เป็นเราได้มั้ย คนสุดท้ายที่แกจะรัก..!! เจ้าสาวของพี่ ทำไมเป็นเพื่อน(เมีย)ผมล่ะ ? อุ้ย !! โป๊ะ 🤭
ตอนที่ 1 หลับลึก
เราอาจจะได้เจอใครสักคนที่ช่วยให้มือเราอุ่นขึ้น ในขณะเนื้อตัวเราเย็นเฉียบไปด้วยปัญหา อากาศ ความรู้สึกที่โดดเดี่ยว แค่เพียงมีมืออุ่น ๆ ยื่นเข้ามา ฉันหวังว่ามือ มือ นั้นจะทำให้ใจฉันเป็นสุข ฉันสัญญาจะจับมือนั้นไว้แน่น ไม่ปล่อยไปไหนเลย
ในช่วงเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ บนชั้นบรรยากาศเหนือก้อนเมฆที่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า ท่ามกลางความมืดมิดที่เต็มไปด้วยความเหน็บหนาวของราตรีกาล
แต่ทว่า...ในความมืดนั้น เบื้องล่างบนพื้นโลกยังคงปรากฏแสงไฟหลากสีสัน ของตึกสูงเสียดฟ้าที่สาดส่องแวววับในยามค่ำคืน
ขณะนี้ มีสายลมพัดระลอกใหญ่เข้ามา ที่บ้านของแคลร์ หญิงสาวที่กำลังหลับใหลอย่างเหนื่อยอ่อน สายลมโชยพัดไปยังห้องนอนของเธอ ผ่านหน้าต่างห้องนอน บานที่เธอเปิดทิ้งไว้ เสียงโมไบล์กระดิ่งที่แขวนไว้หน้าต่าง ส่งเสียงไปมาหยอกล้อกับสายลม
แต่...เธอก็ยังคงหลับใหลลุ่มลึกไปกับความฝัน ราวกับร่างของเธอกำลังล่องลอยไปสู่ดินแดนที่แสนไกล
ความฝันหรือ...ความจริง เธอก็ไม่อาจรู้ได้ เมื่อภาพที่ปรากฏชายในฝันบนมโนภาพของเธอ คือชายหนุ่มรูปงาม ราวกับหลุดออกมาจากแมกกาซีน
ใบหน้าคมกับดวงตาที่ประดุจพญาเหยี่ยว หุ่นกำยำที่เต็มไปด้วยซิกแพก เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบาที่พลิ้วไปกับสายลม ผิวกระทบแสงสีขาวราวกับภาพโปร่งแสงใส แต่กลับค่อยๆ ชัดเจน
ดวงตาของเขาช่างดึงดูดสายตาของเธอ จนเธอไม่อาจละสายตาจากเขาได้ เพียงครู่ชายปริศนากลับเดินเข้ามาใกล้ เธอรู้สึกราวกับกำลังต้องมนต์
เมื่อใบหน้าหล่อคม แต่มองเห็นไม่ชัด กลับค่อยๆ โน้มตัวลงเข้ามาใกล้ใบหน้าเธอ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันแผ่วเบาของเขา เธอไม่กล้าแม้สบตา ไม่นานชายผู้นั้นเมื่อขยับเข้ามาใกล้กลับกลายเป็นควันจางหายไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก " แคลร์ แคลร์ แคลร์ ใยแคล " ไม่ไปเรียนเหรอลูกตื่นได้แล้วสายแล้วนะ เสียงดังกึกก้องแทรกเข้ามาในห้องนอนสีชมพูของแคลร์ พลันให้สะดุ้งตื่นจากนิทรา
มือเล็กปาดน้ำลายที่ยึดติดขอบปากและปลอกหมอนที่ฉ่ำชุ่ม รีบเร่งลุกจากที่นอน เธอเพิ่งจะเรียนปี 1 เทอมแรก
" ตื่นแล้วค่ะ แม่ "
หญิงสาวผมที่ยุ่งเหยิงถูกจัดทรง มัดให้เข้าที่ กายที่เปลือยเปล่าสวมใส่ด้วยชุดนักศึกษา ผิวหน้าแต่งแต้มลิปทินท์บาง ๆ ปัดแก้มด้วยอุทัยทิพย์อ่อน ๆ
จากนั้นร่างสวย เดินทางไปยังมหาวิทยาลัยตามปรกติเช่นทุกวัน เมื่อถึงช่วงพัก เธอยังรู้สึกว่านอนไม่เต็มที่ บางวันกลางคืนก็แสนวุ่นวาย ต้องไปส่งของให้ร้านเบเกอรี่
กลางวันต้องไปเรียน เวลานอนก็แสนจะน้อยนิด แถมมัวแต่ฝันบ้าอะไรก็ไม่รู้ เธอจึงแอบไปหลบมุมหลับที่เก้าอี้ไม้ใต้ต้นไม้ใหญ่
" เมื่อคืนนอนน้อยงีบสักหน่อย "
ซีลีน Talk
