#Yaoi ชีวิตเขาตั้งแต่ที่ได้รู้จักกับไอ้นักโทษแหกคุกในวันนั้นเมื่อห้าปีก่อน ก็เหมือนกับยืนอยู่บนเส้นทางสายกลาง ระหว่างความรู้สึกผิดชอบชั่วดีกับความต้องการของหัวใจ จะรักก็ไม่ได้...จะเกลียดก็ไม่ลง ใช่...มังกรไม่ใช่คนดี เขาเป็นคนเลว เป็นนักโทษ เป็นฆาตกร ซึ่งแน่นอนคนดีๆ กับโจรย่อมอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อยู่แล้ว ด้วยเหตุผลนี้เอง ทำให้ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาต้องกักเก็บความรักที่เขามีต่อมังกรเอาไว้ภายใน โดยที่เขาไม่สามารถจะแสดงอะไรออกมาให้มังกรเห็นได้เลย รักของเขากับมังกรมันไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่ว่าจะทำหรือใช้วิธีไหนก็ตาม !
“รายงานข่าวด่วนจากเรือนจำพิเศษกลาง มีนักโทษวัยฉกรรจ์หลบหนีออกจากทัณฑสถานโดยใช้วิธีอย่างอุกอาจ ฆ่าเจ้าหน้าที่ตายไปสิบศพ ก่อนจะปีนรั้วกำแพงออกมาทางด้านหลังเรือนจำ ทราบชื่อภายหลังว่า นายมังกร หงส์สารามัญ ขณะนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังเร่งออกตามล่า ลั่นขอให้ประชาชนอยู่ในความสงบ”
พิฟ พัชระ...ดูข่าวแหกคุกผ่านทางจอทีวีอย่างไม่ค่อยจะสนใจ ดูใบหน้าของนายมังกรอะไรนั่นผ่านๆ ก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือเรียนต่ออย่างตั้งใจเพราะอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงเทศกาลสอบมหาโหดแล้ว ทว่าจู่ๆ ประตูบ้านไม้หลังเล็กที่เขาอาศัยอยู่แถวๆ ชานเมืองนั้นก็มีเสียงเคาะเรียกดังขึ้น พิฟละสายตาจากหนังสือแล้วเดินเมียงๆ ไปที่ประตูแล้วเปิดออก คิดว่าคงเป็นเพื่อนบ้านเลยเปิดให้โดยไม่ตรึกตรอง
แต่ทันทีที่เปิดใบหน้าคมคายไว้หนวดเคราของชายคนหนึ่งก็ปรากฏต่อสายตาของพิฟ ชายหนุ่มผู้มาเยือนจ้องเขม็งพลางเอ่ย
“ขอข้าวกูแดกหน่อย !” เสียงห้าวติดกระชากพูดขึ้นแล้วถือวิสาสะแทรกตัวเข้ามาในบ้านโดยไม่ได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของบ้าน ฝ่ายเด็กหนุ่มวัยยี่สิบปีที่กำลังยืนอึ้งอยู่นั้นกลับยืนแข็งทื่อเป็นหิน “ไม่ได้ยินรึไง ขอข้าวกูแดกหน่อย !”
มังกร...ตะคอกพลางล้วงมือเข้าไปหยิบอาวุธมาข่มขู่ผู้เคราะห์ร้าย
“ถ้ามึงยังยืนเป็นหินแบบนี้ กูจะยิงให้ไส้แตกเลยนะ กูจะนับหนึ่งถึงสาม !!”
“หนึ่ง”
“…”
“สอง”
“ชะ...ช่วยด้วย ช่วยด้วยครับ !!” พิฟพุ่งไปที่ประตูหมายจะออกไปขอความช่วยเหลือแต่ก็ช้าเกินกว่าชายหนุ่มร่างสูงโปร่งนั่นที่พุ่งเข้ามาจับตัวไว้แน่นแล้วเอาปืนจ่อไว้ที่ขมับของอีกฝ่ายจนพิฟกลัวจนตัวสั่น “ยะ...อย่ายิงผมนะ ผะ...ผมกลัวแล้ว !!”
