เมื่อข้าคือพระชายาของอ๋องผู้โหดเหี้ยม และเป็นหมากอันยอดเยี่ยมในมือของไทเฮา ข้าก็แค่อยากใช้ชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนว่าคนอื่นอยากให้ข้าใช้ชีวิตแบบที่คนอื่นให้เป็น
จวนใหญ่โตที่ถูกประดับตกแต่งด้วยสีแดงมงคลบ่งบอกได้ว่าวันนี้จะมีงานมงคลของคนที่อยู่ในจวน
หญิงสาวที่มีใบหน้างดงามตราตรึงใจดูเย้ายวนราวกับนางจิ้งจอกนั่งอยู่ในห้องไม่มีความทุกข์ร้อนใดๆทั้งสิ้น
แต่งงานก็ดีไม่แต่งงานก็ดี ถึงยังไงคนที่นางรักก็ไม่ได้ขัดขวางการแต่งงานครั้งนี้ นั่นถือว่าเป็นการยินยอมที่ไม่ถามความเห็นจากนาง
หญิงสาวสวมชุดมงคลสีแดงกำลังเม้มปากสีแดงอวบอิ่มด้วยสีหน้าสดใสผิดกับบ่าวไพร่ที่อยู่รอบข้างโดยชัดเจนที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
ถ้าถามถึงความไม่พอใจของคนรอบข้างของหญิงสาวก็ต้องย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
หญิงสาวนางนี้มาจากสกุลเซี่ย มีนามว่าชิงเหยา
ชิงเหยาหมั่นหมายกับท่านอ๋องตั้งแต่เด็กเพราะอำนาจทางการเมือง
ในวัยที่ทั้งคู่ยังไม่ทันจะเข้าใจอะไร พอเติบโตขึ้นมาก็แทบจะไม่ได้พบหน้ากัน ทั้งสองคนต่างใช้ชีวิตอย่างอิสระจนกระทั่งการหมั้นหมายถูกเอ่ยขึ้นโดยไทเฮา
“ อ๋องหลางหยา” น้ำเสียงของไทเฮาเอ่ยขึ้นด้วยความราบเรียบ ไร้ความอบอุ่นอย่างที่ควรจะเป็นเมื่อพูดกับลูกชายของตัวเอง
“ ขอรับ ไทเฮา”
“ เจ้าอายุอานามก็มากแล้ว ตอนนี้หลานสาวเสนาบดีคู่หมั้นของเจ้าก็เลยช่วงเวลาที่ดีของการแต่งงานมาแล้วถึงสามปี เจ้าปฏิเสธกำหนดการมาถึงสามครั้ง ครั้งนี้เจ้าไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้อีก”
“…..” อ๋องหลางหยายังคงนิ่งเงียบ
ราวกับไม่ได้ยินน้ำเสียงของไทเฮา
อ๋องหลางหยา ผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้ตัวน้อยมีนามว่าหลัวจ้าน อ๋องหลางหยาหลัวจ้านมีนิสัยโหดร้ายไม่ฟังใคร แม้แต่ฮองเฮาก็ตาม
อ๋องหลางหยามีหญิงในดวงใจแล้ว ชื่อของนางคือฟางอี้เหยียน
เวลานี้อ๋องหลางหยารักหญิงในดวงใจมาก แต่ท่านอ๋องก็รู้ว่าไม่สามารถที่จะล้มงานแต่งครั้งนี้ได้ เพราะงานแต่งครั้งนี้คือราชโองการจากฮ่องเต้องค์ก่อน
ไทเฮาเองก็ต้องการที่จะทำให้งานแต่งครั้งนี้เป็นกระดานหมากของนางให้ได้ ซึ่งอ๋องหลางหยาก็เป็นตัวหมากอันล้ำค่าในมือนางเหมือนกัน
ถึงแม้อ๋องหลางหยามีความสามารถมากแค่ไหนแต่ก็มีสิ่งที่ขาด คือความกตัญญู
เมื่อไม่เชื่อฟังไทเฮาเองก็ได้แต่ตัดใจใช้วิธีของตัวเองทำให้อ๋องหลางหยาเชื่อฟังก็เท่านั้น ‘ แล้วลูกจะเข้าใจในความหวังดีของแม่ ลูกรัก’
