++ คำโปรย ++ ใครจะไปคิดล่ะว่านางจะเข้าไปอยู่ในซีรีส์ที่ได้ชมก่อนนอน จึงทำให้นางได้ไปพบกับท่านแม่ทัพในสมัยราชวงศ์ชิง ซึ่งมีจักรพรรดิเฉียนหลงเป็นฮองเต้ในสมัยนั้น แถมท่านแม่ทัพผู้นี้เพิ่งจะโดนหักอกมามาด ๆ อีกด้วย *** เนื้อหาบางส่วน *** “เกิดเรื่องแล้วเจ้าค่ะ” เสียงสาวใช้ในเรือนของซูเม่ย ดังขึ้นมาจากด้านนอก พลางรีบปรี่เข้ามาหานายของตน ซึ่งเคยเป็นหัวหน้าสาวใช้ของตนมาก่อน “เจ้าจะเอะอะโวยวายอันใดกัน ข้ากำลังนั่งปักผ้าให้สามี” ซูเม่ยที่กำลังจดจ่อกับผ้าขาวบาง ที่มีไม้ขนาดสี่เหลี่ยมทับผ้าผืนนั้นเอาไว้ พร้อมกับลายผ้าที่มีรอยร่างเส้นไว้บาง ๆ ให้เป็นลายปัก “กะ… เกิดเรื่องใหญ่ที่เรือนภรรยาเอกของท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ” สาวใช้คนดังกล่าวมีใบหน้าที่ตื่นตระหนก พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ “เกิดเรื่องอันใดของเจ้ากัน ข้ากำลังอารมณ์ดี ๆ เจ้ากลับหาเรื่องมาให้ข้าอารมณ์ขุ่นมัว” คิ้วขมวดเป็นปมของซูเม่ยบ่งบอกว่านางไม่สบอารมณ์จริง ๆ เพราะหลังจากที่ท่านแม่ทัพมาให้ความสุขกับนางถึงในอ่างอาบน้ำ นางจึงปักผ้าให้สามีของตนเป็นการตอบแทน ที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ลืมนางเสียทีเดียว
‘ไยเจ้าถึงไม่รับรักข้า เจ้าทำเยี่ยงนี้กับข้าได้อย่างไรกัน’
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาในชุดเกราะที่เพิ่งกลับมาจากการสู้รบ ที่ต่างเมือง
‘ท่านแม่ทัพ ข้ามิอาจเอื้อมรับรักท่านได้เจ้าค่ะ ในเมื่อข้าเป็นเพียงแค่สาวใช้ในจวนของท่าน’ หญิงสาวกำลังโน้มตัวเคารพชายผู้นั้น ที่มีใบหน้าเข้มขรึม นางหลุบสายตาลงต่ำ เพราะนางมิกล้าสบตาผู้เป็นนาย
ภาพหน้าจอโทรศัพท์กำลังเล่นไปเรื่อย ๆ ในขณะที่หญิงสาวกำลังจดจ้องไปที่ภาพดังกล่าว
“ยัยผู้หญิงหลายใจ ยัยผู้หญิงนิสัยไม่ดี ยัยผู้หญิงโง่เง่า ถ้าเป็นฉันนะ จะพลีกาย พลีใจตั้งแต่ที่รู้ว่าเขารักฉันแล้วย่ะ” หญิงสาวจีบปากจีบคอ ด่าทอผู้หญิงที่หักอกผู้ชายในซีรีส์ที่เธอกำลังชม
“แม่ทัพอะไรของเขาน้า น่ากินอะไรขนาดนี้ ทั้งหน้าตาดี ร่างกายก็บึกบึน ถ้าเป็นฉันจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงเลยคอยดู” หญิงสาวกำลังกอดรัด ฟัดเหวี่ยงอยู่กับหมอนข้างที่เธอชอบกอด พร้อมกับจิกนิ้วไปที่หมอนข้าง ใบเดิม เมื่อจินตนาการถึงผู้ชายในซีรีส์ที่เธอกำลังชม
เธอมีชื่อว่า ณัชพร หรือ พร แต่ฉายาที่เหล่าเพื่อน ๆ ตั้งให้มีชื่อว่า พรฮับ ทำให้เธอเป็นที่รู้จักมากมาย ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงอารมณ์ดี เข้ากับคนได้ง่าย บ้านิยายและซีรีส์เป็นที่สุด
อายุอานามของเธออยู่ที่สามสิบต้น ๆ ซึ่งเป็นวัยที่จะต้องหาคู่ชีวิตได้แล้ว ทว่าเธอแทบจะไม่มองผู้ชายคนไหนเลย ถึงแม้ว่ามีหนุ่มมากหน้าหลายตาขอเข้ามาจีบเธอก็ตาม หญิงสาวก็ปฏิเสธทันทีทันใด และให้เหตุผลว่า เธอยังไม่พร้อมที่จะมีใครและไม่พร้อมที่จะมีครอบครัวเพื่อเพิ่มภาระให้ตนเอง