“ถ้ายังไม่อยากตาย ก็ไปหาข้าวมาให้กูแดกเร็วๆ อย่าตุกติกนะมึง ไม่งั้นกูยิงไส้แตก !” มังกรตวาดลั่น
พิฟผงกหัวอย่างลนลานรีบเข้าไปในครัวจัดการตามที่ไอ้นักโทษนั่นสั่งอย่างรวดเร็วก่อนจะนำจานข้าวที่มีแกงเขียวหวานราดข้าวมาให้มังกรด้วยมืออันสั่นเทา
“นั่งลงแล้วอยู่เฉยๆ อย่าขยับไปไหน” เขาสั่งเสียงห้วน พิฟทำตามอย่างว่าง่ายขณะที่เขาเองก็นั่งลงกับพื้นแล้วรีบกินข้าว ระหว่างที่กินข้าวไปสายตาก็จ้องไปที่พิฟซึ่งก้มหน้างุดเมื่อเขาหันไปมอง
ชายหนุ่มพินิจคนตัวสั่นตรงหน้ากับกองหนังสือมโหฬารบนโต๊ะเขียนหนังสือเตี้ยๆ มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นนักศึกษาอยู่แถมเป็นเด็กเรียนซะด้วย ไม่น่าจะมีพิษภัยอะไร
เวลาผ่านไปไม่นานจานข้าวก็ว่างเปล่าแล้วเสียงห้าวห้วนก็เอ่ยขึ้นจนพิฟอดสะดุ้งไม่ได้
“กูขอยืมโทรศัพท์หน่อย”
พิฟพยักหน้าเป็นการตอบแล้วยื่นมือถือเครื่องจิ๋วให้ชายหนุ่มโดยไม่กล้ามองหน้า มังกรรับมาแล้วกดหมายเลขปลายทาง
“พ่อ...ผมนะมังกร ผมปลอดภัยแล้ว แต่คงต้องอยู่ที่นี่สักพัก กลัวไอ้พวกตำรวจมันจะตามไปที่บ้าน เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะติดต่อไปหา อะไรนะ อ๋อ ผมอยู่แถวๆ…”
พิฟแอบฟังไอ้นักโทษนั่งคุยกับคนในสายแล้วก็ต้องแอบร้องไห้อยู่ในใจ อยู่ที่นี่สักพัก ? หมายความว่าไอ้ฆาตกรนี่มันจะอยู่ในบ้านเขางั้นเหรอ ?
“ขอบใจ” มังกรส่งโทรศัพท์คืน “เลิกตัวสั่นได้แล้วมึงน่ะ เห็นแล้วรำคาญว่ะ เดี๋ยวก็ยิงไส้แตกหรอกไอ้ห่านี่ กูไม่ฆ่ามึงหรอก เออ กูขอพักอยู่บ้านมึงก่อนนะ ถ้ามึงไปแจ้งตำรวจบอกได้คำเดียว...ศพมึงไม่สวยแน่ไอ้หน้าอ่อน !”
“มะ...ไม่ได้ คะ...คุณจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ !” พิฟรวบรวมความกล้าบอกคนถือวิสาสะ
“มึงว่าอะไรนะ จะไม่ให้กูพักอยู่ที่นี่ ?” มังกรเลิกคิ้ว จ้องเด็กหนุ่มหน้าหวานนั่นอย่างเอาเรื่อง
“ชะ...ใช่”
“จะไม่ให้กูอยู่ใช่มั้ย ?” ชายหนุ่มถามอีกครั้งพร้อมลูบปืนไปมาเหมือนบอกให้รู้ว่า ‘ถ้าไม่ให้ละก็กูยิงแน่’ แล้วใครมั่งล่ะที่จะกล้าปฏิเสธถ้าเห็นมันทำแบบนั้น
“กะ...ก็ได้ครับ” พิฟยอมจำนนโดยดุษณี
“ดี แล้วกูจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้ที่มึงช่วยชีวิ...” มังกรชะงักคำพูดไปเมื่อได้เห็นพิฟร้องไห้ออกมา ความรู้สึกประหลาดเอ่อล้นในหัวใจ
พิฟเดินตัวสั่นไปด้านในแล้วก็ไม่ออกมาให้เขาได้เห็นใบหน้าหวานจับใจนั้นอีกเลยในคืนนั้น...
