็นคนตั้งชื่อเขาชายหนุ่มไม่ชอบประวัติชื่อของตัวเองเพราะปู่โปรดปรานเรื่องไกรทองมาก แต่ปู่ดันไพล่ไปโปรดตัวร้ายในเรื่องอย่างเจ้าชาละวันที่เป็นจระเข้ พอมีหลานคนแรกและเป็นหลานสายตรงคนเดียวปู่ก็ขอตั้งชื่อเอง
...ไม่ต้องไปรบกวนพระหรอกเว้ยคนสมัยนี้กระทั่งจะตั้งชื่อลูกเต้าก็ไปกวนพระไม่ให้มีเวลาปฏิบัติกิจทางศาสนา...
ซึ่งชายหนุ่มคิดว่าเหตุผลของปู่นั้นไม่ค่อยจะเข้าท่าก็เรื่องให้พระตั้งชื่อลูกหลานที่เกิดใหม่ๆ และดูดวงชะตานั้นคนไทยยุคก่อนสืบสาวไล่เรียงกันขึ้นไปก็ให้พระเป็นผู้มีสิทธิ์ขาดกันอยู่แล้ว
คนสมัยใหม่เสียอีกไม่นิยมเพราะตั้งกันเอง หาชื่อที่มันวิจิตรพิสดารประเภทที่หาคำแปลไม่ได้เป็นชื่ออันแสนไพเราะ แต่ชวนฉงนหรือไม่ก็เป็นชื่อประเภทฟังแล้วร้องอุทานฮือฮาว่าช่างเท่และแปลกหูเสียนี่กระไร แต่พอแปลแล้วลมแทบใส่เพราะความหมายนั้นออกมาในทางไม่ดี
ยังดีที่ปู่ยอมตัดพยางค์กลางออกเหลือแค่ชาวัน ไม่เป็น
นายชาละวัน ไม่อย่างนั้นตอนที่เขาสามารถจัดการกับเรื่องของตัวเองได้ตามกฎหมายเขาคงจะเดินไปขอเปลี่ยนชื่อตัวเองที่อำเภออย่างแน่นอน
ชายหนุ่มคิดว่าคงจะไม่ยอมมีชื่อว่าชาละวันเป็นอันขาด
แต่ปู่ก็ยังเป็นตาแก่ที่แสนจะดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองร่ำไป
ปู่บอกว่าเพราะรักมาก หลายหนปู่ก็เรียกเขาเสียเต็มยศว่าชาละวันไม่มีอะไรร้ายเท่ากับว่าการมีชื่อเป็นเจ้าตัวร้ายในนิทานพื้นบ้านนั่นอีกแล้ว
เขาเกลียดชื่อตัวเอง มีแต่ปู่คนเดียวที่ภูมิใจนักหนา
แม่เขาก็ไม่กล้าขัดปู่ด้วย
แม่กลัวปู่จนลนลาน แม้ตอนนี้แม่จะไม่ได้เป็นสะใภ้ของปู่อีกแล้วพ่อกับแม่ของเขาหย่าขาดจากกัน
พ่อไปมีเมียใหม่
และแม่ก็ไปมีผัวใหม่
ครอบครัวเขาขาดๆ วิ่นๆ ไม่ค่อยจะเป็นระเบียบ
มีอะไรหลากหลายที่ยุ่งเหยิง และเขาเองไม่อยากจะเก็บเอาเรื่องนี้มาเป็น‘ปม’ แต่หลายคนใกล้ชิดตัวเขายืนยันว่าเขามีปัญหา
นั่นทำให้ชาวันอยากจะลุกโดดเตะปากคนพูดให้รู้แล้วรู้รอด
แค่คิดเขาก็ยังอยากถูกกล่าวหาว่าเป็นไอ้ตัวร้าย เสียงค่อนขอดจากบรรดาเครือญาติลับหลังคือ
...มันร้ายเพราะชื่อมันนั่นแหละ มีอื่นหมื่นแสนไม่ตั้งไปตั้งได้ว่าไอ้ชาละวันร้ายสุดๆ …
เขาร้ายมาตั้งแต่ยังเด็ก มีคนคิดแทนให้เสร็จว่าต้นเหตุนั้นมาจากการที่เขาเป็นเด็กบ้านแตก พ่อแม่ต่างแยกย้ายกันไปมีครอบครัวใหม่
ทิ้งเขาเอาไว้ในบ้านที่ขาดความรักความอบอุ่น และอย่างดีก็เร่ร่อนไปพักกับพ่อกับแม่สลับกันไป