ร่างสูงกำยำ แค่เพียงเข้ามาเรียนเทอมแรก สาว ๆ ต่างรุมล้อมให้ความสนใจด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา ตัวสูง หุ่นดี ดูเป็นผู้ชายอบอุ่น อกนุ่ม ตัวหอม ผอมขาวมีออร่าแถมเคยถ่ายโฆษณามาหลายชิ้น จนใคร ๆ ยกให้เป็นเดือนของคณะ แต่ซีลีนไม่สนใจ
"เลิกอีกแล้วเหรอวะ มึงคบถึงเดือนหรือยังน้องน้ำหวานอะไรเนี่ย " เสียงแจ็คเก็ตเอ่ยขึ้นขณะที่นั่งอยู่บนม้าหินอ่อนใต้ร่มไม้ใหญ่กับกลุ่มเพื่อนซี้
" งี่เง่า ชอบเอากูไปเทียบกับคนอื่น " เสียงนุ่มของซีลีน พ่นลมหายใจออก
" เออ ๆ เพอร์เฟครูปหล่อพ่อรวยอย่างมึงเนี่ยนะ จะเทียบใครได้ แล้วคืนนี้วันเกิดมึงจัดที่ไหน " แขนหนัก ๆ ของแจ็คเก็ต อ้อมมาแตะที่ไหล่ของซีลีน
"อึม ที่ไหนดี ร้านเดิมแล้วกัน " จากนั้นพวกเขาทั้งหมดแยกย้ายเพื่อไปเรียน เขาเป็นเพื่อนที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน แต่แยกเรียนคนละคณะ
ขณะที่เขาเดินไปยังห้องเรียนก่อนถึงตึกบริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ ปรากฏพบเห็นหญิงสาวร่างเล็กนอนหลับอยู่เก้าอี้ไม้ข้างสวน ใบหน้าจิ้มลิ้มมีแก้มพอประมาณ ผิวขาวนวล
" ผู้หญิงอะไร หน้าตาก็ดีมานอนอ้าปากไม่อายคนเค้า" ซีลีนเหลือบเห็นสมุดเล่มบางที่วางอยู่ ด้วยความหวังดีจึงหยิบมันขึ้นมาเพื่อปิดใบหน้าคนที่อ้าปากค้างหลับลึก แต่ทันใดนั้นเธอดันรู้สึกตัวสะดุ้งพุ่งพรวดขึ้นมา เป็นเหตุให้ศีรษะของทั้งคู่ชนกันอย่างแรง
“โอ๊ย!!! “
โปรดติดตามตอนต่อไป ...
ฉันไม่ต้องการความสัมพันธ์แบบทองหล่อในคืนวันศุกร์นะคะ ...ขอตัว..//ส่วนตัวไม่เน้นความสัมพันธ์เน้นมันส์อย่างเดียวรับได้หรือเปล่า
เชื่อเสมอว่าประตูบานนี้ปิดลง เราจะได้เปิดประตูไปเจอสิ่งที่ดีกว่าเสมอ...เธอออกตามหาคนที่ให้ชีวิตใหม่กับเธอ แต่เรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้น.. สันดานแบบคุณ แค่เห็นนรกก็คิดว่าแค่ชื่อน้ำพริกสินะ
เรื่องคืนนั้น..มันไม่ควรเป็นแบบนี้ !! ถ้าไม่คิดอะไร..อย่าจับหัวได้ปะ
อยากเห็นใบหน้าของเขาในช่วงเวลาแบบนั้น..สีหน้าท่าทางเขาจะเป็นแบบไหน.. ไม่ได้ง่ายกับทุกคนนะ...แต่ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น
ทดลองเป็นลูกค้ากันก่อนถ้าชอบค่อยกลับมาซื้อ..ถ้าคุณพร้อมโอน..ฉันก็พร้อม..อ..NC18+
ในวันแต่งงาน เสิ่นเยวียนถูกคู่หมั้นและน้องสาวของเธอทำร้าย และถูกจำคุกเป็นเวลาสามปีด้วยความทุกข์ทรมาน หลังจากได้รับการปล่อยตัวจากคุก น้องสาวผู้ชั่วร้ายได้คุกคามด้วยชีวิตแม่และพยายามให้เธอมอบตัวกับชายชรา อย่างไรก็ตาม เธอได้พบกับเซียวเป่ยหาน ซึ่งเป็นผู้ทรงอิธิพลที่หล่อเหลาและเย็นชาแห่งแห่งสังคมด้านมืด อย่างไม่คาดคิด และชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม้ว่าเซียวเป่ยหานจะเย็นชา แต่เขากลับปฏิบัติต่อเสิ่นเยวียนดั่งเป็นสมบัติล้ำค่า นับแต่นั้นมา เธอจัดการคนเสแสร้ง เอาคืนแม่เลี้ยงและไม่ถูกกลั่นแกล้งอีกต่อไป
คนอื่นเขาข้ามมิติมาเป็นนางร้ายแล้วได้กับพระเอก ทว่าหวางเสี่ยวเหยาเข้าร่างนางร้ายแล้ววิ่งตามตัวประกอบชายแสนจืดจาง เพื่อตามเขามาปลูกผักซะงั้น…