เธอเช่าห้องอพาร์ทเมนต์อยู่ในเมืองกรุง ซึ่งเช่าในราคาไม่กี่พันบาท แค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว แถมไม่มีบิดาและมารดาให้รับผิดชอบอีกด้วย
ณัชพรเธอเป็นเด็กกำพร้าซึ่งอยู่ในบ้านเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เกิด พอเธอโตเป็นสาวและสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ เธอจึงขออนุญาตออกมาใช้ชีวิตของตนเองและไม่ลืมที่จะไปเยี่ยมเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ที่เลี้ยงเธอมา
แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่สวยเสียทีเดียว หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่ ผมยาวสีดำธรรมชาติ รูปร่างผอมบางทรงนาฬิกาทราย ใครเห็นเป็นต้องหลงรักและแอบชอบเป็นธรรมดา
“ตายแล้ว ตีสาม พรุ่งนี้ตื่นไปทำงานสายแน่ ๆ เลย มีหวังโดนหัวหน้างับหัวแน่ ๆ” ณัชพรเหลือบสายตาไปเห็นเวลาที่อยู่ขอบหน้าจอ เพื่อบอกให้เธอพักผ่อนนอนหลับได้เสียที พร้อมกับใบหน้าที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะนอนหลับง่าย ๆ เพราะดวงตาของเธอยังสว่างจ้าอยู่เลย
แต่เธอก็ต้องหักห้ามใจปิดซีรีส์และวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ เพื่อให้ชัวร์ว่าพรุ่งนี้นาฬิกาจะช่วยปลุกเธอไม่ให้ตื่นสาย จากนั้นเธอก็ปิดเปลือกตาลง พร้อมกับลมหายใจที่สม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเธอได้เข้าสู่ห้วงนิทรา ไปเรียบร้อยแล้วแค่เพียงอึดใจ
“นางคือผู้ใด พวกท่านเคยเห็นนางมาก่อนหรือไม่” เสียงคุ้นหูดังอยู่ข้างกาย หญิงสาวรู้สึกว่าตนเองไม่ปลอดภัยจึงค่อย ๆ ปรือตาขึ้นอย่างช้า ๆ
“อ๊ายยยยย” ทว่านางส่งเสียงและกรีดร้องลั่นออกมาจนผู้คนที่กำลังมุงดูต้องถอยห่างออกมาจากสตรีที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแปลกประหลาด
“จะ… เจ้า ๆ เจ้าจะร้องตะโกนโวยวายไปทำไม ข้ามิใช่โจรหรือผู้ที่คิดร้ายกับเจ้า” เขาพูดพลางขยับตัวถอยห่างจากนาง
“นะ… นี่นาย” ว่าแล้วเธอก็ชี้นิ้วไปทางชายแปลกหน้าพลางเอา ฝ่ามือตบหน้าตนเองอยู่หลายที “ไม่ ๆ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปเหรอ เกิดขึ้นอะไรกับฉันเนี่ย” ว่าแล้วเธอก็สติแตกทันที เมื่อมาอยู่ในยุคที่เธอไม่รู้จัก และ ไม่คุ้นสำเนียงภาษา แม้แต่เครื่องแต่งกายที่พวกเขาสวมใส่ พลางลุกขึ้นวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้ เธอไม่อยากจะหัวขาดก่อนที่จะมีสามี
“นี่เจ้า จะรีบสาวเท้าไปที่แห่งใดกัน” บุรุษดังกล่าวเอ่ยพลางเอื้อมมือดึงชายเสื้อของนาง เพื่อไม่ให้นางหนีหายไปไหน
“เจ้า ๆ อะไรกันล่ะ นี่มันละครในซีรีส์ชัด ๆ คำก็เจ้า สองคำก็เจ้า ฉันก็มีชื่อนะเฟ้ย” ใบหน้านิ่วของนางไม่สบอารมณ์ พลางสะบัดชายเสื้อ ให้หลุดจากเงื้อมมือของชายแปลกหน้า
“เจ้ามิใช่คนที่เมืองนี้หรือ เจ้ามาจากแห่งใดกัน วาจาของเจ้า ข้ามิคุ้นหู” บุรุษดังกล่าวยอมปล่อยชายเสื้อของนางแต่โดยดี ด้วยใบหน้า ที่มึนงง