“ ข้าเข้าใจว่าเจ้ามีคนรักแล้ว แต่การที่เจ้าปฏิเสธท่านเสนาบดีถึงสามครั้ง เจ้าไม่กลัวว่าการกระทำของเจ้าจะทำให้เสนาบดีโกรธแค้นหรืออย่างไร เจ้าก็รู้ดีถึงอำนาจของเสนาบดี ”
อ๋องหลางหยาถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย เมื่อพูดถึงอำนาจของเสนาบดี ‘ เซี่ยไท่กั๋ว ขุนนางน่ารังเกียจ กล้านักที่จะใช้อำนาจมากดดันเขา เพื่องานแต่งงานที่เขาไม่ต้องการ’
“ เสนาบดีจะมีอำนาจมากน้อยเพียงใดข้าไม่สน แต่ไทเฮาก็อย่าลืมแคว้นหลางหยาเป็นของสกุลหลางหยาหาใช่ของสกุลเซี่ยไม่”
ขุนนางคือขุนนาง อำนาจแค่หยิบมือ แค่พลิกฝ่ามือเดียวเขาก็สามารถยึดอำนาจกลับมาคืนได้
“ หลัวจ้าน! เจ้าก็รู้ว่าการแต่งงานสำหรับหญิงสาวคนหนึ่งมันเป็นเรื่องใหญ่ เจ้าไม่ยอมรับการแต่งงานก็หมายถึงการไม่ยอมรับนางด้วย เจ้ากำลังทำร้ายหญิงสาวคนหนึ่งเพื่อหญิงสาวอีกคนโดยที่ไม่รู้ตัว เจ้ารู้หรือไม่”
มือที่เขียนพู่กันหยุดชะงักลง เมื่อนำเสียงของไทเฮากดดันมากกว่าทุกครั้ง
“ ขอรับ ข้าจะแต่งงาน”
อ๋องหลางหยารับปาก เมื่อการป่วยของไทเฮาเริ่มไม่สู้ดีจากความโกรธ ความสัมพันธ์แม่ลูกทำให้อ๋องหลางหยาลำบากใจยิ่งนัก
มังกรผู้ที่ย้อนกลับอดีตหลังจากที่โดนแฟนเก่าฆาตกรรม เขากลับมาพร้อมกลับระบบ
นลินถูกบังคับให้ขายตัวโดยที่พ่อกับแม่ของนลินวางยาสลบนลินแล้วส่งเธอขึ้นเตียงโดยที่เธอไม่ยินยอมเพื่อแลกกับเงินมูลค่าห้าล้านบาท เพราะพี่สาวป่วยหนักเป็นโรคหัวใจขั้นร้ายแรงและเป็นธาลัสซีเมียเลยต้องใช้เงินรักษาด่วน
กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็ถึงตอนต้องจากกันแล้ว หลับตาลงในความมืดมิดยังคงเห็นภาพฝันที่เป็นเขา ด้วยสถานะและสถานการณ์ต่างๆมันเหมือนเป็นเส้นขนานที่ไม่อาจบรรจบสำหรับพวกเรา ทั้งรักทั้งทุกข์ระทม ท่านคือเหตุผลที่ทำให้ข้าต้องจมอยู่ในห้วงรักที่ไม่มีสิ้นสุด
เมื่อลลิตานั้นได้ย้อนเวลากลับไปในยุค 80 พร้อมกับหม้อสมบัติ และที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงก็คือเธออยู่ในร่างของนางร้าย
จะทำยังไงเมื่อเชฟสาวที่อยู่ๆก็โดนลูกหลงตายแบบไม่รู้เรื่อง จากเหตุปล้นธนาคาร
จะทำยังไงเมื่อนักวิจัยสาวผู้เก่งกาจย้อนเวลากลับไปเป็นเด็กสาวบ้านนายุค70
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"
ตลอดระยะเวลาสามปีของการแต่งงาน เธอรู้สึกสิ้นหวัง ที่ถูกบังคับให้เซ็นใบหย่า ทั้งๆที่เธอกำลังท้อง เธอใจสลายกับความไร้มนุษยธรรมของเขา กระทั่งเธอออกไปจากชีวิตของเขา เขาเพิ่งรู้ตัวว่าเธอคือรักแท้ของเขา ไม่มีวิธีใดที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของเธอให้หายขาดได้ เขาจึงมอบความรักทั้งหมดของเขาให้แก่เธอเพื่อชดเชย
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"