และเพราะเขาอยู่ใกล้กับปู่มากเกินไป
ปู่ที่ให้ท้ายเขาประเภทพิลึกพิลั่น
ปู่ที่เลี้ยงหลานชายแบบผู้ชายเต็มตัว อันใดที่ห้าว อันใดที่ลุยจะสนับสนุนสุดขีด
และปู่ก็มีส่วนทำให้ชาวัน ‘กร่าง’ ไม่ยอมก้มหัวให้กับใครเลย
คงจะมีนิสัยอย่างเดียวที่เขาไม่ได้รับมาจากปู่ นั่นคือความเจ้าชู้
ปู่นั้นยังไม่เคยเลิกราเรื่องผู้หญิง ยิ่งแก่ยิ่งเหมือนมะพร้าวห้าว
ปู่ยังอวดสรรพคุณว่าเตะปี๊บดังตลอดกาล และปู่ประกาศด้วยว่าจะขอดำรงตัวเป็นนักรักอภิมหาอมตะนิรันดร์กาลแข่งกับบริษัทเทปทีเดียว
ลูกหลานสายอื่นก็ได้เลือดปู่ไปมากบ้างน้อยบ้างมีแต่ชาวันคนเดียวที่ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิง
เพราะเขาคิดเอาเองว่าผู้หญิงนั้น ‘ตอแหล’ เหมือนกันไปหมด
ความรู้สึกของเขาต่อผู้หญิงไม่ค่อยจะดีมากนัก เพราะเขาเคยมีประสบการณ์มาด้วยตัวเองสมัยยังแตกหนุ่มใหม่ๆ
“หนูจ๋า...”
เขาหยุดคิดเมื่อแม่ขยับเข้ามาใกล้ขนลุกเกรียวกับเสียงเรียก
หวานๆ ของแม่
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้เรียกหนู”
“แม่ติดปากแล้วนี่จ๊ะ”
“ก็หัดบ้างซิ ทีหัดอย่างอื่นยังหัดได้หมด”
เขากระแทกอย่างไม่ไว้หน้าเธอเผื่อนลงนิดหนึ่ง“ทีกอล์ฟไม่น่าจะเป็นก็ยังหัดเอาจนเป็นเดินตากแดดจนหัวแดง”
เขามองที่ศีรษะที่มีทรงผมเซตมาอย่างประณีต สีผมนั่นไม่ออกดำ ทั้งที่ชาวันรู้ว่าโคตรเหง้าต้นตระกูลของเขานั้นเป็นไทยแท้ๆ ไทยเข้มข้น แต่สีผมออกน้ำตาลแดงเธอยกมือแตะทรงผมอย่างเบามือสีหน้ายังไม่ดูดี
“สีไม่สวยหรือจ๊ะ วัน”
ค่อยยังชั่วไม่เรียกเขาหนูอีกเพราะสำหรับเขาเป็นจระเข้หรือเป็นหนูก็ย่ำแย่พอๆ กันนั่นแหละ
“น่าเกลียด”
เขาแสยะปากให้เห็นๆ อีกด้วย
“ตากแดดมากเกินไปซิ”
“เปล่าแม่ย้อม แม่ว่าสวยน ะใครเห็นใครชม ยิ่งเวลาโดนแดดมันออกเงาเลื่อมซ้วยสวย”
“ไอ้พวกที่ชมมันบ้ากันหมดแล้ว”
เธอตีแขนลูกชายทีหนึ่ง กวาดตามองการแต่งตัวของเขาแล้วนิ่วหน้า
ถ้าชีวิตเติบโตขึ้นมาด้วยความเจ็บแค้น วันนี้เขาก็เต็มไปด้วยความแค้นในทุกอณูของชีวิต ภายใต้ท่าทีสงบ นิ่งเงียบ และแข็งกร้าวประดุจหินผาของ "ศิลา"... แต่ภายในใจเขานั้น กลับระอุคุกรุ่นไปด้วยไฟแค้นที่รอวันชำระสะสาง! อสูรตนนี้ ผ่านวันเวลาแห่งความเคียดแค้นชิงชัง และพร้อมที่จะเริงไฟแล้ว...และสำหรับเธอ "มินตา"...สาวน้อยผู้อ่อนเยาว์ต่อโลกแห่งความเคียดแค้นชิงชัง ไฟแห่งอสูรครั้งนี้ มันน่าหวาดผวาสำหรับเธอแค่ไหน เพราะมันเป็นไฟแค้น ที่หลอมรวมมากับไฟแห่งปรารถนา...