“ฉันมาจากกรุงเทพฯ เป็นเมืองหลวงของประเทศไทย และฉันมีชื่อว่า ณัชพร ชื่อเล่นว่า พร โอเค้” นางกล่าวออกมา ทว่ากลับทำให้ชายแปลกหน้างงงวยยิ่งกว่าเก่า
“เจ้าว่ากระไร ข้ามิเข้าใจในสิ่งที่เจ้ากล่าว” บุรุษที่อยู่ตรงหน้า ทำเอานางหัวเสีย จนแทบอยากจะเข้าไปหักคอเขาเสียเต็มประดา
“เว้ย! นี่มันคือที่ไหนกันแน่ นายบอกฉันหน่อยได้มั้ย” หากแต่ว่าเป็นนางเสียเองที่ต้องถามเขากลับ
“ที่เจ้าอยู่คือเมืองหลวง ในยุคราชวงศ์ชิง จักรพรรดิเฉียนหลงเป็นฮ่องเต้” บุรุษผู้นั้นกล่าว พลางกุมมือไว้เหนือศีรษะเพื่อให้นางได้รับทราบว่านามที่เขาได้กล่าวออกมานั้นคือผู้ที่อยู่เหนือประชาราษฎร์ทั้งปวง
“ตาเถรยายชี” นางอุทานออกมา จนลืมนึกไปว่ายังมีบุรุษยืนอยู่ข้างกาย “นี่ฉันหลุดมาอยู่ในยุคเฉียนหลงฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์เลยเหรอ ดีนะไม่ได้หลุดมาในยุคที่จักรพรรดิยงเจิ้ง ไม่งั้นฉันหัวขาดแน่ ๆ” นางยังคงพึมพำออกมา ทว่าชื่อที่นางกล่าวกลับสะดุดหูเขาเป็นยิ่งนัก
++ คำโปรย ++ เมื่อเธอท้องกับเขา แต่แม่ฝ่ายชายกลับไม่ยอมรับแถมยังให้ชายคนรักของตนต้องไปแต่งงานของคนอื่นน้องแฝดที่คลอดก่อนกำหนดด้วยสภาวะจิตใจของผู้เป็นแม่จะเป็นอย่างไร +++ เนื้อหาบางส่วน +++ "พะ แพรว... อ๊ายยย" ธิดาเสียหลัก จึงเรียกสายตาของทุกคน พร้อมกับแพรวที่เข้ามาหาร่างของเธอ "กะ แกละ เลือด..." น้ำเสียงสั่นเครือ มองไปบนพื้น ซึ่งเริ่มมีสีแดง ค่อย ๆ ไหลเจิ่งนอง ใบหน้าของธิดาเริ่มไม่สู้ดี เมื่อเพื่อนสาวของตนบอกว่ามีเลือด จึงทำให้ธิดาก้มไปมองด้านล่าง และก็เป็นอย่างที่เห็น "ธะ ธิดา" นันยศลืมไปเลยว่าตนเองอยู่ในฐานะไหน ร่มที่กางแดดบังลมให้กับขวัญเนตร ก็ร่วงหล่นตกพื้น ก่อนจะรีบปีนข้ามรั้ว ปรี่เข้ามาชอนร่างของธิดามาอยู่ในวงแขน "ฉันจะพาธิดาไปโรงพยาบาล ส่วนเธอค่อยตามไป เตรียมของทุกอย่างของธิดาให้พร้อม และอย่าลืมบอกแม่ด้วย" เขากล่าวเสร็จสรรพ ก่อนจะสาวเท้าไปด้านหน้า เช่นเดียวกับที่แพรววิ่งไปเปิดประตูรั้ว "อุ่น!" ตะโกนลั่น ริมฝีปากที่ขบเม้มเข้าหากัน แววตาเบิกโพลง ไม่ชอบใจที่เขาทำอะไรออกนอกหน้า "ถ้ายังเป็นคน ก็หลีกไปซะ ผมจะไม่ยอมให้ลูกในท้องเป็นอะไรเด็ดขาด" น้ำเสียงเข้มของนันยศ ทำให้ขวัญเนตรต้องสะดุ้ง เพราะตั้งแต่ทั้งสองเป็นสามีภรรยา เขาก็ไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับหล่อนเลยสักครั้ง
กุมภัณฑ์ เป็นชายหนุ่มที่เกิดในราศี กุมภ์ และเขาเป็นผู้ที่อยู่ในดินแดนของยมโลก เนื่องด้วยได้คำสั่งจากเบื้องบนให้ไปดูแล โมราห์ เป็นเด็กสาวที่อยู่ในการปกครองของ กุมภัณฑ์ แต่มันจะเกี่ยวอะไรกับเธอหรือเปล่านะ ทำไมถึงต้องส่งชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ที่วัน ๆ คลุกคลีสาวงามที่ดินแดนมีแต่กระทะทองแดง ต้นหงิ้ว และเสียงร้องโหยหวยจากพวกวิญญาณที่ทำชั่ว ทว่าเขาจะอดใจได้หรือไม่ ที่ไม่ได้ปลดปล่อยความเป็นชาย
.. "ใครให้คำนิยาม ว่าการแต่งงานคือตอนจบของชีวิต การแต่งงานต่างหากล่ะ ที่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด" .. . . . # "หากมนุษย์เราสามารถย้อนอดีตไปได้ แล้วการแก้ไขเรื่องราวในอดีต จะทำให้อนาคตเปลี่ยนแปลงไหม"