พิฟเยี่ยมหน้าออกมาหน่อยหนึ่งในเช้าวันรุ่งขึ้นเพื่อดูว่านักโทษแหกคุกคนนั้นตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ แล้วเขาก็เห็นว่ามังกรนอนอ้าซ่าอยู่ตรงที่เดิมที่เขานั่งเมื่อคืน ไม่ได้ขยับไปไหน
เด็กหนุ่มหน้าหวานเดินย่องไปที่ประตูเพื่อจะออกไปเรียนหนังสือที่มหาวิทยาลัย แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“จะไปไหน ?”
“ปะ...ไปเรียน” พิฟอกสั่นขวัญแขวนกับน้ำเสียงอันน่าเกรงขาม
“อย่าตุกติก ห้ามบอกใครทั้งนั้นเรื่องที่กูอยู่ที่นี่” มังกรพูดโดยไม่ลืมตา
“ครับ” พิฟขานรับ กำลังจะเดินออกไป แต่ชายหนุ่มก็พูดขึ้นต่อ
“ทีหลังอย่าร้องไห้ให้กูเห็นอีก ผู้ชายอกสามศอกเขาไม่ร้องไห้ให้เห็นกันหรอก ยกเว้นเสียแต่มึงจะเป็นแต๋ว !”
“…”
พิฟมาเรียนหนังสือด้วยอาการจิตไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใครจะไปคิด...ว่าไอ้นักโทษแหกคุกนั่นจะมาขออาศัยอยู่ในบ้านเขาซึ่งๆ หน้า บ้านคนอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะแล้วทำไมมันจะต้องโผล่มาที่บ้านเขาด้วย
มิหนำซ้ำยังออกปากว่าจะฆ่าจะแกงกันอยู่ตลอดเวลา แล้วแบบนี้จะไม่ให้เขาสติเสียได้ยังไงกันเล่า จะไปปรึกษาใครก็ไม่ได้ พ่อกับแม่ก็อยู่ต่างจังหวัด โอ๊ย ให้ตายสิ ไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้วะเนี่ย !
ดวงใจในไอรัก...เป็นเรื่องราวของ ‘บรูซ’ และ ‘คิมซอนมิน’ สองศิลปินชื่อดังจากทางฝั่งฮอลลีวู้ดและเกาหลีใต้ พวกเขาเจอกันเพราะงานภาพยนตร์ที่มีโอกาสได้เล่นร่วมกัน วินาทีแรกที่สองหนุ่มสบตาทั้งคู่ก็รู้เลยว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ พวกเขาตกหลุมรักกัน ซึ่งมันเป็นความรักต้องห้ามที่ไม่มีวันจะมาบรรจบกันได้ ทั้งสองจะทำอย่างไรในเมื่อหัวใจได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ซ้ำยังปัญหาร้อยแปดประการที่โถมใส่พวกเขาจนยากที่จะหาทางออก มาร่วมกันค้นหาบทสรุปของบรูซและคิมซอนมินกันนะครับ “ผะ...ผมทำให้ชีวิตคุณ ขะ...เขวหรือเปล่า” “ทะ...ทำไมคุณถึงพูดอย่างนั้นล่ะ ?” ซอนมินตกใจ หันขวับมาจ้อง “อะ...อนาคตคุณกำลังจะไปได้สวย ตะ...แต่พอเราเจอกันทุกอย่างก็วูบดับลง” “บะ...บรูซ !!!” “...” “คะ...คุณอย่าพูดอย่างนี้อีกนะ ผมไม่เคยมีความคิดอะไรแบบนี้เลย !” “ฮะ...ฮึก...” บรูซสะอึกสะอื้น “คุณเองก็ยังยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อผมเหมือนกัน มะ...ไม่ใช่เหรอ ?” “ชะ...ใช่ครับ ตะ...แต่มันต่างกัน ผะ...ผมอยู่ในวงการนี้มาตั้งแต่สามขวบ ผิดกับคุณ...ที่เพิ่งจะสร้างชื่อเสียงเป็นที่รู้จักมาได้ไม่กี่ปี คะ...คุณไม่เสียดายหรือไง !” ซอนมินจอดรถตรงข้างทาง ตะโกนก้องด้วยความเจ็บช้ำ “ทะ...ทำไมคุณถึงดูถูกความรู้สึกผมขนาดนี้ !!!” “ฮือออออ...” ที่สุดแล้วนักแสดงหนุ่มก็ร้องไห้โฮ ละล่ำละลักอย่างหมดอาย “ผะ...ผมกลัว กะ...กลัวจะเสียคุณไปไง !”