(นิยายทำละคร เกมเสน่หา) เพราะเย่อหยิ่ง ถือตัว และเหยียดทุกคนที่ต่ำต้อยกว่า จึงทำให้ใครๆ ก็มองว่าเธอ "ร้ายกาจ" แต่ทว่า...นั่นเพราะเธอร้ายกาจจริงๆ หรือเพราะเธอสร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา เพียงเพราะเธอกำลังเผชิญกับปัญหาบ้านแตก! และความรัก ความเป็นหนึ่งในครอบครัวถูกแย่งชิงจาก "เขา" ผู้เป็น "คนนอก" ครอบครัว เพราะเขาได้รับความไว้วางใจและเชื่อมั่นจากครอบครัวของเธอมากกว่าเธอเสียอีก เธอจึงเกลียดเขาอย่างมากมาย และต้องกดเขาไว้ให้เป็นเพียง "เด็กในบ้าน" อย่าให้เขาเข้ามาชุบมือเปิบ ฮุบทุกอย่างในบ้านของเธอ และเมื่อเธอค้นพบว่า เขาหลงรักเธอ และหมายปองดอกฟ้าอย่างเธอ เธอจึงวางแผนขุดหลุมล่อ วาง บ่วงเสน่หา เพียงเพื่อให้เขาพบกับความผิดหวังและทุกข์ทรมาน โดยที่ไม่รู้เลยว่า เธอเองต่างหาก...ที่จะตกอยู่ในบ่วงเสน่หาที่วางไว้เอง!
กี่ครั้งกี่หน ก็แพ้ก็พ่าย ผู้ชายไม่เคยซื่อสัตย์ ชื่อเสียง เงินทอง เกียรติยศ รูปโฉม กะรัต เทพทัต ไม่อาจนำมาทระนงได้ กี่คราที่ต้องแก้มือใหม่ ถูกตราหน้า ประณามว่าสามผัว มิหนำซ้ำหนสุดท้าย เมื่อเขาตายจากไปมิได้จบกันแค่นั้น แต่ สายน้ำผึ้ง เพื่อนสนิท คบกันมา 12 ปี กลับกลายเป็นเพื่อนสนิท คิดคด อุ้มท้องเยาะเย้ยว่าเป็นเมียหลวง ส่วนเธอคือเมียน้อย กะรัต ผู้แสนฉลาดเลิศล้ำ เฝ้าตรวจสอบปัญหาชีวิตแล้วพลันคิดได้ เธอไม่เคยจับผู้ชายคนไหน ตีตรา ขึ้นทะเบียน เป็นสามีถูกต้องตามกฎหมาย ครานี้ เห็นทีจะต้องให้ถูกต้องครบถ้วนกระบวนความ พิศุทธิ์ หนุ่มผู้ดี ผู้เกิดมาเป็นอภิชาตบุตรเกินหน้าพ่อแม่ เธอพบว่าเขาเหมาะสมยิ่งอนิจจา... กะรัต เธอมองข้ามสิ่งสำคัญของการครองเรือน เธอลืมความรักแล้วเธอจะรู้ว่าหนนี้ ผู้ชายหรือเธอกันแน่ที่ผิด การตีตราด้วยทะเบียน มันเป็นยันต์ป้องกันชีวิตคู่แตกร้าวได้หรือไม่
จากเด็กหญิงเล็กๆ ที่ได้รับการปลุกปั้นขึ้นมาเป็นนักร้องเสียงทองสุดสวยแห่งยุค พิจิกา โลดแล่นไปตามจังหวะเสียงเพลงจนถึงจุดสุดยอดในชีวิต และเส้นทางนั้นก็ไม่ได้งดงามเสมอไปเมื่อ สุวิชา ชายหนุ่มรูปงามก้าวผ่านมา เขาไม่ได้เป็นเทพบุตรสำหรับเธอ แต่เป็นมารร้ายที่ทำให้เธอตระหนกตกใจสุดขีด เขาทำให้จังหวะเพลงชีวิตของเธอผิดเพี้ยนไป กว่าเธอจะรู้ว่ามารร้ายมีหัวใจรักมั่นคง...ก็เกือบจะสายเกินไป