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
‘ทริปฮันนิมูนที่ไม่ได้มีแค่เรา แต่ฉันและเขายังมีผู้ร่วม ทริปเข้ามาสร้างสีสันอีกมากมาย’ หลังแต่งงาน ตฤณก็พาภรรยาสาววัยละอ่อนอย่างยี่หวาไปฮันนิมูนเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ แต่การเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับสามีผู้เป็นนักธุรกิจในครั้งนี้ กลับทำให้ยี่หวาได้รู้ว่าตฤณสามีของเธอมีรสนิยมทางเพศแบบไหน และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของตัวเองอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้รู้จักด้วยซ้ำ ตฤณจะพายี่หวาไปฮันนิมูนที่ไหน อย่างไร และกับใคร ติดตามอ่านได้ใน “ฉ่ำรักเมียนักธุรกิจ” แนะนำตัวละคร ยี่หวา : สาวสวยวัย 24 ปี ผู้มีผิวขาว และรูปร่างอวบอัด แต่น่าทะนุถนอม นิสัยอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่เป็นคนอยากรู้อยากลอง ยี่หวาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่ตฤณทำกับเธอในห้องหอนั้นมันก็แค่น้ำจิ้ม เพราะเมื่อเดินทางไปฮันนิมูนกับตฤณจริง ๆ เธอกลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ จนเธอติดอกติดใจอย่างยากจะถอนตัว สำหรับยี่หวาแล้ว 'คืนเข้าหอที่เคยคิดว่าเด็ด ยังไม่เผ็ดเท่าทริปฮันนิมูนที่สามีหนุ่มจัดให้' ตฤณ : นักธุรกิจหนุ่มวัย 34 ปีหนุ่มลูกเสี้ยว บ้างาน แต่เวลาคลายเครียดก็สนุกสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ตฤณหมั้นหมายกับยี่หวาตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่เพราะถูกใจในความน่ารัก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือเพราะยี่หวาเป็นเด็กดี และไม่เคยดื้อกับเขาเลยสักครั้ง ว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิ ถึงจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง
เพราะแอบรักกล้าตะวันมากนาน หวันยิหวาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ครองรักกับเขา โดยมีมารดาของเขาเป็นผู้ให้การสนับสนุน แต่สำหรับกล้าตะวันแล้ว หวันยิหวาคือนางมารร้ายที่ทำให้เขากับคนรักต้องเลิกรากัน ดังนั้นทุกวินาทีหลังจากงานวิวาห์นี้จบลง หวันยิหวาจะต้องได้รู้จักกับนรกอเวจีปอยเปตอย่างถ่องแท้เลยทีเดียว “อา... อ๊า...อา...” ลำคอระหงถูกซุกไซ้และดูดเม้ม เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งออกไปจากร่างกาย จนในที่สุดก็เปลือยเปล่า กล้าตะวันเลียลงมาที่ไหปลาร้า และมาซบหน้าคลุกเคล้ากับร่องอกอวบ เขาดอมดมกลิ่นสาปสาวอย่างหิวกระหาย ขณะที่ฝ่ามือหนาวางทาบลงกับเต้านมอวบอัดข้างซ้ายของหล่อน “อา... อ๊า... ซี๊ดดดด” หล่อนเผยอปากครางลั่น เมื่อปทุมถันถูกฟอนเฟ้นบีบเคล้าหนักหน่วง ปลายนิ้วแข็งแรงถูไถเม็ดเต่งอย่างเมามัน หล่อนดิ้นเร่าๆ หยัดหน้าอกขึ้นหาสัมผัสจากฝ่ามืออบอุ่นด้วยความกระตือรือร้น
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"