เป็นเรื่องราวดราม่าในครัวเรือน เน้นความรักความสัมพันธ์ในครอบครัว ระหว่างพี่น้องทั้ง 5 คน แต่ยังมีกลิ่นอายความรักของหนุ่มสาวที่เป็นพระเอกนางเอกของเรื่องไว้ด้วย ตามสไตล์หนังฝรั่ง --- ฟาร่า เตฮะราน นักร้องสาวสวยชื่อดัง เชื้อสายเบรย์เมนพลอสที่ไปโด่งดังในฮอลลีวู้ด กลับมาบ้านเกิดปีนี้มี ‘บางอย่าง’ กำลังจะเปลี่ยนไป ครั้งหนึ่งเธอเคยทำผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงกับอดีตคนรักเก่าเพื่อแลกกับการเดินตามความฝัน... วันนี้...เธอจึงกลับมาแก้ไขเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นจากการกระทำของตัวเอง ไม่ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นเช่นไร...เธอจะยอมรับมันให้ได้ ดีกว่ามานั่งเสียใจที่ไม่คิดทำอะไรเลย “ยะ...อย่าหลบหน้ากันอีกเลยนะคะ ---” “…” “ฉะ...ฉันกลับมาเพื่อขอโทษคุณ และฉันมา...เพื่อขอโอกาส จะ...จากคุณอีกครั้ง” เธอกลืนลมหายใจสะท้าน รอคอยคำตอบจากเขาแม้เพียงสักนิด “...” ทว่าเขาก็ยังเงียบสนิท ไม่ปริปากใดๆ “คะ...คุณจะให้อภัยฉันได้ไหม ?” “ฮึ ! ไม่มีประโยชน์หรอก คุณกลับไปเสียเถอะ” เสียงทุ้มเย็นชากล่าวขึ้นในท้ายที่สุด “กลับไป...แล้วต่างคนต่างอยู่เหมือนที่เคยทำมาตลอด” “ฉะ...ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น กะ...กว่าฉันจะตามหาคุณเจอต้องใช้เวลาเกือบสองปี !” ดัรวีชทำสีหน้าเจ็บปวด “คะ...คุณทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร นะ...ในเมื่อตัวคุณเองไม่ใช่เหรอ ทะ...ที่ทิ้งผมไว้ข้างหลัง ยะ...อย่างไม่ไยดี ละ...แล้วตอนนี้คุณจะมาเอาอะไรอีกไม่ทราบ ฮะ คุณนักร้องฮอลลีวู้ด ?!!!” ฉันเหมือนโดนมีดกรีดแล่ไปในเนื้อหัวใจ ปวดร้าวทุรนทุราย “ฉะ...ฉันขอโทษ ฉะ...ฉันผิดไปแล้ว ฉะ...ฉัน ฉันรู้สึกผิดและละอายแก่ใจจริงๆ กะ...กับทุกสิ่งที่ทำกับคุณเอาไว้ คะ...คุณ จะยกโทษให้ฉันได้ไหม” เธอร้องไห้ระงม ระบายสิ่งที่อัดอั้นในอกออกมา “เฮอะ ! ช่างน่าขันสิ้นดี คุณทำกับผมเอาไว้เจ็บแสบมาก...คุณฟาร่า แล้วอยู่ๆ คุณคิดเหรอว่ากับการที่คุณแค่มาขอโทษผมง่ายๆ แบบนี้มันจะทำให้ผมยกโทษให้คุณได้ ตลกนัก...ฮะๆ” เขาหัวเราะหยัน “ความรู้สึกคนนะครับไม่ใช่แผ่นกระดาษที่หน้าขาดแล้วคุณจะใช้สกอตเทปแปะติดคืนกลับไปใหม่ได้ !!!” “…” “มันสายไปแล้วละครับ ทุกอย่าง...