โชคชะตาพัดพา ศรา เข้ามาในเส้นทางชีวิตของเกสร หนุ่มดิบเถื่อนจากป่าดง มาเจอสาวสวยเปรี้ยวจี๊ด สาวมองหนุ่มเป็น อสูร ตัวร้าย และเขาก็เต้นระบำรอบตัวเธอ คนสองคนถูกเหวี่ยงเข้าไปในเส้นทางของการแต่งงาน จาก บังเอิญ เป็น ผูกพัน เมื่อต่างมีปม และปูมหลังครอบครัวที่แหว่งวิ่น พวกเขาเริ่มเห็นใจกันเข้าใจกันพร้อมจะสร้างครอบครัวใหม่ เกสร จับมือ ศรา เริ่มร่ายระบำรำฟ้อน ไปด้วยกัน อสูรตัวนั้นก็เป็นได้เพียง อสูรในหัวใจเกสร...ที่ทำให้ครอบครัวเติมเต็ม
ลูกพ่อ...ไอ้ขวัญ ที่ไม่มีความคิดนอกจากมัวเมาราคะแล้วทำให้เขาเกิด สกาว...แม่ที่ร่ำลือไปทั่วหลายหมู่บ้านดังในตำบลว่าสวย แต่ร่านเสน่ห์... ยาย...ศรีนวลผู้ดีจอมปลอม แต่ใจร้ายหมายจะทุบตีเขาถึงตาย และย่า...ผกาที่เป็นกะหรี่เก่า ...ชีวิตบัดซบฉิบหาย... ภานุกร บอกตัวเองเช่นนั้น ไม่มีพ่อเป็นแบบอย่างชีวิต ไม่มีอกแม่ให้ซุกอุ่นไอ เติบโตมาในมือคนอื่น หาก สกาว เป็นนางแม่มดร้ายกาจตั้งแต่วัย 16 สกาวก็ได้ให้กำเนิด อสูรร้ายอย่างเขา หนุ่มหล่อ มีปมเต็มสี่ห้องหัวใจ ร้ายมาร้ายกลับ ไม่มีหัวใจให้กับใครอย่างแท้จริง จนมาเจอกับ แม่สาวแพว พิชญา อสูรร้ายสงบลง แต่จริงๆ แล้ว แพว พิชญา ก็มีความละม้ายเหมือน สกาว แต่เป็นภาคนางฟ้า มาทำให้อสูรได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง ด้วยคำพูดที่ว่า ผมไม่อาจจะสาบาน เพราะผมไม่เชื่อมั่นแต่หากเชื่อในตัวผม... ก็คงจะเชื่อในคำพูดผม...ผมจะทำในสิ่งที่ดีที่สุด...เพื่อคุณ...”
หลังจากแต่งงานกันมาสองปี สามีของเธอไม่เคยเหยียบเข้าไปในบ้านและมองดู 'ภรรยาขี้เหร่' ของเขาเลย แถมเขาก็มีเรื่องอื้อฉาวกับดาราหน้าใหม่หลายคนทุกวัน ซูเหว่ยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอตัดสินใจปล่อยเขาไป ต่อไปก็ต่างคนต่างไปเลย แต่เมื่อเธอเสนอเรื่องหย่า... ฟู่เหยียนอันพบว่านักออกแบบในบริษัทนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ เขาค่อยๆ ทำความรู้จักกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเขาค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอเข้า เขาเสียใจแล้ว
ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!