วา.

แล้วนี่เธอร

กที่นี่ก่อน" ฉันพูดทั้งน้ำตาแม้ว่

ิมแม่น้ำซึ่งตอนนี้มันเป

ไปสักสิบกว่านาทีก่อนจะเดินกลับมาพร้

มแล้วเหรอฉันอยากดื่มอะไรก็ได้

แปลว่าอยาก

" ฉันพ

่เคยดื่มแล้วก็ไม่คิดที่จะดื่มด

ูดกันว่าเหล้ามันจะทำให้เ

๊บเดียวพอสร่างก็เ

ม่ใช่เหรอแม้ว่า

ปซื้อมาให้แต่เอาเป็นเบ

พักก่อนจะกลับมาพร้

่เป็นครั้งแรกที่ฉันดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ฉันจิบเข้าไปแค

เราะฉันที่เห็นฉันอ้วกจนห

ันขมแบ

จะไปหวานได

กินแล้ว

วเกิดขับไปเจ

ืม

อยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้

าจากกระเป๋าสะพายเพื่อดูว่าใครโทรม

รึยัง" ป้าพิมพ์โทรมาถามเพราะท

อยู่ข้า

แล้วนะลูกทำไม

านั่งเล่นร

ล้วนะลูกด

านหรือเปล่าคะ" ฉันอด

ายๆ เพราะพรุ่งนี้เช้าป้าจะพาตาภูไปทำบุญวันเกิดที่วัดน

ค

ดินเข้าบ้านก็เห็นนังสองแม่ลูกนั่นเดินไปมาอยู่ในห้องรับแ

ี่พจน์ต้องจัดการใ

่อหน้าคนทั้งงานแล้วก็ด่าเอินด่าแม่อย่างไม่ไว้หน้

วเดี๋ยวลุงจ

ี่พจน์ที่เห็

่ขึ้นทุกวันแบบนี้คงต้องดัดนิสัยให้ไ

กเลยเหรอ

ช่

จะใจแตกซะก่อน" ฉันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ก่อนจะค่อยๆ เดินออกมาแล้วโทรหาป้าพิมพ์บอก

าพิมพ์ที่ให้อ

ยากจะบอกว่าเมื่อก่อนเวลาฉันทะเลาะกับพ่อฉันก็มักจะมาขอนอนที่บ

บฝันดีน

ตียงคิดถึงเรื่องราวที่เกิดข

เอาแต่ใจไร้เหตุผลอย่างเธอเด็ดขาดถ้าให้เ

สะพายแล้วล้วงเอากุญแจห้องนอนของพี่ภูออกมาที่ฉันเก็บเอาไว้

ปรับอากาศปะทะเข้าใบหน้า ความเงียบภายในห้องทำให้รู้ว่าพี่ภูน่าจะหลับแล้วฉันพยายามปรับสายตาให้คุ้นชินกับความมืดภายในห้อง แม

ันต่อ

ผา

นมาด้วยอาการหนักหัวเมื่อได้ยินเสียงแม่เรียกชื่อผม

ออ" ผมรับหันมองคนท

เมื่อคืนเมื่อเห็นอัยวานั่งร้องไห้อยู

เดี๋ยวนี้" แทนที่แม่จะถามผมกลับถา

พี่ภูดังออกมาอัยคิดว่าพี่ภูคงจะไม่สบายก็เลยเปิดเข้าห้องมาดูด้วยความเป็นห่ว

็ดขาดว่าทำอะไรยัยนี่ผมเป็นผุ้ชายผ่านผู้หญิงมาไม่รู้เท่าไหร่ทำไมผมจ

ต่อัยไม่ได้เมา ฮึก ฮึก" ผมมองหน้าคน

มันเกิดขึ้นแล้วยังไง

ได้ว่าผมไม่ไ

แต่รอยเต็มไปหมด" ผมรับหันไปดูแล้วก็เห็นรอยช้ำจ้ำแดง

ต่อม

ม่ว่าจะเป็นอาพจน์ น้าเพ็ญ เอิน รวมถึงอัยวา

นกับจะไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ใครมันจะไปเชื่อขน

วา.

งเรายินดีรับผิดชอบทุกอย่าง" ป

มั้ยคะว่าพี่ภูล่วงเกินจริงหรือเ

เห็น^^" ฉันสะใจมากที่ป้าพิมพ์ตอบนังเอินไปแบบนั้นฉัน