มันสูญสิ้นไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เช่นเดียวกับที่ไอ้เด็กผู้ชายใสซื่อคนนั้นที่คิดว่าความรักสวยงามก็ได้ตายจากโลกนี้ไปแล้วเช่นกัน !” “…” “อย่ามายุ่งกับผมอีก เราต่างคนต่างใช้ชีวิต ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ แล้วก็จำเอาไว้ด้วยว่า...ผมเกลียดคุณ --- คุณฟาร่า เตฮะราน !!!” เรื่องราวของพวกเขาสองคนจะเป็นยังไงต่อไป จะดำเนินไปในทิศทางไหน อุปสรรคและปัญหาที่มาในรูปแบบต่างๆ กันก็ถาโถมโจมตีมาทดสอบไม่จบสิ้น ฟาร่าจะหาทางออกได้ไหม แล้วจะเอาชนะใจ ‘ดัรวีช’ ได้หรือเปล่า ต้องติดตามได้ในเล่มครับ ###
เพราะถูกสามีเก่าทุบตีทำร้ายร่างกาย ‘เมลลี่ มัลเบิร์ต’ สาวจากเมืองทางใต้จึงทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังแล้วดิ้นรนมาตายเอาดาบหน้า เธอขนข้าวของขึ้นมาหางานทำทางภาคเหนือ ที่นี่...เธอได้งานแม่บ้านในไร่แห่งหนึ่ง หลายคนบอกว่า ‘คุณทรัค’ ชายหนุ่มรูปงามผู้เป็นเจ้าของไร่วัยเพียง 25 นั้น ดุร้ายเหมือนเสือ แต่ทำไมกับเธอ...เขาถึงใจดีนัก ดี...จนน่าใจหาย แต่แล้ว...เขาก็แสดงธาตุแท้ออกมาไม่นานจากนั้นว่าสุดท้ายเขาก็ไม่ต่างอะไรจากชายที่เธอวิ่งหนีมาทั้งชีวิต
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
หลังจากแต่งงานกันสามปี เจียงหยุนถังพยายามสุดความสามารถเพื่อช่วยชีวิตสามีที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ โดยไม่คาดคิด ว่าเขาได้ละทิ้งเธอเหมือนกับขยะ รับรักแรกของเขากลับประเทศและตามใจเธอทุกอย่าง เจียงหยุนถังที่ท้อใจตัดสินใจหย่า และทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอที่กลายเป็นภรรยาที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลเศรษฐี อย่างไรก็ตาม เธอกลับเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างกะทันหันเป็นหมอเทวดาที่พบเจอยาก "Lillian"แชมป์แข่งรถที่มีฐานแฟนคลับจำนวนมาก และยังเป็นนักออกแบบสถาปัตยกรรมระดับโลกอีกด้วย ชายร้ายหญิงชั่วคู่นั้นเยาะเย้ยเธอว่า เธอจะไม่มีวันหาคู่รักได้ใ แต่ไม่คาดคิดว่าลุงของอดีตสามีของเธอ ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทำกแงทัพกลับมาเพียงเพื่อขอแต่งงานกับเธอ
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"