เมื่อ 'รมิตา' ต้องมาเป็นเลขาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ เพราะ 'ชัชนนท์' เป็นบอสของเธอ ที่เอาแต่จะหาเรื่องแกล้งเธอตลอดเวลา แต่ทว่ามีอะไรฝั่งใจชัชนนท์กันนะ ถึงได้แกล้งนางเอกของเรา แต่มันมีเรื่องราวอะไรมากกว่านั้น
*** เนื้อหาบางส่วน *** ปลายนิ้วหยาบแตะลงบนกางเกงชั้นในของขวัญจิราอย่างเบา ๆ พร้อมกับใช้ปลายนิ้วถูขึ้นลงไปมาระหว่างร่องสาวของเธอ ในขณะที่หญิงสาวนั่งจนตัวเกร็ง เพราะเธอไม่เคยรู้สึกยินดีและเต็มใจขนาดนี้มาก่อน “อ๊า! อ๊ะ! อ๊ายยย” คิรากรถูปลายนิ้วขึ้นลงตามจังหวะจากช้าไปเร็ว จนทำให้หญิงสาวหลุดครางเสียงดังออกมาด้วยความเสียว “พี่ขอนะขวัญ” เขากระซิบบอกหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งหลับตาพริ้มพร้อมกับขบเม้มริมฝีปากของตนเพื่อกลั้นความเสียวนั้นเอาไว้ ขวัญจิราพยักหน้าตอบเขาแทน เพียงแค่นั้นเขาก็จับกางเกงชั้นในของเธอหลุดออกจากขาขาว ๆ ของเธออย่างเบามือ
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
‘ทริปฮันนิมูนที่ไม่ได้มีแค่เรา แต่ฉันและเขายังมีผู้ร่วม ทริปเข้ามาสร้างสีสันอีกมากมาย’ หลังแต่งงาน ตฤณก็พาภรรยาสาววัยละอ่อนอย่างยี่หวาไปฮันนิมูนเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ แต่การเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับสามีผู้เป็นนักธุรกิจในครั้งนี้ กลับทำให้ยี่หวาได้รู้ว่าตฤณสามีของเธอมีรสนิยมทางเพศแบบไหน และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของตัวเองอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้รู้จักด้วยซ้ำ ตฤณจะพายี่หวาไปฮันนิมูนที่ไหน อย่างไร และกับใคร ติดตามอ่านได้ใน “ฉ่ำรักเมียนักธุรกิจ” แนะนำตัวละคร ยี่หวา : สาวสวยวัย 24 ปี ผู้มีผิวขาว และรูปร่างอวบอัด แต่น่าทะนุถนอม นิสัยอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่เป็นคนอยากรู้อยากลอง ยี่หวาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่ตฤณทำกับเธอในห้องหอนั้นมันก็แค่น้ำจิ้ม เพราะเมื่อเดินทางไปฮันนิมูนกับตฤณจริง ๆ เธอกลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ จนเธอติดอกติดใจอย่างยากจะถอนตัว สำหรับยี่หวาแล้ว 'คืนเข้าหอที่เคยคิดว่าเด็ด ยังไม่เผ็ดเท่าทริปฮันนิมูนที่สามีหนุ่มจัดให้' ตฤณ : นักธุรกิจหนุ่มวัย 34 ปีหนุ่มลูกเสี้ยว บ้างาน แต่เวลาคลายเครียดก็สนุกสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ตฤณหมั้นหมายกับยี่หวาตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่เพราะถูกใจในความน่ารัก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือเพราะยี่หวาเป็นเด็กดี และไม่เคยดื้อกับเขาเลยสักครั้ง ว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิ ถึงจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"